Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
We moeten niet vergeten dat er geen liefde is die niet lijdt, want men lijdt altijd omdat de geliefde niet helemaal overeenstemt met wat men hem zou toewensen. Dromen van liefde die volledig zou zijn, maar zonder enig lijden op zich te willen nemen, is vaak bedrog. Het helpt dan ook niet de deuren achter je te slaan, de koffers in de hand. Enkel praten kan uitkomst bieden. En dat heb ik nog maar eens mogen lezen bij een me bevriend koppel ... Ze zijn bij elkaar gebleven en hebben elkaar nu nog meer lief dan toen.
Voor wie de boeken die ik een tijd terug heb aangeraden toch te zoet vond, dan heb ik hier een vloeiend tegengif in het werk van Bob Mendes, tweevoudig winnaar van de Gouden Strop en winnaar van de Diamnten Kogel. Een boek waarvan je de bladzijden koortsachtig omslaat, en waar zelfs onze BV's een rol gaan inspelen, zo actueel!
Vorig jaar kreeg de lezer reeds een voorsmaakje met Scherprechter, waarin Sam al haar vernuft nodig heeft om een juridisch kluwen te ontwarren dat uiteindelijk terug te voeren is op een oude familievete. Nu borduurt Bob Mendes verder op de praktijk van Sam Keizer, die in de Antwerpse haven onderzoek doet naar containerdiefstallen van zeldzame grondstoffen. De gewetenloze bende slaat hard terug, maar Sam laat zich niet van de wijs brengen. Integendeel, het moedigt haar vechtlust en speudersinstinct alleen maar aan. Haar strijd tegen het geboefte voert haar van de harde wereld van dokwerkers naar de mysterieuze holebiwereld. Ze gaat evenmin de confrontatie uit de weg met goudzoekers die van ouderenzorg big business proberen te maken.
Je zag het op alle voorpagina's en het maakte deel uit van de headlines in het niueuws. De heidebranden die tientallen ha. verwoest hadden.Een moeilijk om te keren ravage ... 'zomaaar' ergens begonnen, maar die zich letterlijk verspreidde als een lopend vuurtje; waar tientallen brandweerkorpsen niet tegen op konden, tot eindelijk het hemelwater voor een oplossing zorgde na al die droogte. Helaas is de schade aangericht en het zal tientallen jaren duren voor we die mooie heide ooit terug zullen mogen ervaren.
En nog niet bekomen van dat nieuws is er de komkommer, eerst in Spanje, dan in Duitsland tot zelfs Rusland de deuren sluit voor onze groenten. Ook hier was de schade aangericht - vooral door slechte communicatie en verwoestte ze als een lopend vuurtje 'de vruchteen der aanrde' waar zo vele mensen hadden aan en voor gewerkt. Ook hier zijn de zaken ononmkeerbaar.
Zo gebeurt het ook in ons leven. Dat ene blijkbaar onschuldig woordje dat we lieten vallen; och noem het roddel. Het verspreidt zich als een lopend vuurtje en voor we het goed en wel beseffen is de de schade onoverzichtelijk en en niet tegen te houden. De tijd zal er voor zorgen dat dat ene woordje een blijvende smeulende brand zal achterlaten in eiegen omgeing of families, een brand die nit langer omkeerbaar is.
Er is maar één oplossing, en ook deze moet van boven komen net als het regenwater: VERGEVING!
Waar helaas velen veel te laat achterkomen, zelfs nooit zullen willen inzien om dan vereenzaamd achter te blijven.
Neen, niet het uiterlijke is van belang. De andere echt leren kennen is de uitdaging. Maar velen schrijven reeds af of worden meteen afgeschreven, nog voor ze maar een woord hebben kunnen zeggen.
AUB, LEER ME KENNEN! Het is de schreeuw van tegenwoordig!
We kunnen niet alles wat we kwijt zijn geraakt, terugkrijgen. Maar we kunnen er wel voor zorgen dat we nog niet meer verliezen. We kunnen proberen de verloren tijd in te halen.
Er is een tijd dat je een zoon hebt en er is een tijd dat een zoon een vader heeft. W.Vermandere (ingestuurd door: W. Goossens, Antwerpen BE)
Deze dagelijkse gedachte, lieve mensen, is heel toepasselijk nu mijn neef verleden week dinsdag zelf vader werd, mijn broer grootvader - al noemt men dat nu liever opa - en mijn eigen vader nu ook het geluk heeft overgrootvader te mogen zijn.
Geluk aan allen!
Daarmee zien en voelen we meteen hoe we zelf al beetje ouder werden.
