Zoeken in blog

Inhoud blog
  • 782. 't blog wordt log
  • 781. Jean Brusselmans
  • 780. de reiskoffer
  • 779. 1946 - 1966
  • 778. kat & viool
  • 777. alarmen
  • 776. De Grote Gulpini
  • 775. over ganzen
  • 774. creatief mt ellende
  • 773. overal afblijven
  • 772. herfst à la Maju
  • 771. graffiti oorlog
  • 770. klein & mooi
  • 769. Banksy - docu
  • 767. Mitty & Mitty
  • 768. privacy
  • 766. wanneer & indien
  • 765. multitasken
  • 764. 1966 aardgas
  • 763. 1970 , Congo
  • 762. overdenksel
  • 761. Truus ~ 11/11
  • 760. schrijven met licht
  • 759. Truus ~ 10/11
  • 758. giftig geval
  • 757. Truus ~ 09/11
  • 756. twee broers
  • 755. Truus ~ 08/11
  • 754. spinnekoppin
  • 753. Truus ~ 07/11
  • 752. een spinisauriër
  • 751. Truus ~ 06/11
  • 750. mensenwensen
  • 749. Truus ~ 05/11
  • 748. trukje met truck
  • 747. Truus ~ 04/11
  • 746. voedselfotografie
  • 745. Truus ~ 03/11
  • 744. maybe, Maebe
  • 743. Truus ~ 02/11
  • 742. silos in kleur
  • 741. Truus ~ 01/11
  • ------ Truus ~ 00/11
  • 740. de Gaawe Lieuw
  • 739. vechten? lachen?
  • 738. beetje luguber
  • 737. op élk ogenblik
  • 736. chef Buytaert
  • 735. mijn deugnieterij
  • 734. Yoga = Zen ?
  • 733. veranderingen
  • 732. met de moto
  • 731. deze BBQ-tafel
  • 730. een klarinet & zo
  • 729. man op bankje
  • 728. gelatenheid
  • 727. weer naar school
  • 726. de laatste dag
  • 725. daglicht in huis
  • 724. blikvernauwing
  • 723. basketbal
  • ------ schooltaak
  • 722. personentransfer
  • EINDE NOVELLE
  • 721. --- afl. 121/121
  • ------ tante-zijn
  • 720. zoo-broeken
  • 719. --- afl. 120/121
  • ------ gesprek
  • 718. de dodendraad
  • 717. --- afl. 119/121
  • ------ ze hadden dorst
  • 716. look? erbarmen!
  • 715. --- afl. 118/121
  • ------ voorzichtig
  • 714. look, zei u ...
  • 713. --- afl. 117/121
  • ------ iets v Kees Stip
  • 712. look, zei u ?
  • 711. --- afl. 116/121
  • ------ onze merel
  • 710. sterren ontmoeten
  • 709. --- afl. 115/121
  • ------ onze cavalerie
  • 708. chaos à la Steen
  • 707. --- afl. 114/121
  • ------ wat nu?
  • 706. biechten
  • 705. --- afl. 113/121
  • ------ rijpe peren
  • 704. de Slimste Thuis
  • 703. --- afl. 112/121
  • ------ ik wil later
  • 702. diefstal in 1911
  • 701. --- afl. 111/121
  • ------ bijna klaar
  • 700. Saludos Amigos!
  • 699. --- afl. 110/121
  • ------ filo-wijzerplaat
  • 698. hoogteverschil
  • 697. --- afl. 109/121
  • ------ wijndelijk!
  • 696. kant & poëzie
  • 695. --- afl. 108/121
  • ------ waarom hij danst
  • 694. brood & fruitsap
  • 693. --- afl. 107/121
  • ------ aan de kassa
  • 692. de lach
  • 691. --- afl. 106/121
  • ------ moederdag
  • 690. binair schrift
  • 689. --- afl. 105/121
  • ----- om in te bijten
  • 688. Hal Lasko
  • 687. --- afl. 104/121
  • ------ Ferdy & Leemans
  • 686. doop Seluj
  • 685 .--- afl. 103/121
  • ------ schooltaak
  • 684. telefoneren
  • 683. --- afl. 102/121
  • ------ zoet-zuur
  • 682 strooien hoed
  • 681. --- afl. 101/121
  • ------ graad is alles
  • 680. geld ~ écht geld
  • 679. --- afl. 100/121
  • ------ uit de losse pols
  • 678. bomen verhuizen
  • 677. --- afl. 099/121
  • ------ charmante man
  • 676. spijt
  • 675. --- afl. 098/121
  • ------ een autokoe
  • 674. wat een dokter!
  • 673. --- afl. 097/121
  • ------ Brits fatsoen
  • 672. 't remt niet
  • 671. --- afl. 096/121
  • ------ verstrooid
  • 670. mijn hok
  • 669. --- afl. 094-095
  • ------ oma dalton
  • 668. de vissoep
  • 667. --- afl. 093/121
  • ------ intens manneke
  • 666. pillen pakken
  • 665. --- afl. 092/121
  • ------ begoochelen
  • 664. kippevel
  • 663. --- afl. 091/121
  • ------ strand & zand
  • 662. YSL & Majorelle
  • 661. --- afl. 090/121
  • ------ tijd is relatief
  • 660. de Kreta - krok
  • 659. --- afl. 089/121
  • ------ ze rukken op !
  • 658. meloenen
  • 657. --- afl. 087+088
  • ------ kleine & kat
  • 656. de andere Russen
  • 655. --- afl. 085+086
  • ------ lookalike + nep
  • 654. geheim
  • 653. --- afl. 083+084
  • ------ virtuoze dames
  • 652. het is Tetris !
  • 651. --- afl. 081+082
  • ------ speel dan toch
  • 650. het paradijs
  • 649. --- afl. 079+080
  • ------ de kleine coach
  • 648. een Smutske
  • 647. --- afl. 077+078
  • ------ mistake waltz
  • 646. connecties
  • 645. --- afl. 075+076
  • ------ allen te paard !
  • 644. een schreeuwertje
  • 643. --- afl. 073+074
  • ------ hulde aan Greeley
  • 642. kritiek
  • 641. --- afl. 072a+b
  • ------ contrast
  • 640. ontbijt ~ oelala
  • 639. --- afl. 071/121
  • ------ 'n boom schieten
  • 638. les gens du nord
  • 637. --- afl. 070/121
  • ------ de selfie
  • 636. kast & kast
  • 635. --- afl. 069/121
  • ------ de locatie
  • 634. wraak
  • 633. --- afl. 068/121
  • ------ treitergedrag
  • 632. in werking!
    'een gans jaar maart?'
    schrijfvloer 01 ~ afgerond, klaar
    06-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.310. ondanks de foon

    Roots

    Ze kijkt naar jou minzaam via het scherm,
    jouw achtergebleven mama,
    ginds in je verre vaderland
    Zo fier  toon je haar jouw kind
    in dit gelukkige moment

    Toch knaagt het heimwee
    dat de vreugde der dagen verteert,
    en jou laat dromen
    van een terugkeer
    naar je roots

    Je reist bijwijlen naar je thuisland,
    zoent lachend je mama,  oh feest !
    Het  afscheid met een traan
    die traag vloeit over je wang.

