Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Ik ben hier inderdaad even niet langs geweest maar dat zal o.a. vooral aan de voorbije verkiezingen liggen, want zeg nu zelf: wie zat niet, gewild of niet, voor de tv gekluisterd om toch maar de laatste resultaten en commentaren te volgen? We kunnen daar allen wel iets over bloggen maar dat laat ik aan anderen over. Een tijdje terug heb ik hier melding gemaakt van mijn impressies toen ik een infodag had gevolgd over cursussen Nederlands aan anderstaligen. Ondertussen heb ik de eerste stappen gezet en het enthousiasme van toen is alleen maar toegenomen. Mens tussen de mensen zijn werd heel concreet, zeker tussen de verschillende nationaliteiten die hier Nederlands komen leren. Ik noem hier mensen die zowat van over de hele wereld komen, dus niet direct denken aan Marokkanen of Turken al was er iemand uit Turkijke. Verder komen de deelnemers uit Bolivië, Syrië, Tsjetsjenië, Moldavië, Rusland, Angola en uit een oorlogsgebied waarvan de naam me nu ontsnapt.
Bij de eerste kennismaking viel het me op dat die mensen hier meestal nog maar enkele maanden tot een jaar in ons land zijn en toch hun best doen om zich in het Nederlands uit te drukken hoe moeijlijk het ook is. Ook voor ons is het van belang te luisteren en geduldig te wachten wanneer zij zich in het Nederlands uitdrukken ook al kennen we de inhoud van de zin al. Het komt er dan ook op aan zich in zeer korte zinnen, zeg maar woorden uit te drukken en vooral te a r t i c u l e r e n. Maar vooral veel herhaling. Ik denk hier maar aan de woorden voor, achter, boven, onder. Die woordenschat wordt aangebracht door bijvoordeeld aan te wijzen dat een klok BOVEN het bord hangt. Eerst wordt geluisterd naar de leerkracht om het in zich op te nemen. Dan wordt het voorwerp aangetoond en wordt er gevraagd aan de cursist te antwoorden waar het voorwerp zich bevindt. Eens dit onderdeel voorbij wordt alles overgedaan maar dan op papier en met heel wat tekeningen. Een leslokaal kan je best vergelijken met een kleuterklas, want alles wat voor ons zo normaal is moet benoemd worden. Zo zijn er de afbeeldingen van het lichaam, zie je grote gekleurde cirkels met daaronder het woord van het kleur, zie je het alfabet want vele mensen kennen enkel maar het Arabisch schrift. Het is voor mij als begeleider dan ook van het grootste belang dat ik die mensen hun naam en adres heel correct laat schrijven, desnoods herschrijven want het zijn met deze formulieren dat die mensen in ons "papieren land" worden geconfronteerd. Zo moet je maar proberen op een formulier in te vullen wat je zou schrijven naast "burgerlijke stand"; velen kennen het in egen land nog niet. Deze en eigenlijk alle termen die op een basicformulier dienen ingevuld passeerden gisteren de revue; naam, voornaam, leeftijd, geboorteplaats, land van herkomst ...
Het belangrijkste van deze basiscursus en vooral het doel ervan is dat mensen zich zelfstandig en in het Nederlands kunnen uitdrukken om naar de slager, de bakker, de supermarkt te kunnen gaan. Zo leerden we gisteren aan wat openingsuren zijn van een winkel met vooral de nadruk op "de winkel is GESLOTEN; de winkel is OPEN" waarbij telkens letterlijk de deur wordt opengemaakt en gelsoten. Het is een manier die toelaat het visueel in te prenten en het werkt ook nog blijkbaar maar er is vooral veel geduld nodig.
Toch nog graag deze bijzondere leuke anekdote. Tijdens de koffiepauze wordt me gevraagd zeker geen adressen uit te wisselen. Ik was al eerder gewaarschuwd door anderen omdat er misschien gebruik/misbuik zou kunnen gemaakt worden, maar hoe verrast was ik wanneer ik hoorde dat het doorgeven van mijn adres zou kunnen aanleiding geven tot het afgeven van een kadootje, of van een gebak of zelfs van een maaltijd! Ja, in deze periode beleven de meeste deelnemers hun ramadan en dan is delen met anderen een voorrecht, zo niet een plicht. En terwijl we zo onder elkaar bezig waren zie ik inderdaad een dame aandraven met een gedekte pot, wellicht het avondmaal voor de coördinator, zomaar meegebracht! En dan was er inderdaad koffie, maar alleen voor ons drie en nog één christelijke vrouw, want alle anderen hielden zich aan hun vastentijd, dus geen koffie, noch frisdrank mar wel veel hartelijkheid!
