Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Ooit had ik beloofd in aansluiting op een artikel over de Heilig Bloedkapel te Brugge het gebed integraal mee te geven.
Dat "ooit" dateert ondertussen wel van 28 augustus.
Ik kreeg deze litanie mee na verering van het Heilig Bloed te Brugge.
Nog nooit eerder was ik in de basiliek wanneer de mogelijkheid tot verering aan de gang was.
Was dat een toeval? In elk geval een mooie afsluiting van een bijzondere periode, maar ga daarvoor misschien eens terug in mijn archief onder "weekoverzicht deel 3" zodat u de context kunt vinden.
In deze dagen van Allerheiligen kan dit gebed op zijn plaats zijn.
Ik wil het jullie dan ook ter bezinning aanbieden, meteen een moment van eigen bidden.
Heer,
Door Uw Heilig Bloed, teken van hoop voor rechtelozen,
zend moed aan hen die onder verdrukking
gebukt gaan.
Door Uw Heilig Bloed, teken van leven,
geef licht en inzicht aan hen die het leven
zinloos ervaren.
Door Uw Heilig Bloed, teken van levenskracht,
geef kracht aan hen die zich voor vrede
en welzijn inzetten.
Door Uw Heilig Bloed, teken van belangeloze gave,
beziel hen die verantwoordelijkheid dragen
in land, bedrijf of familie, help hen Uw Rijk
van Liefde ons een stukje dichterbij te brengen.
Door Uw Heilig Bloed, teken van eenheid voor alle christenen,
wakker het vuur aan van eenheid en
verdraagzaamheid in uw Kerk.
Heer,
Door Uw Heilig Bloed, teken van het Nieuwe Verbond tussen
mensen en God, verenig mij steeds nauwer met U,
elke dag opnieuw.
Door Uw Heilig Bloed, bron van liefde en vergiffenis,
open mijn hart en verstand voor iedere mens
die Gij op mijn levensweg brengt.
Door Uw Heilig Bloed, die de martelaren sterkt,
geef mij de kracht om Uw getuige te zijn.
Met de woorden die Gij aan Uw leerlingen leerde, richt ik dit gebed
Ooit heb ik geblogd over het afscheid van Joeri en hier zijn laatste woorden letterlijk weergegeven. In deze donkere dagen gaan de gedachten dan ook uit naar onze geliefden.Ondertussen heb ik nog enkele mails van Joeri aan mij bewaard en herlezen, over zijn ziekte en lijden, over zijn naderend afscheid ook, maar deze hier wil ik u niet onthouden want in zijn laatste dagen liet hij het volgende achter. Ik moet er voor alle duidelijkheid bij vertellen dat Joeri dat aan mij schreef toen ik zelf een bijzonder moeilijke tijd doormaakte; dat kun je in het begin van dit blog lezen.
joeri :
"... of moet ik het anders symbolizeren, de vlam werd een waakvlam, maar na jaren langzaam aan terug vlam geweest te zijn wordt ze nu stillaan terug een zee van vuur om wie weet ooit nog eens een laaiend vuur te worden, onblusbaar met een onuitputtelijke bron aan energie - 02082004"
Ja, ikzelf werd een waakvlam, maar in zijn eigen doodstrijd wenste Joeri mij een nieuw leven! Misschien mag ik hier en daar, ook in blogland, een beetje vuur brengen van HOOP, soms energiegevend door één enkel woord, een daad van liefde! En dat geloof ik ook graag sedert ik soms ongemerkt in het leven van een ander binnenwandelde via seniorennet en omgekeerd!
DANKE JOERI; je ziet dat je verder leeft over de dood heen tot op vandaag!
Deze boodschap wil ik meegeven aan allen die in deze dagen rouwen om hun geliefde doden, want ze zullen LEVEN in LIEFDE, blijvend in ons hart aanwezig!
Ik wens u allen een Zalige Hoogdag van Allerheiligen!
Het beroemde beeld Christo Redentor (Christus de Verlosser) dat sinds 1935 vanaf de berg Corcovado uitkijkt over de Braziliaanse stad Rio de Janeiro bestaat driekwart eeuw. Een gelegenheid die kardinaal Eusébio Scheid aangrijpt om het met de goedkeuring van de paus in te zegenen als katholiek heiligdom. De kardinaal hoopt zo het beeld, dat vooral een toeristische trekpleister is, zijn sacrale betekenis terug te geven. Volgens de paus is het Jezusbeeld een symbool van de vaderlijke bescherming en een baken van medelijden.
Persoonlijk vind ik dit een zeer mooi symbool, denkend aan allen die in deze dagen uitzien naar de Vaderlijke goedheid in bange en troosteloze dagen.