    Koester stil je heerlijke herinneringen,
    geworteld en open gebloeid in jouw land
    Wil je een blije toekomst zien
    waarin een liefdevol leven
    je heimwee overwint ?

    Elisa
    24/04/2014

    het land van belofte >< het land van herkomst

    Het licht, de geuren, de kleuren, de klanken, de smaken,
    alles was anders, alles was ongekend vreemd in het land van belofte.
    Andere kledij, gebruiken, gewoonten, omgangsvormen.
    Andere problemen met gans eigen oplossingen.
    Andere stiltes.
    Veel lawaai maar weinig geluid dat men kent.
    Er zijn dingen die wennen. Andere niet, nooit.

    Hoe voelde een kind zich dat blij naar het internaat vertrok, of
    hoe voelde een natuurmens zich die misschien opgelucht aan een paar dagen ziekenhuis begint.
    Hoe voelde een jongeman zich als hij van land verhuist, op weg naar de gouden toekomst.
    Hoe voelde een jonge vrouw zich die ooit de liefde gevolgd is naar een land van melk en honing.
    Hoopvol? Gedreven? Vol goede moed?

    Ontheemd. Na verloop van tijd, na de zoveelste situatie waarbij men weer geen aansluiting voelt
    is er plots die verlatenheid. Een gevoel van totale allenigheid. Het faliekant besef van leegte.
    De werkelijkheid heeft de euforie ingehaald.
    Het internaat is niet vrolijk, het ziekenhuis geneest niet, de toekomst is knokken, melk en honing hebben een prijs.
    De roes is over en het wakker worden is grauw want allenigheid is een handicap.
    Ontheemd. Definitief en onomkeerbaar weg van de herkomst.
    En dan kruipt de hunkering binnen, een hunkering die iemand uiteindelijk kan verteren.

    Schrijnend wordt het wanneer er kinderen komen, nu kán ze niet meer terug,
    al had ze er voor zichzelf wel aan gedacht, het voor zichzelf ook wel gewild.
    Maar ze is niet meer enkel zichzelf, er loopt nu een stuk van haar op eigen beentjes.
    Ze moet nu geloven in een toekomst die zijzelf zó niet meer ziet.
    De verantwoordelijkheid voor dat onafhankelijk eigen stuk veegt haar eigen verlangen brutaal opzij.
    Afbeeldingsresultaat voor Young Astronomer van Brian Kershisnik

    De dromen van vroeger zijn een juk geworden.
    De hunkering, die blijft.

    illustratie Young Astronomer van Brian Kershisnik - gedicht geplaatst met toestemming van Elisa, de auteur
    m- 02/2018, blog

    06-02-2018 om 06:50 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.309. Herman v Rompuy

    te gast bij Wim Helsen, Herman van Rompuy
    met de Inaugurele rede van J.F. Kennedy


    (…) de laatste alinea’s

    In de lange geschiedenis van de wereld was slechts aan een paar generaties de rol toebedeeld
    de vrijheid te verdedigen op het tijdstip van het grootste gevaar.
    Ik deins niet terug voor die mogelijkheid; ik verwelkom haar.
    Ik geloof niet dat iemand van ons van plaats zou willen wisselen met enig ander volk of generatie.
    De energie, het geloof, de toewijding die we aan dit streven bieden zal licht schenken aan ons land
    en aan iedereen die het dient - en zal gloeien van het vuur dat de wereld werkelijk kan verlichten.

    En dus, mijn mede-Amerikanen: vraag niet wat uw land voor u kan doen - vraag wat u kan doen voor uw land.
    Mijn medeburgers van de wereld: vraag niet wat Amerika zal doen voor u,
    maar wat we samen kunnen doen voor de vrijheid van de mens.

    Tenslotte, of u nu burgers van Amerika of burgers van de wereld bent,
    vraag van ons hier dezelfde hoge normen van kracht en opoffering die we vragen van u.
    Met een rein geweten als enige beloning, met de geschiedenis als eindoordeel voor onze daden,
    laat ons voortgaan het land te leiden waarvan we houden, Hem vragend om Zijn zegen en Zijn hulp,
    maar wetend dat Gods werk hier op aarde waarlijk ons eigen werk moet zijn.

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Van Rompuy in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a52/ 
    12min45



    Over Herman van Rompuy : https://nl.wikipedia.org/wiki/Herman_Van_Rompuy 
    Over John F. Kennedy : https://nl.wikipedia.org/wiki/John_F._Kennedy 
    Over de Inaugurele rede, volledige tekst : https://nl.wikisource.org/wiki/Inaugurele_rede_van_John_F._Kennedy

    06-02-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    05-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.308. de blokjes

    iets over rekenvaardigheden

    De basisblokjes hebben als groot voordeel
    dat jonge kinderen al doende reeds iets leren over verhoudingen.

    Ze hebben als nadeel dat ge gedurende een paar jaren (de lego-jaren)
    niet meer op uw sokken over het tapijt kunt lopen, want die blokjes kunnen lelijk pijn doen,
    vooral de hele kleintjes, rechts bovenaan op de foto’s.  
    Die veroorzaken een nijdige pijnscheut in de voet en ge valt u haast een breuk.

    Voor de foto heeft een bereidwillige ziel erbij geschreven hoe het zit
    met die blokjes en het aantal toppekes.
    In de praktijk, in bouwsels, doet een kind dat intuïtief kloppen, zonder cijferwerk. 
                             
    Afbeeldingsresultaat voor lego blokjes breuken

    Ooit moet kindlief leren dat 3/4 ook 12/16 kunnen zijn, enzoverder, maar dat is voor later.
    Eerst spelen. 
    Fortuinen werden ooit besteed aan blokjes voor de kinderen van mijn zussen.
    En als de kinderen dan in het tweede of in het derde studiejaar intuïtief meekonden met het begrip breuken,
    en met het rekenen in breuken, dan beroemden de respectievelijke vaders zich plots op
    de goede genen die ze doorgegeven hadden en ze droomden verder over carrières voor hun nakomelingetjes. 
    De Nobelprijzen die daar bij hoorden zijn nog niet afgehaald.  

    m
    EZW-02/2014, http://lifehacking.nl/productiviteit-tips/verbeter-de-rekenvaardigheden-van-je-kind-met-lego/

    05-02-2018 om 02:27 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.307. jong bos?

