In mijn hoofd groeit een vrouw. Zes zomers lang en nog altijd meisje. Ze lacht als een bakvis en weent als een waterval.
Ze legt woorden in mijn mond. Draait de bladen van m'n leven om. Op haar strand, mag ik spelen. Heel even. Want we stelen van de tijd. Tastbare uren.
Verboden lichamen. Een lawine van ondergesneeuwd gemis. Het lot laat ons minnen. Nu. Niet later. Winter wikkelt zich rond onze jaren.
Pp
Reacties op bericht (4)
19-08-2006
adres
Ellouise,
Laat jij je nieuwe stite ook eens weten ...
Pp
19-08-2006, 20:26 geschreven door miemake@hotmail.com
ach, ...
Dag Ingrid,
De titel verwijst naar een film.
Toen ik die enkele maanden geleden voor het eerst hoorde,
wist ik dat er wat zat aan te komen.
En dit werd het dan ... na een bewerking van een blad uit m'n dagboek.
Blauwe brieven.
19-08-2006, 20:24 geschreven door ingrid.lenaerts@pandora.be
heel mooi
Ongewoon mooi en indringend dit gedicht.Je steekt er echt bovenuit.
Ingridstanella
19-08-2006, 16:14 geschreven door ingridstranella
la tourneuse de pages
dag Pp
ik heb u eindelijk gevonden ...ik miste uw mooie gedichten...sta me toe om te genieten van al uw woordenpracht...en zoals steeds maakt het me stil...prachtig...
u schrijft zoals ik lees...ik lees zoals u schrijft
vriendelijke groetjes
Kerima