Mag je zo iets bloggen na de verkiezingsuitslagen???
nog in aansluiting op 0110 wil ik hier toch de songtekst publiceren van het gelegenheidslied van Helmut Lotti want verdraagzaamheid begint inderdaad in eigen hart en huis, in buurt en familie.
Oas ekik nen dag in eu schoenen zou stoan en gij in die van mij Toengs zoeme misschienst peizen, wa veur een leven hedde gij We zoeme van malkoar misschienst verstoan wa damme doen En toengs zoeme kunen klappen mee een beetse mier fatsoen
W'en allemoal gruute woorden over veel verdroagzoamheid Moar zijme zelf wel zuu goe bezig? Want geef toe, tes toch een feit Damme nen andere rap verwijten uuk al doenme 't zelf verkierd En damme mensen rap benijden, da krijge w'uuk nie afgelierd
Oaster iets scheelt, moede nie zwijgen Moar kijkt toch uuk een beetse noar eu eigen Smijt nuunt den ieste stien Moar vormt eu giel allien het juste beeld Oaster iets scheelt
Verdroagzoamheid es nie allien moar iets van bliek of doenker vel Moar uuk van ruze mee de buren veur een fiestse mee wa veel kadèl Hoe damme rijen mee den otto, hoe damme ruuken op restaurangt Hoe dadde veursteekt in de winkel, we zijme allemoal soms ambetant
We wurden alsmoar sympathieker, de middenvinger populair En onze kinders doen ons achter mee nen even gruute flair Pesterijen van collega's, pesterijen in de klas De mens es overduidelijk 't miest geavanceerde ras
Oaster iets scheelt, moede nie zwijgen Moar kijkt toch uuk een beetse noar eu eigen Smijt nuunt den ieste stien Moar vormt eu giel allien het juste beeld Oaster iets scheelt
We zijme nieverangst nie veilig, onze beschaving goa kapot W'en een alarm op iedere deure van ons afgebakend kot W'en een alarm op onzen otto, w'en alarmen, 't kan nie op! Moar woarom steekt er ne kier niemand een alarm in onze kop?
Natuurlijk es ter soms misere en toengs moede der iets an doen En soms zijme zelfs te brove en lache we moar wa groen Moar we moete nie zuu zoagen, 't leven es al veel te kurt W'en hoast al damme vroagen, ongs landjen es nog nie zuu vurt
Oaster iets scheelt, moede nie zwijgen Moar kijkt toch uuk een beetse noar eu eigen Smijt nuunt den ieste stien Moar vormt eu giel allien het juste beeld Oaster iets scheelt
Single van Helmut Lotti, Roland en Sioen, ter gelegenheid van 0110.
eerder heb ik het boek BOTERO aanbevolen van Stefaan van Laere. Tango Mortale is een vervolg op dit boek maar ook deze keer zo herkenbaar in onze tijd en ons Belgenland. Het leuke aan dit boek is dat het tezamen gaat met een cd die je meevoert op de tonen van de Argentijnse tango. Sandra Luna is een nieuwe stem en heeft deze muziek geleend aan de schrijver. Dus ook lekker meegenomen voor de tangoliefhebber; ga daarvoor maar eens surfen naar die naam! En wat nog interessant is doorheen het boek is dat de auteur het uitgebreid heeft over whisky. Uiteindelijk ben ik bezweken en ben in de vooravond me een fles whisky gaan kopen.
O ja, dat was ik bijna vergeten, maar in het verhaal wordt ook op de achtergrond een homokoppel opgevoerd dat ten slotte in het huwelijk treedt tot genoegen van het totale politiekorps en boven alle ideologieën uit. Als dit niet up to date is!
Wat wil je meer? Een misdaadroman op de tonen van een Argentijnse tango en een glas whisky! Ten zeerste aanbevolen!
