Weekend WSK Marke Valkenburg: Dag3

Laatste dag van het wandelweekend. Na het ontbijt gingen de wandelaars richting St-Gerlach (Houthem) voor een tocht van 9km. Een tijdje later gingen de niet wandelaars na uitchecking met de bus naar St Gerlach. Ze brachten daar een bezoek aan de kerk en tuin en de schatkamer. Het restaurant waar we het middagmal namen lag daar vlakbij.

Houthem is een kerkdorp in het zuiden van de Nederlandse provincie Limburg, in de gemeente Valkenburg aan de Geul en bevindt zich op circa 6 kilometer ten noordoosten van Maastricht. Het dorp, dat gevormd wordt door de kernen Houthem, Sint Gerlach, Vroenhof en Strabeek, telt ongeveer 1600 inwoners en ligt aan de weg van Valkenburg naar Meerssen. Houthem ligt in de vallei van de Geul, aan de rechteroever, op een hoogte van ongeveer 60 meter. In de omgeving van Houthem liggen diverse hellingbossen (waaronder op de noordhelling van het Geuldal het Kloosterbosch) en in het Geuldal het natuurontwikkelingsgebied Ingendael. Het landgoed Sint Gerlach en de Sint-Gerlachuskerk gelden als bekendste bezienswaardigheden van het dorp. Bij de kerk behoort ook de schatkamer en een kapel met mozaïekwerk van de kunstenares Irene van Vlijmen van 1977. Bij het landgoed worden geregeld beeldententoonstellingen georganiseerd. Op het landgoed ligt ook het Gerlachusputje. Het landgoed grenst aan natuurgebied Ingendael.

De Sint-Gerlachuskerk is een kerkgebouw in de Zuid-Limburgse plaats Houthem-Sint Gerlach in de Nederlandse gemeente Valkenburg aan de Geul. De aan de heilige Gerlachus van Houthem gewijde parochiekerk was oorspronkelijk de kloosterkerk van een norbertinessenklooster, een adellijk stift waarvan nog grote delen bewaard gebleven zijn (château St. Gerlach). Het barokke kerkgebouw met voor Nederland unieke frescoschilderingen is een rijksmonument en behoort tot de 'Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg' uit 1990.

Het interieur, in Nederland weinig voorkomende barok,is in 1751 geheel voorzien van fresco's van Johann Adam Schöpf. Aan weerszijden van de graftombe van Gerlachus schilderde hij tien taferelen uit het leven van de heilige. Ten gevolge van ernstige vochtschade werden in 1897 drie beschadigde fresco's door schilderijen van H.bröcker vervangen.Schöpf schilderde verder op de muren met voorstellingen van de aanbidding van het Christuskind door de herders en de drie koningen. In het priesterkoor van de kerk schilderde hij het offer van Abraham. de westelijke wand achter het orgel bestaat uit een grote wandschildering van het Laatste Oordeel. De gewelfschilderijen zijn eveneens grotendeels vande hand van Schöpf.



Onder de graftombe uit 1783 ligt gewijd zand dat men kan meenemen. Het biedt bescherming tegen veeziekten.

Na jarenlange voorbereidingen werd in 2009 de vernieuwde schatkamer ingezegend door bisschop Frans Wiertz. De schatkamer is onderdeel van een klein museum dat de gehele beneden- en bovenverdieping van de noordelijke kruisgang beslaat, alsmede het aangrenzende trappenhuis en de bidkapel. In de benedenruimte bevindt zich een zaaltje waarin een film over het voormalige klooster en de kerkschat wordt vertoond. Aansluitend bezoekt men een expositie met documenten en archeologische objecten over het leven, de dood en de cultus rond Sint-Gerlachus, de bouwgeschiedenis van kerk en klooster, en de organisatie en het dagelijks leven in het klooster. In de eigenlijke schatkamer zijn een groot aantal reliekhouders, liturgisch vaatwerk en andere religieuze kunstschatten te bewonderen. In de loop der eeuwen heeft de kerkschat door oorlogen en secularisatie (vooral in de Franse tijd) sterk geleden, maar is desalniettemin nog steeds de moeite waard. Hoogtepunten vormen de gerestaureerde tunica van Gerlachus uit de 10e of 11e eeuw, het zilveren borstbeeld met de schedel van Gerlachus van de Maastrichtse zilversmid Fredericus Wery uit ca. 1705, een Luikse ciborie uit 1611, een verguld zilveren Augsburgse kelk uit ca. 1730 en een Maastrichtse zilveren monstrans uit 1773.

