|
Beste blogvrienden,
Even deze intro om het verhaal te kaderen.
Misschien wilt u thuis blijven wonen in de plaats van de stap naar een voorziening te zetten. Of verblijft u momenteel in een voorziening, maar zou u liever thuis bij uw ouders wonen.
Die keuze ligt echter niet zo voor de hand. Meestal hebt u immers hulp nodig bij allerlei activiteiten uit het dagelijks leven. Het Persoonlijke-Assistentiebudget (PAB) kan u in die zin een oplossing bieden. Het is een stap naar een zelfstandiger leven, naar meer sociale integratie.
Alexander, die sinds zijn 29ste levensjaar lijdt aan de ziekte van Parkinson, maar in eigen woonst wenst te blijven, doet dus sinds jaar en dag beroep op deze dienst. Gelukkig is er zo een dienst,want zijn ziekte kost hem heel veel aan medicatie, doktersbezoeken, operatieve ingrepen.
Er werd hem anderhalf jaar geleden een nieuwe assitstente aan de hand gedaan. Zij moet zorgen voor zijn comfort, zijn maaltijden, het onderhoud van de woning. Daarnaast moet zij hem soms naar de dokter of ziekenhuis brengen, of zorgt ze dat hij bij famoilie of vrienden kan.
Het mag raar klinken, maar als invalide is hij nu werkgever en betaalt ook alle sociale lasten, dus in eerste plaats haar loon.
Op zich geen probleem tot de dame in kwestie hoe langer hoe meer beslag op Alexander gaat leggen. Ze neemt een hand, dan een arm en op de duur is hij niet langer de werkgever, maar ondergaat hij alles, ook al was hij ooit zaakvoerder. Het gebeurt zonder men het echt merkt. De assistente komt te laat, vertrekt te vroeg, vindt dat de vaat te veel is, durfde het zelfs aan de opa van Alexander op te bellen om hem te vragen te komen helpen. De man zelf is reeds 84 jaar. Ongehoord. Gezien er geen vaatwasmachine is voorzien lijkt hjet haar een reden om Alexander te pushen op zoek te gaan naar een betere locatie. Ze neemt zonder medeweten van Alexander zelfs contact op met Immokantoren om te zoeken naar een appartement. Nog erger, ze annuleert zelfs het huurcontract.
Opa die al tien jaar voor hem zorgt, wordt gewoon aan de deur gezet; hij mag gewoon niet meer binnen. Terwijl Alexander recent werd opgenomen voor een ingreep aan zijn knie, moest opa vaststellen dat de assistente heel wat kostbare dingen,zoals een zilverken kandelaar, naast de vuillniszak had gezet, niet om ze mee te geven met het groot vuil, maar om mee te nemen naar huis.
Gelukkig voor Alexander was opa er plots, want de dame in kwestie dacht dat de jongeman nog een paar dagen in het ziekenhuis zou verblijven. Opa kwam gewoon voorbereidingen treffen voor de thuiskomst en zo schrok hij zich een hoedje bij het aanzicht.
Het zal jullie niet verwonderen dat dit alles aanleiding heeft gegeven tot haar ontslag. Maar wat in de tussentijd? Daar moest ik niet lang over nadenken. Ik ben langs gegaan, heb opgeruimd, de vaatwas gedaan, gezorgd dat er eten was en nog van die dingen, belangeloos voor niets. Vandaar dat je kon lezen dat ik 'mantelzorger' was voor even.
Groeten,
Maarten
|
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
