Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Ik zal nu even heel bewust alle mails sluiten, de vele boterbriefjes laten liggen voor wat ze zijn - al zijn het de graantjes van de komende oogst in blogland - en even proberen samen te vatten hoe ik hier beland ben en hoe mijn weg hier verder ging.
Ik zat op een avond naar het tv-nieuws te kijken op "één" (Belgische zender-noot), en zag daar dat Pascal Vyncke in de schijnwerper werd gezet door de manier waarop hij zijn oma aan het comuputeren hielp. Meteen volgde een korte mededeling van de site: "SeniorenNet" genoemd. Ik veerde uit mijn zetel recht - het wereldnieuws achter me latend -, spoedde me naar mijn bureau , en na even Googelen kwam ik op de startpagina terecht. Ik vulde zomaar een naam in zonder daar veel bij na te denken en zie, het bloggen was begonnen ... vrij aarzelend zoals je leest in eerste bericht, maar wie had toen kunnen denken dat voor mij een grote en neiuwe wereld zou opengaan, zelfs een nieuwe roeping misschien ?!
03-05-2005
welkom en toch even afwachten
goeie vrienden van vroeger, mensen van gisteren, toevallige voorbijganger,
dit is een eerste welkom op voor mij een nieuw medium, en dus even afwachten wat het brengt ... in elk geval een brug zo nu af en toe van mij naar u en hopenlijk wederzijds!
Dat van "zo nu af en toe" is ondertussen een fulltimejob geworden en geeft me heel veel voldoening, maar zoals jullie me ondertussen kennen is het een "geven en ontvangen", zomaar, gratis, belangeloos, voor niets. Waar ik eerst ging kijken in mijn dagboeken en -boekjes om iets achter te laten (waar ik nog altijd moet aan beginnen!), was het leven van een paar gekwetste mensen me genoeg om zelf daar iets over neer te pennen en zo mijn eigen verhaal te doen of bedenkingen achter te laten over hoe alles beter kan. De titel van dit blog moet al langer in mezelf liggen, is eigenlijk MIJ! ... maar wanneer ik aan het inloggen was bij die eerste keer, dan lag er een boek open met de titel "Liefde en vriendschap". Ja, dat was het en zo zal het wellicht blijven. Even later kwamen de reacties wat meer foto's te plaatsen, en omdat ik daar van kindsbeen af van hou zoals van postkaarten, werd dat een bijkomend genoegen, zelfs een aansporing een ander blog te openen met enkel en alleen foto's.
Gaandeweg verliet ik mijn eigen leven; en een bericht op tv of in de krant, iets gehoord op het werk, gegrepen door ziekte en eenzaamheid van mensen dichtbij en veraf, werden van toen af aan geleidelijk dagelijkse bijdragen, maar telkens werd alles gekleurd door liefde, vriendschap, genegenheid; en hoe langer hoe meer gevoed door een persoonlijk geloof dat ik ook wou delen.
Over laatste wil ik kort zijn, maar wat ik doe via bloggen hoorde ik tijdens een telefoongesprek toen de persoon in kwestie het woord "GELOOFSCOMMUNICATIE" gebrukte. Hij was er zich op dat moment niet van bewust, maar voor mij was dat onder meer het antwoord naar het waarom.
Het was dus niet echt bewust, maar mensen reageerden op deze berichtjes; vonden er zelfs moed in, en voegden me toe als "vriend" of "favoriet" in hun eigen blogstekje. Anderen vonden een weg die ze langer waren verloren, ontplooiden een eigen hobby. Was dit alles door mijn taal, wie zal het zeggen? In elk geval ben ik dankbaar wanneer ik hier en daar een lichtpunt en soms een klankbord mocht zijn. Maar dit gevoel is wederkerig, want mijn bloggen wordt opgebouwd door hints van liefdevolle attente mensen, die het beste met me voor hebben. En zo blijft er een kring van geven en ontvangen ... "in éénheid", zoals een blogbezoeker me af en toe mailt. Ja, naast het bloggen zijn er de vele mailcontacten gegroeid met een oprecht bericht, een grap, een aansporing, een delen van , met, een zorgen voor... zoveel.
