Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Wie zich omringd weet door tederheid en goedheid, gaat zelf liefdevoller kijken naar zichzelf, naar de mensen om zich heen, naar de wereld. Pas op die manier kunnen wij Gods liefde zichtbaar maken door zelf lief te hebben. Het is onze zending in de wereld: de mensen alle mensen die we ontmoeten lief te hebben en zo Gods liefde ervaarbaar te maken. En die God is niet de God van de katholieken of van de christenen alléén! Dit wil ik even duidelijk stellen omdat sommige bezoekers hier de indruk krijgen dat wanneer er over God gesproken wordt, dit meteen gelinkt wordt aan de katholieke Kerk. Anderzijds zal ik niet ontkennen dat precies mijn inspiratie komt uit een persoonlijk geloof in die God, waardoor we onze ogen richten op elke medemens, vooral de zwakke, de misdeelde, de uitgestotene Precies omdat we zelf zoveel goedheid als een gave hebben ontvangen en niet anders kunnen dan die liefde uit te dragen, in respect en verdraagzaamheid naar anderen toe. Nu ik dit overweeg valt me te binnen dat morgen, 28 september, de Vlaamse Vredesweek (Pax Christi) begint : een uitnodiging om met nog meer tederheid en goedheid en verdraagzaamheid elkaar te bejegenen over alle rassen en culturen heen!
Ja, mensen, de titel kan eigenaardig klinken en sommigen vragen zich misschien af of ik behoor tot de academische wereld die pas nu terug aan het werk gaan. Was dat maar waar, maar voor mij eindigt een bijzondere "verlofperiode" nu de verpleger de laatste maal is geweest en de poetsvrouw voor het laatst alles schoon zal maken voor ook zij voorlopig (en hopelijk voor héél lang) hier afscheid neemt. Want "de reis" (zie bericht RAAR GEVOEL in archief) is voorbij, de hand na de chirurgische ingreep herstelt langzaam maar zeker ... en nu "moet" ik weer alles zelf doen; vandaar mijn titel. Door het feit dat ik weinig of niets kon heb ik het op een gegeven moment maar aangepakt als "verlof", - "ziekteverlof klinkt ook al zo goed" - maar ik heb dus de tijd genomen om meer te lezen, te genieten van het kijken naar bloemen en mensen, te luisteren naar de muziek terwijl ik aan het bloggen was. Maar eigenlijk ben ik blij dat ik terug alles zelf MAG en KAN doen, hoe goed de zorgen ook waren, hoe lief en attent buren vrienden waren. Dus hier eindigt mijn verlof en doe ik straks alles weer zelf, wat een vrijheid! Niet langer meer afhankelijk te moeten zijn van tijd en uur, van mensen die op de meest rare uren binnenspringen ... Maar voor dat alles: HEB DANK! Maarten En nu terug naar de gedrevenheid van toen ... Eigen aan de aard van het beestje?
Martin begon zijn loopbaan in het toenmalig Marias Rustoord. Zijn werkterrein bevond zich op de eerste verdieping bij Mr. Huyghe, Mr. Duyck en Zr. Paula. Hij stond er in voor de aankoop van zowel medisch als niet-medisch materiaal en voeding. Het was nog de tijd met de typmachine en alles werd intern bijgehouden op een schriftje. In die tijd was hij tevens secretaris van de interventieploeg.
In 1981 stond hij mede aan de doopvont als redactielid van t Rustwoordje. In die hoedanigheid is hij dan ook overgestapt naar de redactie van t Piekuurke die in 1987 heropgestart werd.
Ook na de fusie bleef zijn werkterrein in de Westlaan. Hij moest eerst uitwijken naar t vierde. Toen de RVT aan uitbreiding toe was, werd er afgezakt naar de derde verdieping. Met de komst van SP-neuro kwam hij zelfs terecht op de gelijkvloers.
De aankoop werd opgesplitst in specialisaties. Martin stond voortaan in voor aankoop van voeding, kantoor en drukwerk van beide campi. Dit is ook zo gebleven na de fusie met Menen met dat verschil dat er nu moest aangekocht worden voor 4 campi.
In campus Westlaan staat Martin verder ook gekend als verantwoordelijke van de postbedeling en het badgebeheer.Hij is dan ook een Westlaner gebleven tot eind april 2004. Dan verhuisde de volledige aankoopdienst, samen met magazijn en drukkerij immers naar de Weststraat.
