Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Hiebij een tweede bijdrage over samengebalde bedenkingen door blogbezoekers die omwille van de titel van dit blog me hebben gevonden en voor wie we een wederzijdse inspiratiebron mogen zijn, niet enkel en alleen in woorden, maar vooral in daden, zoals recent nog een bezoeker me mailde.
" verlangen naar verandering " is niet genoeg...
alles wordt anders, alleen als je het zelf wil....en iedereen moet zelf willen....en dan nog is de moeilijkste stap , het "doen"....en ook deze stap heeft vele treden...."
Prachtig hoe je deze blog verwoordde , ik hoop dat inderdaad de mensen hieruit het woord God begrepen wordt als de goede gave.....Jezus had ook deze gave en mocht ze verspreiden over de wereld, leven als mens, net zoals wij....met de kracht van God...om ze te verspreiden ....te delen , te geven en zo heel veel meer... Op weg naar vrede altijd weer, en weer en weer...
Maar ik zet me in de liefde weer recht, en hoop op genade
Van harte dank in delen en uitwisseling, in verbondenheid en begrepen worden. Het gebeurt niet vaak dat mensen elkaar hier echt vinden via een item als vriendschap, maar als dit gebeurt is het voor mij als een ervaring van een 'gelijke noemer', vanuit een innerlijke levenshouding waarbij je de andere (h)erkent in diezelfde, eenvoudige diep-innerlijke waarden van het leven die als belangrijke tekenen van gave en weer-gave (en soms over-gave) zichtbaar worden
Hierbij, lieve mensen, een tweede en voorlopig laatste deel van wat mensen aanspreekt doorheen ons geliefd blogland. Bloggen is dus helemaal niet vrijblijvend, maar een weg naar de ander, een weg ook naar de ontdekking van mezelf, en hierbij spreek ik de hoop en het verlangen uit dat ieder van u op zijn eigen wijze de vruchten mag plukken van wat hij doorheen de ontspanning (wat bloggen vooral moet blijven) van zijn bloguurtjes en creaties een ander mens mag ontmoeten, in liefde, vriendschap en respect! Het ga jullie goed, héél goed!
Beste, Ik nam heel even de tijd om te zien naar de technische mogelijkheden wat bloggen betreft, en toen las ik dat blijkbaar items die twee jaar oud zijn worden verwijderd. Vandaar keek ik even terug in mijn archief ... gelukkig nog niets verwijderd, maar misschien een gelegenheid iets terug te posten, niet uit gebrek aan 'materiaalkeuze', maar eerder voor de 'nieuwkomers' ... of gewoon voor mezelf.
geloof en leven
beste,
geloof en leven, deze titel bedacht bij de wisselvalligheden van elke dag, leven tussen "engel" en "duivel", dit n.a.v. enkele mails die ik kreeg, de ene heel ernstig met serieuse boodschap, de andere dan weer "ondeugend".
maar het valt me toch op dat mensen hun oprechte gevoelens en hun mening graag kwijt willen via een mail, en nog liever via een pps-voorstelling waar de waarden als liefde en vriendschap, geloof in de ander, bemoediging, heel sterk naar boven komen.
is dit zich verbergen achter een vorm van anonimiteit of precies het goede en mooie met elkaar willen delen en er ook ergens voluit achterstaan?!
of is het zich juist niet langer durven voordoen als gelovig en zoekend getuige te zijn van onze diepere wortels in deze meer en meer oppervlakkige wereld? het internet kan dan ook bron zijn van engel en duivel om ze nogmaals zo te noemen, al lonken de vele sites naar oppervlakkigheid , naar ont-waarding waar we dagelijks aan bloot gesteld worden.
zelfs op een blog is het haast 'verboden', 'gevaarlijk' de echte waarden die ons zo dierbaar zijn te delen, want wie zal ons nog begrijpen? ja, er is nog ergens een "big brother" die toeziet wat we schrijven en delen; mogen we wel vrijuit zijn met onszelf en anderen wanneer het om geloof en liefde gaat, om het echte leven of lezen we liever de erder pikante en ondeugende mails? ja, vele vragen komen naar boven wanneer je voor jezelf je van dit medium bedient, haast een meditatief moment, inkeer zoals het werd genoemd. en alles is dan ook zo vluchtig, want eens deze blog afgesloten krijg ik straks wellicht een volgende mail binnen met juist tegenovergestelde berichten die ik hier juist heb gepost ... de engel .... en de duivel.