Een vriendenkring groeide verder uit, zelfs van over de grenzen, want ik wist niet eens dat SeniorenNet in Nederland geestdriftig werd gevolgd. Ik was aanvankelijk gewoon maar aan het schrijven, voor mezelf, omdat ik altijd graag heb geschreven ... tot op ik een dag een mail kreeg van een bekende om me te feliciteren met mijn plaats in de top 20. Ik wist niet eens van dat bestaan af , en de teller stond toen al op 2222 wanneer ik bericht werd hoe die tellers e.d. werken. Het gaat echt niet om cijfers, maar om MENSEN. Het is door die vele mensen, ondertussen goede bekenden, of geïnteresserde bezoekers, dat het hier vol ligt met boterbriefjes, mails te beantwoorden, nog een pps te bekijken, een gedachte te bewerken of zelf uitschrijven! Schrijven is ook schrappen en herbeginnen én corrigeren (al was het maar voor mezelf!) of even wachten en rusten om er geen sleur in te krijgen. Het mag géén MOETEN worden; laatste wil ik aan anderen meegeven. Beter even stil vallen om met mer plezier en zin verder te gaan.
Het mooie van al dit bloggen is voor mij in elk geval dat ik anders, beter, nog "volwassener" geworden ben; opener misschien?! Alhoewel ik toch niet alles te grabbel wil gooien. Tijdens het bloggen ben ik me heel bewust van wat er om me heen gebeurt, dat het om mensen gaat en dat het in elk geval véél zinvoller is dan op welke site dan ook te surfen! Het gaat na een tijd om mensen die je wilt helpen dragen in lijden en smart, een steun of soulmate zijn; ook af en toe terug komen naar hun blog met een gemeende groet. Bloggen is een huisbezoek brengen! Het mooste compliment dat ik kon krijgen is dat een paar mensen hierdoor een weg tot elkander hebben gevonden, voor nog anderen een weg naar de Ander!
Deze bedenkingen wilde ik even kwijt. Ik zou hier heel graag en aantal mensen willen noemen en danken, maar anderen vallen dan misschiuen uit de boot. In elk geval ga ik door met heel veel dankbaarheid in LIEFDE EN VRIENDSCHAP, en ik wens van ganser harte alle opstartende bloggers veel succes toe, en voor de anderen een aangename verderzetting tot voldoening van jezelf en van de anderen!
Deze "icoon van verzoening" tijdens de Vredesweek, wijst dit jaar onder meer heel bijzonder naar onmiddellijke stopzetting van het opsluiten van kinderen zonder papieren.
Op de icoon zie je Esau en Jacob(die elkaaar naar het leven stonden). naast heiligen uit Oost en West. Die icoon zou Jezus moeten voorstellen als bron van verzoening en bevrijding en vrede en als vitale band tussen oosters en westers christendom.
Waarom zingt en fluit een vogel? Omdat hij het niet laten kan. Het komt in hem op, omdat hij vrij en blij is; om zijn territorium af te bakenen en uit te bazuinen dat hij daar de baas is; omdat hij in zich de drang voelt om te paren en zich voort te planten en roept om een vrouwtje of een mannetje. Daarom zingt een vogel.
Waarom bloeit een bloem? Omdat de knop zo ver ontwikkeld is waardoor het openplooien niet te stuiten is; omdat het vocht in haar stengels onweerstaanbaar opstijgt; omdat het licht van de zon de blaadjes prikkelt. En ook omdat de bijen erop wachten. Daarom bloeit een bloem.
Waarom blinkt een steen? Omdat hij kristallen herbergt; omdat hij gepolijst is door het schuren van het water of het ketsen van paardenhoeven; omdat de lichtinval gunstig is. Daarom blinkt een steen.