Een goede gezondheid, Martin, en het ga je goed. Johan
- een interview destijds na 25 jaar dienst, zopas teruggevonden in mijn archief -
De taal van het hart is een taal van innerlijke uitstralingdie zelfs de regenboog kleurt in de straling van de zon en waarbij de woorden passen "liefde heelt en liefde deelt". - Linda
Zij die al langer mijn blog bezoeken zullen wellicht al eerder in de zijlijn het gedicht gelezen hebben met als titel "sluit vriendschap". Dit is een tekst die mijn zus destijds maakte bij de hernieuwing van de doopbeloften voor haar zoon/mijn petekind. Een lieve blogvriendin heeft deze tekst zomaar en ongevraagd bewerkt en u zult begrijpen dat ik nogal blij verrast was dit fraais binnen te krijgen ... zo mooi in deze herfst! Danke lieve vriendin!
Bestaat toeval? Nog nooit heb ik een blogger in de kijker geplaatst via mijn blog tot heel recent. "Krelis" schreef dan ook heel zinvolle dingen en liet menig doordenkertje achter uit zijn rijk archief. Wanneer ik dan deze avond een mail ontvang met onderstaand bericht, dan valt een mens even stil. Nu Krelis zelf noodgedwongen, maar UIT LIEFDE zijn bloggen moet onderbreken, wil ik eerder bericht herplaatsen alsook zijn bericht aan alle bloggers. Goede vriend, we missen je nu al en hopen dat alles zo vlug mogelijk ten goede komt. Onze oprechte wensen voor een spoedig en zo volledig mogelijk herstel voor je lieve echtgenote!
Aan de bloggers, je vindt mijn link naar KRELIS onder AANDACHT in het archief van enkele dagen terug.
MAG IK VANDAAG EENS HEEL IN HET BIJZONDER VOLGEND BLOG IN DE KIJKER PLAATSEN, ANDERS DAN ANDERE EN TOCH EEN INSPIRATIEBRON VOOR VELEN!
In elk geval een wijs man die deze dingen weet te delen op zijn "jeugdige" leeftijd en met zin voor alledaagse en ook wat humor. Misschien is hij zomaar een wegwijzer naar de ander, de ANDER!
25-09-2007
Attentie
KORTE MEDEDELING AAN ALLE BEZOEKERS
Vanaf half december 2006 heeft mijn vrouw verschillende problemen en zit daardoor in de 'lappenmand'.
Enkele malen is ze voor onderzoek naar het ziekenhuis geweest en sinds 16.00 uur ligt ze aan een bloedinfuus. Vervolgens zal ze aan een verder onderzoek worden onderworpen. Het is nog niet duidelijk hoe het verder zal verlopen maar natuurlijk zal ik zoveel mogelijk bij haar zijn. Daarom haak ik voorlopig af en vraag hiervoor begrip. Ik wens allen nog heel veel blogplezier en hopelijk tot gauw, Hartelijk groetend, Krelis. 25-09-2007 om 20:44 geschreven door krelis
Bij het septemberen en de aanvang van een nieuw jaar zou ik willen dat ik een toverhoed bezat, één waarin alle warme momenten van de voorbije zomer in bewaard zijn, om ze dan af en toe weer boven te halen midden de drukke activiteiten: de melodie van zomerse vogels, de zon op mijn huid, sprankels energie, grote familiedagen, vriendschappelijke babbels, vakantieherinneringen en schaterlachmomenten, ontroerende schoonheid, het kleine geluk van elke dag
Bij het septemberen zou ik willen dat ik een toverstok bezat om al mijn vrienden het grootste geluk to te zwaaien: geslaagde activiteiten, levendige aanpak en inzet, sterke verbondenheid, enthousiasme om frisse ideeën een kans te geven, perfect teamwerk
Bij het septemberen zou ik willen dat ik een formule bezat om elk ongenoegen weg te toveren, om het wijd verspreide jammeren in te dammen, om kracht binnen te halen die open maakt en onze blikken met hart en ziel richt naar een levendige toekomst!
Bij het septemberen zou ik willen dat ik een magische formule bezat om boeiend, verrassend, veelzijdig te bewegen naar morgen. Om een wereld die werkt met helpende handen, met solidaire harten en diepe dromen, met creatieve geesten, met warme vriendschappen en goddelijke bewogenheid.
