Weekendje Luxemburg:

Dit weekend hadden we besloten om er even op uit te trekken, en we hadden  Het Groothertogdom Luxemburg uitgekozen. Niet veraf en heel mooiqua natuur en bezienswaardigheden. We logeerden in Bourscheid-Plage in het Cocoon-hotel La Rive. 

Luxemburg, officieel het Groothertogdom Luxemburg (Luxemburgs: Groussherzogtum Lëtzebuerg, ⓘ; Frans: Grand-Duché de Luxembourg; Duits: Großherzogtum Luxemburg), is een land in het westen van Europa dat grenst aan België, Duitsland en Frankrijk. Met een oppervlakte van 2.586 km² [4] en meer dan 672.000 inwoners[5] is het groothertogdom op Malta na het kleinste land binnen de Europese Unie. De hoofdstad en grootste stad van het land is de gelijknamige stad Luxemburg.

Luxemburg is een parlementaire democratie met een groothertog als constitutioneel monarch. Sinds de stichting van het graafschap Luxemburg in 963 is het land volop beïnvloed door het veel grotere Frankrijk aan de ene kant en het eveneens veel grotere Duitsland aan de andere kant, waardoor het diverse malen onderwerp van conflict is geweest. Desondanks wist het groothertogdom in 1867 zijn onafhankelijkheid te garanderen, al was het tot 1890 nog in personele unie met Nederland verbonden en is het in beide wereldoorlogen door Duitsland overrompeld.

Sinds 1945 heeft het groothertogdom volop internationale economische, politieke en militaire samenwerking opgezocht. Zo behoort het land tot de grondleggers van de Europese Unie, de NAVO, de Verenigde Naties, de OESO en de Benelux. Deze internationale samenwerking heeft ervoor gezorgd dat Luxemburg zich heeft ontwikkeld van een voornamelijk op staalproductie gebaseerde economie tot een economie die vooral berust op internationale handel en bankwezen. Gevolg is dat het land behoort tot de welvarendste landen ter wereld, getuige een bruto binnenlands product (bbp) per hoofd van de bevolking van 104.512 Amerikaanse dollar (2009).[6] Daarmee is Luxemburg het land met het hoogste bbp per hoofd van de bevolking volgens het Internationaal Monetair Fonds. Hoewel het een land met een betrekkelijk klein oppervlak betreft, speelt het een onmiskenbare rol in de diplomatie en met name de Europese samenwerking: onder meer was het land gastheer voor de internationale beraadslagingen die leidden tot de Verdragen van Schengen.

Bourscheid (Luxemburgs: Buerschent, Duits: Burscheid) is een gemeente in het Luxemburgse kanton Diekirch. De gemeente heeft een totale oppervlakte van 36,86 km² en telde 1.701 inwoners op 1 januari 2021.Twee kilometer buiten het centrum van de plaats Bourscheid bevindt zich het Kasteel Bourscheid, een middeleeuwse burcht. Bourscheid-Plage is een strand met ligweiden aan de Sûre.

We bereikten iets na 12u Bourscheid, daar het nog te vroeg was voor ons hotel besloten we eerst naar de ruine te gaan.

Het kasteel Bourscheid is een middeleeuwse burcht die op ongeveer twee kilometer afstand van het gelijknamige dorp Bourscheid ligt, in het noorden van het Groothertogdom Luxemburg. Deze stenen burcht, de grootste van Luxemburg, dateert uit het jaar 1000. Het kasteel behoorde toe aan de belangrijke Luxemburgse familie Stolzemburg. Aanvankelijk was het alleen een stenen burcht, maar vanaf 1300 werd er een ringmuur om het kasteel heen gebouwd.

Het indrukwekkende kasteel Bourscheid is een van de meest waardevolle historische monumenten van het Groothertogdom Luxemburg. De geschiedenis begint eigenlijk met Bertram, heer van Bourscheid, wiens naam voor het eerst in 1095  genoemd werd. De bouw van het kasteel gaat terug tot het jaar 1000 en fundeert op nog oudere gebouwen.

