Een dag , die een nog grotere betekenis zal krijgen dan wij durven verwachten Paus Benedictus XVI gaat voor . . . . naar een bevrijde kerk . . . . een dag waarop veel in vraag wordt gesteld . . . even tot rust komen . . .
een overgang van de zotskappen naar een periode van even overdenken en het aloud en door ieder gekend het gezegde , bezegeld met een asse kruisje
" Mens gedenk dat u van stof en as zijt en tot as zult weder keren "
Neen niet leguber enkel de werkelijkheid wij hebben nu drie dagen onze gangen gegaan , ons vrij , kunnen uiten en spotten en aan de werkelijkheid kunnen toetsen , het is soms eens goed de stres af te blazen ;
nu nog 40 dagen en het is Pasen 40dagen om kromme nagels proberen recht te slagen . . . . wie weet wat er allemaal voor de deur staat .
ook nu als
onze paus Benedictus XVI ons er op wijst dat een mens nog een vrije wil heeft. . . . . .
Mijn lieve groeten , mijn beste vrienden ik brengt U "Valentin " en carnaval groeten " Hallaaf. . . . . " of zo iets ik zoek het wel uit . . . .. in ieder geval het is enkel een aanloop ; hopen wij op wat milder " weer " de lente laat op zich wachten al komen de eerste crocusse stillekens hun hoofdjes boven steken . .
Nu de remmen los , op naaar valentin; in alle landen in alle continenten slaagt de carnaval ziekte toe van Venetie naar Rio
Japan of Duitsland ,
alles geeft de schijn van weg te willen uit deze wereld van rang of orde, enkel alles glitter en uitdaging .
. . hoe zal binnen een paar dagen de ontnuchtering nog zwaarder zijn , na deze opwelling en een trachten te vergeten of te verbergen angst voor de toekomst .....
..... maar kom niet zeuren het feest. komt er aan . . . En dan de vasten . . . . .
Overal beginnen ze te feesten , maar wij kunnen niet overal te gelijk zijn ; Vandaag is in Venetie het .vieren losgebarsten , honderden en honderden lopen versierd verkleed door de Dogenstad , van de Rialtobrug langs de straatjes naar het St Marco plein . Langs het Dogen paleis , flaneren de prachtig gemaskerde en geklede dames en heren rond en leven in hun denkbeeld , een droom voor de fotograven die hun kannonen afvuren op de verbluffende creaties. . . . .
De laatste dagen was de tijd aan de computer min . had even een afspraak in het ziekenhuis voor een spoedingreep .een in wendige bloeding , maar Peter is terug om de draad terug op te nemen .daarom hangen wij zo wat aan de slappe kant . aan de slappe kant van inspiratie zowat als hetweer de ene dag verwachten we wat naar een winters romantisch tafereel met sneeuw , en dan is het weer zo een mistig vuil snertweer de andere dag één zonnestraal die dan u dan weer naar buiten lokt om te zien naar de goud geel en blauwe crocussen die de tuin moeten omtoveren dan hoort het zachte tsjirpend frazelen van de vogeltjes , die de romantiek nog opvoeren naar Valentin overal verschijnen de rode en gouden hartjes , als of het maar één maal per jaar valentin is ? ? ? ? lief zijn voor mekaar , mekaar eens knuffelen , een bloemetje schenken . . . . dat moest men meer doen . . . . honderd keer dan zou de zon veel meer schijnen , al is het dan niet buiten , dan toch in de harten . . . .
Gisteren was het een klein roodborstje en van daag steekt het sneeuwklokje zijn kopje boven en laat haar mooiste kleedje zien ; wonderen zijn er iedere dag. . ondanks alles . . ..
Een dag zo als al de andere zou het geweest zijn als het blanke sneeuwtapijt niet besmeurt zou zijn geweest door de onwezenlijke berichten van de onmenselijke gebeurtenissen , bekentenissen die ieder nomaal denkend mens met verafschuwen ondergaat , waar is het" des mensen grens " van handelen ? waar is onze grens van verstaan ? Waar de grens van begrijpen . . . . . en
.. . . eens zal gerechtigheid geschieden , maar wat met het leed , verdriet van zij die leven nu in die wereld van angstig afwachten . . . laten wij in stilte ons kaarsje van begrip en meevoelen aansteken als steun voor zij die nu ondergaan . . . . .