Het is met deze gedachte dat ik even enkele bedenkingen wil samenvatten die me de afgelopen maand bereikten, of waar ik in elk geval de inspiratie vond om mijn thema over VRIENDSCHAP EN LIEFDE verder uit te diepen. Na de toeloop van bezoekers, waarvoor ik dankbaar ben, meen ik dat we een forum zouden kunnen opstarten rond deze gedachten voor zover dit nog niet zou bestaan, wat ik ten zeerste betwijfel. Zelf kan ik daarvoor geen tijd genoeg nemen, hoe graag ook, maar het doet deugd dat mensen zich herkennen, willen delen in hun ervaringen, en van een persoonlijke invalshoek schrijven wat voor hen LIEFDE, VRIENDSCHAP, GENEGENHEID, AFFECTIE betekent. Zoals ik hier recent blogde, had ik nooit kunnen vermoeden wat voor impact een woord kan hebben, op juiste moment aan juiste persoon gericht, zonder die persoon daarom persoonlijk te kennen.
Wellicht een te lange inleiding voor wat hier volgt. Ik zal het misschien proberen in verschillende blokjes mee te geven om u niet te overdonderen met te veel tekst, aan de andere kant is het goed die overdenkingen in éénmaal door te nemen.
Even een reactie op je blog, de ideale liefde is .
Wat is ideaal ?
Wat voor mij ideaal is , kan voor een ander niet ideaal zijn .Ik denk dat ideaal een woord is dat niet bij liefde past; ik zou het eerder bij een voorwerp , plaatsen Je kan voor jezelf een ideale kast , of stoel of iets dergelijks hebben .Neen, een ideale mens, een ideale liefde .een ideale voet , een ideaal oor en noem maar op Ik denk niet dat je ideaal kan plaatsen bij iets natuurlijks tegen de natuur kan je niets; je kan ze een beetje onderhouden en bijschaven en voor de rest moet je de natuur zijn gang laten gaan
Er bestaat liefde .ware liefde vurige liefde zachte liefde, tedere liefde enz. Liefde kan nooit ideaal zijn, maar wel puur .en wordt ons gegeven door de natuur,(maar vooral door mens voor de mens te zijn!) wij stralen ze uit .Liefde kan je niet maken; die is er of die is er niet ..Vriendschap is geen liefde .vriendschap kan liefdevol zijn .
"Wanneer een liefde afhankelijk is van verplichtingen, spreek ik niet meer over liefde verantwoordelijkheden hebben we wel maar zeker geen verplichtingen .Dan is de liefde niet echt .liefde is vrij, ze komt vanzelf, ze is er gewoon ."
" Ik was blij te lezen hoe je liefde beschreef als uitstraling, en in andere waarden dan de romantische liefde. Liefde en vriendschap hebben "gradaties", van een schouderklopje tot gave te zijn voor de andere. In deze over-gave wordt liefde delen en helen. En inderdaad, de maatschappij is maar weinig bezaaid met deze diepere normen van genegenheid."
" Het innerlijke van de mens is onzichtbaar, dat is net het mooiste in het leven. Er zijn talloze onzichtbare dingen, dat zijn net de mooiste. De kunst is ze voor jezelf zichtbaar maken, en er uit leren.....We krijgen levenspaden aangeboden om te bewandelen; hoe...dat geeft ons de vrijheid....ze zijn er om ons zelfvertrouwen op te bouwen, en dat schenkt ons vertrouwen."
Zelfde vertouwen vond ik bij een ander, want waar vriendschap is, daar is er vertrouwen, een woord dat ik al langer en intens gebruik op mijn blog. Een blog waardoor mensen een weg gaan om elkaar heel even of voorgoed te ontmoeten, in wederzijds respect, soms ook geborgenheid.
" Tja, God's wegen ... hoe wegen naar elkaar geleid worden om te helpen, gaandeweg soms vragen, maar in vertrouwen wordt het stilaan duidelijk en wordt liefde - vriendschap als het ware - een genezingsproces...." (voor sommige bloggers is bloggen echt een goed medicijn - Maarten)
"Wat ik nog zou willen vertellen is mijn stille verwondering van Gods' leiding in een vriendschap voor de andere. Eerlijk gezegd, ben ik aangedaan van de "ogenschoonlijke" aanwezigheid van God in de andere of : "Waar twee of meer in mijn naam aanwezig zijn ..."
Beste Blogvrienden, dit waren enkele bedenkingen die me bereikten en die ik even wil delen met jullie! Alvast dank voor het mee-denken en mee-doen, want zo bouwen we elk op onze eigen plek een beetje mee aan een betere wereld waar overal LIEFDE de sleutel is tot een mooiere wereld!
