Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Ik was vandaag van plan iets helemaal anders te blogggen dan wat ik me al voorgenomen had, maar sedert gisteren heb ik via enkele blogs en mailcontacten weer eens tot mijn grote spijt moeten vaststellen dat we blijkbaar niet zo lief zijn voor elkaar als we laten blijken. Let op, dat "we" slaat zeker niet op mezelf (oef!), maar gaan we echt terug naar in de tijd waar plots op elk blog een logo verscheen over "verdraagzaamheid"? Ik hoop en wens het helemaal niet. Bloggers onder elkaar zijn meestal onbekenden voor mekaar, nooit echt gezien; en een bericht, zelfs een goedbedoeld citaat of aanmoediging kan soms heel anders overkomen, want o zo moeilijk te vertalen waarom iets gezegd, geschreven wordt. Het zal dan ook maar ook louter toeval zijn zeker dat ik recent iets neerschreef over " "1WOORD"! Ik hoop dat het slechts toeval was. Maar laat me eindeigen met het lied dat ik hier en nu hoor: ALLES KOMT GOED! Ik wens het in het bijzonder aan deze bloggers die nu wat door een dipje gaan door niets anders dan een misverstand ... Want mensen binnenlaten in je hart en in je huis zoals ik destijds vertelde over wat ik zelf meemakkte kan zo zijn gevolgen hebben, maar ondanks dat, blijf geloven ... en neem er het risico dan maar bij!
Het is eenvoudiger te beminnen dan om rechtvaardig te zijn; en misschien ook rechtvaardiger.
Waarom? Omdat wie bemint meer riskeert.
En dus is beminnen niet alleen gemakkelijker maar ook veel moeilijker.
Liefde is een straling die je mee trekt over een reis, Liefde is leven dansen over een energie die klinkt als een wijs,
Het klinkt net als muziek, laat je leiden, Dansen op een energie die je dan ook niet kan vermijden, Laat je ook gaan je ziet dat het stroomt, Weet wel zeker dat je er ook van droomt.
Waar is het als je het niet ziet , de weg die jou alle mogelijkheden biedt Vaak is het voelen, het denken laat je weg, Zal het jou helpen? Als ik het tegen je zeg?
Zie de zon vaak in je hart, laat hem stralen door je heen, Dan voel jij waar je staat en ben je niet alleen
Ja, zijn ouders hadden de beide oorlogen meegemaakt; zijn vader had vier jaren in de loopgraven gevochten en al die tijd hadden beiden heel weinig kunnen sparen. Men had een klein familiebedrijfje, amper genoeg om in het levensonderhoud te voorzien. Een paar koeien en verder werkte zijn moeder bij de boer van s morgens heel vroeg tot s avonds. Vader ging naar Frankrijk werken juist over de grens in het papierekot. Van leren en studeren hadden die mensen niet veel gezien buiten den doktoor, den paster en de notaris Zijn moeder wilde wél degelijk een betere toekomst voor haar kinderen maar vader was blijven steken in de denkwereld van toen. Zoek u een vrouw in het landbouwmilieu, je kunt haar trouwen en een boerderijtje er op na houden. Ja, dat was het ideaalbeeld van de man.