Prachtige tuin met mooie beelden.















Mooi zicht

En nu mooi wachten op de wandelaars

Vanuit het hotel de wandelaars richting St-Gerlach, om eerst een rondje in het centrum te wandelen waar op dit moment een openluchttentoonstelling te bekijken viel ,om vervolgens via de Heytgracht de Cauberg op te wandelen, om via de Lijkweg de Houthemerheldeweg het Geulpad te bereiken waar we de kloostergroeve passeerden om dan in Geulhem aan te komen, hier is de Geulhemermolen te zien, via het molenbroeksvoetpad richting Houthem waar we aan de holle eik ,de afgesproken plaats met de niet wandelaars waren aangekomen, nadien nog een bezoekje aan de kerk en de tuin was het tijd om lunchen. Daarna was het terug tijd om huiswaarts te rijden.

Het eerste gedeelte door het stadscentrum, waar we ook de beelden tegenkwamen.



Heb er ook enkele gefotografeerd.





Zoek de verschillen







Mooi om er eens door te wandelen

Ze had er zin in




Werklui









Nu de natuur in

Gelukkig bleef het droog.





Even pauzeren.

De Geulhemmermolen of Geulhemermolen is een middenslag watermolen in het dorpje Geulhem, gemeente Valkenburg aan de Geul, en is gelegen op de linkeroever van de Geul. Het gebouw is een rijksmonument en tevens onderdeel van het Buitengoed Geul & Maas.

Het waterrad bevindt zich in een grotendeels open ombouw aan de zijkant van het molengebouw, waardoor een deel van het rad zichtbaar is. Het lessenaarsdak sluit aan op het hoge pannen-zadeldak van de molen, waardoor een harmonisch geheel ontstaat. In de 19e eeuw werd de kracht werd geleverd door een laagwerkend middenslagrad met de aanzienlijke middellijn van 6,90 m. en een breedte van 0,86 m, dat in de jaren tachtig van de 19e eeuw van een krop werd voorzien. In 1931 werd het bestaande waterrad vervangen door een ijzeren rad met houten schoepen afkomstig van de Groote Molen in Meerssen toen die werd uitgevoerd met een dubbele turbine. Dit rad heeft een middellijn van 5,70 m. en een breedte van 1,10 m. en is voorzien van een nieuwe gemetselde krop. De onderkanten van de schoepen kwamen hierdoor een halve meter hoger te liggen, hetgeen ten koste ging van het vermogen omdat een deel van het verval verloren ging. Om overstroming en wateroverlast door opeenhoping van vuil bij de lossluizen te voorkomen, werden deze in 1968 verwijderd. Omdat het water daardoor niet meer gestuwd kon worden, bleek dit een verkeerde ingreep te zijn omdat de Geul een barrière kwijt was en daardoor regelmatig leeg liep. Om dit te voorkomen werd in 1972 een nieuwe sluis met een schuif aangebracht. Door zijn afmetingen was deze echter niet met eenvoudig te bedienen en daarom werd een dubbel windwerk aangebracht zodat bediening door twee personen mogelijk was. Later werd het windwerk voorzien van een elektrische bediening, waardoor een minimum waterpeil in de molentak beter gehandhaafd worden. Aldus bleef het karakter van het molengebouw behouden.

We zijn aangekomen bij de niet wandelaars.

Eventjes de schoenen verwisselen, alvorens we ook de kerk en de tuin konden bezoeken.

Fier als een gieter.

Altijd goed gezind. Nu nog gaan eten en daarna terug huiswaarts.

Eventjes een slaap moment.

Een heel geslaagd weekend. Speciale dank aan het bestuur voor deze prachtige uiteenzetting van deze reis.Voor herhaling vatbaar.