Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Weinigen van ons hadden nog nooit ‘een gebroken hart’: er is zoveel leed, zoveel onmacht en onvermogen, zoveel ziekte, zoveel wat ons kleinmoedig maakt … Wij zijn belaagde stervelingen, we hebben een redder nodig, iemand die ons uit onze broosheid en vergankelijkheid redt; die ons, midden in wat tegengaat, sterkt en helpt, geneest en nieuwe perspectieven biedt: iemand als Jezus. Dat de Heer ons zijn Zoon zendt als onze Redder, stemt ons tot erkentelijkheid en grote dankbaarheid.
Bloggen moet een plezier, een hobby zijn en blijven en zeker geen plaats om de medeblogger een mes in de rug te planten. Zeker niet na wat we meemaakte in Parijs en wat we elkaar toewensten bij de jaarswisseling.
Geen haat, dus ook niet op SeniorenNet. Nergens en nooit!
Het kan niet dat door een bezoekje min of meer er dingen gebeuren die een ander diep treffen.
Naast wensen voor een goede gezondheid, las ik op een kaart van mensen die me zeer dierbaar zijn volgende woorden die me sterk geraakt hebben. Daarom deel ik ze en wens jullie hetzelfde toe:
... En we lopen weeral in de mallemolen van het leven, ondanks goede voornemens. Er lijkt ook nu geen ruimte te zijn in de hectische cyclus van werk en verplichtingen. We moeten om te beginnen al op kooppjesjacht; dus geen tijd voor ontspanning, tijd voor mensen om wie je echt geeft. Heb je dat trouwens wél gedaan bij de jaarwisseling?
Tja, en zo schuiven de seizoenen alweer door, van winter naar herfst, van herfst naar winter, en is er weer een jaar voorbij, voorgoed verloren, achtervolgd door schimmen van al die onuitgesproken wensen, niet gemaakte voornemens, al die beloften die je weer niet zal kunnen houden.
De Britse academicus Malise Gabriel valt uit zijn Romeins appartement en overlijdt. Inspecteur Nic Costa komt er al snel achter dat er meer schuilgaat achter het ongeluk dan op het eerste oog lijkt. Zijn interesse wordt helemaal gewekt op het moment dat een familiegeheim, stammend uit de 16de eeuw, de sleutel tot de oplossing lijkt te zijn. Costa raakt verwikkeld in een web van bedrog, corruptie en verraad.
Dit boek is nog veel beter dan de vorige van deze auteur, ook al telt het 430 pagina's! Maar wat meer is, het brengt je doorheen alle plaatsen, bekend of niet, binnen en buiten Rome. Het is een gelegenheid te Googelen naar deze plaatsen die minder bekend zijn en ook zijdelings wat geschiedenis op te steken van personages zoals Beatrice. Ook daarven kan je mooie foto's vinden. Dit boek is heus meer dan een zeer goede thriller!
Op een week tijd twee schepen vol vluchtelingen maar zonder bemanning stuurloos op de Adriatische Zee. Vandaag "maar" 450 vluchtelingen aan boord van een schip dat gebouwd is ooit om vee te vervoeren. Vergeten sommigen die enkel op gewin uit zijn dat vluchtelingen mensen zijn, met een menselijk gelaat dat een immens ethisch appel uitstuurt? Terloops werd in het ochtendnieuws vermeld dat de rijkentaks in Frankrijk stilletjes is afgevoerd. Nihil novi... Ook in 2015 haalt de economische wetmatigheid het op de ethische menselijkheid.
Op zoek naar een reispartner voor India jaren terug, kwam ik een man tegen die toen een vijftal jaar jonger was. We zochten gezamenlijk nog een paar andere mensen op in het Vlaamse land.
De uitkomst was dat ik wél naar India ging, maar hij toen thuis bleef daar hij op onze zoektocht een meisje had leren kennen. Of hoe het leven zijn wendingen kan hebben.
We hielden wel verder contact. Ondertussen trouwde hij. Ik kwam er over de vloer bij zijn moeder. Toen ik op een gegeven moment vejaarde had ik het zotte idee eens niet enkel mijn familie, maar ook met vrienden op restaurant te gaan. En zo was hij natuurlijk ook uitgenodigd, ondertussen met zijn vrouw die op zelfde dag als ik verjaarde.
Jan, want zo heet hij, kwam af en toe op bezoek en wist me nog te verrassen met een handgeschreven kaart of brief... tot plots alle contact verdwenen was.
Af en toe dook hij op in mijn achterhoofd, mij afvragend of hij soms naar het buitenland was. Toen ik recent wensen aan het schrijven was, zag ik zijn adres in het adressenbestand. Ik weet niet wat er toen in mij omging, maat ik tikte zijn naam in Google in. Tot mijn grote verbazing zag ik dat hij nog steeds op zelfde adres woonde met zelfs zelfde telefoonnummer.
Ik wist niet wat ik zag. Ik weet dat ik er nooit heb overgekeken, en toch. Ik nam de telefoon, ik kon maar een neen krijgen, maar ik herkende meteen de stem van Jan. Hoorde ik daar trilling in zijn stem? Ik gaf gauw mijn mailladres door alsook mijn gsmnummer. Het verbaasde me dat hij zegde mijn blog nog te volgen.
Toen ik zegde dat we elkaar gauw moesten zien, zegde hij dat het moeilijk zou zijn. Meer nog, dat hij misschien een berichtje zou sturen of een brief sturen. En dan kwam de aap uit de mouw. Toen hij op één van hun reizen een kaartje aan me aan het schrijven was, zegde zijn vrouw dat hij moest kiezen tussen haar of ik....
Ik kreeg inderdaad een kaartje met nieuwjaarswensen en een boterbriefje er tussen, 'van een vriend' ..
"Ga eerlijk zijn, ik zie al iedere dag mensen op mijn werk, 6 op 7 dagen en heb zelf maar enkele uren in een dag om mijn eigen dingen te doen tijdens de week. Ik zou trouwens niet weten over wat bij te praten.".
Dit was het laatse smsje dat ik kreeg nadat ik de persoon in kwestie mijn nieuwjaarswensen had gestuurd. Ik kreeg wederwensen en hij vertelde dat hij in de streek was komen wonen, waarop ik hem antwoordde dat het begin van het jaar misschien een goede gelegenheid was om bij te praten.
Ik wist niet wat ik las. Dit is dus reeds een kennis minder om het jaar in te gaan!
Misschien moest ik toch nog volgende geantwoord hebben:
Verander van een egoïst... in een bewogen mens. Vandaag!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