Een nieuwe dag , een nieuwe week een nieuw bericht
Het zonnetje lacht ons nog even toe; de wind prevelt zachte woordjes... de bomen zorgen voor mooie kleuren de aarde ligt bezaaid met wat er was; de natuur maakt zich op voor nieuw leven....
en wij....wij zijn niets meer of minder dan echte natuurwezens....
lieve groetjes, een fijne dag en een mooie week! maarten
Houd eens grote schoonmaak in je hart en hoofd. Er ligt zoveel stoffigs, dat je 't niet gelooft. Dozen vol agressie, onverwerkt verdriet. Echt, je bent verbijsterd als je alles ziet.
Neem een grote bezem. Veeg het maar goed aan. Nee, begrip en warmte moet je laten staan, maar die stapel zorgen heeft totaal geen zin. Op dat plekje moet er heel veel vreugde in.
Kijk eens, in dat hoekje hoopt zich twijfel op. Je geloof staat daardoor bijna op z'n kop. Ruim dus op die rommel, zodat je écht leeft en het waardevolle weer de ruimte geeft!
Frits Deubel
Ik kon het niet beter gezegd hebben en ik denk daarbij aan vele bloggers die misschiuen vandaag hier een hint krijgen om NU te beginnen aan die schoonmaak van hart en zinnen, door te beginnen met heel kleine eenvoudige dingen, om dan in de avond blij en dankbaar terug te kijken en te zeggen IK KAN HET WEL!
Ik zal nu even heel bewust alle mails sluiten, de vele boterbriefjes laten liggen voor wat ze zijn - al zijn het de graantjes van de komende oogst in blogland - en even proberen samen te vatten hoe ik hier beland ben en hoe mijn weg hier verder ging.
Ik zat op een avond naar het tv-nieuws te kijken op "één" (Belgische zender-noot), en zag daar dat Pascal Vyncke in de schijnwerper werd gezet door de manier waarop hij zijn oma aan het comuputeren hielp. Meteen volgde een korte mededeling van de site: "SeniorenNet" genoemd. Ik veerde uit mijn zetel recht - het wereldnieuws achter me latend -, spoedde me naar mijn bureau , en na even Googelen kwam ik op de startpagina terecht. Ik vulde zomaar een naam in zonder daar veel bij na te denken en zie, het bloggen was begonnen ... vrij aarzelend zoals je leest in eerste bericht, maar wie had toen kunnen denken dat voor mij een grote en neiuwe wereld zou opengaan, zelfs een nieuwe roeping misschien ?!
03-05-2005
welkom en toch even afwachten
goeie vrienden van vroeger, mensen van gisteren, toevallige voorbijganger,
dit is een eerste welkom op voor mij een nieuw medium, en dus even afwachten wat het brengt ... in elk geval een brug zo nu af en toe van mij naar u en hopenlijk wederzijds!
Dat van "zo nu af en toe" is ondertussen een fulltimejob geworden en geeft me heel veel voldoening, maar zoals jullie me ondertussen kennen is het een "geven en ontvangen", zomaar, gratis, belangeloos, voor niets. Waar ik eerst ging kijken in mijn dagboeken en -boekjes om iets achter te laten (waar ik nog altijd moet aan beginnen!), was het leven van een paar gekwetste mensen me genoeg om zelf daar iets over neer te pennen en zo mijn eigen verhaal te doen of bedenkingen achter te laten over hoe alles beter kan. De titel van dit blog moet al langer in mezelf liggen, is eigenlijk MIJ! ... maar wanneer ik aan het inloggen was bij die eerste keer, dan lag er een boek open met de titel "Liefde en vriendschap". Ja, dat was het en zo zal het wellicht blijven. Even later kwamen de reacties wat meer foto's te plaatsen, en omdat ik daar van kindsbeen af van hou zoals van postkaarten, werd dat een bijkomend genoegen, zelfs een aansporing een ander blog te openen met enkel en alleen foto's.
Gaandeweg verliet ik mijn eigen leven; en een bericht op tv of in de krant, iets gehoord op het werk, gegrepen door ziekte en eenzaamheid van mensen dichtbij en veraf, werden van toen af aan geleidelijk dagelijkse bijdragen, maar telkens werd alles gekleurd door liefde, vriendschap, genegenheid; en hoe langer hoe meer gevoed door een persoonlijk geloof dat ik ook wou delen.
