Ontmijner


De overspelige ochtend
verplant het verlangen
van een ontgonnen vrouw.

Haar hongerige huid
vlijt zich neer aan de boorden
van m'n basale begeerte.

Melkwitte velden
versmelten, ik ontmijn
haar ontklede trouw.

Golf als kolkend koren
over haar krochten,
weids en zonder berouw.

Het sneeuwt over haar zonden,
ik schreeuw meeuwen,
ze sterven in haar hortende haven.


Pp