    de naam Shaolin betekent Jong Bos

    De eerste Shaolintempel werd gebouwd in 495 in Dengfeng
    en deze is een van de oudste boeddhistische tempels van China.
    (…)
    Traditioneel ontwikkelden de Shaolinmonniken hun expertise in zelfverdedigingskunsten
    als antwoord op de aanvallen van bandieten,
    en als een manier om lichamelijk in conditie te blijven,
    en ook om mentale en fysieke discipline te krijgen.
    Shaolinmonniken reisden vaak veel door het land om het boeddhisme te prediken,
    en waren daardoor regelmatig het doelwit bij roofovervallen.
    De bloeitijd van de tempel was tijdens de vroege Tang Dynastie (618-907),
    waarover in de geschiedschrijving verhaald wordt,
    dat Shaolinkrijgsmonniken het leven redden van de toekomstige keizer Li Shimin
    en hem bijstonden in zijn strijd tegen rebelse krachten.
    Toen hij eenmaal de troon bestegen had, vergrootte de dankbare keizer hen onroerend goed
    en gaf een aantal van hen toestemming verder te gaan met hun training als strijdmonniken.
    De kunsten van Shaolin bereikten hun top tijdens de Ming Dynastie (1368-1644),
    toen honderden Shaolinmonniken militaire status verwierven,
    en persoonlijk campagnes leidden tegen rebellen en Japanse bandieten.
    Tegen deze tijd hadden de Shaolintempels hun eigen unieke stijl van zelfverdedigingskunsten ontwikkeld,
    die bekend raakte als exemplarisch voor Chinese wushu.

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Shaolinklooster
     

    Om in lichamelijk in conditie te blijven, zeiden ze dus hé.
    Toen ik dat las dacht ik jaja, dat zeggen majorettes en cheerleaders ook van zichzelf.
    En om mentale en fysieke discipline te krijgen. Kom dat eens uitleggen aan de hooligans aub.

    En dan volgde dit filmpje, straffe kost. Een Shaolin Temple Acrobatic Show:
    klank niet te luid zetten,
    http://www.youtube.com/watch?v=QZXYOo_qk2E&feature=player_popout 
    01min25 

    m
    EZW-02/2013

    05-02-2018 om 02:26 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    04-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.306. de zusters K

    een zeer droevig lied over de vloek van plotse rijkdom

    De zusters Karamazov is een lied van Drs. P uit 1957
    en beschrijft het relaas van twee gezusters te Overveen die ruzie krijgen
    over de verdeling van een erfenis, bestaande uit japonnen.
    Uiteindelijk probeert de een haar zuster te vergiftigen, maar zij kan het niet laten
    een slokje te proeven om te controleren of het wel goed is. Dit wordt haar fataal.

    Steeds herhaald wordt dat de tijd ondertussen gewoon voortschrijdt:
    “terwijl de kater sliep en de pendule liep en de kanarie sprak: tsjiep, tsjiep, tsjiep, tsjiep.”

    Music ClefG+2.svgMusic 34.svgMusic 4f1.svgMusic 4g1.svgMusic 4a1.svgMusic Bar.svgMusic 4a1.svgMusic 4g1.svgMusic 4f1.svgMusic Bar.svgMusic 4e1.svgMusic 4f1.svgMusic 4g1.svgMusic Bar.svgMusic 4g1.svgMusic 4f1.svgMusic 4e1.svgMusic Bar.svg    Music ClefG+2.svgMusic 4d1.svgMusic 4e1.svgMusic 4f1.svgMusic Bar.svgMusic 4f1.svgMusic 4e1.svgMusic 4d1.svgMusic Bar.svgMusic 4e1.svgMusic 4d1.svgMusic 4c1.svgMusic Bar.svgMusic 2pd1.svgMusic End.svg
    Het lied vormt entertainment met een melancholische kern:
    hebzucht kan leiden tot tweedracht, twist en erger, zelfs uiteindelijk tot moord.
    Opvallend is dat de naam Karamazov (uit de titel) in het lied zelf nergens genoemd wordt.
    Het lied is beter bekend onder de (foutieve) naam Tante Constance en tante Mathilde.

    De titel van het lied zinspeelt op De gebroeders Karamazov,
    een bekend boek van de Russische schrijver Fjodor Dostojevski.
    De melodie van het refrein is enigszins verwant aan die van
    het eerste deel van Wolfgang Amadeus Mozarts "Pianosonate nr. 11 in A-majeur (KV 331)".

    van : https://nl.wikipedia.org/wiki/De_zusters_Karamazov 

    de zusters Karamazov

    Tante Constance en Tante Mathilde

    Woonden eendrachtig en knus bij elkaar
    Een was hardhorend, de andere brilde
    In doorsnee waren zij zeventig jaar
    In Overveen
    Telden zij hun jaren bijeen
    Niet meer zo koket als voorheen
    Maar nog altijd flink ter been

    Terwijl de kater sliep En de pendule liep
    En de kanarie sprak: "Tjiep tjiep tjiep tjiep"

    Tante Constance en Tante Mathilde
    Erfden de kleren van Tante Heleen
    Waardoor ineens hun gehechtheid verkilde
    Want van elk soort japon was er maar een
    Er werd getwist
    En naar provocaties gevist
    En er werden dingen vermist
    Waar de ander meer van wist

    Terwijl de kater sliep En de pendule liep
    En de kanarie sprak: "Tjiep tjiep tjiep tjiep"

    Op zeek'ren dag maakte Tante Mathilde
    Akelig lachend de koffie gereed
    Daar zij haar zuster vergiftigen wilde
    Die in haar eentje een wandeling deed
    Met terpentijn
    En een snufje rattenvenijn
    En gesloten keukengordijn
    Moest het wel uitvoerbaar zijn

    Terwijl de kater sliep En de pendule liep
    En de kanarie sprak: "Tjiep tjiep tjiep tjiep"

    Toen nu de koffie tot stand was gekomen
    Wou zij eens proeven en nam zij een slok
    Zij had de juiste verhouding genomen
    Tante Mathilde viel neer als een blok
    Sedert die tijd
    Droeg Constance in eenzaamheid
    De japonnen die tot haar spijt
    Tot een drama hadden geleid

    Terwijl de kater sliep En de pendule liep
    En de kanarie sprak: "Tjiep tjiep tjiep tjiep"

    Een live versie, klank aanzetten,
    https://www.youtube.com/watch?v=JXhu6WZUPUY 
    03min47

    Waarom ik dit hier plaats? Omdat het Drs. P is natuurlijk! En ook voor de tekeningen, 7-8j …
    Mijn hoed af voor de leerkracht die zo’n jonge kinderen aan het werk zet met iets van Drs. P.

    over Drs. P : https://nl.wikipedia.org/wiki/Drs._P , over Karamazov : https://nl.wikipedia.org/wiki/De_gebroeders_Karamazov , 02/2018, blog

    04-02-2018 om 02:34 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.305. stereotypen

    een paar heldere situatieschetsen

    Enkele stereotypen, knap in beeld gebracht.
    De geschreven tussentekstjes zijn in het Engels + Italiaans,
    maar dat maakt niet uit want de beelden zijn zeer duidelijk
    en bij momenten zeer raak ook.  
    Mijn favorietje is het stukje over de zakenreis.