Over laatste wil ik kort zijn, maar wat ik doe via bloggen hoorde ik tijdens een telefoongesprek toen de persoon in kwestie het woord "GELOOFSCOMMUNICATIE" gebrukte. Hij was er zich op dat moment niet van bewust, maar voor mij was dat onder meer het antwoord naar het waarom.
Het was dus niet echt bewust, maar mensen reageerden op deze berichtjes; vonden er zelfs moed in, en voegden me toe als "vriend" of "favoriet" in hun eigen blogstekje. Anderen vonden een weg die ze langer waren verloren, ontplooiden een eigen hobby. Was dit alles door mijn taal, wie zal het zeggen? In elk geval ben ik dankbaar wanneer ik hier en daar een lichtpunt en soms een klankbord mocht zijn. Maar dit gevoel is wederkerig, want mijn bloggen wordt opgebouwd door hints van liefdevolle attente mensen, die het beste met me voor hebben. En zo blijft er een kring van geven en ontvangen ... "in éénheid", zoals een blogbezoeker me af en toe mailt. Ja, naast het bloggen zijn er de vele mailcontacten gegroeid met een oprecht bericht, een grap, een aansporing, een delen van , met, een zorgen voor... zoveel.
Een vriendenkring groeide verder uit, zelfs van over de grenzen, want ik wist niet eens dat SeniorenNet in Nederland geestdriftig werd gevolgd. Ik was aanvankelijk gewoon maar aan het schrijven, voor mezelf, omdat ik altijd graag heb geschreven ... tot op ik een dag een mail kreeg van een bekende om me te feliciteren met mijn plaats in de top 20. Ik wist niet eens van dat bestaan af , en de teller stond toen al op 2222 wanneer ik bericht werd hoe die tellers e.d. werken. Het gaat echt niet om cijfers, maar om MENSEN. Het is door die vele mensen, ondertussen goede bekenden, of geïnteresserde bezoekers, dat het hier vol ligt met boterbriefjes, mails te beantwoorden, nog een pps te bekijken, een gedachte te bewerken of zelf uitschrijven! Schrijven is ook schrappen en herbeginnen én corrigeren (al was het maar voor mezelf!) of even wachten en rusten om er geen sleur in te krijgen. Het mag géén MOETEN worden; laatste wil ik aan anderen meegeven. Beter even stil vallen om met mer plezier en zin verder te gaan.
Het mooie van al dit bloggen is voor mij in elk geval dat ik anders, beter, nog "volwassener" geworden ben; opener misschien?! Alhoewel ik toch niet alles te grabbel wil gooien. Tijdens het bloggen ben ik me heel bewust van wat er om me heen gebeurt, dat het om mensen gaat en dat het in elk geval véél zinvoller is dan op welke site dan ook te surfen! Het gaat na een tijd om mensen die je wilt helpen dragen in lijden en smart, een steun of soulmate zijn; ook af en toe terug komen naar hun blog met een gemeende groet. Bloggen is een huisbezoek brengen! Het mooste compliment dat ik kon krijgen is dat een paar mensen hierdoor een weg tot elkander hebben gevonden, voor nog anderen een weg naar de Ander!
Deze bedenkingen wilde ik even kwijt. Ik zou hier heel graag en aantal mensen willen noemen en danken, maar anderen vallen dan misschiuen uit de boot. In elk geval ga ik door met heel veel dankbaarheid in LIEFDE EN VRIENDSCHAP, en ik wens van ganser harte alle opstartende bloggers veel succes toe, en voor de anderen een aangename verderzetting tot voldoening van jezelf en van de anderen!
Deze "icoon van verzoening" tijdens de Vredesweek, wijst dit jaar onder meer heel bijzonder naar onmiddellijke stopzetting van het opsluiten van kinderen zonder papieren.
Op de icoon zie je Esau en Jacob(die elkaaar naar het leven stonden). naast heiligen uit Oost en West. Die icoon zou Jezus moeten voorstellen als bron van verzoening en bevrijding en vrede en als vitale band tussen oosters en westers christendom.
Waarom zingt en fluit een vogel? Omdat hij het niet laten kan. Het komt in hem op, omdat hij vrij en blij is; om zijn territorium af te bakenen en uit te bazuinen dat hij daar de baas is; omdat hij in zich de drang voelt om te paren en zich voort te planten en roept om een vrouwtje of een mannetje. Daarom zingt een vogel.
