Kerima Ellouise is een dame
die ik reeds enkele jaren ken
en bewonder.

Zij schrijft aparte poëzie.
U vindt ze terug op haar SN-Blog.

Zij inspireert mij telkens
tot een antwoord.
Een echo of een spiegelbeeld.

Dat deed ze ook nu weer.



 

        Weet je nog

        Onder de appelboom
        waar ik je kuste
        met het eerste groen

        en het daglicht
        liet dansen
        over dode rozen

        naderde ik behoedzaam
        de winterrouw
        in jouw rode haren

        mijn vleugelslag verloren
        onder de mantel
        van je schaduwrijke tijd

        ik weet nog
        hoe de appelboom
        jouw adem bloesemde

        tot ik
        je laatste woorden
        niet meer hoorde

Pp




 

 

Vincent, geschreven als antwoord
op een gedicht van Kerima Ellouise.

Omwille van technische problemen, slaag ik er niet in
het hier te plaatsen. Cfr. haar site.

Titel van haar gedicht:

gele vlekken





 

Van Gogh :
Wheatfield under a Cloudy Sky, 1890

 

 

 

Vincent

En als

een zwaluw dan

de lente tekent

 

een huis

over

je schouder

 

dan klopt de zomer

met een hart

van vlinders

 

en schildert hij

de leegte

vol van zonnebloemen

 

Pp ©


Dank je wel Pp !


Hier geplaatst met instemming van Kerima Ellouise.

 

De nachtwacht


Hij dekt
de dichter toe
met slaap

maar maakt
zijn woorden
wakker

hij kijkt
de punten en de komma's
na

voor hun vertrek
naar
verre verten

ogen van papier
om letters
te bewaren

hoe
zou een dichter
overleven

zonder lezer
die
als nachtwacht

zijn
alfabet
bewaart
 

Pp

Ingeslapen blauw



De avond
heeft zijn stem
verloren

nu
de wind
zich heeft verscholen 

zwijgt hij
in duizend bomen
blad na blad

bladstil
 



Pp

 

Acacia

Even het gordijntje open schuiven.
Zo zie ik de ochtend beter.
Hij hangt nog sloom te blozen in de acacia.

Het groen glinstert regennat.
Druppels poëzie beven op de bladren.
In de palm van weemoedige woorden

drinken ze zich zat
aan de dag van gisteren.
En de vertrekkende nacht.

Ik laat ze rusten op de takken.
Als letters die papier kussen.
Straks vallen ze van hun lippen.

Pp

 

 

Taal

 

Er zijn mensen die communiceren
zonder woorden.
Zij praten met hun vingers.
Een groene taal. Boeketten vol.

Architecten bouwen ruimte.
Laten stenen spreken. Rondom.
Binnen is soms ook buiten.
Glasgewande ingewanden.

Schilders schrijven
kleuren.
Hun canvas schept
leven.

Met verwondering
kijk ik.
Met bewondering
schrijf ik.

Armtierig ben ik,
want ik heb woorden nodig
om tot bij jou
te komen.

Was ik maar
een muzikant
dan sprak ik
een taal

zonder woorden ...

Pp

Jaloers


Zelfs
op mijn schaduw
ben je
verliefd

op m'n schuim
bij het scheren
ben je
jaloers

en verzet
ik m'n voeten
sta ik
op je tenen

zo close
ben je weg
van mij



Pp

Een blauwe prelude voor mei


De zee
zingt zomers in de bomen.
En de wind
golft heftig door hun kruinen.

Ze kreunen zachtjes
onder zijn genadeloos gebeuk.
Groene golfbrekers
in een landerige lucht.

Witte hitte
schildert schuwe stilte.
En luierende wolken
sluieren de hemel.

Gezegende aarde in mei.
Ging het maar nooit
voorbij.
Zo weerloos van waarde ...

Pp







Alles van waarde is weerloos
(Lucebert)