De periode 1900: En Mr. Poiret bevrijdt de vrouw... 1900 was de periode van Jacques Doucet, Mariano Fortuny maar vooral van Paul Poiret. Het was Paul Poiret die de vrouwen verloste van hun korset... LEES VERDER
Er zijn natuurlijk ergere dingen op de wereld dan om 5 u in de ochtend een mailtje te krijgen van een dame Sjoeke genaamd.
De Lou mag dus als gast iets op het blog van Sjoeke zetten Jawadde dat wordt dus een hels karwei voor mij want van de mode daar ken ik dus niks van
Ik weet dat sommigen mij voor een notoir vrouwenloper verslijten en dus zou men er kunnen van uitgaan dat, wie iets van vrouwen kent ook iets van mode zou moeten kennen, of zou ons Sjoeke zich hebben laten inspireren door dat kolderverhaal bij siliconen-Debbie ? Zou ze nu echt interesse hebben voor die "lange lou" ? Zou het haar niet meer te doen zijn om de cupmaat te weten van de eierpottekes in mijn onderbroeken? Awel ik denk van niet ik zou eerder geneigd zijn te denken dat ze meer iets zou verwachten in de trend van de verhalen die op mijn blog staan. Verhalen met steeds een onderliggende vraag zijn ze nu echt waar of niet
Dat de Lou niks van mode kent is toch maar normaal zeker, reeds van bij zijn geboorte is Lou al een buitenmaat geweest. De babykleding viel in het begin nog wel mee maar eens er broekjes met pijpen aan te pas kwamen, was het al vrij duidelijk dat Louke voorzien was van een stel "lange stekkebenen". Nog erger werd het als ook de periode van geklede jasjes was aangebroken. Ofwel waren de mouwen te kort ofwel als de mouwen van lengte waren was de jas te groot. Als er nu iets is dat ik na al die jaren nog niet kan verteren is het wel dat de ontwerpers nooit rekening houden met lange armen en benen, om dan van de bijhorende grote voeten nog maar te zwijgen.De laatste jaren is er wel een beetje verbetering in gekomen doordat de ketens met Nederlandse origine hier uiteindelijk ook hebben gezien dat er in ons landje ook mensen met afwijkende lichaamsdelen rondlopen. Ik kan nu dus al wel een deftige broek of pak in confectie kopen, al moet ik nog wel benadrukken dat men nog altijd niet goed doorheeft dat het hoogteverschil tussen kruis en taille ook niet te standardiseren is, maar soit dat is misschien maar een detail.
En dan nu het verhaal met de vraag "WAAR" of "NIET WAAR".
Ik geef eigenlijk heel weinig om mooie kleding, het liefst van al loop ik rond in een gewone alledaagse werkbroek met een nog even alledaagsere sloddertrui. Voor het 50-jarige huwelijksjubileum van mijn ouders echter wou ik me wel nog eens in het nieuw steken. Ik wou de reutemeteut van de familie die ik niet, of slecht van heel ver kende wel eens horen vragen : "wie is die sjieke mijnheer daar" en dus ik naar een gekende kledingzaak langsheen de A12. Het was juist een periode van speciale kortingen op broeken en jassen en, let op, ook in de speciale maten vertelde een stem in een publicitair blok op de radio. Zoals gezegd dus ik daar binnen en regelrecht naar de rekken met broeken en jassen, want een klassiek pak zag ik niet zitten. Ik wou na veel kiezen en keuren eens een combinatie maken van een beige broek met een bordeaux blazerachtige vest. Volgens de dame die me vergezelde was het mooi.
Ik had echter een probleem.
Zowel de broek als de jas waren niet voorzien van het merkteken van speciale korting zoals alle andere (normale) vesten en broeken. Ik dus een woordje uitleg gevraagd aan die verkoper die me hielp bij het vinden van de juiste maten, en toen zei die zonder verpinken dat er nooit kortingen toegestaan werden op speciale maten. Wel dat had die nu niet mogen zeggen Ik ben die vent daar beginnen uitkafferen dat het misleidende reclame was en nog meer van die onhebbelijke dingen en wees gerust ik zei het niet al te stil. De hele afdeling herenkleding heeft het wel gehoord en hoe meer die jongen zijn best deed om mij te kalmeren, hoe harder ik doorging en hoe luider ik verkondigde dat hij die broek en die vest maar ergens kon steken Ik moest ze niet meer hebben . Ocharme die jongeman Hij stond daar natuurlijk ook maar om zijn dagelijks brood te verdienen kon er feitelijk ook niks aan doen dat zijn baas op die manier de kopers misleidde, mar dat vond ik nu juist zo onrechtvaardig
Uiteindelijk heeft die jongen mij, waarschijnlijk omdat ik zou stoppen met roepen en tieren, toch een korting van 20 % toegestaan en ben ik naar huis kunnen gaan met de spullen die ik wou hebben.
Voilà Sjoeke, uiteindelijk toch nog iets uit de modewereld geworden hé. Ik dank U zeer hartelijk om als gast te mogen fungeren op je mooie blog.
Of het verhaal nu "WAAR" is of "NIET WAAR" dat blijft nog even de vraag, de lezers op je blog kunnen er misschien eerst hun gedacht van zeggen en ik geef later wel het antwoord. Wie meer van dit soort verhalen wil lezen moet ook maar eens een kijkje gaan nemen op mijn blogje.