De tweede thriller uit de reeks rond commissaris George Bracke en zijn echtgenote Annemie Vervloet, woordvoerster bij de politie.
Commissaris Bracke is de laatste tijd niet helemaal zichzelf. Zit het speurwerk hem zo dicht op de huid, dat hij er zwetend van wakker wordt? Is de bandietenjager toe aan iets opwindends? Een tango, de meest passionele van alle dansen. Een reis naar Buenos Aires met vrouw Annemie. Of een nieuwe liefde? Zelfs een stevige malt whisky brengt geen soelaas. Op het politiehoofdkwartier vallen nochtans 'fijne' zaken binnen. Een echtelijke ruzie, een ontploffing, een vondst in de kelder... Maar ook minder aangename, zoals een indrukwekkende klachtenlijst over Bracke - geweldpleging, poging tot diefstal, opruiende taal - en de brutale ontvoering van hoofdcommissaris Verlinden... Als een tijger, urenlang maar ongemerkt, loert Bracke op zijn prooi, klaar om in die ene veerkrachtige en dodelijke sprong alle frustratie te ballen. Maar wat als die prooi zelf uithaalt? Een explosieve thriller die je uit de slaap houdt. 'Een man die weet waarover hij schrijft, dat moet aangemoedigd worden.' (Menzo)
Ik was niet van plan nog iets te bloggen tot ik deze foto doorkreeg. Inderdaad "rust op zaterdag en zondag" was het onderschrif. Als dit niet toepasselijk is op dit uur ... Terugkijkend op de voorbije week mochten we in familiekring de tachtigste verjaardag vieren van onze vader (die ik nog altijd PAPA noem in contrast met mijn moeder die ik altijd MOEDER heb genoemd - ooit schrik opgedaan als kind? nee hoor!)- en dit eigenlijk te vroeg, maar ja de verkiezingen hebben roet in het eten gegooid; dus geen feest op 0810 zelf en dat op op zijn 80! Ja, mijn broer moet zetelen op die bewuste dag, maar we hebben er wel een gezellige dag van gemaakt, vooral dankbaar dat beiden nog goed gezond zijn van hart en geest. Papa, voor morgen PROFCIAT op deze magische Verjaardag!!!
Deze week ook de eerste pasjes gezet als vrijwilliger ter ondersteuning van mensen die Nederlands willen leren, hetzij door leerachterstand, of deze week in concreto aan allochtonen die pas in ons land zijn gearriveerd. Ja, een heel aparte ervaring alsof terug in een eerste leerjaar. Korte woorden en nog kortere zinnen en vooral veel, heel veel herhalen en duidelijk articuleren ... Ik denk dat ik me er zal "jeunen".
En zo ben ik terug aan het schrijven op zaterdagavond wat me de gelegenheid geeft iets over ONTROERING neer te pennen; de ontroering bij op zich heel eenvoudige dingen zoals het afscheid van Stefan Everts, de maximumscore van Staf Coppens maar vooral zijn intens geluk in zijn wedstrijd "dancing on ice" als evenzeer de gemeende tranen van Wim Soutaer bij zijn "verlies" in zelfde competitie. Ik ga even verder met surfen en dan zag ik onze Will Tura tezamen met Sioen. Wanneer ik me dan afvraag hoe het komt dat deze mensen, een woord of wat dan ook er voor zorgen dat er een traan uit mijn ogen valt dan is het enige antwoord : door hun EENVOUD en het ongecompliceerde. En dat kan een mens deugd doen, een TRAAN van ECHT GELUK!
Let wel, ik heb hier maar enkele momentopnamen genoteerd en ik wil op dit onderwerp terug komen, want ontroering kan zo mooi zijn wanneer je er er weer kunt voor openstaan.
Tot slot een dankjewel aan de nieuwe mensen die ik afgelopen week via seniorennet mocht leren kennen. Dat we elkaar nog vaak mogen ontmoeten! Een bijzondere groet aan Peter voor zijn bemoedigende woorden!
De zucht naar bezit maakt van de mens een bezetene! Wat je wil "hebben" vernietig je! Wil je een mens "bezitten" dan wurg je hem,ook in het huwelijk,al draagt hier de hebzucht zo vaak het kleed van de liefde! Hebzucht heeft de mensen verdikt. Ze nemen met hun bezit meer plaats in dan ze nodig hebben om te leven en verdringen zo de anderen.Het is een vorm van agressie. Ze is de oorzaak van alle conflicten en oorlogen ! Hebzuchtigen zullen nooit met hebzuchtigen vreedzaam kunnen samenleven! Dit alles leidt tot collectieve waanzin !
