Lewetocht:
Vandaag ging ik met de wandelclub WSK Marke naar Huizingen met de bus. Ik reed met nog en bevriend koppel naar onze startplaats waar de bus ons stond op te wachten. We konden iets vroeger vertrekken naar onze bestemming voor vandaag nl: Huizingen.
Huizingen is een dorp in de Belgische provincie Vlaams-Brabant en een deelgemeente van Beersel. Huizingen was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1 januari 1977. Een bezienswaardigheid in Huizingen is het provinciaal domein. Hier bevinden zich een dierenpark, speeltuinen, sportinfrastructuur, een minigolfterrein, mini-cars, roeiboten, waterfietsen en een stiltepad. Internationaal befaamd is de rotsentuin. Een aantal paden door de tuin zijn bewegwijzerd voor blinden. Daarnaast is er het Begijnenbos.
De wandelclub uit Sint-Pieters Leeuw hield daar hun Lewetocht: Met 46 clubleden gingen we daar wandelen. De wandelaar kon kiezen uit een zestal afstanden. Ik koos voor de 21km. Die gingen na het provinciaal domein naar het Hallerbos.
Na het verkrijgen van onze inschrijvingskaart konden we beginnen aan de wandeling. Iedere wandelaar moest zijn inschrijvingskaart tonen aan de ingang van het domein, zoniet kon men niet binnen.
 De startzaal , gelegen op een 300tal meter van het domein van Huizingen.
 Aangekomen op het domein met zicht op het kasteel. Het provinciedomein Huizingen is 91 ha groot met een wandelbos en een roeivijver. Er zijn verschillende sportaccommodaties en een minigolf.
 Zicht op de vijver
 Na een korte passage door het park, gingen we richting Dworp,langs holle wegen, glooiende en kronkelende paadjes door het Krabbos en langs de Kapittelbeek. Begijnenbos, de Solheide en langs de Molenbeek.
 Veel afwisseling, tijdens het eerste gedeelte.

 Het was heerlijk wandelen tussen de bomen.
 Mooi zicht.


 Het landschap bestaat er uit een lappendeken van weilanden, akkers en bosjes met links en rechts kabbelende beekjes. Door de vele hellingen krijgt de streek ook wel eens de naam van Brabantse Ardennen.


 Na onze rust te Dworp moest de wandelaar vanaf de 21km hier een mooi lus maken richting Hallerbos van 9.6km.
 Op weg naar het Hallerbos.Wandelen door gebieden met klinkende namen zoals het “Keldergat”, “Dries”, het “Tranendal” en de “Kruisberg” naar het hartje van het Hallerbos met zijn tapijten van geurende wilde hyacinten, tot zover het oog reikt. Terugkeer naar de rustpost op een stukje van het volledig vernieuwde Hendrik Consciencepad langs de “Kapittelbeek” (ook “Steenputbeek” genaamd). Het Hendrik Consciencepad is het allereerste toeristisch beschreven pad in Vlaanderen. Het dateert van 1935
 Mooi kapelleke


 De boshyacinten zijn bijna uitgebloeid.
 Het Hallerbos (Frans: Bois de Hal) is een bos met een oppervlakte van 552 ha ten zuidoosten van Halle (511 ha op Hals grondgebied). Het bos is grotendeels eigendom van het Vlaams Gewest en een klein deel van het Waals Gewest en privé-eigendommen. Het Hallerbos vormt een stil recreatiegebied, dat sterk op prijs gesteld wordt door de bevolking van de omliggende sterk verstedelijkte zones. Het is zeer toegankelijk dankzij de vele paadjes, en voor een kennismaking zijn er drie wandelroutes uitgestippeld.

 We konden toch hier en daar nog een heel mooi tapijt van deze bloemen zien.
 Prachtig
 Fier koppelke

 Al dat moois
 Het was heerlijk vertoeven door dit bos. Het Hallerbos is een prachtig bos, zeer aangenaam om te vertoeven. Rond half april zorgt de bloei van de boshyacint er voor een sprookjesachtig paars bloementapijt. Reken daarbij de jonge, frisgroene beukenblaadjes die net aan de bomen verschijnen en je begrijpt waarom fotografen en natuurliefhebbers van ver voorbij onze landsgrenzen dit bijzondere bos opzoeken. Bossen met zoveel boshyacinten zijn wereldwijd een unicum. Het Hallerbos markeert de westelijke zijde van het rijk van de Brabantse wouden, een machtig landschap dat via het Zoniënwoud en de Dijlevallei helemaal loopt tot aan het Meerdaalwoud en het Heverleebos in het oosten.
 Hier een tapijt van daslook.


 En hier wat boterbloemen.

 Nog wat daslook
 Na onze 2°stop in Dworp begonnen we aan het laatste deel van de tocht. Nog zo'n 7tal km te gaan.Na de rustpauze keer je terug naar de startzaal via het Provinciedomein langs de Molenbeek, door de Solheide en het Begijnenbos.
 Mooi paard.
 Via een steile klim gingen we richting Begijnenbos.

 Ook hier was het rustig wandelen

 Mooi kunstwerk

 Wederom mooie vergezichten.
 Via de achterkant terug aangekomen in het domein. Nu gingen we richting de rotstuin, het hart van dit park.
 De rotstuin is geklasseerd en bekend tot ver buiten de grenzen van Beersel. Maar liefst 1.200 soorten rotsplanten en bloemen zijn er te vinden. Er is ook een arboretum, een bos van 55 ha met loofbomen en naaldbomen, met drie wandelpaden.;
 Je kan ook een ritje maken met het treintje.



 Heel prachtig


 Je kan er uren door wandelen





 Hier een mooi doorkijkje op het kasteel.

 We passeerden voor de laatste keer langs het kasteel


 Hier verlieten we het domein, om terug te keren naar de startzaal.

Aangekomen en nog wat gezellig napraten over deze mooie tocht. De wandelaars waren erg tevreden over deze tocht.
|