Waarom leeft een mens? Omdat zijn hart klopt en het bloed door zijn aderen jaagt, omdat de lucht die hij ademt zuiver en gezond is; omdat mensen van hem houden; omdat hij verlangt te leven. Daarom leeft de mens.
Vroeger vroeg ik wel eens aan mijn moeder: Waarom is dit en waarom is dat? Ze antwoordde soms Daarom. Daarmee was ik niet veel wijzer. Of toch. Dommige dingen dulden geen vraag. Soms zegde mijn moeder ook wat ik moest doen. En wanneer ik naar het waarom vroeg was het antwoord even kort: Daarom. Omdat ik het zeg. Eerst dacht ik dat ze haar gezag wilde uitoefenen en daar wilde ik me niet zomaar naar voegen. Ik had het verkeerd voor. Sommige dingen zijn zoals ze zijn en je doet het omdat het zo hoort. Rationele argumenten halen niet zoveel uit. Je moet intreden in de situatie en dan voel je het na een tijdje wel aan. Natuurlijk is wetenschappelijk onderzoek belangrijk, onontbeerlijk. Je leert er door hoe de dingen in mekaar zitten maar de echte betekenis ervan achterhaal je daar niet mee. De uiteindelijke vraag blijtt.
Een vogel hoort te zingen, een bloem hoort te bloeien, een geslepen steen hoor te blinken. Daaraan leer ik dat de mens hoor te leven. Waarom? Omdat God het zo heeft beschikt. Ik leef omdat God wil dat ik leef. Daarom. + Roger Vangheluwe, bisschop van Brugge
Met de armen open staan is niet angstig zijn voor bange en eenzame mensen, niet bang zijn voor onbekende medemensen en hun eigen aard.
Het geeft plaats aan alle mensen want wie achter hen willen schuilen worden beschermd tegen die vooraan staan te drummen; en toch horen beiden erbij, en dat weten en voelen zij. Het is uitdagend want het roept vragen op die anders zijn dan de vragen van onze tijd; anders dan armen gebogen rond het eigenzelf en bezit.
Het biedt geborgenheid, want het is ruimer dan bij 't wijzen, of dan wanneer men vuisten draagt. Men kan eronder schuilen. Met de armen open staan is zeggen:
"Jij bent hier thuis" !
met dank aan Susanna voor de bedenking in deze Vredesweek!
Val ik terug op een verleden, vooral in het begin van mijn bloggen?! Misschien, maar soms komen de dingen zomaar naar boven en dan deel ik deze ook terug even mee, zeker voor hen die een verliessituatie hebben te verwerken en het zelf aan de lijve hebben ondervonden. Hierbij denk ik heel concreet aan een paar blogbezoekers.
Sommige werkgevers kunnen niet om met mensen die een probleem, een ziekte, of een handicap hebben. Dat ze niet kunnen aannemen dat die toch ook in staat zijn om goed te werken. Dat mensen in die toestand meestal 20%, zeg maar, meér of beter moeten presteren dan anderen, om au serieux geomen te worden.
(dat doet mij denken aan wat kansarme ouders altijd zeggen: zij moeten, veel meer dan andere ouders, bewijzen dat ze goede ouders zijn, bijna perfect zijn, vooraleer ze als ouders geaccepteerd worden door de samenleving)
Werkgevers mogen zich sowieso niet moeien met de dingen uit de privésfeer, ziekte, handicap, en zeker niet gebruiken als voorwendsel een voortijdig einde aan een contract te maken, of iemand op een zijspoor zetten zodat deze zelf er onderdoor gaat of moet uitkijken naar een andere werkplek, ook al wordt daar wel een "officiële reden" voor ontslag aan gegeven ...
En nu lees ik volgende: "Iedere organisatie moet van tijd tot tijd een onderhoudsbeurt ondergaan om zo efficiënt mogelijk te zijn. Dat kan pijnlijk ervaren worden, dat besef ik terdege." ... Beseft deze werkgever dit "terdege" of ook maar een doekje tegen het bloeden?!