Waarom geeft de oorlog de mensen zoveel energie en uithoudingsvermogen en is "VREDE" niet in staat de mensen te bewegen zich ook maar iets te ontzeggen? Is de "moderne mens" dan echt geestelijk en moreel een OERMENS gebleven? De mens wil altijd ZIJN omgeving aanpassen aan ZIJN eigen innerlijke!
Ik weet dat men me ooit zal verwijten dat ik niets verander heb omdat ik niet over lijken ga, want ik droom van een wereld vol lieve mensen,ben ik een naiëveling,een UTOPIST! Toch wil ik blijven dromen tegen alle dromen van geweld in,want een nieuwe wereld is als een nieuwe creatie,HET RESULTAAT VAN EEN DROOM !
Deze droom hoorden we ook op de 0110-concerten. Het gelegenheidslied van Helmut Lotti zouden we best elke dag eens intens beluisteren en er dan ook naar handelen.
met deze woorden sloot een lieve blogster haar email aan mij wanneer zij voor het eerst mijn blog had bezocht. bovenstaande woorden hebben me getroffen, want is dit niet de kern van wat we allen willen? wanneer ik wandel door een zee van blogs bemerk ik keer op keer dat mensen uiteindelijk op zoek zijn naar hetzelfde, elk op zijn manier, namelijk het zoeken naar een beetje geluk, en dat vooral willen delen met anderen. laat ons elkaar dan maar verder bevestigen in dit nobel doel!
op mijn beurt wens ik iedereen VREDE, VREUGDE en VRIENDSCHPAP!
"Als voor je ideologie of voor je nieuwe maatschappij één onschuldig of één enkel kind moet sterven,dan vervloek ik je ideologie en walg ik van je maatschappij !" - David, 25 jaar.
LIEFDE: zoals een bloem de zon nodig heeft om bloem te worden,zo heeft een mens de liefde nodig om weer mens te worden !
Liefde is zeker geen luxe-artikel voor goedhartige mensen en zachte karakters ! ! Liefde is het grote waagstuk van het menselijk hart !De cultuur van het hart brengt je niets op maar ze verandert alles, je denken, je voelen en je spreken. Heel je leven !
je moet zien dat de draagkracht evenwijdig is aan de draaglast
dit zijn de wijze woorden van een vriend als antwoord op het feit dat ik mijn werk voortaan zou invullen naar draagKRACHT. ik was inderdaad even de draagLAST vergeten.
Wie zich geen tijd gunt om te bewegen, zal de tijd moeten nemen om ziek te zijn.
... En wanneer ik deze tip in mijn mailbox vond wist ik dat ik beter meteen ons "bakske" maar afsluit om de benen te strekken, te bewegen en te genieten van de buitenlucht i.p.v. voor de pc te zitten. Geraken we allemaal niet een beetje verslaafd aan dit "vriendje"? Om dan maar niet te spreken over ons gewicht, stramme spieren en andere klachten door een zittend beroep ... of het urenlange surfen! Seniorennet, seniorennet, wat doe je ons toch aan!
Vandaag wel een heel speciaal bericht en bijzonder trieste mededeling die ik kreeg van de Heer Germain Dierynck, ondervoorzitter van de Belgische Hospitaliteit, - ook blogger onder de naam GERDIBLOG. Met zijn goedkeuring wil ik deze OPEN BRIEF dan ook aan nog een groter publiek verspreiden, want het gaat hier ten diepste over zieke en zwakke mensen die misschien straks niet langer de gelegenheid zullen krijgen naar Lourdes af te reizen! Ik sta hier als kliene schakel wel helemaal achter daar ikzelf (slechts) 2 maal heb mogen fungeren als brancardier, zowel op de treinreizen, de voorbereidingen, maar niet in het minst bij het gebeuren te Lourdes zelf tussen en met de zieke en de gehandicapte mens. Neem dan ook rustig de tijd om deze tekst door te nemen.
