Parcoursbeschrijving en bewegwijzering.

Ingang voor de wandeling. Auto geparkeerd aan de rechterkant een 20tal meter voor deze ingang aan huisnr 222

De plasjes kan men gemakkelijk ontwijken.



Dit zijn de te volgen bordjes.

Heel veel afwisseling.



poelen voor de salamanders.

Wat infoborden







Mooie zichten



Ook wat verharde wegen, maar nooit lange stukken. Hier terug een pad





De zon was gretig deze voormiddag.






Het was heerlijk om hier te wandelen.









Terug geluk gehad, een zwarte specht die aan het tokkelen was.



Hier terug een infobord. De Serskampse bossen (of oud-Smetleedse bossen) in de vallei van de Serskampse beek vormen een bos- en natuurgebied van ongeveer 82 hectare in Wetteren, Wichelen (deelgemeente Serskamp) en Lede in de provincie Oost-Vlaanderen. Veertig hectare van het gebied is aangekocht door het Agentschap voor Natuur en Bos en wordt beheerd onder de naam 'Vallei van de Serskampse beek'. Natuurpunt beheert D'Heide, het Nonnenbos en de Eetgoedweide. De rest van het bosgebied is privébezit. De Serskampse bossen zijn Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied 'Bossen van het zuidoosten van de Zandleemstreek' (habitatrichtlijngebied BE2300044). Het gebied bestaat uit een mozaïek van verspreide bossen met namen als Hospiesbos, Paelepelbos, Papeleubos, Koningsbos, Haelbroekbos en Nonnenbos. Verder zijn er kleine landschapselementen zoals houtkanten, poelen en wastines. De Serskampse beek ontspringt nabij de Wichelse wijk Wolfgat op een hoogte van 22 meter, ze heeft een diepe vallei uitgestuurd. De vallei is asymmetrisch, de rechteroever is over het algemeen veel steiler dan de linker en die steile hellingen zijn grotendeels bebost. In het gebied groeit bosgeelster, dalkruid, muskuskruid en er komen heiderelicten (sterzegge, draadrus, blauwe knoop, gevlekte orchis, liggende vleugeltjesbloem, tormentil) voor. Ook het 11 hectare grote Hospiesbos heeft een rijke kruidlaag met bosanemoon en wilde hyacint.[1] In de vallei van de Serskampse beek leven onder andere de blauwvleugelsprinkhaan, kamsalamander,[2] vuursalamander, zwarte specht, havik en wespendief. Voor het behoud en verbetering van de leefomstandigheden van de kamsalamander werden extra poelen gegraven en amfibieëntunnels gebouwd.

Hier en daar was het toch wat uitkijken







Hier wat fruitbomen



Dit was een heel mooi stuk via de knuppelpaden.

ongeveer een 200tal meter van die paden die ik moest volgen.




Af en toe een open plaats



deze stonden rustig te grazen.



Zalig, kwam bijna niemand tegen.











Op sommige plaatsen af en toe wat mountebikers.



Dwars over het land.



Dit pad ging richting de alpaca's

Hier zijn ze dan, er was eentje die zich agressief opstelde  en spuugde de hele tijd naar mij tot ik uit het zicht was. Moest mijn trui wat afvegen van spuugsel.




















Deze omgevallen boom met het bordje, de richting moet je volgen











Ook hier moet je de richting volgen

Het laatste pad die de wandelaar volgt tot aan de steenweg. Daar moet je rechts afslaan en men wandelt langs de grote weg tot aan de auto. het was een hele mooie wandeling met heel veel afwisseling.