Het is dat laatste beeld dat hem soms zo kwaad kan maken nu hij zijn leven overziet. Ik heb hem de laatste maal dan ook eens heel aandachtig beluisterd, al kende ik die jammerklacht al langer. Een boerderij, daar zat zéker toekomst in, hé! vloekt hij erbij. Dank zij die opleiding in het technisch onderwijs, beter gekend als vakschool, kwam hij terecht in een smidse. In elk geval een vaste dagindeling en niet langer dag en nacht bij dienen boer gaan werken tegen kost en inwoon. Hij werkt algauw opgemerkt, legde een paar proeven af in het lassen, en al gauw vond hij een andere werkgever die ook meer betaalde per uur: 3 cent! Ja, uurloon was toen 5 frank! (1942)
Toen na de tweede wereldoorlog de auto-industrie op gang kwam, had hij eindelijk zijn dada gevonden. Hij zou tot aan het einde van zijn loopbaan in een garage blijven werken met de hoop ooit een eigen bedrijf te leiden, maar hij zag daarvan af gezien de risicos. De jongen van toen bleef en blijft inventief; heeft een zolder waar je tot op vandaag alles kan vinden van buizen, ijzer, staal, koper, oude onderdelen van Ja, we hebben thuis nooit een technicus nodig gehad. Na wat denkwerk, soms na een nacht woelen, heeft hij een oplossing hoe hij uit verschillende dingen iets nieuws kan toveren, en écht alles kon dienen: onderdelen van de eerste kever (VW) als dragers voor een vensterbank. Zo wil ik mijn vader herinneren, als de man die tot op heden geliefd is voor zijn kunnen en waar iedereen van jong tot oud met bewondering naar opkijkt, die nog naar zijn raad wordt gevraagd bij een technisch probleem. Die hij van het begin het is mijn vader, vandaag 81 jaar jong!
Uit liefde en met heel veel respect en dankbaarheid, Maarten. Ik heb hem deze avond nog gebeld om een oplossing voor een futiliteit (in zijn ogen) maar voor mij een steun en toeverlaat. Elk woord in wat ik een korte tijd geleden opdroeg aan hem is dan ook gemeend!
Hierbij nog een reactie, zopas binnengekregen van een goede blogvriend op dit artikel:
'Wij lezen het verleden bij het licht van het heden, en de vormen veranderen al naar de schaduwen vallen, of al naar het gezichtspunt verandert.' James Anthony Froude (1818-1894)
De laatste jaren valt het me op hoe vaak hij terugdenkt aan vroeger, maar dan heel in het bijzonder aan zijn jeugdjaren en vooral aan de zovele gemiste kansen die hij niet gekregen heeft verder te studeren, wellicht zelf ingenieur te worden; want daar had hij de gaven voor, het praktische inzicht om te scheppen en te herscheppen. Raar hoe hij, nu oud geworden (in jaren althans), maar nog altijd met evenveel interesse in nieuwe technieken, het zijnen ouden verwijt dat hij niet al die tijd in die boeken moest zitten dromen, zoals zijn vader het altijd noemde wanneer hij een boek las. Hij is dan ook fier dat een kleinzoon het nu wél kan waarmaken als ingenieur en ergens zijn eigen droom ziet tot leven komen, de creativiteit achterna!
Ja, hij was altijd de eerste van de klas. In die tijd was er zelfs nog een zevende en een achtste leerjaar in het lager onderwijs. Voor de meeste jongens was dat ook het einde van de schooltijd (14jaar jong!) en kon men naar de fabriek of bij de boer van ter plaatse gaan werken. Gelukkig had de hoofdonderwijzer al lang gemerkt dat die jongen uitblonk, zowel in getallenkennis als in taal en manuele vaardigheden. Hij was zelfs zo goed dat op een gegeven moment hij gewoon een schooljaar mocht overslaan en zo van het zesde in het achtste leerjaar belandde; dan nog eindigde hij als eerste van de klas!
Voor de hoofdonderwijzer een reden om de jongen thuis op te zoeken met de vraag aan de ouders of zo een intelligent iemand niet beter een richting zou volgen zoals onder meer onderwijzer, ingenieur maar toen zijn vader dit hoorde stelde deze meteen zijn veto, en wel tegen elke mogelijkheid. Met enige overredingskracht lukte het de hoofdonderwijzer toch de vader zover te krijgen zijn zoon het technisch onderwijs te laten volgen en zo mocht hij studeren tot aan zijn zestiende, wat aan niet zo velen gegeven was, maar aan de andere kant zat er voor hem heel wat meer in. Of was er toch misschien die andere reden? De hoofdonderwijzer wilde wel, maar het gezin was (toch)maar een doodgewone familie armoezaaiers, en behoorde jammer genoeg niet tot de betere klasse, want een schoolvriend mocht wél het normaalonderwijs aanvatten! wordt vervolgd.