Ik denk vandaag bijzonder ook aan hen die met angst uitzien naar een delicate operatie. Dat ook zij die uitgestrekte hand mogen voelen!
... En zo verlaat ik stilaan terug mijn tweede blog, al kun je en mag je daar natuurlijk verder gaan naar surfen, maar ik wil mijn energie hier verder in kwijt in dienst van de mensen, wie ze ook mogen zijn.
voor velen een ver-van-je-bed-show, vandaag jammergenoeg voor ouders en grootouders een groot lijden, angst en wanhoop, twijfel aan de eigen opvoeding ...
Met de groeten van van ondergetekende die van natuurlijke schoonheid houdt, onbetwistbare poort tot God."
Beste, mijn woorden zijn nog niet koud wat het verlaten van de nieuwe blog betreft en wat vind ik in mijn mailbox, en dan nog met een religieuze inslag?!
En wat lees ik verder?
"Het fenomeen van de verschillende affiniteiten en affectiviteiten is voor mij een diep, maar mooi mysterie, even diep en mooi als bvb. de muziek. Tussen haakjes: kunt u een vrouwelijke componist noemen? Omdat het een mooi mysterie is, is het voorzeker een bron van waarheid, goedheid en schoonheid. Eerlijkheid in de beleving van dit mysterie is daarom belangrijk: hoe eerlijker, hoe heerlijker (waarheidsdimensie). Dankbaarheid omdat dit mysterie ons zalvend overkomt (dimensie van goedheid: God is als vader ondermeer ook 'man'). Lieflijke deugd ten derde omdat we altijd weer verliefd worden op een onuitsprekelijk goddelijke verschijning (schoonheidsdimensie). Het mysterie mag ons niet driemaal onevenwichtig maken (te streng, te los, verblind), maar evenwichtig gelukkig binnen een zeer boeiende wereld."
Blijf trouw aan jezelf met je fouten, je krachten, Je eenzaamheid soms, je emoties, je moed, Aan dat wat alleen maar in jou kan groeien In wisselend klimaat met wat kwaad en wat goed. Blijf trouw aan je denken, verlangen en voelen Aan uiten, aan warmte, aan stilte en muziek, Want jij bent een mens als geen ander op aarde, In jou is de wereld bijzonder uniek.
Blijf trouw aan jezelf, aan je lachen, je zingen, Je vallen en opstaan, je inzet, je pijn, Aan dat wat bij jou hoort, je warmte en verlangen Waardoor je in alles herkenbaar kunt zijn. Blijf trouw in je denken, je zwakte, je aarzelen, Je hoop, en je waarde, je angst je, muziek, Want je bent een mens die gewoon van belang is In zijn bestaan zo uniek .
Blijf trouw aan jezelf, bouw een hut in de wereld Waarin je kunt wonen, kunt schuilen voor t kwaad, Kunt warmen en wapenen in hoop en begrijpen Wanneer men je pijn doet, in liefde en in haat. Blijf trouw aan je wezen, je zwakte en krachten, En speel heel alleen voor jezelf wat muziek, Want jij bent een mens om van te houden, In jou is de wereld bijzonder uniek .
Prachtig, vriend, zoals reeds zovaak gezegd, wie schrijft die blijft en ook nu, na deze mooie bloemlezing van een vervlogen oktoberdag wordt bevestigd wat sommigen onder ons reeds lange tijd ontdekt hebben ...
Vriendschap is iets mirakuleus ...
Je weet soms écht niet waar het begonnen is en toch blijft het duren als vaste waarde doorheen alles wat je zelf als "ik" in je soms bekrompen wereld meemaakt.
Vriendschap is grensverleggend, uitdagend ook, iets wat je steeds opnieuw warmte geeft in soms kille tijden, belangeloos ...
Vrienden zijn er om momenten van "eenzaamheid" écht te doorbreken ...
Ze zijn er, je hoort ze niet, je ziet ze niet, maar ze zijn immer aan jouw zijde, ook met hun vele zorgen en beslommeringen ............
Van harte,
een vriend,
Een mooiere en betere aansluiting kon ik niet vinden!
Wat zouden we zijn zonder fotograaf? In elk geval zouden we niet de mooie beelden kunnen bewonderen die ik nu ook op mijn ander blog plaats. Vandaar deze foto. Fotografie, dat zou ik nog willen leren, maar ik tril nogal zo af en toe ... en zo geef ik weer een beetje van mezelf bloot! Aan de andere kant best één zaak goed doen en er voluit voor gaan, is het ook niet zo Tom als duivenliefhebber?!
