Schrijversverdriet

Ik schrijf je neer
maximaal mooier
dan je bent

je grijze ogen
vul ik
met het blauw van zee

en voor je benen
leen ik
Griekse zuilen

je borsten
laat ik één, neen twee
majeure maatjes zwellen

en jouw silhouette
schilder ik
uit jonge abrikozen

voilà, nu ben je een
goddelijke Penelope
van kop tot teen

o, wreedaardig lot,
wat moest nu deze schone
met een Cyrano de Bergérac

had ik maar nooit zo'n dom idee gehad
nu ligt ze naakt en zielsverliefd
te dromen in de armen van een schilder

.