Dit is voor jou, voor de vader waar ik dol op ben, voor diegene die al deze jaren om mij heeft gegeven, maar die niet vaak genoeg heeft gehoord hoeveel ik om hem geef
Dus dit is voor jou, Papa.
Voor degene die mij heeft geholpen door al mijn kinderangsten en falen, en alles wat hij kon, heeft hij veranderd in successen en dromen!
Voor die man, die een geweldig voorbeeld is, zoals meer mannen zouden moeten zijn.
Voor de persoon wiens toewijding aan zijn gezin wordt gekenmerkt door tedere kracht en raad, en wiens LIEFDE voor het leven, richtingsgevoel en nuchtere wijsheid, nu voor mij méér zinvol zijn dan praktisch al het andere dat ik heb geleerd!
Als je nooit hebt geweten hoeveel RESPECT ik voor je heb, wil ik dat je dit NU weet!
En als je nooit hebt geweten hoeveel ik je bewonder laat me dan zeggen dat ik denk dat je
Ja, wanneeer deze gedachte in mijn mailbox arriveerde was ik natuurlijk dubbel en dik geraakt, en iedere bezoeker van dit blog zal dat ook gemakkeijk begrijpen want daar gaan we nu éénmaal voor!
Ik ben foto-liefhebber en leg graag beelden vast, je focust in, je stelt je licht-meter goed in en WAP, je prentje staat erop ...
Pas wanneer je de ontwikkeling van die shot even goed bekijkt (dat kan soms jaren later zijn) zie je de verborgen gebreken, de tekortkomingen maar ook, wanneer je heel goed toekijkt: de toekomst, het verlangen, het onbegrijpelijke of ongrijpbare in die beelden die jezelf hebt gemaakt van anderen, ... en misschien ook toevallig van jezelf ...
Soms wil ik alléén maar even mijn mails lezen, maar wanneer er een commentaar zo treffend aansluit bij wat ik eerder blogde, dan wil ik deze ook achterlaten zoals nu.
"lieve maarten, inderdaad, woorden zeggen heel veel, en de manier waarop ze uitgesproken worden nog meer.. maar éénmaal neergeschreven, geven ze een blijvende waarde; een waarde voor diegene die ze respectvol gebruiken en lezen.... woorden geven heel veel liefde, maar kunnen ook diepe wonden meebrengen, wonden die erger zijn dan de diepste snee.... een wonde door woorden gegeven zal nooit genezen... het laat de hartjes bloeden! maak dus steeds een hartje gezond, gebruik liefdevolle woorden, en de hartjes zullen bloeien....!
liefdevolle groetjes...liefdevol geschreven....
een mooie bedenking van Susanna (deze uit Nederland!) en goed aansluitend bij wat ik gisteren schreef.
zat ik aan de voeten van de Vrouw die ja zei toen ze ook neen had kunnen zeggen, waarna een engel een ander gezocht zou hebben, want God kent maar al te goed de zwakheid van zijn kinderen.
Uw wil geschiede, zie ze, ook al voelde ze dat ze met de woorden van de engel ook alle pijn en lijden ontving die bij haar lot hoorden; ook al konden de ogen van haar hart haar geliefde Zoon zien die het huis zou verlaten, en de mensen die Hem zouden volgen en daarna ontkennen.
Uw wil geschiede, zei ze, zelfs als moest ze, op het meest heilige moment van het leven van een vrouw, temidden van dieren in een stal Hem ter wereld brengen, want zo wilde het de Heilige Schrift.
Uw wil geschiede, zei ze, zelfs toen ze bezorgd haar Zoon in de straatjes aan het zoeken was, Hem tenslotte in de tempel vond, en Hij Haar vroeg Hem niet te storen want Hij moest andere plichten en taken vervullen.