Maar toveren is niet aan de orde. Het behoort tot de sprookjes of virtuele realiteit. Het zijn wij, wij samen, die het mogen en kunnen doen, we weten het al lang: als je iets met al je energie en enthousiasme aanpakt lukt het.
Er is één toverformule die werkt: "we doen het samen"
Hoop.... Het belangrijkste in je leven je dromen en doelen nastreven. Zonder hoop heel ver weg van `t geluk vandaan Zonder hoop valt niet te bestaan....
Geloof.... Een kwestie van gedachtes, je mening en je gevoelens bedenken wat wil ik en wat is mijn doel. Zonder geloof kun je niet vechten. Zonder geloof kun je nooit ergens je rug voor rechten....
Liefde.... Een drijfveer voor ons velen. Mooie momenten met elkaar delen. Liefde.... het voedsel voor elk hart Liefde.... een gevoel dat ons allen verwart....
"In ons geloof worden rechtvaardigheid en mededogen als de twee belangrijkste eigenschappen van de Schepper beschouwd, en eeniedere van ons wordt geacht zich daaraan te spiegelen. Laten we maar aan zijn oordeel overlaten om te bepalen wiens smart groter is, die van u of die van mij. " Deze woorden van een Jood troffen me in het bijzonder en zelfs los van godsdienstige overtuiging overzag een tachtiger zijn leven en zag dat het goed was, en hij vatte dat samen in volgend citaat:
" Uit alles wat ik gezien heb, heb ik geleerd de Schepper te vertrouwen voor alles wat ik niet gezien heb." (Emerson)
Blogvrienden, rechtvaardigheid en mededogen, een uitdaging voor elke nieuwe dag voor onszelf, naar de nabije andere of de verre vreemde. Wanneer wij ons zo spiegelen en leven naar wat wijzelf verkondigen, dan valt een mantel van vertrouwen over ons heen, ondanks of juist dank zij! Op deze eenvoudige manier mogen we inspiratiebron zijn voor nieuwe bloggers, ook al hebben we elkaar niet gezien van aangezicht tot aangezicht! Laat ons maar vertrouwen in het goede van elk-ander en dan ondervinden we de weldaad van het mededogen, heel direct ervaren de voorbije maand tijdens herstelperiode.
Hoe zou ik deze dag kunnen sluiten zonder heel speciaal aan u te hebben gedacht op jouw VERJAARDAG! Ik werd er al eergisteren vroeg wakker mee want ook al wil je het niet, ik heb voor jou een kadootje gekocht. En omdat verjaren op een maandag zo triest is, kwam ik gisteren alvast even langs om je nog vele fijne en gezonde jaren toe te wensen, en dit tezamen met pa! Maar voor het slapen gaan, gaan mijn diepste gevoelens uit naar u, moeder! Ik weet dat iedereen zijn moeder de beste vindt, maar ik denk dat ik er één heb uit de duizend! PROFICIAT en vooral heel veel DANK voor zoveel dat niet te tellen is en geen naam heeft! Een dankbare zoon! Maarten.
Lieve Mama In jouw hartje groeit een roos... Onbegrijpelijk maar hij blijft altijd in bloei. Ik hou van je! Fijne dag, mama!
Try to remember the kind of September When life was slow and oh so mellow. Try to remember the kind of September When grass was green and grain was yellow. Try to remember the kind of September When you were a tender and callow fellow. Try to remember and if you remember then follow follow.
Try to remember when life was so tender When noone wept except the willow. Try to remember when life was so tender When dreams were kept beside your pillow. Try to remember when life was so tender When love was an ember about to billow. Try to remember and if you remember then follow follow.
Deep in December it's nice to remember Although you know the snow will follow. Deep in December it's nice to remember Without a hurt the heart will hollow. Deep in December it's nice to remember The fire of September that made you mellow. Deep in December our hearts should remember and follow
Follow
p.s. uitvoerders die je hier hoort zijn "Brothers Four".
Waren die vier korte zinnetjes te cru, te hard, te ... wat ik eerder achterliet, dan neem ik een reactie over uit het gastenboek en voeg er nog volgende bedenkingen aan toe:
"Je kan gelijk hebben...Je drukt het mooi uit... er zijn nog meerdere factoren denk ik ...maar durven we ze uitspreken ????"