Trots staat het  imposante kasteel op een 150 meter hoge rotspunt boven de meanders van de rivier de Sure, en was zodanig niet in te nemen met middeleeuwse wapens.Vanwege deze bijna ontoegankelijke ligging verwierf het kasteel al snel strategisch belang, waarvan de achtvoudige uitbreiding en de restauraties getuigen, die op hun beurt de diverse bouwstijlen verklaren.

De buitenste ringmuur werd bijvoorbeeld tussen 1350-1384 gebouwd. de bouw van het Stolzemburger huis dateert uit het jaar 1384, terwijl de binnenplaats wordt geschat op 1477. Rond 1498 werden de torens aan de zuidzijde en aan de oostzijde toegevoegd, terwijl in de 16°eeuw het toegangshek van de artillerie bastions geflankeerd werd. De sinds 1812 langzaam vervallende kasteelruine werd op 12april 1972 door de Luxemburgse Staat  aangekocht, en sindsdien zijn vele opgravingen en restauratiewerkzaamheden onddernomen.

Na het bezoek aan de ruine, was het nog een 5tal minuten te rijden tot onze bestemming in Bourscheid-Plage.

Inchecken in het Hotel, daarna naar onze kamer, wat opfrissen en dan nog een kleine wandeling rond ons verblijf.

Zicht op ons verblijf Hotel La Rive.

Na deze korte wandeling gingen we terug naar het hotel om dan ons avondmaal te nuttigen. Na het eten nog wat lezen en kijken voor de volgende dag wat we gingen doen. We besloten dan om nog eens Echternach te bezoeken.

Na het ontbijt rden we richting Echternach, we parkeerde onze wagen in de buurt van Echternach meer, wwar we eerst langs het meer gingen wandelen. het was zeker 20jaar geleden dat ik nog eens een bezoek bracht aan het meer. Er is heel veel veranderd in die tijd.

Het meer van Echternach (Duits: Echternacher See, Frans: Lac d'Echternach) is een meer van ongeveer 30 ha ten zuiden van de Luxemburgse plaats Echternach. Het recreatiemeer is een vrij toegankelijk meer waar men kan vissen, zonnebaden, en waterfietsen kan huren. Zwemmen is niet toegestaan. Aan het meer is een museum gelegen en zijn de restanten van een Romeinse villa te bezichtigen.

De Romeinse villa van Echternach is één van de belangrijkste gebouwen uit de Romeinse tijd ten noorden van de Alpen. Dit luxurieuze huis bood de bewoners destijds een indrukwekkend comfort. In het aangrenzende museum wordt het dagelijkse leven in de Romeinse villa met levensgrote poppen nagebootst. Een film over de Romeinse cultuur en een nagebouwde Romeinse tuin met meer dan 70 planten vervolledigen de informatie. Geniet na een bezoek van een wandeling rond het meer van Echternach

Na het bezoek aan het meer lieten we onze wagen en gingen dan richting Echternach centrum. Ook daar was er veel verandering te zien.

Echternach (Luxemburgs: Iechternach of lokaal: Eechternoach) is de oudste stad in Luxemburg, gelegen aan de Sûre aan de oostgrens van het groothertogdom. Aan de andere kant van de brug over de Sûre ligt de Duitse plaats Echternacherbrück.

Echternach geldt als toeristische trekpleister waarin regelmatig het aantal toeristen het inwonertal overtreft. De stad is bekend door haar abdij en de historische springprocessie. Tussen de 1e en de 5e eeuw was hier een Romeinse plaats. Op de plaats van de huidige Sint-Pieter en Sint-Pauluskerk was een Romeins castellum, een klein militair kamp.[1] De naam van de stad wordt in 706 geschreven als Epternacus. De naam is mogelijk afgeleid uit de persoonsnaam Epternus en het achtervoegsel -(i)acum. Deze (gereconstrueerde) naam werd gevonden op een grafsteen uit de eerste eeuw na Christus binnen de stad, doch bestaan er twijfels over. Op de steen zou slechts -ternus te lezen zijn geweest.