    Het roze cirkeltje stelt een vrouw voor, het blauw vierkantje een man.
    Maar dat moet ik er eigenlijk niet bij vertellen, dat is vanaf het eerste fragment duidelijk.

    klank zachtjes zetten,
    de verschillende geluidjes beschrijven mee het gebeuren :
    http://www.youtube.com/watch?v=CCz08Bw9wEQ 
    05min27

    m
    EZW-02/2014, met dank aan VG

    04-02-2018 om 02:19 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    03-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.304. 1ste schoolreünie

    'k Ben maar één keer naar een schoolreünie geweest. Het was februari en heel koud, in '72 of '73.
    Het was het eerste jaar, of het tweede na de humaniora. Het was ergens in de binnenstad te doen.
    Er werd inschrijvingsgeld gevraagd, wat ik niet echt snapte, maar goed,
    ik schreef me in. Die 70 fr of zo, zou wel een bijdrage zijn in de onkosten,
    een centje voor de gestencilde uitnodiging en de postzegel, dacht ik.

    Toen ik die avond toe kwam op het adres, bleek het een zaal te zijn,
    niet een taverne/restaurant zoals ik begrepen had.
    Het was een zaal met drankje en hapje, 'met mogelijkheid tot versnapering',
    tafelen zat er dus niet echt in.

    Ook goed, maar zo’n grote zaal voor 16 oud-leerlingen? Wat een lege, kale bedoening.
    En toen bleek dat het initiatief niet uitging van onze gewezen klasverantwoordelijke
    maar van de school zelf, en dat álle oud-leerlingen waren uitgenodigd. Niet alleen ons klasje.
    Ik keek rond : een veel te hoog plafond om gezellig te zijn
    met een aantal lusters waarvan enkele het niet deden.
    Waarschijnlijk rekende de zaalverhuurder op de kale TL-buizen langs de muren.
    Rechts van de deur, aan een korte kant plus een lange kant van de zaal
    was de vloer drie of vier treden verhoogd, dat bouwsel had een golvende frontlijn
    en was afgezet met een vergulde reling die om de zoveel tafels onderbroken werd voor een trapje.

    Aan de overzijde van de deur was een soortement podium en
    aan de linker muur, aan de overzijde van die lege dansvloer, stond een geïmproviseerd buffet te zweten.
    Dit was een oude balzaal, met een interieur dat ooit de Fred Astaire-stijl had willen nadoen
    en daar toén al niet in geslaagd was. Een balzaal huren voor een schoolreünie?
    Dit was een even zielige locatie voor feestjes als de turnzaal van de school.
    En daar hadden we ons misschien nog thuis gevoeld.
    Maar ja, daar konden nu geen bijeenkomsten meer gehouden worden
    want daar lag nu een dure nieuwe vloerbekleding (linoleum?)
    die geen schoenen verdroeg en zeker geen dameshakken.
    Niet dat wij zo damesachtig gekleed liepen maar de oudere oud-leerlingen wel.
    De gestelde lichamen. De prominenten van de reünie. Zij die elke keer kwamen.
    De dames die duidelijk reeds lid waren van de Bond van Grote Gezinnen.

    Wij waren met een stuk of acht van ons klasje en een paar van ons besloten
    dat koud TL-licht te ontvluchten en elders een paar uren gezelligheid te zoeken.
    In klein comité.

    Alleen stond er nu een nonnen-comité in de weg want
    ondertussen had de dame aan de deur van de zaal
    gezelschap gekregen van zuster directrice en een paar van haar acolieten.
    Onze vroegtijdige terugtocht zou tactisch moeten aangepakt worden.

    Onze tafel had als blijk van belangstelling al een paar afkeurende blikken gekregen.
    Ons half klasje was te jolig, te lacherig (van ellende), te weinig jonge-damesachtig met al die jeans …
    Hoe het zat met de andere klassen van ons jaar weet ik niet,
    ik had het druk met de deur in het oog te houden om te zien wanneer de uitgang zou vrij zijn.
    Een andere uitgang, een meer discrete, was er niet:
    een keuken was er niet (meer) en de zij-ingangen naar het podium waren dicht gewerkt.
    De enige nooduitgang die er was, was te zichtbaar achter de buffettafel,
    aan de overkant van die lege dansvloer drie treden beneden ons.

    Toen kwamen de nonnen in beweging, zij verlieten de ingang.
    Gered, dachten wij - Niks van.
    Zij zwermden uit en namen de rijen tafeltjes in de klem. Voor een gesprekje.
    Een tafeltje verder zag ik zuster M en ik hoopte dat ze rap bij ons zou zijn,
    zij was de meest menselijke non van het klad. Maar ineens stond daar de directrice.
    Met professionele minzaamheid had zij ons in de rug beslopen.
    Ze vroeg wat we 'deden’' Waarmee studies bedoeld werden.
    En plots was er aan tafel ineens weer die verbondenheid, bijna ogenblikkelijk.
    Er was zelfs geen overleg nodig.

    Iemand zei dat ze bakkerijschool volgde en dat ze al zoete broodjes kon bakken.
    Bij zuster directrice bleef De Minzaamheid op het gezicht geglazuurd.
    Iemand studeerde voor 'tolk' in de Aarschotstraat.
    Of zuster directrice de stijl van de Aarschotstraat kende liet ze niet merken.
    De Minzame Glimlach bleef bij elk sullig antwoord.

    Tot slot antwoordde iemand naar waarheid dat ze moraalwetenschappen studeerde.
    Er kwam beweging in het masker van de directrice:
    - Ah, Godsdienst! constateerde ze verheugd en verbaasd over wie terugkeert naar de stal,
     
    het schaap van wie men dat het minst verwacht newaar …
    - Nee zuster, moraalwetenschappen.
    - Welja, Leuven dus! deed ze katholiek.
    - Nee zuster, Brussel., was het vrijzinnig antwoord.
    De glimlach verkrampte tot een grimas en na een knikje trok ze naar een andere tafel.

    Na zoveel geveinsde belangstelling stonden we op en stapten naar de deur.
    Weg van daar.
    Hoe de avond verder gegaan is kan ik me niet herinneren.

    Later hoefden schoolreünies niet meer voor mij, teveel stoef-&-bluf, die grote bijeenkomsten.
    Nog later kwam het er niet meer van.
    Maar een klein klasreünietje zie ik nu eigenlijk wel zitten.
    Vijfenveertig of meer jaren na datum.

    m
    EZW-08/2012, bijgewerkt

    03-02-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.303. alarmerend

    Het schaap blaat en de geit mekkert.
    Zo hebben wij dat geleerd op school, in de jaren dat het leven nog simpel was.
    Nu blijkt dat de dieren zelf die schoolboeken niet doorgenomen hebben.
    Het geluid dat sommige onder hen produceren doet me in alarmfase rood gaan
    en ik zou onmiddellijk de polies, de hulpdiensten en de brandweer bellen.

    verontrustende geluiden
    klank aanzetten, vooral luid genoeg :
    http://www.youtube.com/watch?v=PpccpglnNf0 
    02min05

    m
    EZW-02/2013

    03-02-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    02-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.302. Read Only

    waarom ik Microsoft een proces wou aandoen

    Aangezien we van aan boord geen beeldmateriaal mochten mailen naar onze correspondenten
    (toen nog te duur in satelliet-tijd)had ik CD-roms met foto’s en PPSsen gereed gemaakt om mee te geven
    aan iemand die afmonsterde, hij zou ze posten. 
    'k Had op die CD-roms ook wat teksten voor thuis gezet, deze zonder zelfcensuur.