Uw wil geschiede, ook al wist ze dat ze Hem de rest van haar dagen zou blijven zoeken, terwijl haar hart doorboord werd met het zwaard van de smart en ze ieder ogenblik voor zijn leven vreesde, want ze wist dat Hij werd vervolgd en bedreigd.
Uw wil geschiede, ook al slaagde ze er niet in, toen ze Hem midden in de menigte vond, om dicht bij Hem te komen.
Uw wil geschiede, ook al liet haar Zoon, toen zij iemand vroeg Hem te zeggen dat zij daar was, haar zeggen: Mijn moeder en mijn broers zijn zij die met Mij zijn.
Uw wil geschiede, ook al vluchten ten slotte allen en bleven alleen zij, een andere vrouw en een van hen bij het kruis achter, waarbij ze de hoon en de lafheid van zijn
vrienden moest verdragen: UW WIL GESCHIEDE.
Geknield zat ik voor het beeld van de Vrouw, mijn Hemelse Moeder, in die holte van de grot wanneer alle bedevaarders weg waren en toen één jongeman naar de rots holde, ze hulpeloos aanrakend, vragend en smekend naar een laatste woord van redding, zijn blik gericht op het verlichte beeld alsof Zij zo naar hem toe zou stappen. Vandaag nog zie ik dat vertrouwen voor me. Geknield zit ik telkens opnieuw wanneer ik te Dadizele kom en me echt als kind van Haar thuis voel, zo voor haar beeltenis die niet langer een beeld is maar . Hoe zeg je dat wanneer er geen woorden meer zijn, maar enkel een Ware Aanwezigheid?!
Mag ik jullie allen van harte een deugddoende meimaand toewensen langs Vlaamse wegen, meikapelletjes, maar vooral in volle overgave en vol vertrouwen in Haar, de vrouwelijke kant van God. . (geïnspireerd naar Paulo Coelho en de mooie momenten te Lourdes)
Waarom ik dit hier en nu schrijf is niet meer dan een liefelijke genadevolle plicht die me roept dit nu te doen.
Maarten
p.s. Zou dit artikel nooit verschenen zijn? Staat in mijn archief onder "1999" en toen was ik nog niet eens begonnen met bloggen. Het artikel heb ik hier wel achtergelaten voor zover mijn geheugen strekt. Dus een late meimaaand of juis op tijd voor oktober, de rozenkransmaand?! Ja, ik kom blijkbaar nogal vaak bij Maria uit, bewust of niet.
Er is maar 1 woord. 1 woord dat alle woorden overwint; zonder dat woord kan je niet leven. Dat woord schenkt je liefde, bij dat woord voel je, je gelukkig; maar sommige mensen maken er misbruik van en ik vind dat het niet kan.
Je moet het woord accepteren, het is een gave, het is iets fijns ook al kan je er niet goed mee omgaan ...
Niet van profiteren, maar maak er gebruik van, het woord is dan wel vriendchap!
Hiebij een tweede bijdrage over samengebalde bedenkingen door blogbezoekers die omwille van de titel van dit blog me hebben gevonden en voor wie we een wederzijdse inspiratiebron mogen zijn, niet enkel en alleen in woorden, maar vooral in daden, zoals recent nog een bezoeker me mailde.
" verlangen naar verandering " is niet genoeg...
alles wordt anders, alleen als je het zelf wil....en iedereen moet zelf willen....en dan nog is de moeilijkste stap , het "doen"....en ook deze stap heeft vele treden...."
Prachtig hoe je deze blog verwoordde , ik hoop dat inderdaad de mensen hieruit het woord God begrepen wordt als de goede gave.....Jezus had ook deze gave en mocht ze verspreiden over de wereld, leven als mens, net zoals wij....met de kracht van God...om ze te verspreiden ....te delen , te geven en zo heel veel meer... Op weg naar vrede altijd weer, en weer en weer...