Jarenlang heeft een fan uit het Britse Buckinghamshire een handgeschreven brief van Elvis in haar handtas verborgen gehouden. Pas na haar dood, ontdekte de familie de bedankingsbrief van Elvis, die vermoedelijk begin jaren '60 geschreven werd. Experts hebben de handtekening onder de loep genomen en zijn tot de conclusie gekomen dat de brief authentiek is. Waarom Yvonne, de Britse fan, er nooit met een woord over gerept heeft, is een raadsel. De brief wordt ingezet op 2500 euro.
Toen ik dit blog opstartte werd ik getroffen dat vooral veel zieke mensen me vonden. Ik haal hier dan ook een stukje aan dat ik schreef op ondertussen een tweede blog met de naam 'geloven'.
Als zieken, beproefden, armen, ongelukkigen, hopeleozen en angstigen naar ons toekomen, dan hebben we dat te danken aan de kerk. Wij zijn zelf veel te zondig en te zwak om zoveel vertrouwen te genieten dat mensen blijven komen. Uit onszelf zouden we nooit zo veel krediet verdienen! Via het gebed helpen we elkaar op weg naar elkaar en naar God die deze kerk heeft gewild.
Het boek 'Chocolat' van Joanne Harris was zo lekker dat ik ook graag het verrukkelijke vervolg heb gelezen en jullie dat ook graag aanbeveel. Het vervolg heeft als titel: 'Rode Schoenen'.
De mooie Yanne Charbonneau heeft een chocolaterie in Parijs, in het pittorekse Montmartre. Ze woont boven de winkel met haar twee kinderen; de 11-jarige Annie en de kleine Rosette. Haar leven lijkt rustig en op orde, maar schijn bedriegt: eigenlijk heet zij Vianne Rocher, en haar oudste dochter heet Anouck; namen uit een verleden dat ze achter zich wil laten. Op een dag loopt Zozie de l'Alba op hoge knalrode naaldhakken hun leven binnen. Zij is een betoverende vrouw, met een groot geheim, die beetje bij beetje Anouck en Vianne in haar macht krijgt.
Er waren eens drie kabouters die Blauw, Rood en Geel heetten. Blauw zorgde voor de lucht, de sterrren, de zon, de maan, de regen en de vogels in de lucht. Rood zorgde voor de aarde en alles wat er groeit: planten en bomen en dieren. En Geel, de jongste moest zorgen voor het mensenhart. Maar Gel kreeg het nooit goed voor elkaar. Telkens wanneer hij de hartenwensen van de mensen probeert te vervullen, gaat er iets mis. Zo probeerde hij eens een arme oude man te helpen door herfstbladeren in goud te veranderen, maar de oude man raakte zo opgewonden wanneer hij het geld zag, dat hij te veel in zijn knapzak stak en verpletterd werd door het gewicht. Kabouter Geel had zo zijn best gedaan en toch liep alles verkeerd. Ja, velen hebben goede intenties om harten te herstellen, zijn goed en vastberaden in hun pogingen, maar alles wat met harten te maken heeft blijft mensenwerk.
Het is heus niet de schuld van de spiegel, een spiegel die ons laat zien wat we willen zien. Onze hoop, onze haat, onze ijdelheid, onze liefdes ... Maar wanneer je er echt naar kijkt, is een spiegel gewoon een stuk glas, en jij zult het zelf moeten doen wil je dat spiegelbeeld WORDEN. Het is een werkwoord net als liefde.
Overal en vooral in reclamespots lijkt alles gratis. Tot voor kort kon je zelfs bij een politieke partij alles gratis krijgen, maar ook zij hebben zich bedacht. De meeste dingen hebben een prijs: er is geen gave of vriendelijkheid die uiteindelijk niet volledig moet betaald worden. Dat is wel het minste wat het leven me geleerd heeft. Enkel pure liefde en oprechte vriendshap zijn gratis en belangeloos.
het zal jullie niet verbazen dat ik zoals in voorbije jaren nogmaals deze hamer gebruik om steeds op die zelfde nagel te kloppen, want inderdaad: AANDACHT AANDACHT en nog eens AANDACHT, misschien tot vervelens toe, maar o zo nodig.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Denk eens een keer aan jezelf.
Jarenlang heeft een fan uit het Britse Buckinghamshire een handgeschreven brief van Elvis in haar handtas verborgen gehouden. Pas na haar dood, ontdekte de familie de bedankingsbrief van Elvis, die vermoedelijk begin jaren '60 geschreven werd. Experts hebben de handtekening onder de loep genomen en zijn tot de conclusie gekomen dat de brief authentiek is. Waarom Yvonne, de Britse fan, er nooit met een woord over gerept heeft, is een raadsel. De brief wordt ingezet op 2500 euro. 