    Mijn dagelijks uitgaande mails stonden bol van de zelfcensuur.
    Niet alleen was de server de rederij zelve, maar
    elke uitgaande mail passeerde toen ook nog via de captain, vandaar.
    Op CD-rom kon ik eens wat serieuze berichten meegeven, zo halverwege contract.
    We hadden nog een twee maanden voor de boeg. 

    De CD-roms had ik verzendklaar gemaakt, beveiligd tegen wijzigingen
    en ik had ook een wachtwoord ingevoerd om te beveiligen tegen indiscretie. 
    Dat tweede wachtwoord was oude koek bij de correspondenten,
    ze wisten thuis allemaal dat het **** was.   

    En dan nu het relaas, het gebeurde in 2007:   

    Vorige vrijdag waren we thuis, eerst jetlag eruit geslapen,
    zaterdag bel ik mijn ouders om te melden dat we weer in het land zijn.

    Ome Jos was daar ook.
    Ome Jos is een bevriende buur die sinds het overlijden van zijn echtgenote
    tamelijk vaak bij mijn ouders binnenloopt.

    Voor Ome Jos had ik ook een exemplaar meegegeven.
    Hij heeft sinds een tijdje een vriendin,
    als broer-en-zus-hoor, vertelde hij er haastig bij toen hij voor het eerst over haar vertelde.
    Buddies dus.
    We noemen haar Tante Pos, omdat haar familienaam iets in die aard inspireert.
    En zij laat zich met stijl dat naampje welgevallen.

    Aan de foon vroeg ik Ome Jos of de CD-rom hem bevallen was.
    ‘k Had uren zitten werken en reviseren aan de drie PPSsen
    en verwachtte van hem op zijn minst een 'hm' als goedkeuring.

    - Nog niet bekeken Meisje.
    Hij is 70+ en mag me dus meisje noemen.
    - Nog altijd niet bekeken Ome Jos? kreet ik.
    - Nee Meisje, want ze kwam er elke keer bijzitten.
    'Ze' is Tante Pos.
    - Is dat een probleem Ome Jos?
    - Ja Meisje, er staat toch ‘ALLEEN lezen’.
    - Ome Jos ...
    - Meisje?
    - Het is niet ‘ALLEEN lezen’, het is ‘alleen LEZEN’,
     
    gewoon die optie aanklikken en dan komt de tekst in beeld.

    In de stilte die toen volgde hoorde ik de professor in hem wakker worden.

    - Kijk kind, zei hij, dan zou er 'ENKEL lezen' gestaan hebben, dat zou uitsluitsel bieden.  
    - Ja Ome Jos, zei ik gedwee.

    'k Stond kaarsrecht aan de telefoon en vreesde dat hij me in
    september zou doen terugkomen. Want zo is hij. Zo was hij ooit.

    En Microsoft doe ik een proces aan wegens de klunzige, slordige
    en inadequate vertaling van de term Read Only.

    m
    2007, HiH-02/2015, bijgewerkt

    02-02-2018 om 03:23 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.301. Ingeborg

    te gast bij Wim Helsen, Ingeborg
    met een gedachte van Rumi / Roemi

    Ver buiten gedachten over recht en onrecht ligt een veld.
    Daar zal ik je ontmoeten.
    Als de ziel zich tegen het gras vlijt, is de wereld zo vervuld dat voor woorden geen plaats is.
    Gedachten en Taal, zelfs het woord Elkaar, zijn daar overbodig.

    Jalal ad-Din Rumi, 13de eeuw, Perzië

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Ingeborg in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a51/ 
    11min39

     

    Over Ingeborg Sergeant : https://nl.wikipedia.org/wiki/Ingeborg_Sergeant 
    Over Rumi : https://nl.wikipedia.org/wiki/Jalal_ad-Din_Rumi 

    02-02-2018 om 03:10 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    01-02-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.300. te gelegener tijd

    Een aantal jaren geleden deed ik tijdens een opruimsessie mijn blauw brandkoffertje open.
    Dat staat onderin mijn nachtkastje. Enorm veilig, ik slaap ernaast. Als ik slaap.
    De sleutel van het koffertje ligt al jaren in het meubel van de badkamer,
    dat is de Geheime Plaats. Ook enorm veilig, niemand weet dat.
    Wat bleek : mijn einddiploma zat niet in mijn blauw koffertje.
    Daar lag enkel zo’n opgerold ding met een vermelding over de twee eerste jaren.
    Mijn aggregaat zat ookni in het koffertje. 
    Niet dat ik die twee kartonnen papieren ’s anderendaags nodig had, maar stel …
    En ik had daar toch mijne nestel voor afgedraaid hé.
    Buiten fuiven en katers was er ooit ook nog studeren en blokken en examenstress en zo. 
    Nee zeg, van mijn stage had ik echt mijn werk gemaakt en nu
    had ik daar geen enkel papier van. Zelfs niet de evaluatie van mijn stageleider.

    Hij was in die jaren wereldberoemd in de branche en hij nam per jaar maar drie stagiaires aan,
    gedurende drie maanden. En bibi mocht daar een van zijn!
    Toevallig waren dat jaar de stagiaires alle drie van Brussel.
    Zoiets schept een band natuurlijk. Ik was zo blij dat ik aanvaard was,
    dat ik door vuur zou gegaan zijn voor die man. Nu nog eigenlijk.

    We moesten wel verkassen voor drie maanden.
    Maar jong en gedreven, was dat geen probleem.
    Adieu Lief, adieu kameraden, wij gaan een beetje aan onze opleiding werken. 
    Wij hebben daar drie maanden gewerkt gelijk zotten, tot stukken in de nacht.
    Dag in dag uit, letterlijk 7/7. We leefden spartaans en op de tippekes van onze tenen
    want een goede evaluatie van deze Mr B was ongeveer goud waard.

    En na drie maanden kwamen wij alle drie terug naar Brussel met een goed³ stagerapport.
    We hadden mekaar nogal gaande gehouden ook,
    die evaluaties waren in feite het resultaat van ploegmaatschap. 
    Toen ik mijn stagerapport las was ik eerst in tranen van ongeloof en opluchting
    en daarna heb ik twee dagen nodig gehad om van de wolk van gelukzaligheid
    terug op deze aarde neer te dalen.
    Er was iets langer nodig om af te kicken van het werkritme.