Maar ik zet me in de liefde weer recht, en hoop op genade
Van harte dank in delen en uitwisseling, in verbondenheid en begrepen worden. Het gebeurt niet vaak dat mensen elkaar hier echt vinden via een item als vriendschap, maar als dit gebeurt is het voor mij als een ervaring van een 'gelijke noemer', vanuit een innerlijke levenshouding waarbij je de andere (h)erkent in diezelfde, eenvoudige diep-innerlijke waarden van het leven die als belangrijke tekenen van gave en weer-gave (en soms over-gave) zichtbaar worden
Hierbij, lieve mensen, een tweede en voorlopig laatste deel van wat mensen aanspreekt doorheen ons geliefd blogland. Bloggen is dus helemaal niet vrijblijvend, maar een weg naar de ander, een weg ook naar de ontdekking van mezelf, en hierbij spreek ik de hoop en het verlangen uit dat ieder van u op zijn eigen wijze de vruchten mag plukken van wat hij doorheen de ontspanning (wat bloggen vooral moet blijven) van zijn bloguurtjes en creaties een ander mens mag ontmoeten, in liefde, vriendschap en respect! Het ga jullie goed, héél goed!
Beste, Ik nam heel even de tijd om te zien naar de technische mogelijkheden wat bloggen betreft, en toen las ik dat blijkbaar items die twee jaar oud zijn worden verwijderd. Vandaar keek ik even terug in mijn archief ... gelukkig nog niets verwijderd, maar misschien een gelegenheid iets terug te posten, niet uit gebrek aan 'materiaalkeuze', maar eerder voor de 'nieuwkomers' ... of gewoon voor mezelf.
geloof en leven
beste,
geloof en leven, deze titel bedacht bij de wisselvalligheden van elke dag, leven tussen "engel" en "duivel", dit n.a.v. enkele mails die ik kreeg, de ene heel ernstig met serieuse boodschap, de andere dan weer "ondeugend".
maar het valt me toch op dat mensen hun oprechte gevoelens en hun mening graag kwijt willen via een mail, en nog liever via een pps-voorstelling waar de waarden als liefde en vriendschap, geloof in de ander, bemoediging, heel sterk naar boven komen.
is dit zich verbergen achter een vorm van anonimiteit of precies het goede en mooie met elkaar willen delen en er ook ergens voluit achterstaan?!
of is het zich juist niet langer durven voordoen als gelovig en zoekend getuige te zijn van onze diepere wortels in deze meer en meer oppervlakkige wereld? het internet kan dan ook bron zijn van engel en duivel om ze nogmaals zo te noemen, al lonken de vele sites naar oppervlakkigheid , naar ont-waarding waar we dagelijks aan bloot gesteld worden.
zelfs op een blog is het haast 'verboden', 'gevaarlijk' de echte waarden die ons zo dierbaar zijn te delen, want wie zal ons nog begrijpen? ja, er is nog ergens een "big brother" die toeziet wat we schrijven en delen; mogen we wel vrijuit zijn met onszelf en anderen wanneer het om geloof en liefde gaat, om het echte leven of lezen we liever de erder pikante en ondeugende mails? ja, vele vragen komen naar boven wanneer je voor jezelf je van dit medium bedient, haast een meditatief moment, inkeer zoals het werd genoemd. en alles is dan ook zo vluchtig, want eens deze blog afgesloten krijg ik straks wellicht een volgende mail binnen met juist tegenovergestelde berichten die ik hier juist heb gepost ... de engel .... en de duivel.
Het is met deze gedachte dat ik even enkele bedenkingen wil samenvatten die me de afgelopen maand bereikten, of waar ik in elk geval de inspiratie vond om mijn thema over VRIENDSCHAP EN LIEFDE verder uit te diepen. Na de toeloop van bezoekers, waarvoor ik dankbaar ben, meen ik dat we een forum zouden kunnen opstarten rond deze gedachten voor zover dit nog niet zou bestaan, wat ik ten zeerste betwijfel. Zelf kan ik daarvoor geen tijd genoeg nemen, hoe graag ook, maar het doet deugd dat mensen zich herkennen, willen delen in hun ervaringen, en van een persoonlijke invalshoek schrijven wat voor hen LIEFDE, VRIENDSCHAP, GENEGENHEID, AFFECTIE betekent. Zoals ik hier recent blogde, had ik nooit kunnen vermoeden wat voor impact een woord kan hebben, op juiste moment aan juiste persoon gericht, zonder die persoon daarom persoonlijk te kennen.