Wie zich omringd weet door tederheid en goedheid, gaat zelf liefdevoller kijken naar zichzelf, naar de mensen om zich heen, naar de wereld. Pas op die manier kunnen wij Gods liefde zichtbaar maken door zelf lief te hebben. Het is onze zending in de wereld: de mensen alle mensen die we ontmoeten lief te hebben en zo Gods liefde ervaarbaar te maken. En die God is niet de God van de katholieken of van de christenen alléén! Dit wil ik even duidelijk stellen omdat sommige bezoekers hier de indruk krijgen dat wanneer er over God gesproken wordt, dit meteen gelinkt wordt aan de katholieke Kerk. Anderzijds zal ik niet ontkennen dat precies mijn inspiratie komt uit een persoonlijk geloof in die God, waardoor we onze ogen richten op elke medemens, vooral de zwakke, de misdeelde, de uitgestotene Precies omdat we zelf zoveel goedheid als een gave hebben ontvangen en niet anders kunnen dan die liefde uit te dragen, in respect en verdraagzaamheid naar anderen toe. Nu ik dit overweeg valt me te binnen dat morgen, 28 september, de Vlaamse Vredesweek (Pax Christi) begint : een uitnodiging om met nog meer tederheid en goedheid en verdraagzaamheid elkaar te bejegenen over alle rassen en culturen heen!
Ja, mensen, de titel kan eigenaardig klinken en sommigen vragen zich misschien af of ik behoor tot de academische wereld die pas nu terug aan het werk gaan. Was dat maar waar, maar voor mij eindigt een bijzondere "verlofperiode" nu de verpleger de laatste maal is geweest en de poetsvrouw voor het laatst alles schoon zal maken voor ook zij voorlopig (en hopelijk voor héél lang) hier afscheid neemt. Want "de reis" (zie bericht RAAR GEVOEL in archief) is voorbij, de hand na de chirurgische ingreep herstelt langzaam maar zeker ... en nu "moet" ik weer alles zelf doen; vandaar mijn titel. Door het feit dat ik weinig of niets kon heb ik het op een gegeven moment maar aangepakt als "verlof", - "ziekteverlof klinkt ook al zo goed" - maar ik heb dus de tijd genomen om meer te lezen, te genieten van het kijken naar bloemen en mensen, te luisteren naar de muziek terwijl ik aan het bloggen was. Maar eigenlijk ben ik blij dat ik terug alles zelf MAG en KAN doen, hoe goed de zorgen ook waren, hoe lief en attent buren vrienden waren. Dus hier eindigt mijn verlof en doe ik straks alles weer zelf, wat een vrijheid! Niet langer meer afhankelijk te moeten zijn van tijd en uur, van mensen die op de meest rare uren binnenspringen ... Maar voor dat alles: HEB DANK! Maarten En nu terug naar de gedrevenheid van toen ... Eigen aan de aard van het beestje?
Martin begon zijn loopbaan in het toenmalig Marias Rustoord. Zijn werkterrein bevond zich op de eerste verdieping bij Mr. Huyghe, Mr. Duyck en Zr. Paula. Hij stond er in voor de aankoop van zowel medisch als niet-medisch materiaal en voeding. Het was nog de tijd met de typmachine en alles werd intern bijgehouden op een schriftje. In die tijd was hij tevens secretaris van de interventieploeg.
In 1981 stond hij mede aan de doopvont als redactielid van t Rustwoordje. In die hoedanigheid is hij dan ook overgestapt naar de redactie van t Piekuurke die in 1987 heropgestart werd.
Ook na de fusie bleef zijn werkterrein in de Westlaan. Hij moest eerst uitwijken naar t vierde. Toen de RVT aan uitbreiding toe was, werd er afgezakt naar de derde verdieping. Met de komst van SP-neuro kwam hij zelfs terecht op de gelijkvloers.
De aankoop werd opgesplitst in specialisaties. Martin stond voortaan in voor aankoop van voeding, kantoor en drukwerk van beide campi. Dit is ook zo gebleven na de fusie met Menen met dat verschil dat er nu moest aangekocht worden voor 4 campi.