30-09-2006
AlARMKLOK LUIDT VOOR DE BEDEVAARTTREINEN
OPEN BRIEF
Als ondervoorzitter van de Belgische Hospitaliteit bezorg ik u volgende open aanklacht door onze voorzitter de wereld ingezonden omtrent de schandelijke behandeling van de bedevaarttreinen naar Lourdes en die verstuurd werd naar de verantwoordelijken van de Franse en Belgische spoorwegen, de Europese gemeenschap, Z.K.H. Koningin Paola als beschermdame van de vereniging , naar de Belgische bisschoppen , de burgemeester en het Heiligdom van Lourdes en nog naar tal van geïnteresseerde personen.Zie hieronder
OPEN BRIEF
Betreft :TOTALE VERNEDERING DOOR DE FRANSE SPOORWEGEN VAN MILJOENEN BEDEVAARDERS EN SPOORWEGGEBRUIKERS DIE ZICH NAAR LOURDES BEGEVEN KOMENDE VAN BUURLANDEN VAN FRANRIJK EN STEDEN VAN FRANKRIJK
De Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes groepeert in zijn Raad 17 diocesane en interdiocesane hospitaliteiten alsook verenigingen die als doel hebben zieken en gehandicapte bedevaarders naar Lourdes te begeleiden. Deze effectieve leden zijn de hospitaliteiten en verenigingen van : Antwerpen, Brugge, Gent, Hasselt, Mechelen-Brussel/Malines-Bruxelles, Luik, Namen, Doornik, Lente-Printemps, Leger/Armée, Malta/Malte, Boerenbond, CM-Ziekenzorg, ANMC Aide aux Malades, Polios, Lourdes Cancer Espérance et les Equipes Saint Michel.
De Belgische Hospitaliteit telt via haar 17 effectieve leden meer dan 2.500 toetredende leden, brancardiers, verpleegsters en vrijwilligsters.
De Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes is verontwaardigd over het totaal gebrek aan respect van de verantwoordelijken van de SNCF en/of de RFF (Réseau Ferré de France) ten overstaan van de gebruikers van de bedevaarttreinen die zich naar Lourdes - Frankrijk begeven. Zij ergert zich aan het totaal gebrek aan professionalisme in de organisatie van contacten en relaties tussen de verantwoordelijken van de SNCF en de RFF. Als het waar is de ongemakken die zieken, gehandicapten en bejaarden moeten doorstaan te wijten zijn aan een gebrek aan communicatie tussen de SNCF en de RFF, dan klaagt de Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes het onaanvaardbaar gedrag van deze twee publieke diensten. Met de communicatiemiddelen waarover wij vandaag beschikken, is het gebrek aan communicatie onaanvaardbaar en niet te verontschuldigen. Ofwel is er een opzettelijke wil van deze beide instellingen om zieken, gehandicapten en bejaarden die zich op bedevaart naar Lourdes wensen te begeven te schaden, wat zeer erg is.
Inderdaad, na mijn enquête tijdens mijn bedevaart in de maand juli 2006 met de diocesane bedevaart van Gent naar Lourdes, na mijn korte gesprekken met de Bisschop van Tarbes-Lourdes, de Bisschop van Aix-en-Provenceen de Rector van het Heiligdom van Lourdes en na mijn gesprekken van meer dan één uur met de Burgemeester van Lourdes en de Directeur generaal van het Heiligdom van Lourdes, heb ik de ernst van de situatie kunnen inzien, namelijk, hoe miljoenen bedevaarders en vooral zieke en gehandicapte bedevaarders naar de Stad Lourdes worden gebracht.
Alle georganiseerde bedevaarten per spoor die zowel vanuit Frankrijk als vanuit de buurlanden zoals Nederland, Italië, Duitsland, Spanje, Zwitserland en andere landen klagen over het laattijdig vertrek en aankomst van de bedevaarttreinen, de niet naleving van de overeengekomen uurrooster, de veranderingen van vertrekuren op het laatste ogenblik, de vervanging vantreinen en treinstellen (bv: een Corail trein in plaats van een HST trein) enkele weken voor het vertrek, bij grote hitte lange wachttijden in ambulantiewagens (wagens voor zieken en gehandicapten) zonder air-conditioning, het slecht confort in nachttreinen, en voor de belgische bedevaarten het vertrek vanuit Tourcoing, een vuil en niet uitgerust station om zieken te laden in plaats van dichtbijgelegen stations in België, enz.