En weer eens ervaren dat we daar toch voor een stuk zelf voor verantwoordelijk zijn, al kan je dat maar achteraf zeggen. Is er dan iets bijzonders gebeurd? Nee, helemaal niet of misschien toch. Ooit blogde ik hier hoeveel deugd het kan doen de pc af te zetten en geen tijd te verdoen met zinloze junkmails of doelloos te surfen ... Dus maar een goed gemoed opzetten, en wanneer dat laatste er nog niet is: wel begin dan met een nieuwe trui aan te trekken, een ander jasje ..(laatste ooit aangeraden door mijn zus wanneer ik mindere tijden meemaakte!),nog even tandjes poetsen en dan de deur achter je sluiten, zomaar ergens weg nog niet goed wetend waarheen.
Of misschien toch? Er is altijd een reclame die blijft nawerken, en ja zo was het ook wanneer ik slechts een paar stappen buiten de deur was en ik een man zag met een plastic zak met opdruk: 'Standaardboekhandel'. Indeed, waren er geen opendeurdagen ... de richting was dus bepaald, ondertussen genietend van de herfstkleuren al moet ik mezelf corrigeren, want alle bomen staan nog groen en in blad. De terrassen -ja, een terras eind oktober!- zaten overal vol en een njuffrouw had zelfs haar zonnebril opgezet!
Ik hoorde accordeonmuziek en een heldere vrouwenstem. Hier moest het dus zijn en ik was er niet alleen. Ik meende op een receptie te zijn verzeild want pas binnen kreeg ik al een glas witte wijn toegestopt dat ik natuurlijk in dank aanvaardde. Wat een mooie gelegenheid eens op een andere manier doorheen het boekenaanbod te wandelen, zonder verplichtingen en echt op zijn zondags. Alle gezichten opgewekt en uitkijkend naar de laatse uitgaven. En dan te bedenken dat naast die duizenden boeken nog iedereen zijn eigen blogje wil maken. Laatste bedenking maakte ik wanneer ik een reuze-poëzieboek doornam.
Ik wou nog even langer blijven slenteren, maar de zon nodigde me naar buiten en in gedachten dat pas het winteruur was ingegaan en er koude dagen worden voorspeld, wou ik nog wat genieten van die frisse lucht al verlangde ik ook naar een kopje koffie.
"Martin, zeker?". Een man zo een tien meter voor me. Ik herken hem onmiddellijk. Michel is de naam, de buurman van uit mijn kindertijd waar mijn ouders tot op heden altijd goede contacten mee hebben, maar die al veertig jaar terug is verhuisd. Hij stelt een andere man voor met zijn vrouw. De andere man blijkt zijn zoon te zijn en zegt meteen: "Ik herken je wel maar kan niet op de naam komen". Eerlijk gezegd ik ook niet; "Dominique, we zijn even oud - en kijkend naar zijn vrouw -we hebben nog naast elkaar gewoond en met elkaar gespeeld." Ik zie meteen kinderherinneringen voor me. Ik bedenk vlug dat dit ondertussen zeer zeer lang geleden moet zijn geweest;, was ik dan al die tijd toch niet een klein beetje veranderd?! Doet wel deugd hoor en het streelt mijn ijdelheid.
Kijk, goede vrienden, we hebben nog wat bijgepraat, heb de 'vrienden' uitgenodigd voor de koffie (komt later wel nog!) maar wat ik hier wil zeggen is dat de aanvang van dit bericht ook het slot is, want het zijn de mensen van vlees en bloed, de mensen die in je geïnteresseerd zijn en blijven - ook na zeer vele jaren - die inspiratiebron zijn en de ander zich goed laten voelen, hoe fijn en mooi ook de goedbedoelde mails.
Ja, ik voel me goed, ik voel me goed ... zing het maar mee ... door die paar woorden van mens tot mens, van hart tot hart! En wat de pc betreft, ik heb hem nodig om jullie te bereiken, zeker in deze avonduren om nog wat fraais te delen met sommigen van jullie bij opbeurende muziek! Ondertussen blijft ook dat genieten (een woord dat ook ik heb terug moeten in de praktijk leren omzetten, maar zie daarvoor mijn archief!) want ik voel me goed bij het plaatsen van een ander genre foto's, een nieuw blog.
Ik hoop tenslotte ook van harte sommigen van julie echt te mogen ontmoeten, mensen met een hart, mensen van vlees en bloed, maar die we toch maar via het seniorennet leerden kennen!
Dank voor de aandacht. En tot straks ...
p.s.Bovenstaande wil niet zeggen dat alle 'zorgen' van de baan zijn , want heb morgen al een paar moeilijke telefoons te doen, maar zoals in zovele pps wordt gezegd: leef vandaag!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