    En een 40 jaar later had ik daar geeneens papieren van?
    Ergens laten liggen in een van mijn vele verblijfplaatsen?
    Nee, waarschijnlijk lagen ze nog altijd veilig ondergebracht bij mijn ouders thuis,
    in een van de boekenkasten. Of op zolder.
    Geen ramp, dat is terug te vinden. Ik recupereer dat wel.
    Te gelegener tijd.
    Mijn Ma houdt immers veel bij en zeker alles wat papier is houdt ze bij. Echt alles.

    In februari vorig jaar hebben we het ouderlijk huis leeg gemaakt.
    Het was geen emotioneel afscheid, er werd gewoon doorgewerkt.
    Er was nogal wat, ook de paperassen van de winkels.
    Alle papierwerk stond gereed in dozen en mocht naar het containerpark.
    Alle dozen werden in de vrachtwagen geladen. Alles wat papier was ging weg. Echt alles.

    m
    EZW-08/2014 – HiH-02/2015, bijgewerkt

    01-02-2018 om 03:02 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.299. Sven De Ridder

    te gast bij Wim Helsen, Sven De Ridder
    met een fragment uit het scenario van Star Wars V, The Empire Strikes Back

    LUKE:   Oh, no. We’ll never get out of it now. Yoda stamps his foot in irritation

    YODA:  So certain are you. Always with you it cannot be done. Hear you nothing that I say? Luke looks uncertainly out at the ship.

    LUKE:  Master, moving around stones is one thing. This is totally different.

    YODA: No! No different! Only different in your mind. You must unlearn what you have learned.

    LUKE: All right, I’ll give it a try. focusing quietly

    YODA: No! Try not. Do. Or do not. There is no try.

    Luke closes his eyes and concentrates on thinking the ship out. Slowly, the X-wing’s nose begins to rise above the water.
    It hovers for a moment and then slides back, disappearing once again.

    LUKE: I can’t. It’s too big. panting heavily

    YODA: Size matters not. Look at me. Judge me by my size, do you? Hm? Mmmm. Luke shakes his head.

    YODA: And well you should not. For my ally is the Force.
    And a powerful ally it is. Life creates it, makes it grow. Its energy surrounds us and binds us. Luminous beings are we … Yoda pinches Lukes shoulder … not this crude matter. a sweeping gesture You must feel the Force around you. gesturing  Here, between you … me … the tree … the rock … Everywhere!
    Yes, even between this land and that ship.

    LUKE: You want the impossible. discouraged

    LUKE: I don’t … I don’t believe it. Luke shakes his head, bewildered.

    YODA: That’s why you fail.

    scenario van Leigh Brackett en Lawrence Kasdan, regie Irvin Kershner

    De vertaling wordt gegeven in ondertitels. Die knop staat rechts onderaan, de =-knop.
    De Ridder in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a50 
    13min17



    Filmfragment, 16 sec : https://www.youtube.com/watch?v=XcG71T5Fs6M 
    Over Sven De Ridder : https://nl.wikipedia.org/wiki/Sven_De_Ridder 
    Over The Empire Strikes Back : https://nl.wikipedia.org/wiki/Star_Wars:_Episode_V:_The_Empire_Strikes_Back

    01-02-2018 om 02:56 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    31-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.298. luid & duidelijk

    Haar man is binnenkort jarig en mevrouw denkt zich suf over een gepast cadeau.
    "Een papegaai zou ik wel tof vinden" zei de man.
    Zijn vrouw zoekt op het Net en ze vindt een aanbieding.

    Nette Nederlandssprekende papegaai, prijs NOTK.

    Ze gaat naar het adres, gaat binnen, de zaak blijkt een parenclub te zijn.
    Ze wil rechtsomkeer maken maar de gastheer vraagt
    "Komt u voor de papegaai, Mevrouw? Daar staat hij.
    Nu weet ik wel wat men veronderstelt van een papegaai in dit soort zaak,
    maar deze papegaai is anders. Hij praat netjes, vloekt niet en zegt geen lelijke woorden.
    En mocht hij één onvertogen woord zeggen, dan brengt u hem terug en krijgt u uw geld weer."

    Dat is een garantie, denkt de vrouw, ik mag hem terug brengen.
    Ze komen een prijs overeen, 850€, kooi inbegrepen.
    Wanneer ze de kooi wil tillen zegt de man
    "Een ogenblikje Mevrouw, er moet een doek over tijdens het rijden.
    Anders wil de vogel straks niet praten."

    Thuis haalt ze het doek van de kooi.
    De vogel kijkt rond en zegt luid en duidelijk "Nieuw behang … Andere vloerbekleding"
    In de namiddag komen de vriendinnen van de crea-club.
    De papegaai roept blij : "ZOoo, Nieuwe Dames!"

    De vrouw vertelt hen gniffelend over de koop in de seksclub
    en opgetogen zegt ze hoe schrander de vogel wel is.
    Hij merkte het verschil in behang en vloerbekleding met zijn vorige woonst
    en nu merkt hij zelfs dat het rond hem andere mensen zijn.

    Om half zes komt de echtgenoot thuis.
    Waarop de vogel "Ha! Eindelijk! Een bekend gezicht!"

    m
    01/2018, blog, met dank aan RD

    31-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.297. Gwendolyn Rutten

    te gast bij Wim Helsen, Gwendolyn Rutten
    met een fragment van Guus Kuijer

    'Wie ben ik, waar ben ik en waarom ben ik?'
    Het was een wonder! Dit dier kon praten! En hoe!
    Het stelde meteen geweldig belangrijke vragen. God was een tijdje sprakeloos.
    Toen zei hij  'Jij bent Adam, want dat betekent mens.
    Je bent op aarde omdat iemand op de boel moet passen?
    En als je even niks te doen hebt moet je mij bejubelen.'
    'O,' zei ik, want die Adam dat was ik natuurlijk 'En waarom kan ik u niet zien?'
    'Omdat ik een woord ben.'

    Toen wist ik het weer: toen ik wakker werd, was dat het woord dat ik eerst bedacht: god.
    Ik keek rond. Ik wist in het begin niet wat ik zag want
    behalve voor god had ik nergens een woord voor.

    'Toe maar,' zei god. 'Niet bang zijn. Ga de wereld maar ontdekken. Hij is heel mooi en ik heb hem zelf gemaakt.'
    'Echt waar?' vroeg ik. Maar ik hoorde meteen aan de suizende stilte dat die vraag god niet beviel.

    'Luister vriend,' zei hij 'Ik heb je niet gemaakt om mij met vragen lastig te vallen.
    Ik heb je gemaakt om iemand te laten zien hoe geweldig ik ben.'
    God had blijkbaar niet in de gaten dat ik hem zelf had bedacht.
    'En nu?' vroeg ik.
    'Ik breng je naar het paradijs,' zei god en hij wandelde onzichtbaar voor me uit.