Ik haal als voorbeelden aan :
-De bedevaart van Gent die enkele weken voor het vertrek verwittigd werd te reizen met een Corail trein in plaats van een HST trein. 30 uren voor het vertrek werd Gent op de hoogte gebracht dat het vertrekuur om 6.00 uur was in plaats van 9.00 uur. Resultaat: de zieken moesten de hospitalen, klinieken en rusthuizen verlaten tussen 1.00 uur en 2.00 uur snachts.
-De bedevaart van Antwerpen heeft vier uren meer gereisd om in Lourdes aan te komen, en, wat ongelooflijk is, een pakwagen met al het materiaal belande in Zwitserland.
-De bedevaart van Doornik heeft meer dan 24 uur gereisd om Lourdes te bereiken.
-De bedevaart van Bayeux (Normandië) waarvan de trein om 16.30 uur in het station van Bayeux werd verwacht, is slechts aangekomen om 20.30 uur. De trein vertrok uiteindelijk om 22.30 uur.
-Een bedevaart die smorgens vroeg twee tot drie uren in het station van Bordeaux heeft moeten wachten omdat er nog geen ploeg was komen opdagen in het station van Lourdes.
-Een bedevaart waarvan hun bedevaarders in het station van Lourdes drie uren in de trein hebben moeten wachten vooraleer uit te stappen omdat de diensten in het station niet verzekerd waren.
-Ambulantiewagens voor zieken en gehandicapten die niet voorzien zijn met air-conditioning, waarin, bij regen, het water binnen sijpelt en die regelmatig noch ontsmet noch gekuist worden met het risico van een epidemie op te lopen.
De gevolgen van dit erbarmelijk beheer zal als effect hebben dat organisatoren die bedevaartreizen organiseren vanuit veraf gelegen regios niet meer naar Lourdes zullen reizen. Want men moet ophouden te denken dat die organisatoren zich in de toekomst naar Lourdes zullen begeven per vliegtuig of per autocar. Het vliegtuig kost duur. En, indien de verantwoordelijken van de spoorwegen zich goed willen inlichten, moeten ze weten dat de prijzen voor trajecten per autocar naar Lourdes sterk zullen verhogen van vandaag tot 2008, dit omwille van de explosie van de olieprijzen.
DeSNCF organiseert reizen voor de minst bedeelden van randgemeenten van groot steden in Frankrijk en ook voor gehandicapten van het noorden naar het zuiden van Frankrijk voor, luister goed, 1 euro « heen en terug ». Men kan enkel maar dit initiatief met lof toejuichen.
Maar de Belgische Hospitaliteit begrijpt niet waarom andere gehandicapten, zieken en bejaarden die zich naar Lourdes begeven ook niet kunnen genieten van financiële voordelen en op zijn minst op een humaneen menswaardige treinreis. Zieken en gehandicapten zijn ook mensen. Waarom dit verschil onder mensen als vandaag de Europese Unie alle lidstaten aanspoort de democratie eerbiedigen? Waar is het voorbeeld van de SNCF en de RFF, twee vaandels van Frankrijk, op het vlak van democratie en humaniteit? Een echt schandaal.
De Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes klaagt ook bepaalde praktijken van de SNCB aan. Men heeft beloofd dat met de liberalisering van de spoorwegen de diensten gingen verbeteren en de tarieven gingen dalen. Het tegenovergestelde doet zich juist voor ten overstaan van de bedevaarders. De nieuwe bazen van de NMBS kunnen nachttreinen doen rijden in de winter van Brussel naar Innsbruck voor +/- 100 euro per plaats (de Treski), met een gemiddelde van 100 passagiers per trein.
In het weekblad ″ De Zondag″ van 10 september 2006, is de kostprijs van een nachttrein naar Tyrool +/- 20.000 euro. De prijs voor de organisatie van een bedevaarttrein is 99.000 euros. Waarom eisen de bazen van de SNCF vijf maal meer aan de bedevaartorganisatoren?
