Dorpswandeling en Linderhof.

Na een lekker ontbijt en een rustige morgen, maakte men kennis met Elbigenalp.

Elbigenalp is een gemeente in het district Reutte in de Oostenrijkse deelstaat Tirol. Naast het gelijknamige dorp bestaat de gemeente uit de dorpjes Köglen, Obergiblen, Untergiblen, Obergrünau en Untergrünau. Elbigenalp ligt halverwege het Lechtal, precies tussen Bach en Häselgehr in. Door de gemeente stroomt de rivier de Lech. Deze scheidt Obergiblen van de zuidwestelijk gelegen gemeente Bach, stroomt vervolgens ten noorden van Obergrünau en ten zuiden van Untergiblen en Elbigenalp langs. De naam is afkomstig van eelbigen Alpe, op Hoogduits elmige Alpe, wat met iepen begroeide bergweide betekent. Elbigenalp werd in 1312 voor het eerst in een oorkonde vermeld. Sindsdien vormt het een politiek en kerkelijk middelpunt van de grote parochie Lechtal. Elbigenalp staat bekend om zijn huizen versierd

met fresco's en stucco, welke herinneren aan de metselaars en stukadoren die ook in het buitenland werkzaam waren. Elbigenalp is verder bekend geworden door zijn houtsnijkunst. Sinds 1951 staat hier de enige Oostenrijkse school voor houtbewerking. In 1840 werd hier de portret- en bloemenschilderes Anna Stainer-Knittel geboren. Zij werd bekend onder de naam Geierwally en gold als een vroeg voorbeeld van de vrouwenemancipatie. Haar leven diende als basis voor de roman Die Geierwally van de Duitse schrijfster Wilhelmine von Hillern.De rodelbaan Wally-Blitz is er van afgeleid.

De ochtendwandeling werd geleid door de begeleider Dominique van reisbureau Patteeuw

Deze bruggen werden heropgebouwd na de zware overstromingen van 2005

In de namiddag bezoeken we het tweede sprookjeskasteel van LudwigII, Linderhof. Het rococo paleisje is eerder een verfijnd luxieus zomerverblijf. Niet alleen het kasteel is een juweeltje, maar ook de venustempel, de blauwe grot, het onthutsende theehuisje en de prachtige aangelegde tuin. In het kasteel kregen we een Nederlandstalige rondleiding en men mocht jammer genoeg geen foto's nemen.

Aangekomen aan het Slot Linderhof.



Hier op weg naar het kasteel

Zicht op de prachtige tuin

Slot Linderhof (op de achtergrond)is een barokslot in het Graswangtal in Ettal bij Oberammergau, in de Duitse deelstaat Beieren. Het is het kleinste van de drie kastelen gebouwd in opdracht van Lodewijk II van Beieren en het enige dat vóór diens dood werd voltooid. Het kasteeltje ligt op 948 meter boven de zeespiegel. Linderhof was voor Lodewijk II zijn lievelingsverblijf, dat hij steevast "Mein Villa" noemde. Slot Linderhof was ooit een koninklijk buitenverblijf (Königshäuschen) van zijn vader Maximiliaan II. In 1867, nadat Lodewijk II het Kasteel van Versailles had bezocht, maakte hij plannen voor een nieuw buitenverblijf. Lodewijk II besloot in 1869 het kleine huis te verbouwen tot een 'Koninklijke Villa'. Het werd uitgebreid en verbouwd onder leiding van Georg Dollmann tussen 1870 en 1872. Gelijk aan het origineel, was ook dit gebouw een houten constructie. In 1874 werd de houten buitenkant ontmanteld en geheel vervangen door steen, het origineel werd zo'n tweehonderd meter verderop weer opgebouwd.

Hier een beter zicht op het kasteel

De Sint Anne's Kapel, gebouwd in 1684 door Roman Schretler. Het is een klein gebouw met maar één ruimte.De Moorse Kiosk. Dit werd door Lodewijk II gekocht in 1876. Het gebouw stond eerst bij kasteel Zbiroh in Bohemen. Een jaar later werd het overgebracht, deels uitgebreid en opnieuw opgericht op een kleine heuvel in het park. In dit kleine paviljoen staat een pauwentroon, gemaakt door Le Blanc-Granger, te Parijs. In het midden van de ruimte staat een Moorse fontein, verder is het ingericht met op Moorse stijl gebaseerde meubelen. Lodewijk II ontving hier ('s nachts) zijn gasten, compleet met oriëntaalse kostuums en Turkse tabakspijpen.

Het Marokkaanse Paviljoen. Dit was het Marokkaanse gebouw voor de Wereldtentoonstelling van 1878 in Parijs. In datzelfde jaar bestelde Lodewijk II er een en liet het opbouwen buiten het domein van Slot Linderhof, vlak bij de grens met Oostenrijk. Na de dood van Lodewijk werd het gebouw verkocht aan de gemeente Oberammergau, tot het uiteindelijk in 1982 werd herbouwd in het park van Linderhof.

Na dit prachtig bezoek aan het slot Linderhof, reden we terug naar Elbigenalp voor ons avondmaal en nog wat na te praten over onze dag.