    Bijbel voor ongelovigen – Deel I - Genesis, Guus Kuijer

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Rutten in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a49/ 
    10min36

     

    Over Gwendolyn Rutten : https://nl.wikipedia.org/wiki/Gwendolyn_Rutten 
    Over Guus Kuijer : https://nl.wikipedia.org/wiki/Guus_Kuijer 
    Over De bijbel voor Ongelovigen :
    In een reeks van zes boeken vertelt Kuijer de verhalen uit de Bijbel op geheel eigen wijze na, omdat ze tot de oerverhalen van de mensheid behoren.
    Hij hoopt hiermee zijn fascinatie voor deze verhalen over te brengen op mensen die de bijbel als literatuur willen lezen.
    Het serie bevat de verhalen over Adam, Eva en de slang, over de zondvloed en de toren van Babel,
    de familiegeschiedenis van een groep koppige mensen onder leiding van Abraham, die vanuit Irak in Egypte terechtkomt …
    Al die verhalen vertelt Kuijer opnieuw, vanuit het perspectief van een zoon of een vrouw, een verschoppeling of een bastaard, en daardoor worden de bekende verhalen nieuw en verrassend.

    31-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    30-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.296. de ooievaar

    De ooievaar heeft mij gebracht. En ook mijn zussen.
    En ongeveer alle vriendjes en vriendinnetjes en ook de kinderen in de buurt en in andere wijken. 
    Die ooievaar hield me bij tijd en wijle enorm bezig.
    En ik hield mijn moeder dan bezig want zij moest ter plekke replieken bedenken. 

    - Hoe kent hij de weg?
    - Gelijk de duiven, wist mijn Moeder.
    - Jamaar duiven wónen daar, de ooievaar woont toch niet waar hij het boeleke brengt ...
     
    Hier-woont-toch-geen-oo-ië-vaar!
    Waaruit volgt : moeders kennen niks van ooievaars.   

    En ze moest mijn bedenkingen aanhoren. Best met een uitgestreken gezicht:
    - Waaraan zit ge te denken?
    - Aan niks.
    - Naar wat  kijkt ge dan?
    - Of er een ooievaar is, dan roep ik hem, 't is hier! 't Is hiér!   

    - Bestaan er veel ooievaars?
    - Ja, heel veel.
    - Omdat er veel kleine kindjes zijn, knikte ik.
    In die nieuwe verkaveling waar wij woonden werd het ene boeleke na het andere gebracht
    en toch zag ik nooit een levering.
    Conclusie : ooievaars komen wanneer wij op school zijn, want soms maken wij teveel lawaai.

    - Wij hebben altijd dezelfde hé? Dezelfde ooievaar, de onze.
    - Waarom denkt ge dat?
    - Ik, Tina, Laura - hij kent nu de weg en misschien komt hij dan nog eens, met een broertje ...
    Mijn Moeder dacht van niet.
    Maar wat weten moeders van ooievaars. Niks.

    - Kiest de ooievaar zélf de kindjes?
    - Nee, dat doet de Goede God.
    - En als de Goede God u niet graag ziet, dan komen er geen kindjes?
    Achter de hoek woonde een gezin met zeven kinderen en wij waren maar met drie.
    Die ouders waren duidelijk favorietjes van de Goede God.
    Plots vreesde ik voor ons plaatsje in het Hiernamaals.
    Of hoe ze een kind existentiële angsten kunnen aandoen.

    Later werd me iets verteld over  een eicel en heel veel zaadcellen waarvan eentje
    dan maar zijn weg moest zien te vinden … gestuntel. Liefhebbersgedoe.
    Nee, geef mij maar een ooievaar. Het professionele werk.

    m
    EZW-06/2010 , HiH- 02/2015, herzien

    30-01-2018 om 02:51 geschreven door maart


    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.295. Kader Abdolah

    te gast bij Wim Helsen, Kader Abdolah
    met ‘De tuinman en de dood’ van P.N. van Eyck 

    Een Perzisch Edelman:

    Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
    Mijn woning in: "Heer, Heer, één ogenblik!

    Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
    Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

    Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
    Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

    Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
    Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!" -

    Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
    Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.

    "Waarom," zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
    "Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?"

    Glimlachend antwoordt hij: "Geen dreiging was 't,
    Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

    Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
    Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."

    P.N. van Eyck naar een verhaal van Rumi

    De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
    Abdolah in gesprek met Helsen,
    https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/3/winteruur-s3a48/ 
    11min50

    Abdolah maakte zich de Nederlandse taal eigen met behulp van onder meer de kinderboeken van Annie M.G. Schmidt
    en van Nederlandstalige poëzie. Worstelend met de taal begon hij zijn verhalen in het Nederlands te schrijven.

     

    Over Kader Abdolah : https://nl.wikipedia.org/wiki/Kader_Abdolah 
    Over P.N. van Eyck : https://nl.wikipedia.org/wiki/Pieter_Nicolaas_van_Eyck 
    Over De tuinman en de Dood : https://nl.wikipedia.org/wiki/De_tuinman_en_de_dood , https://nl.wikipedia.org/wiki/Jalal_ad-Din_Rumi

    30-01-2018 om 02:39 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    29-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.294. fotomemorie

    digitale technieken als tijdmachine

    "Chino Otsuka is geboren in Tokio (1972).
    Op tienjarige leeftijd kwam zij naar Engeland.
    Het onderzoek naar haar culturele identiteit loopt als een rode draad door haar oeuvre.
    Aan de hand van zelfportretten verbeeldt zij haar Japanse origine
    en de blijvende invloed van deze cultuur vanuit haar westerse wortels.
    Haar werk draait letterlijk om de kunst van het herinneren. 
    Osuka gebruikt digitale technieken als tijdmachine,
    om dubbele zelfportretten de creëren.
    Die tonen haar huidige zelf naast haar verleden zelf, in de verschillende fasen van haar jeugd."

     1982 + 2005, France  1982+2005, Paris, France   1976 + 2005, Japan  1976+2005, Kamakura, Japan

    1975 + 2005, Spain  1975+2005, Spain  1985 + 2006, UK  1984+2005, London, UK 

    1979 + 2006, Japan  1979+2006, Kitakamakura, Japan  1981 + 2006, Japan  1981+2006, Ofuna, Japan



    1985 + 2005, China  1985+2005, Beijing, China  1977 + 2009, France  1977+2009, Jardin du Luxumberg, France  

    'k Vind het verbluffend hoe ze haar huidige zelf naadloos heeft ingepast in de oude foto’s.
    Zelfs de schaduwen liggen goed.

    EZW-01/2014, herzien – foto’s op ware grootte : http://www.dailymail.co.uk/news/article-2535025/Photographer-meets-younger-self-stunning-double-self-portraits-use-digital-process-like-time-machine.html

    29-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.293. een kus

    Ongeveer 1970, ik was toen 17 of 18. Aan de tramhalte stond elke morgen
    een jongen,  ik schat hem een jaar of twaalf, die helemaal gepakt was van een meisje.
    Het jongetje stond haar aan te staren, te adoreren, met heel zijn hartje en heel zijn ziel.