Bijgevolg :
De Belgische hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes vraagt aan alle personen aan wie deze openbrief werd gericht dringend tussen te komen bij de hoogste autoriteiten van de Franse Staat en de Europese Commissie teneinde een einde te maken aan dezefinanciële onrechtvaardigheden en schandalige organisatorische praktijken ten overstaan van de zwakste, onwaardig van één of meerdere publieke diensten van de franse spoorweg, de
SNCF en/of de RFF.
De Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes vraagt aan de Minister van Mobiliteit in België dat de tarieven van bedevaarttreinen naar Lourdes drastisch naar beneden toe worden herzien.
De Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes stelt aan de Autoriteiten van de Stad en van het Heiligdom van Lourdes voor alle Voorzitters van Nationale Bedevaart Federaties en alle Voorzitters van Nationale Hospitaliteiten Verenigingen van alle europese landen die zich naar Lourdes begeven bijeen te roepen om aan de Franse Autoriteiten en de Europese Commissie een memorandum voor te stellen.
De Belgische Hospitaliteit van O.L.Vrouw van Lourdes nodigt de FBB (Federatie van de Bedevaarten van de Benelux) uit om dringend rond de tafel te gaan zitten om een gemeenschappelijk standpunt in te nemen ten overstaan van de SNCF de RFF.
Uw dienaar.
De Voorzitter van de Belgische Hospitaliteit van O. L. Vrouw van Lourdes.
God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding, zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik van u mag vervullen.
terwijl iedereen zich opmaakt voor de manifestatie 0110 in het kader van verdraagzaamheid en tegen racisme en dit via de muziek en het lied, de universele taal van de liefde, worden wij diep getroffen door de berichtgeving van weeral een nieuwe muur die wordt opgetrokken - ook weer deze keer letterlijk - tussen 2 landen, Mexico en de V.S.! Eigenlijk zijn daar geen woorden voor! Ik neem hier geen standpunt in maar ik krijg een zeer naar gevoel wanneer ik de president hoor zeggen dat het is om het Amerikaanse volk te beschermen! En zopas nog een STOP geblogd aan intern geweld?! Ik weet dat dit wellicht niet hoort op dit zondagse vroege uur, en toch, naast de glitter van een Missverkiezing komt deze mededeling heel hard over voor mensen van goede wil, waar ook ter wereld!
Er is een groep mensen over wie weinig of niets wordt gezegd. het zijn de duizenden - vaak ongewild - ongehuwden. We zijn niet tegen hen, we wijzen hen niet af, we vergeten hen gewoon, al maken we vaak gebruik van hun grote beschikbaarheid. 'Al mijn vrienden zijn getrouwd - en ik? De treinen rijden voorbij en ik, ik blijf alleen op het perron achter..." "Ik heb ook een hart dat gemaakt is om lief te hebben en om bemind te worden? Telkens als ik verliefd word, leef ik weer op. Maar na een maand of zes ben ik nog eenzamer dan tevoren..." Het zou een hele stap zijn als we ons hart en onze gedachten zouden zuiveren ten aanzien van deze mensen en hun allerhande indiscrete opmerkingen en vragen zouden besparen. Door anders naar hen te kijken: ook zij zijn volwaardig man en vrouw, ze horen erbij, helemaal. Door hen niet al te gemakkelijk te gebruiken als een welkome hulp: "Ze heeft toch heel veel tijd, ze kan wel op de kinderen passen; hij zal wel instaan voor huis-aan-huis verkoop van onze tombola op de parochie..." Ongehuwde mensen zijn vaak eenzaam zonder dat iemand het merkt. Ze hebben ook recht op een plaats aan tafel, en niet één tussen de kinderen op een familiefeest. Wanneer je hen uitnodigt, nodig hen persoonlijk uit en niet als "Kom je ook MEE?" Ze vragen niet dat je ze met zoveel woorden troost, noch dat je ze valse oplossingen voorspiegelt. Ze vragen alleen beluisterd te worden, volwaardig mogen meegaan in het gesprek en bemind te worden zoals ze zijn. Met grote discretie en vooral met een dankbaarheid voor al de verborgen toewijding van hun hart; hier concreet denkend aan de vele verpleegkundigen en mantelzorgers, maar eigenlijk aan al die "alleen-gaanden". De toewijding van het hart gaat bij deze mensen soms heel ver, tot in het kleinste detail en de geringste attentie voor een ander. Laten wij dan ook evenzeer en wellicht nog meer attent zijn voor hen en vergeten we hen vooral niet uit het oog!