Waarom bloeit een bloem? Omdat de knop zo ver ontwikkeld is waardoor het openplooien niet te stuiten is; omdat het vocht in haar stengels onweerstaanbaar opstijgt; omdat het licht van de zon de blaadjes prikkelt. En ook omdat de bijen erop wachten. Daarom bloeit een bloem.
Waarom blinkt een steen? Omdat hij kristallen herbergt; omdat hij gepolijst is door het schuren van het water of het ketsen van paardenhoeven; omdat de lichtinval gunstig is. Daarom blinkt een steen.
Waarom leeft een mens? Omdat zijn hart klopt en het bloed door zijn aderen jaagt, omdat de lucht die hij ademt zuiver en gezond is; omdat mensen van hem houden; omdat hij verlangt te leven. Daarom leeft de mens.
Vroeger vroeg ik wel eens aan mijn moeder: Waarom is dit en waarom is dat? Ze antwoordde soms Daarom. Daarmee was ik niet veel wijzer. Of toch. Dommige dingen dulden geen vraag. Soms zegde mijn moeder ook wat ik moest doen. En wanneer ik naar het waarom vroeg was het antwoord even kort: Daarom. Omdat ik het zeg. Eerst dacht ik dat ze haar gezag wilde uitoefenen en daar wilde ik me niet zomaar naar voegen. Ik had het verkeerd voor. Sommige dingen zijn zoals ze zijn en je doet het omdat het zo hoort. Rationele argumenten halen niet zoveel uit. Je moet intreden in de situatie en dan voel je het na een tijdje wel aan. Natuurlijk is wetenschappelijk onderzoek belangrijk, onontbeerlijk. Je leert er door hoe de dingen in mekaar zitten maar de echte betekenis ervan achterhaal je daar niet mee. De uiteindelijke vraag blijtt.
Een vogel hoort te zingen, een bloem hoort te bloeien, een geslepen steen hoor te blinken. Daaraan leer ik dat de mens hoor te leven. Waarom? Omdat God het zo heeft beschikt. Ik leef omdat God wil dat ik leef. Daarom. + Roger Vangheluwe, bisschop van Brugge
Met de armen open staan is niet angstig zijn voor bange en eenzame mensen, niet bang zijn voor onbekende medemensen en hun eigen aard.
Het geeft plaats aan alle mensen want wie achter hen willen schuilen worden beschermd tegen die vooraan staan te drummen; en toch horen beiden erbij, en dat weten en voelen zij. Het is uitdagend want het roept vragen op die anders zijn dan de vragen van onze tijd; anders dan armen gebogen rond het eigenzelf en bezit.
Het biedt geborgenheid, want het is ruimer dan bij 't wijzen, of dan wanneer men vuisten draagt. Men kan eronder schuilen. Met de armen open staan is zeggen:
"Jij bent hier thuis" !
met dank aan Susanna voor de bedenking in deze Vredesweek!
Val ik terug op een verleden, vooral in het begin van mijn bloggen?! Misschien, maar soms komen de dingen zomaar naar boven en dan deel ik deze ook terug even mee, zeker voor hen die een verliessituatie hebben te verwerken en het zelf aan de lijve hebben ondervonden. Hierbij denk ik heel concreet aan een paar blogbezoekers.
Sommige werkgevers kunnen niet om met mensen die een probleem, een ziekte, of een handicap hebben. Dat ze niet kunnen aannemen dat die toch ook in staat zijn om goed te werken. Dat mensen in die toestand meestal 20%, zeg maar, meér of beter moeten presteren dan anderen, om au serieux geomen te worden.
(dat doet mij denken aan wat kansarme ouders altijd zeggen: zij moeten, veel meer dan andere ouders, bewijzen dat ze goede ouders zijn, bijna perfect zijn, vooraleer ze als ouders geaccepteerd worden door de samenleving)
Werkgevers mogen zich sowieso niet moeien met de dingen uit de privésfeer, ziekte, handicap, en zeker niet gebruiken als voorwendsel een voortijdig einde aan een contract te maken, of iemand op een zijspoor zetten zodat deze zelf er onderdoor gaat of moet uitkijken naar een andere werkplek, ook al wordt daar wel een "officiële reden" voor ontslag aan gegeven ...
En nu lees ik volgende: "Iedere organisatie moet van tijd tot tijd een onderhoudsbeurt ondergaan om zo efficiënt mogelijk te zijn. Dat kan pijnlijk ervaren worden, dat besef ik terdege." ... Beseft deze werkgever dit "terdege" of ook maar een doekje tegen het bloeden?!
