Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Den Bosch, 1495. Jeroen Bosch schildert het drieluik Jonas en de walvis, een raadselachtig paneel met symboliek die verzamelaars eeuwenlang zal obsederen. Parijs, 1939. De Anarchistische schilder Jerónimo Díaz is Spanje ontvlucht door de Burgeroorlog. Hij ontmoet de mysterieuze Santiago Mainger, die hem naar Amsterdam stuurt om in het diepste geheim een kopie te maken van een verloren gewaand paneel van Jeroen Bosch. Door de oorlog lopen Díaz, het schilderij en zijn geliefden steeds meer gevaar. Madrid, 2011. Conservator Javier Carreño organiseert een Bosch-expositie in het Prado. Daar ontmoet hij Díaz, die twee concentratiekampen heeft overleefd en beweert de verdwenen Bosch met eigen ogen te hebben gezien. Samen gaan ze op zoek in Parijs, Venetië, Amsterdam, maar ze zijn niet de enigen...
Deze literaire thriller sluit ergens naadloos aan bij het vorig boek dat ik jullie hier heb aangeraden een tijd geleden. En toch weer zo gans anders. Het verhaal speelt zich af in drie tijdsbeelden, deze van de Spaanse Burgeroorlog; de tweede wereldoorlog, die op een indringende manier wordt weergegeven, zeker wat de wreedheden in de concentratiekampen betreft - dit alleen al een reden om dit boek te lezen -; en om te eindigen met onze eigen tijd.
Maar voor velen onder jullie is het de vraag naar de geheimen die schuilen in de werken van de schilder Jeroen Bosch dé reden om naar deze thriller te grijpen en te gaan zoeken op het Internet naaar afbeeldingen.
Vriendschap is zo heel bijzonder. Vriendschap daar versta ik onder: samen praten, samen luisteren, samen lachen, samen fluisteren. Elkaar steunen bij verdriet met een bos vergeet-mij-niet. Opgaan in elkaars geluk dat is vriendschap uit één stuk.
Toen ik een tijdje deze tekst vond in mijn gastenboek, was dit een vanzelfsrpekendheid dat ik deze zou posten op mijn blog, waarvoor dank! Er zijn dus nog medebloggers die de waarde van echte vriendschap hoog inschatten waarvoor dank!
Het was goed ze bezig te zien een nest te bouwen in een boom bij mijn ouders, ze kraakten wel takken af van lagere struiken, en het waren heus geen takjes meer, maar heuse takken zodat ze telkesn die takken lieten vallen in hun vlucht naar boven, en die dan terecht kwamen in het gras.
Indien geen gids of de leerkracht even weg, dan gaat alle aandacht naar de sociale media. Zelfs bij een van de meesterwerken als de Nachtwacht. Voor ons een hint om even te surfen naar dit werk misschien.
Je hebt er slechts enkele; sommigen wonen zelfs aan de overkant van de wereld. Anderen ontmoet je maar zelden zoals een goede vriend van mij die ondertussen al ettelijke jaren aan kanker lijdt. Maar niets kan hem meer gelukkig maken dan een goede praline, die elke ontmoeting nog smakelijker maakt, zelfs virtueel zoals hier en nu.
Dus, Yoachim, deze is voor jou!
Diep van binnen in de ziel en het broze hart raken wij de kern van ons "mens" "zijn" ...
Halverwege de zeventiende eeuw wordt Bretagne geteisterd door een reeks schokkende, bloedige moorden. De lokale wetsdienaren staan machteloos. De kerk verdenkt een satanische sekte. Paus Benedictus xiv geeft Raimondo de Sangro, prins van Sansevero, grootmeester in de vrijmetselarij, kabbala-expert, alchemist en forensisch expert avant la lettre, opdracht de zaak tot op de bodem uit te zoeken.
De Italiaanse Nathan Gelb woont al jaren in Boston. Hij is afgestudeerd aan Harvard; de symboliek van de tempeliers was het onderwerp van zijn eindscriptie. Hij spreekt vier talen vloeiend en is amateur-speleoloog. De prins van Sansevero is zijn eerste thriller.
Niet te geloven dat dit zijn eerste thriller is, en zelfs het aantal pagina's is geen beletsel. Integendeel, je zou nog uren verder willen vertoeven in deze wereld! Ik heb deze historische thriller dan ook met graagte gelezen, en ik raad dit boek dan ook ten zeerste aan.
De historische achtergrond zonder in geshiedenislessen te hervallen wordt trouwens door de auteur uit de doeken gedaan in de laatste pagina's. Kan een mens zich delen in lichaam en geest en op twee plaatsen aanwezig zijn op zelfde plaats? En de tempeliers, ze zijn er nog steeds!
Een paar dagen terug. Ik was zeker al drie uur bezig in huis met alles en nog wat. Ik ging naar buiten en zag mijn fiets staan. Niets bijzonders toch zal je denken, zelfs alledaags, maar op dat moment jubelde ik het bijna uit. Mijn fiets heeft dus wel nog die oranje en blauwe kleuren. Joepie!
Best dat niemand dat heeft gezien of gehoord.
Ja, ik had wellicht nog nooit zo intens gedroomd, en meestal zijn de dromen compleet vergeten eens je de ogen geopend hebt; maar deze keer niet. Hoe het ook gegaan was, of ik nu boodschappen had gedaan of naar een voorstelling was geweest met de fiets, ik zag mijn fiets in het fietsrek staan, maar dan wel in muisgrijze uitvoering. Ik dacht meteen dat iemand mijn fiets had ingeruild. Toch reed ik met deze fiets, zelfde merk, naar huis.
Vanwaar die vreugde na een slaap bij het 'terugvinden' van mijn fiets, geen idee. Misschien omdat het mijn trouwe partner is.
En toch heb ik zelf een groot album rond 'katten'. Vandaag deze geplaatst omdat ik recent nog zag hoe vaak een kat, of noem het een poes, opduikt in een blog, hetzij als achergrond, hetzij in een bewerking. En het schijnt dat katten ook veel liefde kunnen geven. En zo past dit wel in mijn blog.
Ik ken zelfs iemand die al vijftien jaar vecht tegen kanker, en zich kan optrekken aan zijn eigen kat, maar ook aan alle plaatjes die met een kat te maken heeft. Misschien vandaar speciaal voor hem vandaag!
Of voor mijn zus die ook zo ontzettend van katten houdt, en vandaag verjaart!
Op een keer waren alle dieren van het bos in een crisiszitting bijeen, omdat de ekster al een paar dagen spoorloos verdwenen was. Al vaak had de ekster gedreigd: “Ik ga weg en ik kom niet meer terug”, maar altijd was hij weer gewoon teruggekomen. Maar deze keer was het anders, hij was en bleef weg. Aanvankelijk hoopte iedereen nog dat hij misschien de volgende dag terug zou komen. Maar nee hoor: van de ekster was geen spoor te bekennen. De dieren spraken af om samen heel hard te roepen om de ekster, maar er kwam geen geluid als antwoord. Toen besloten ze brieven te schrijven om de ekster te vragen zo snel mogelijk terug te komen. De lucht zag zwart van de brieven, maar de ekster bleef weg.
Niemand had enig idee, hoe ze verder moesten komen in deze moeilijke situatie, tot de mier zei: “Ik stel voor dat we de moed opgeven”. Er ging een zucht van verlichting door de zaal omdat ieder dat een geruststellende gedachte vond.
Toen stond op de achterste rij iemand op die zei: “De moed opgeven? Daar ben ik tegen”.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