Wat verwoest liefde en vriendschap ?
Liefde moet je kunnen uitstralen..
Liefde is geven....
Liefde wordt verward met sex...
Liefde, het zijn heel veel kleine dingen...oneindig veel...
er is geen aandacht, respect, verdraagzaamheid....hoe kan je dan liefde geven....? je mag dikwijls zelfs geen liefde of vriendschap proberen te geven of je krijgt onmiddellijk een etiket opgeplakt ...
liefde geven is iets wat je moet leren, zoals elk kind alles overneemt van de omgeving waar het in leeft; een kind voelt het aan en doet na...
ik denk dat deze factoren heel arm bezaaid zijn in onze maatschappij....
liefde en vriendschap kan je niet beschrijven; het zijn gevoelens, en gevoelens zijn er; die kunnen we niet maken.... !
en dat ontdek je en ervaar je maar door mensen heen zoals een bloglezer me een bericht naliet als reactie op voorgaande bedenking, wat ik graag overneem zo aansluitend bij deze blog, zo waardevol voor ieder van ons ... "want zonder de LIEFDE ben je niets" ... dank voor jouw bijdrage vandaag.
God heeft de mens niet gemaakt om alleen te zijn , daarom gaf hij Adam , Eva erbij....vergeet nooit dat er mensen zijn die nog weten wat vriendschap betekent , die te vertrouwen zijn , die weten wat liefde betekent....ze zijn heel klein in aantal ...maar er zijn er nog.... alleen ben je niets...honger wordt niet gestild met het tekenen van een stuk brood...je kan naar de tekening kijken , kleuren, en nog zoveel meer , maar stilaan ga je er aan dood ....een mens heeft nood aan vriendschap en die is niet te koop....die is niet te tekenen , die is alleen te ervaren.....
Een "dagelijkse gedachte" vinden op het moment dat ik een passage aan het lezen ben die vrij goed op mezelf kon slaan, is de aanleiding om nog heel even terug in de tijd te gaan, maar dan zonder de bitterheid van toen, en alle gevoelens van haat, woede, agressie, onbegrip, onmacht ... die ik toen wel tussen de lijnen neerschreef op het blog, eens daar terug toe in staat. Door alles heen ben ik mezelf trouw gebleven, ook al werd ik de speelbal van een goedmenende directeur en een "een onverschillige ambtenaar die gevoelloos de regels volgde; door "de manager" en zelfbenoemde hooggeplaatste persoon (zonder persoonlijkheid) die betoogde dat we ons moesten richten op de toekomst en het verleden moesten laten rusten ... En zo kwam het dat "zoals de druppel die de berg uitholt, het niet één aantoonbaar feit was dat men mij heeft gesloopt, maar een aaneenschakeling van kleine vernederingen. Ik vind het belangrijk u dit te vertellen na al die jaren, niet om uw medelijden op te wekken, verre van dat, maar opdat u begrijpt wat mij beweegt; voor sommigen onder u misschien een antwoord na enkele jaren. Ja, ik kreeg dageliijks complimenten en dat van hoog tot laag, van de poetsvrouw tot het directielid zoals: "U bent succesvol in uw werk, gedreven en correct, perfectionist, kent veel mensen, (kende ik ze wel goed? kenden ze mij wel goed of werd ik "gebruikt" als hun engel?!) kunt met ze omgaan, en met een enkeling (met name S. en D. hebt u zelfs een nauwere band". ... en dan kwam het mensen! .... "Toch lijkt u nergens deel van uit te maken. U functioneert, maar ik heb geen flauw idee wat het is dat u beweegt." Een manager die geen flauw idee heeft van de waarden die zijn personeelslid drijft (-of is dit juist eigen aan MANAGER?-), en wanneer hij dan, eens ze blijken dat deze van medemenselijkheid getuigen, er te zijn voor elkaar - zelffs tot ver buiten het opgedragen takenpakket- , smalend zijn schouders ophaalt, dan kan het intimideren alleen maar verder gaan, geruisloos ... tot in een lange en diepe coma. MAAR, en hier sluit ik af met deze mooie gedachte - naar mezelf en naar jullie allen:
In welke taal men zich ook uitdrukt, men kan nooit iets anders zeggen dan wat men is. Ralph Waldo Emerson
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