Wie zich omringd weet door tederheid en goedheid, gaat zelf liefdevoller kijken naar zichzelf, naar de mensen om zich heen, naar de wereld. Pas op die manier kunnen wij Gods liefde zichtbaar maken door zelf lief te hebben. Het is onze zending in de wereld: de mensen alle mensen die we ontmoeten lief te hebben en zo Gods liefde ervaarbaar te maken. En die God is niet de God van de katholieken of van de christenen alléén! Dit wil ik even duidelijk stellen omdat sommige bezoekers hier de indruk krijgen dat wanneer er over God gesproken wordt, dit meteen gelinkt wordt aan de katholieke Kerk. Anderzijds zal ik niet ontkennen dat precies mijn inspiratie komt uit een persoonlijk geloof in die God, waardoor we onze ogen richten op elke medemens, vooral de zwakke, de misdeelde, de uitgestotene Precies omdat we zelf zoveel goedheid als een gave hebben ontvangen en niet anders kunnen dan die liefde uit te dragen, in respect en verdraagzaamheid naar anderen toe. Nu ik dit overweeg valt me te binnen dat morgen, 28 september, de Vlaamse Vredesweek (Pax Christi) begint : een uitnodiging om met nog meer tederheid en goedheid en verdraagzaamheid elkaar te bejegenen over alle rassen en culturen heen!
Ja, mensen, de titel kan eigenaardig klinken en sommigen vragen zich misschien af of ik behoor tot de academische wereld die pas nu terug aan het werk gaan. Was dat maar waar, maar voor mij eindigt een bijzondere "verlofperiode" nu de verpleger de laatste maal is geweest en de poetsvrouw voor het laatst alles schoon zal maken voor ook zij voorlopig (en hopelijk voor héél lang) hier afscheid neemt. Want "de reis" (zie bericht RAAR GEVOEL in archief) is voorbij, de hand na de chirurgische ingreep herstelt langzaam maar zeker ... en nu "moet" ik weer alles zelf doen; vandaar mijn titel. Door het feit dat ik weinig of niets kon heb ik het op een gegeven moment maar aangepakt als "verlof", - "ziekteverlof klinkt ook al zo goed" - maar ik heb dus de tijd genomen om meer te lezen, te genieten van het kijken naar bloemen en mensen, te luisteren naar de muziek terwijl ik aan het bloggen was. Maar eigenlijk ben ik blij dat ik terug alles zelf MAG en KAN doen, hoe goed de zorgen ook waren, hoe lief en attent buren vrienden waren. Dus hier eindigt mijn verlof en doe ik straks alles weer zelf, wat een vrijheid! Niet langer meer afhankelijk te moeten zijn van tijd en uur, van mensen die op de meest rare uren binnenspringen ... Maar voor dat alles: HEB DANK! Maarten En nu terug naar de gedrevenheid van toen ... Eigen aan de aard van het beestje?
Martin begon zijn loopbaan in het toenmalig Marias Rustoord. Zijn werkterrein bevond zich op de eerste verdieping bij Mr. Huyghe, Mr. Duyck en Zr. Paula. Hij stond er in voor de aankoop van zowel medisch als niet-medisch materiaal en voeding. Het was nog de tijd met de typmachine en alles werd intern bijgehouden op een schriftje. In die tijd was hij tevens secretaris van de interventieploeg.
In 1981 stond hij mede aan de doopvont als redactielid van t Rustwoordje. In die hoedanigheid is hij dan ook overgestapt naar de redactie van t Piekuurke die in 1987 heropgestart werd.
Ook na de fusie bleef zijn werkterrein in de Westlaan. Hij moest eerst uitwijken naar t vierde. Toen de RVT aan uitbreiding toe was, werd er afgezakt naar de derde verdieping. Met de komst van SP-neuro kwam hij zelfs terecht op de gelijkvloers.
De aankoop werd opgesplitst in specialisaties. Martin stond voortaan in voor aankoop van voeding, kantoor en drukwerk van beide campi. Dit is ook zo gebleven na de fusie met Menen met dat verschil dat er nu moest aangekocht worden voor 4 campi.
In campus Westlaan staat Martin verder ook gekend als verantwoordelijke van de postbedeling en het badgebeheer.Hij is dan ook een Westlaner gebleven tot eind april 2004. Dan verhuisde de volledige aankoopdienst, samen met magazijn en drukkerij immers naar de Weststraat.
Een goede gezondheid, Martin, en het ga je goed. Johan
- een interview destijds na 25 jaar dienst, zopas teruggevonden in mijn archief -
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