    De grote jongens, de stoerdoeners van veertien en ouder,
    die al testosteron in hun aderen hadden -ook in de adertjes van hun brein-
    waren duidelijk vergeten hoe moeilijk het soms is om twaalf jaar te zijn:
    "Hij staat daar gelijk ne pier die verliefd is op de maan".
    Om te zeggen dat het meisje te hoog gegrepen was voor de jongen in kwestie.
    Dat het een onmogelijke verliefdheid was.
    Dat zinnetje heb ik gebruikt voor

    een Oud Verhaal van eigen maaksel

    Er was eens een regenworm die verliefd was op de maan.
    Elke nacht keek hij omhoog naar haar en zuchtte.
    Bij afnemende maan voelde hij zich droef worden.
    Bij nieuwe maan voelde hij zich ellendig om zoveel duisternis.
    Bij wassende maan zwol zijn gemoed om zoveel schoonheid.
    Bij volle maan kon hij zijn geluk niet op.

    Hij zou nooit bij zijn beminde raken, dat wist hij ook wel,
    maar dat hij haar van ver mocht bewonderen,
    dat vond hij in zijn pierenbestaan een voorrecht.

    De Maan had hem wel gezien. Al een tijdje.
    Ze heeft elke nacht de tijd om alles te bekijken hé.
    Maar dat wist Pier niet, dat de Maan wist van zijn bestaan.
    Dat was niet bij hem opgekomen.

    De Maan was gecharmeerd door die adoratie en ontroerd door zijn standvastigheid.
    Op een nacht vroeg ze zachtjes : Wat zoudt ge willen, Pier?

    Pier schrok en verslikte zich en bloosde. Ja-wél! Pieren kunnen blozen. 
    Alleen zien wij dat op onze leeftijd niet meer omdat we ’s avond in slaap vallen voor de TV. 

    "Een kus", fluisterde hij zo stil dat hij het zelf bijna niet hoorde.
    Maar de maan had hem gehoord. Ze liet een van haar vingers stralend dalen tot vlak bij Pier.
    Pier glom van geluk en glorie. De Maan had hem gezien en ze kwam tot bij hem.
    Tot bij hem. Tot bij een saaie regenworm, een banale aardworm…

    Heel voorzichtig drukte Pier een kus op de manestraal.
    Hij zweefde bijna van gelukzaligheid en tegelijk kronkelde hij van zijn eigen vermetelheid.
    "Het is in orde, Pier" stelde de Maan hem gerust.

    En toen gleden van de manestraal duizenden en duizenden glimwormpjes.



    Sinds die nacht hebben we lampyridae op onze planeet.
    In liefde is zoveel meer mogelijk dan we denken.

    m
    EZW-HiH-01/2015, foto van : http://loves-animals.com/wp-content/uploads/2013/06/Photos-fireflies-17.jpg

    29-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    28-01-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.292. vuilnis

    wat een gedoe die dag

    Het vuilnis wordt hier ’s vrijdags opgehaald. Donderdagavond zetten we de zakken buiten.
    De  blauwe voor de PMD, de witte voor het restafval en het GFT gaat in de groene bakken.
    We hebben vier bakken, in gemeenschappelijk gebruik met de buren,
    voor een totaal van zestien appartementen.

    Die bakken zijn niet elke week alle vier vol natuurlijk.
    Enkel in het snoeiseizoen, dan staan ze soms alle vier vooraan. Maar nu niet.   
    Er zijn nog wat buren elders gaan het overwinteren ook,
    zodoende stond er vorige week maar één groene bak vooraan.

    Die vrijdagmorgen merkte ik dat we ons keukenvuilbakje vergeten te legen waren.
    Het was al 07h30, de vuilniswagen kon elk ogenblik langskomen.
    "Geeft niet, dacht ik, we legen ons keukenafval straks wel.
    Later. Wanneer de groene terug achterin staat".

    Want de groene vuilbakken op donderdagavond naar de stoep rijden
    en ze vrijdagmorgen terug naar het achterpleintje rijden
    is het privilegie van één bepaalde man, onze naaste buur. Een neuro-buur.
    Wanneer iemand anders het in zijn hoofd krijgt met de vuilbakken te rijden
    komt er gegarandeerd een agressief-defensieve reactie,
    in de stijl van : waddist, doe 'k 'et ni naar u goesting ofwa?
    Of : Ha, dus ík doe da weer ni tegoei zeker?

    Komt u dit bekend voor? Tja, iedereen kent wel zo'n specimen.

    Enkele minuten later zegt LM dat hij het keukenvuilbakje gaat legen
    omdat we het donderdagavond vergeten zijn.

    - Zoudt ge dat wel doen, vroeg ik, de vuilkar kan elk moment hier zijn.
    - Nee hoor, ik heb buiten gekeken, ze zijn nog ver.
    - Misschien zit die vuilbak wel helemaal vol, zei ik.
    - Dan geef ik er een lap op, deed LM kordaat.
    - Ge zijt in pyjama, probeerde ik nog snel.
    - In training! verbeterde hij.
    - Ô, pardon.

    En gelijk ik LM in de lift hoorde stappenkwam de vuilniswagen voorgereden.
    De man nam de groene vuilbak, haakte hem in en deed hem leegkiepen.
    Met twee naschokjes. Leeg dus. En er was nog geen LM in zicht.

    ‘k Ben niet blijven kijken hoe het verder ging. Ik heb me laffelijk terug getrokken in de badkamer.
    Met de douchekop op 'luid geklater', dwz dat ik  het eerste kwartier niet aanspreekbaar ben voor
    de eventueel gefrustreerde echtgenoot op dit adres.

    Toen ik gewassen en gestreken in de woonkamer kwam was LM alweer zijn zonnige zelve. 
    - Ge had geen chance met het emmertje hé, zei ik gepast meewarig.
    - Nee, zei hij. Ik kwam te laat.
    - Ge hebt ons emmertje toch niet geleegd in de lege groene bak?
    - Jawel.

    Ik hapte naar adem. Want voor de sergeant van hiernaast is zoiets regelrechte sabotage. 
    - En van eerlijke schaamte heb ik de vuilbak ook naar achter gereden, zei LM. 

    En dát, dames & heren, noem ik dapper. Dom, maar dapper.
    Hopelijk krijgt dit relaas geen vervolg. 


    03/2013, HiH-01/2015, herzien

    28-01-2018 om 00:19 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.291. overdenksel ~ P²

    Denk er aan dat het (perfect) mogelijk is
    het oneens te zijn
    zonder daar moeilijk over te doen. van P²

    Deze drie lijnen heb ik toen in grote letters op een klein papiertje geschreven
    en op de rand van mijn scherm geplakt. 
    Op het prikbord vlak voor mijn neus hangt ook een gedachte van haar
    maar de drie lijnen van die dag wou ik dichterbij hebben.

    Daarom plakt het papiertje op de rand van het scherm
    als een wimpeltje van troost in dagen van deining, wanneer er moeilijk gedaan zal worden. 
    Dan lees en weet ik dat al zeker één persoon er van overtuigd is
    dat het ook anders kan.

    m
    EZW-01/2014, met dank aan P² voor die toen profetische lijnen

    28-01-2018 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)



    Archief per maand
  • 03-2020
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!