God onder de sneeuw


Gisteren heb ik God gezien
Hij lag besneeuwd te slapen
onder het vel van zijn gewelf

En woorden van mensen
schreven op zijn huid
de tijd vol poëzie

Zijn Woord scheen door de lucht
in mensentaal gekneed door mensenhanden
landen van verwondering getekend op muziek

Graag had ik geloofd
wat Hij mij wilde zeggen
maar letters braken zonder licht

En buiten hing de lucht te klagen
van grijs verdriet
over daken en dagen


Pp