Beste bloggers,
Voor mij een hele eer op de koffie gevraagd te worden bij Madammeke.
Ik val na een bakje troost dan ook maar dadelijk met de deur in huis 61 jaar geleden werd ik als oudste van 5 in Lier geboren. Heb dus altijd met zussen en broer moeten rondsleuren wat wel en hypotheek op je jeugd legt. Geen eigen vrienden, geen feestjes enz Wie neemt nu 4 kleine kinderen mee op sleeptouw? Toen was de jeugd niet meer of minder tolerant als nu. Ik zelf ben ik al van in 1988 alleen maar kan best mijn mannetje of moet ik "vrouwke" zeggen staan. Heb 2 getrouwde dochters, dus 2 schoonzonen en 5 schatten van kleinkinderen in de leeftijd van 7 tot 18 jaar. Ik ben een zenuwpierke zoals ze bij ons in lier zeggen. Gelukkig vind ik de zo nodige rust, steeds in de natuur en dat hoeft niet eens ver weg te zijn. Die liefde voor al wat leeft, groeit en bloeit, heb ik er met de paplepel ingegoten gekregen door mijn grootvader. Ik verloor hem toen ik 8 was en dat heeft gemaakt dat ik iemand ben, die zeer moeilijk afscheid kan nemen.
Wandelen is een passie geworden die je zonder veel kosten zo vaak kan inlassen als je wil. Wandelen is voor mij als leven op een eiland, het ritme voelen van de natuur, luisteren naar de wind, de vogels, het ritselen van de blaren onder je voeten, voelen hoe de wind rukt aan de takken van de bomen of streelt langs je haren, kijken naar een formatie ganzen die overtrekt,de overdonderende kleurenpracht aanvoelen, genieten van de eindeloze horizon, voelen hoe de regen in je gezicht slaat....Of gewoon neerzitten in het gras, en insecten, of de reis van een waterdruppeltje aan een takgadeslaan. Wandelen is alles vergeten, voelen dat je leeft. Meestal wordt het je allemaal aangeboden ...
gratis ,belangeloos voor niets
Mijn beroep als kleuterjuf heeft het mogelijk gemaakt die liefde voor de natuur door te geven aan vele generaties, want na een loopbaan van 37,5 jaar ... hebben heel wat kleine mensen, ieder met hun eigen talenten bij mij in de klas gezeten. Ik ben nu gepensioneerd maar de navelstreng blijft me verbinden. Ik wordt gevraagd om met Halloween mijn verschijning als lieve heks waar te maken Ik geef demo-namiddagen over nieuwe technieken. Ik was de 1ste kleuterjuf die met haar kleuters ging zwemmen. Won met mijn klasje talrijke prijzen en haalde krantenkoppen. Nu nog spreken volwassen mannen die ik niet altijd meer herken, er zit soms meer dan 1m verschil op, soms zijn ze al kalend maar ze vertellen me steeds opnieuw dat ik hun heb leren koken, want vrijdag was het kookdag,dat ging van soep bereiden tot pizza's zelf maken, beleggen en bakken. Alle taakverdeling was zowel voor jongens als meisjes, geen onderscheid en dat heeft nooit problemen gegeven, althans niet bij mijn kleuters. Sommige ouders zagen er wel graten in dat zoonlief moest afwassen. Ik stond pedagogisch sterk genoeg en dialoog lost alle problemen uit de weg.
Wijlen Ann Peters
Creativiteit zit me in mijn bloed, ik kan zingen, tekenen, schilderen en nog zoveel meer. Ik vind dat men ook anderen van je talenten moet laten genieten, door vb. kennis door te geven. Ik wordt overal gevraagd,men kan me overal gebruiken. Soms moet ik, het blok er op leggen "trop" is " trop" was dat nu niet van den Boeynants die dat zei??? Ik schilder ook op zijde wat meer een passie is. Spelen met kleuren, er is niks dat zo therapeutisch werkt. Ik maakt sjaals, kleding, kaartjes en schilderijen. Af en toe komt er weleens iemand aankloppen die teneinde raad is.. Men vindt de juiste kleuren sjaal of stof niet voor een huwelijk. Niks aan de hand dan, haal ik de verfpotjes boven en begint het mengen tot we het gewenste kleurtje gevonden hebben. Maar meestal werk ik niet op bestelling, maar vanuit mijn gevoelens. Ik ben een gevoelsmens ... mijn hart maakt gewoonlijk samen met mijn intuïetie en mensenkennis een keuze.
Onrecht kan ik niet verdragen en daar ik niet op mijn mond gevallen ben ... zal ik dan ook ingrijpen. Wie er ook voor me staat maakt niet uit. Maar ik kan ook erg goed luisteren naar mensen, dat blijkt men van me af te kunnen lezen want ik wordt met heel veel miserie geconfronteerd. Maar luisteren kost geen geld. Je weet ook nooit het resultaat, maar als het ook maar 1 mens terug wat moed gegeven heeft, was het zeker de moeite. Het weinge vrije tijd dat ik heb, besteed ik aan vrijwilligerswerk.Heb in de psychiatrie geholpen, in vluchtelingencentra en momenteel dichter bij huis (want ik rijd niet op suikerwater) op een dementenafdeling, waar ik alle dagen (behalve op woensdag want dat is babysittingdag) de mensen ga eten geven en ze af en toe eens knuffel of liedjes met hen zing. Mijn passie voor koken barst hier al eens los in het bakken van een taart voor 30 bewoners en het personeel. Gelukkig heb ik weinig slaap nodig, 5 uurtjes zijn ruim voldoende .
Als de spokentijd is aangebroken, kruip ik achter mijn computerke...Ik laat jullie meekijken naar de foto's, want fotograferen is mijn leven Zo kunnen jullie zien hoe ik de wereld bekijk. Zo ben ik nooit eenzaam want contacten op het seniorennet zijn er genoeg. Momenteel dansen we over een zijdedraad... Mijn moeder heeft een hersenbloeding gehad! Het gevaar voor overlijden is voorbij maar de zorgen blijven, Meer dan ooit...Ze vraagt nu extra veel zorgen, Ze kan niet meer stappen, alleen eten en zeer moeilijk praten. Ik ga haar 3 keer eten geven, meer dan een fulltime dagtaak. Er is nog weinig levenskwaliteit en dat doet heel veel verdriet. Als ik het echt niet meer zie zitten ,trek ik de natuur in en zien jullie de foto's. Vroeger vaarde ik ook kano maar door een hernia heb ik dat in een kast moeten stoppen met de deur op slot. Maar ik ben en blijf een optimist soms tegen beter weten in. Leven is zo mooi ... leer genieten van de kleine dingen, ze maken van ons tevreden en gelukkige mensen. Maar denk af en toe ook eens aan anderen. Een lief woord of gebaar doet wonderen.
Mijn leuze is ..
Onmogelijk ken ik niet
Op mij kan men altijd rekenen!
Ik wens alle bloggers veel succes met hun blog toe. Bedankt Madammeke voor de sfeervolle ontvangst, je bent een toffe Madam
Marylou
http://blog.seniorennet.be/natuurfreek/
