Acacia

Even het gordijntje open schuiven.
Zo zie ik de ochtend beter.
Hij hangt nog sloom te blozen in de acacia.

Het groen glinstert regennat.
Druppels poëzie beven op de bladren.
In de palm van weemoedige woorden

drinken ze zich zat
aan de dag van gisteren.
En de vertrekkende nacht.

Ik laat ze rusten op de takken.
Als letters die papier kussen.
Straks vallen ze van hun lippen.

Pp