In campus Westlaan staat Martin verder ook gekend als verantwoordelijke van de postbedeling en het badgebeheer.Hij is dan ook een Westlaner gebleven tot eind april 2004. Dan verhuisde de volledige aankoopdienst, samen met magazijn en drukkerij immers naar de Weststraat.
Een goede gezondheid, Martin, en het ga je goed. Johan
- een interview destijds na 25 jaar dienst, zopas teruggevonden in mijn archief -
De taal van het hart is een taal van innerlijke uitstralingdie zelfs de regenboog kleurt in de straling van de zon en waarbij de woorden passen "liefde heelt en liefde deelt". - Linda
Zij die al langer mijn blog bezoeken zullen wellicht al eerder in de zijlijn het gedicht gelezen hebben met als titel "sluit vriendschap". Dit is een tekst die mijn zus destijds maakte bij de hernieuwing van de doopbeloften voor haar zoon/mijn petekind. Een lieve blogvriendin heeft deze tekst zomaar en ongevraagd bewerkt en u zult begrijpen dat ik nogal blij verrast was dit fraais binnen te krijgen ... zo mooi in deze herfst! Danke lieve vriendin!
Bestaat toeval? Nog nooit heb ik een blogger in de kijker geplaatst via mijn blog tot heel recent. "Krelis" schreef dan ook heel zinvolle dingen en liet menig doordenkertje achter uit zijn rijk archief. Wanneer ik dan deze avond een mail ontvang met onderstaand bericht, dan valt een mens even stil. Nu Krelis zelf noodgedwongen, maar UIT LIEFDE zijn bloggen moet onderbreken, wil ik eerder bericht herplaatsen alsook zijn bericht aan alle bloggers. Goede vriend, we missen je nu al en hopen dat alles zo vlug mogelijk ten goede komt. Onze oprechte wensen voor een spoedig en zo volledig mogelijk herstel voor je lieve echtgenote!
Aan de bloggers, je vindt mijn link naar KRELIS onder AANDACHT in het archief van enkele dagen terug.
MAG IK VANDAAG EENS HEEL IN HET BIJZONDER VOLGEND BLOG IN DE KIJKER PLAATSEN, ANDERS DAN ANDERE EN TOCH EEN INSPIRATIEBRON VOOR VELEN!
In elk geval een wijs man die deze dingen weet te delen op zijn "jeugdige" leeftijd en met zin voor alledaagse en ook wat humor. Misschien is hij zomaar een wegwijzer naar de ander, de ANDER!
25-09-2007
Attentie
KORTE MEDEDELING AAN ALLE BEZOEKERS
Vanaf half december 2006 heeft mijn vrouw verschillende problemen en zit daardoor in de 'lappenmand'.
Enkele malen is ze voor onderzoek naar het ziekenhuis geweest en sinds 16.00 uur ligt ze aan een bloedinfuus. Vervolgens zal ze aan een verder onderzoek worden onderworpen. Het is nog niet duidelijk hoe het verder zal verlopen maar natuurlijk zal ik zoveel mogelijk bij haar zijn. Daarom haak ik voorlopig af en vraag hiervoor begrip. Ik wens allen nog heel veel blogplezier en hopelijk tot gauw, Hartelijk groetend, Krelis. 25-09-2007 om 20:44 geschreven door krelis
Bij het septemberen en de aanvang van een nieuw jaar zou ik willen dat ik een toverhoed bezat, één waarin alle warme momenten van de voorbije zomer in bewaard zijn, om ze dan af en toe weer boven te halen midden de drukke activiteiten: de melodie van zomerse vogels, de zon op mijn huid, sprankels energie, grote familiedagen, vriendschappelijke babbels, vakantieherinneringen en schaterlachmomenten, ontroerende schoonheid, het kleine geluk van elke dag
Bij het septemberen zou ik willen dat ik een toverstok bezat om al mijn vrienden het grootste geluk to te zwaaien: geslaagde activiteiten, levendige aanpak en inzet, sterke verbondenheid, enthousiasme om frisse ideeën een kans te geven, perfect teamwerk
Bij het septemberen zou ik willen dat ik een formule bezat om elk ongenoegen weg te toveren, om het wijd verspreide jammeren in te dammen, om kracht binnen te halen die open maakt en onze blikken met hart en ziel richt naar een levendige toekomst!
