En de boer

 

Als kromgegroeide boeren,
kijken knotwilgen over de dagen,
bewaren zij de tijd in hun huid,
knoestige herinneringen.

Weilanden waken
met ingehouden adem
over de wasem
van zichtbare stilte.

De boer beademt
met vruchtbare handen
het heilige der aarde,
zijn grond en geloof.

Zonder zonen,
zonder zonden,
bidt hij de zon en de maan
voor zijn godvergeten bestaan.

Pp