De tijd tikt altijd maar verder, maar ongemerkt ook de teller op het blog. Zelfs derden maakten me er destijds attent op; toen wist ik niet eens goed waar je een ander blog kon vinden, laat staan waarderen. En zo zag ik het getal eergisteren overslaan naar 9000:). Een mens zou zich afvragen hoe hij het voor elkaar heeft gekregen. Eigenlijk wil ik dan van dit blogmoment alleen maar iedereen danken die het beste van zichzelf geven op hun blog, en dat meen ik van harte, want hoeveel moois heb ik weeral de laatste dagen aan niewigheden mogen ontdekken zowel op bestaande blogs als voor mij totaal nieuwe! Velen zijn een inspiratiebron, soms zelfs een hint tot meer en anders. Anderen zijn een uitnodiging elkaar nog beter te leren kennen en weer anderen komen als vreemden aankloppen maar blijven, een blogleven lang!. Bij deze groet ik iedere regelmatige bezoeker maar ook die anderen die nog een woord van mij tegoed hebben. Ook en vooral aan hen die in een dipje zitten in hun blogwereld omwille van wie of wat dan ook zeg ik: GA DOOR!
Wat "zomaar" een gedicht, een tekst is, kan soms zo levensecht zijn; woorden die een mens juist dan nodig heeft omdat er geen andere woorden meer zijn. Eens het grootste leed geleden is ga je algauw deze teksten vergeten, maar wanneer je zelf in dat dal zat/zit weet je dat enkel het geloof en het blijvend vertrouwen je een nieuwe toekomst helpen maken! Ik denk hier in het bijzonder aan een paar blogvrienden.
Ook vandaag heb ik een thriller uitgelezen van de hand van Stefaan van Laere met als titel BOTERO. En ook deze keer wil ik u niet onthouden hoe menselijk en spannend het boek is geschreven, ook actueel in de conctext over politiehervorming en verdwiijningen, maar lees het daarvoor maar zelf.
Rond de hals van de jongen hangt een fijn zijden sjaaltje gesnoerd. Zijn armen liggen netjes naast zijn lichaam. Exact honderd bloemen zijn zorgvuldig uitgestrooid. De bezadigde, maar vastberaden politiecommissaris George Bracke gruwt ervoor om het hardop te zeggen aan zijn rechterhand Cornelis: Een bijna lieflijk schouwspel. Na al die jaren raakt de lugubere dood van een kind hem nog steeds. Dan brengt enkel een betere malt whisky soelaas. Of een intieme tango, lijf aan lijf met zijn echtgenote Annemie. Maar als woordvoerster van de politie heeft ook zij andere katten te geselen.
Bracke verhoort een bloemenhandelaar. Het ging om een behoorlijke bestelling. Driehonderd bloemen. Van die driehonderd zijn er voorlopig maar honderd opgebruikt Chaotische drukte op het commissariaat, spoedoverleg met de grote baas, tactieken van de speurdersploeg Bracke en Cornelis zitten de dader op de huid.
Botero is een meeslepende misdaadroman vol suspense.
Een wonderbaarlijk boek van een veelzijdig schrijver, die nu ook zijn eerste thriller (de eerste van een lange reeks?) geschreven heeft. In 'Botero' besteedt Van Laere de nodige aandacht aan de typering van zijn hoofdfiguren, commissaris George Bracke en diens echtgenote Annemie Vervloet, woordvoerster bij de politie. Dit is bewust geen 'harde' thriller, maar wel een boek waar de schrijver de tijd neemt om zijn personages voor te stellen. Het zijn echte mensen van vlees en bloed, soms twijfelend aan zichzelf en helemaal niet de harde 'flikken' zoals ze elders soms worden voorgesteld.
Van Laere typeert met kennis van zaken bestaande toestanden en voegt daar zijn stokpaardjes (whisky en tango) rijkelijk aan toe. Het is bovendien een erg vrouwvriendelijk boek, en Van Laere zou bij vrouwen wel eens een grote hit kunnen worden. Men zegge het voort! (commentaarstukje)
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
De tweede thriller uit de reeks rond commissaris George Bracke en zijn echtgenote Annemie Vervloet, woordvoerster bij de politie. 