Wellicht een te lange inleiding voor wat hier volgt. Ik zal het misschien proberen in verschillende blokjes mee te geven om u niet te overdonderen met te veel tekst, aan de andere kant is het goed die overdenkingen in éénmaal door te nemen.
Even een reactie op je blog, de ideale liefde is .
Wat is ideaal ?
Wat voor mij ideaal is , kan voor een ander niet ideaal zijn .Ik denk dat ideaal een woord is dat niet bij liefde past; ik zou het eerder bij een voorwerp , plaatsen Je kan voor jezelf een ideale kast , of stoel of iets dergelijks hebben .Neen, een ideale mens, een ideale liefde .een ideale voet , een ideaal oor en noem maar op Ik denk niet dat je ideaal kan plaatsen bij iets natuurlijks tegen de natuur kan je niets; je kan ze een beetje onderhouden en bijschaven en voor de rest moet je de natuur zijn gang laten gaan
Er bestaat liefde .ware liefde vurige liefde zachte liefde, tedere liefde enz. Liefde kan nooit ideaal zijn, maar wel puur .en wordt ons gegeven door de natuur,(maar vooral door mens voor de mens te zijn!) wij stralen ze uit .Liefde kan je niet maken; die is er of die is er niet ..Vriendschap is geen liefde .vriendschap kan liefdevol zijn .
"Wanneer een liefde afhankelijk is van verplichtingen, spreek ik niet meer over liefde verantwoordelijkheden hebben we wel maar zeker geen verplichtingen .Dan is de liefde niet echt .liefde is vrij, ze komt vanzelf, ze is er gewoon ."
" Ik was blij te lezen hoe je liefde beschreef als uitstraling, en in andere waarden dan de romantische liefde. Liefde en vriendschap hebben "gradaties", van een schouderklopje tot gave te zijn voor de andere. In deze over-gave wordt liefde delen en helen. En inderdaad, de maatschappij is maar weinig bezaaid met deze diepere normen van genegenheid."
" Het innerlijke van de mens is onzichtbaar, dat is net het mooiste in het leven. Er zijn talloze onzichtbare dingen, dat zijn net de mooiste. De kunst is ze voor jezelf zichtbaar maken, en er uit leren.....We krijgen levenspaden aangeboden om te bewandelen; hoe...dat geeft ons de vrijheid....ze zijn er om ons zelfvertrouwen op te bouwen, en dat schenkt ons vertrouwen."
Zelfde vertouwen vond ik bij een ander, want waar vriendschap is, daar is er vertrouwen, een woord dat ik al langer en intens gebruik op mijn blog. Een blog waardoor mensen een weg gaan om elkaar heel even of voorgoed te ontmoeten, in wederzijds respect, soms ook geborgenheid.
" Tja, God's wegen ... hoe wegen naar elkaar geleid worden om te helpen, gaandeweg soms vragen, maar in vertrouwen wordt het stilaan duidelijk en wordt liefde - vriendschap als het ware - een genezingsproces...." (voor sommige bloggers is bloggen echt een goed medicijn - Maarten)
"Wat ik nog zou willen vertellen is mijn stille verwondering van Gods' leiding in een vriendschap voor de andere. Eerlijk gezegd, ben ik aangedaan van de "ogenschoonlijke" aanwezigheid van God in de andere of : "Waar twee of meer in mijn naam aanwezig zijn ..."
Beste Blogvrienden, dit waren enkele bedenkingen die me bereikten en die ik even wil delen met jullie! Alvast dank voor het mee-denken en mee-doen, want zo bouwen we elk op onze eigen plek een beetje mee aan een betere wereld waar overal LIEFDE de sleutel is tot een mooiere wereld!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