Bij het septemberen zou ik willen dat ik een magische formule bezat om boeiend, verrassend, veelzijdig te bewegen naar morgen. Om een wereld die werkt met helpende handen, met solidaire harten en diepe dromen, met creatieve geesten, met warme vriendschappen en goddelijke bewogenheid.
Maar toveren is niet aan de orde. Het behoort tot de sprookjes of virtuele realiteit. Het zijn wij, wij samen, die het mogen en kunnen doen, we weten het al lang: als je iets met al je energie en enthousiasme aanpakt lukt het.
Er is één toverformule die werkt: "we doen het samen"
Hoop.... Het belangrijkste in je leven je dromen en doelen nastreven. Zonder hoop heel ver weg van `t geluk vandaan Zonder hoop valt niet te bestaan....
Geloof.... Een kwestie van gedachtes, je mening en je gevoelens bedenken wat wil ik en wat is mijn doel. Zonder geloof kun je niet vechten. Zonder geloof kun je nooit ergens je rug voor rechten....
Liefde.... Een drijfveer voor ons velen. Mooie momenten met elkaar delen. Liefde.... het voedsel voor elk hart Liefde.... een gevoel dat ons allen verwart....
"In ons geloof worden rechtvaardigheid en mededogen als de twee belangrijkste eigenschappen van de Schepper beschouwd, en eeniedere van ons wordt geacht zich daaraan te spiegelen. Laten we maar aan zijn oordeel overlaten om te bepalen wiens smart groter is, die van u of die van mij. " Deze woorden van een Jood troffen me in het bijzonder en zelfs los van godsdienstige overtuiging overzag een tachtiger zijn leven en zag dat het goed was, en hij vatte dat samen in volgend citaat:
" Uit alles wat ik gezien heb, heb ik geleerd de Schepper te vertrouwen voor alles wat ik niet gezien heb." (Emerson)
Blogvrienden, rechtvaardigheid en mededogen, een uitdaging voor elke nieuwe dag voor onszelf, naar de nabije andere of de verre vreemde. Wanneer wij ons zo spiegelen en leven naar wat wijzelf verkondigen, dan valt een mantel van vertrouwen over ons heen, ondanks of juist dank zij! Op deze eenvoudige manier mogen we inspiratiebron zijn voor nieuwe bloggers, ook al hebben we elkaar niet gezien van aangezicht tot aangezicht! Laat ons maar vertrouwen in het goede van elk-ander en dan ondervinden we de weldaad van het mededogen, heel direct ervaren de voorbije maand tijdens herstelperiode.
Hoe zou ik deze dag kunnen sluiten zonder heel speciaal aan u te hebben gedacht op jouw VERJAARDAG! Ik werd er al eergisteren vroeg wakker mee want ook al wil je het niet, ik heb voor jou een kadootje gekocht. En omdat verjaren op een maandag zo triest is, kwam ik gisteren alvast even langs om je nog vele fijne en gezonde jaren toe te wensen, en dit tezamen met pa! Maar voor het slapen gaan, gaan mijn diepste gevoelens uit naar u, moeder! Ik weet dat iedereen zijn moeder de beste vindt, maar ik denk dat ik er één heb uit de duizend! PROFICIAT en vooral heel veel DANK voor zoveel dat niet te tellen is en geen naam heeft! Een dankbare zoon! Maarten.
Lieve Mama In jouw hartje groeit een roos... Onbegrijpelijk maar hij blijft altijd in bloei. Ik hou van je! Fijne dag, mama!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
