Aangemeerd verlangen





Jij bent een blinde passagier
verborgen in het ruim van mijn verlangen
ik kies de zee al dromend op de pier
en jij het schip met horizon behangen

onze ogen spoelen aan in verre landen
maar toch gaan we voor anker
in onze haven van gevlochten handen
waarin de sporen van gemis verzanden

één keer nog wil ik in de zee van liefde springen
en in de golven van de storm verdrinken
om dan te sterven op een strand
de onbereisde kust van het beloofde land

als een roerloze reiziger
met aangemeerd verlangen



Pp

Lectuur van een lichaam



mijn vingers
voelden de huiver
van haar huid

als voorzichtige voeten
over een
gerimpeld strand

de strakke spanning
was geplooid
door tijd

hij schreef
zijn sporen op het vel
van haar verleden

leven
las ik
op haar buik

mijn handen zwegen
over de velden
van een fel verlangen




Pp

Tot aan de horizon ...




Laat je letters
mijn lippen zijn
en
mijn woorden
jouw mond

Mijn vingers
jouw voelen
en
jouw voeten
mijn grond

Ik denk
het hoofd
en
jij klopt
het hart

Samen
dragen we mekaar
jij en ik
tot waar lichaam en ziel
samenvloeien in elkaar




Pp

Een letter verschil ...



Soms,
heel soms
wordt het avonduur
een avontuur.

Als de letters dansen
zoals muggen na een zomerdag.
En de nacht nog wacht
om te gaan slapen.

Dan,
soms, heel soms
schrijft een al te late merel
zijn lied op het zwijgen van de avond.

En luistert een dichter
of hij in de verte tot aan de horizon
of heel dichtbij misschien wel onder tafel
het gefluister van de Muze hoort.

Het is goed te zwijgen
als de stilte zwanger is van woorden.
Nu weet ik
waarom jij zo lang hebt gewacht ...




Pp