St-Bonifatiuskerk in de Belgische deelgemeente Munte is een kerkgebouw in neoromaanse stijl, toegewijd aan Bonifatius. De kerk werd ingewijd op 15 juni 1868 door bisschop Hendrik Frans Bracq, die de kerk aan de Torrekensstraat met haar oud kerkhof verving en in 1888 werd gesloopt. Ook de oude kerk had Bonifatius als patroonheilige.

Start van de wandeling.

Zicht op het Munteplein.





Kasteel ter Zinckt.Kasteel Ter Zinkt in Munte was een echt middeleeuws waterslot, dubbel omgracht en uitgerust met een kerker voor misdadigers. In de 18e eeuw werd het grotendeels gesloopt, en in de 19e eeuw werden de resten omgevormd tot een lusthof. Dit kasteel is dus een typisch voorbeeld van een romantische kasteel-interpretatie. Het valt helaas enkel van buitenaf te bewonderen.

Veel afwisseling tijdens de wandeling.

De hemel veranderde constant van wolkenformatie, het ene moment mooi het andere dreigend.





Hier heb ik efkes afgeweken van het parcours om deze te bewonderen.



Mooi paardje, jammer van de modder waar het dier stond.

Kwam vele hofsteden tegen tijdens de wandeling.

Hier en daar veel water op de landerijen en weiden.



Ook af en toe een leuke spreuk of gezegde.




Zicht op de kerk van Bottelare







mooie zichten



Nier meer van toepassing.

Hier liep ik een tijdje op de kerststallen route.



Hier heb ik even halt gehouden om mijn boterhammeke op te eten. Er stond hier een bank en kon genieten van het zicht.



Zicht op een bunker. Bunkers vormen de rode draad doorheen deze route. Alleen al in Munte staan er nog 25 van deze betonnen constructies uit de jaren ’30. Ze werden gebouwd ter verdediging van Gent in oorlogstijd en waren oorspronkelijk gecamoufleerd als arbeidershuisje, boerderij of schuur.







De paden waren goed bewandelbaar














Dit was een ander paar mouwen om verder te gaan. Het land langs de zijkant was heel drassig. Dit was het ergste punt van de hele wandeling.





Zicht op de kerk van Baaigem.Op weg naar Baaigem, ook al een dorpje dat dateert uit de 10de eeuw, moet je enkele korte maar steile hellingen op. In Baaigem beland je in een andere toeristische regio van Oost-Vlaanderen: de Vlaamse Ardennen.

Zicht op de bergmolen.

De kerk van Baaigem. De Sint-Bavokerk in de Belgische deelgemeente Baaigem is een kerkgebouw toegewijd aan Bavo. Deze Sint-Bavokerk is een van de oudste van de streek, omgeven door een kerkhof. Het is een uniek voorbeeld van een kerk met twee beuken met authentieke oude delen en een uitbreiding in neogotiek uit het begin van de 20e eeuw.

Dorpsplein van Baaigem.Baaigem is een van de zes dorpen die behoren tot de gemeente Gavere. Het is gelegen aan de rand van de Vlaamse Ardennen,het heuvelachtige zuidelijke deel van de provincie Oost-Vlaanderen, België,en was tot eind 1976 een zelfstandige gemeente. Baaigem is 3,79 vierkante kilometer groot en telde op 31 december 2005 565 inwoners. De bevolking is de kleinste van de zes dorpen van Gavere.



Eigentijdse kerstboom.



Ik verliet de gemeente Baaigem en wandelde terug richting Munte via enkele mooi weggetjes en paden.

Hier een mooi hemels schouwspel, ene kant donker ,ander kant zon.

Jong paardje




mooie vergezichten.



Het was heel kalm onderweg











Hier de bergmolen.



De bergmolen. Deze ronde, stenen bergmolen vinden we op de plek waar de familie van Lamoraal van Egmont in 1551 een houten staakmolen liet plaatsen. Lamoraal was prins van Gavere, vandaar de naam Prinsenmolen. De molen onderging enkele aanpassingen in 1806 om later, in 1890, zijn huidige vorm te krijgen. In 2017 werd de molen omgebouwd tot woonhuis.





Nog een laatste blik op de molen.

Hier nog een bunker.














Ben stilaan aan het einde van deze wandeling.

Het beeldje  van de Muntenaar. Nog een 100tal meter en ik ben terug aan de kerk waar deze mooie wandeling begon.