Het stadhuis van Echternach.

Het was de dag van Europa en op het binnenplein van de abdij waren er heel veel verschillende evenementen ovder Europa.

De abdij van Echternach werd gebouwd in de 11e eeuw terwijl de crypte nog ouder is en stamt uit de 8e eeuw. In het klooster zijn nu een school en kantoren te vinden. Sinds de Middeleeuwen vindt op dinsdag na Pinksteren jaarlijks de Processie van Echternach plaats ter ere van Willibrord. De deelnemers aan deze processie van Echternach, ook wel de springprocessie genoemd, zijn met elkaar verbonden middels witte zakdoeken en springen in de maat van de processiemars naar voren, afwisselend op hun linker- en rechtervoet. Dit is in 1947 zo ingesteld omdat het toenmalige ritme, drie stappen vooruit en twee achteruit, tot een chaotisch verloop leidde.

Er was veel volk aanwezig en ook heel mooi en warm weer.. Na wat rondgekeken gingen we ons eens tegoed doen. We stapten naar een tearoom om daar iets te drinken en een ijsje te eten.

Nu even verwentijd en genieten van onze ijscreme.

Na dit alles gingen we dan terug naar onze wagen en op onze terugweg naar het Hotel stopten we nog eens bij de watervallen van Muellerthal.

De Schiessentümpel is een kleine, schilderachtige waterval in de Zwarte Ernz. Met de kunstzinnige stenen brug en de indrukwekkende rotsen is dese plek een van de meest gelieftde plaatsen voor een uitstapje in de Regio Mullerthal - Luxemburgs Klein Zwitserland.

Als we het tegenwoordig over de Schiessentümpel hebben, spreken we ook van de brug en de waterval. De zandstenen brug werd gebouwd in 1879 en hoewel hij geen praktische functie heeft op het gebied van mobiliteit zoals andere grote bruggen, is hij sinds 1879 het symbool van de regio Mullerthal - Luxemburgs Klein Zwitserland.
Vóór 1879 was de regio moeilijk toegankelijk, gevaarlijk voor de mens, en er werd gezegd dat de regio op een oerwoud zou lijken en werd het 'land van de wolven' genoemd.
Dit veranderde echter in 1814 met het prominente bezoek van Joseph von Görres uit Koblenz. Joseph von Görres was niet alleen directeur schoolonderwijs van de provincie Neder- en Midden-Rijn, waartoe Luxemburg destijds ook behoorde, maar hij was ook wetenschapper voor de krant "Rheinischer Merkur", die in hetzelfde jaar verscheen. Daarnaast schreef de Brusselse journalist Victor Joly in zijn reisboek ook over Luxemburg "Les Ardennes".
Deze twee vermeldingen en beschrijvingen hebben ertoe geleid dat mensen uit de buurlanden Luxemburg hebben leren kennen en zin kregen de regio te bezoeken. De Luxemburgse staat heeft toen een beter wegen- en treinnetwerk opgezet. In 1873 was er een treinstation in Grundhof en in 1877 werden de eerste kredieten bereid gesteld voor de aanleg van een weg tussen Grundhof en het dorp Müllerthal. De verbinding tussen het dorp Mullerthal en Breitler werd ook in 1881 voltooid. Zo kon je van beide kanten het dorp en de Schiessentümpel bereiken.
De beroemde brug, die nu een symbool van de regio is, werd tussen 20 maart en 27 juli 1879 door de steenhouwer Jean-Pierre Prommenschenkel uit Christnach binnen vier maanden aangelegd. In die tijd werd de brug gebouwd met stoomkalk en zandsteen en hij staat er nog steeds zoals hij toen werd gebouwd. De houten reling is iets later toegevoegd en in de loop der jaren meerdere keren vernieuwd.

Daarna reden we naar ons verblijf , wat opfrissen , aperitieven en daarna ons avondmaal nuttigen. Volgende ochtend eerst ontbijten en dan uitchecken  en de terugweg aanvangen naar huis.