k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
ZIE ZE STRALEN VAN GELUK, ZE HAD ER VEEL VOOR OVER; MAAR T IS DAN TOCH DE MOEITE WAARD GEWEEST. WIJ WENSEN MOEDER, VADER EN DE FAMILIE VAN HARTE GELUK BIJ DEZE.
TEVENS VEEL GROETJES VAN PLOEF.ROGER EN HENRIETTE.
MIJN NAAM ;TIEBE CLEMENT.GEBOREN OP 24 JANUARI 2006.IN ST LUCAS TE BRUGGE. MOOIE JONGEN ZIE MAAR EENS. VEEL GROETJES EN WELKOM IN DE FAMILIE. BEDANK LIEVE PAPA EN MAMA? K BEN BLIJ DAT MIJN WIEGJE BIJ U MAG STAAN?
é vala, das nu nekeer t Meneerken uit d ellestraat in zwevegem.fink is hij wel maar kan brullen als nen brulkikker. onder zijn hand zit een klein maar lief hartje.
ONDER MIJN HEMD DAAR ZIT EEN WARM HART? EEN HART DAT KLOPT VOOR MENSEN? DAT IEDEREEN TEN VRIENDE IS? DAT KLAAR STAAT OM TE HELPEN? DAT MENSEN LIEF WIL HEBBEN? WIL HELPEN IN DE NOOD. DAT ALTIJD KLAAR STAAT VOOR EEN ANDER, DAT MENSEN ZOEKT IN NOOD? EEN HART DAT LUISTERD NAAR DE NODEN, EEN HART DAT DANKEND FLUISTERD? IK HOU ZOVEEL VAN JOU. DE 'S GROETJES ZIJN VOOR JOU VAN PLOEF.
De moorderijen in Dinant:( met straat toneel uit Andenne) 8
Rond 10 uur deed den Duitsche bevelhebber mijn man naar het stadhuis komen:toen hij daar aankwam werd hij aangesproken met "schwetnhund" "n zoo brutaal mogelijk eischten zij,dat hij de vaderlandsche vlag zou intrekken:dan moest hij in het Duitsch de verorderingen vertalen,die hij in de stad had doen aanplakken,om de wapens in te leveren en de bevolking tot kalmte aan te manen.Ondertusschen kwamen officieren bij mij inkwartiering eischen;ze waren met drie:een generaal en zijn twee adjudanten;zij werden naar hun vertrekken geleid;hun kamers gaven uit op den Groote Markt.Van uit hun venster konden zij de troepen die er waren opgesteld,goed in t oog houden.Kort daarop zijn zij buiten gegaan;het kamermeisje heeft mij geroepen,om te zien hoe de kamers er uit zagen; de gemeenste inbreker zou de meubels niet hebben overhoop gegooid zoals de Duitschers 't gedaan hebben;geen lade of ze was doorsnuffeld ,geen papier was ongedeerd gebleven.Later kreeg ik hiervan den uitleg.De generaal vroeg mij de naam van den Belgischen kolonel,dien ik den dag te voren had gelogeerd,en vroeg met aandrang tot welke leger afdeeling hij behoorde,enz,enz.Ik heb hem geantwoord:"zijn naam weet ik evenmin als den uwen;ik weet niet, waar hij vandaan kwam noch waar hij geengegaan is,evenmin als ik weet waar hij geengaat." Voortdurend trokken Duitsche troepen voorbij.De mannen werden aangehouden.Rond 16uur kwam mijn man thuis."tot nu toe gaat het goed",zei hij,"maar ik ben ongerust". Hij nam sigaren om ze te geven aan de schildwachten,die het huis bewaakten.De buitendeur in den tuin is zoo geplaatst,dat wij den generaal op het balkon konden zien.Ik deed mijn man opmerken,dat wat hij deed de overheden mogelijk niet zou bevallen. Toen ik weer binnenging, zag ik naar den Grooten Markt en zeer duidelijk merkte ik twee rookwolken en aanstonds daarop hoorde ik een groot aantal geweerschoten.Onmiddelijk was mijn koer vol paarden en soldaten die als wilden in de lucht schoten.Mijn man,mijn kinderen, het dienstpersoneel en ikzelf hadden maar juist den tijd om in den kelder te vluchten,voortgestuwd door soldaten,welke al schietenbij ons een schuilplaats zochten.Na eenige oogenblikken van onzeggelijken angst,kwam een der adjudanten al schreeuwend naar beneden:"De generaal is dood .Ik moest den burgemeester hebben,"De generaal was door een Duitschen kogel getroffen geworden,toen hij op het balkon stond.Mijn man zei mij:"Dat wordt ernstig voor mij."ik drukte hem de hand en zei hem:"MOED?" De kapitein leverde mijn man over aan de soldaten,die hem onder stooten meerukten.Ik liep naar de kapitein toe en sprak:"Mijnheer,hij kunt vaststellen,dat mijn man niet geschoten heeft,evenmin als mijn zoon,daar zij hier ongewapend waren". wordt vervolgd
Daar zit ze; met al haar schoonheid en haar lieve lach,ze heeft een hart van goud, en is de vrouw van schoonzoon luk. ze ziet hem graag, alé k hoope toch?
al ben ik soms wat ondersteboven en maak ik t leven even zuur; vergeet dan niet,ik heb ook soms wel mooie kanten. de wereld is niet iedereen gegeven, om altijd vroom te zijn. soms zwijg ik om nog in alle stilte, te bidden tot de heer, om kracht te putten uit zijn goedheid, en telkens weer ,put ik de kracht , uit deze goedheid ,zonder meer; ik droom er van,om wat geluk te vinden, tussen de mensen om mij geen. dan voel ik mij niet zo alleen veel lief van ploef
Wie zal dat betalen ;Wie heeft zoveel geld; wie heeft zoveel pin pin pin ,ja wie heeft zoveel geld? en ze bleven maar zingen van: Bierken Bierken k zal u zuipen; al moest ik op handen en voeten naar huis toe kruipen. en de Meter zong van; Huilen is voor ons nu wel te laat Pepe;Voor de rest van t jaar zitten wij er were mee. t kan mij nu niet schelen zijde de pepe,w' ebben der vandaage toch veel leute mee.santé
Dan werden de andere burgers in rijen van drie geplaatst;ze werden geteld: een,twee, drie;wie nummer 3 had,moest telkens uit de rang komen en zich achter de lijken gaan opstellen;de Duitschers zeiden dat zij zouden doodgeschoten worden.Al de burgers met de handen op den rug gebonden.Ik en mijn broeder stonden bij elkaar;ik had nummer 2;mijn twintigjarige broeder Omer had nummer 3.Dan vroeg ik den officier:"Mag ik mijn broeder vervangen?Voor u is het toch gelijk wie gedood wordt;voor mijn moeder,die weduwe is,is mijn broeder,die zijn studies af heeft,nuttiger dan ik." Hij bleef ook voor dat verzoek ongevoelig."nummers 3 uit de rang,"Wijomhelsden elkaar en mijn broeder Omer ging zich bij de anderen voegen;zoo waren ze met een dertigtal opgesteld;dan gebeurde iets verschrikkelijks:de Duitsche soldaten kwamen langs de rijen traag voorbij,en bij ieder schot,dat door den officier werd bevolen,werden er drie gedood.Wie nummer 1 of 2 had liet men weggaan;wij gingen langs de machienegeweren voorbij,die 's nachts waren aangebracht;toen wij bij den ingang der stad waren aangekomen,werd een deel van de mannen weer aangehouden en opnieuw naar de strafplaats geleid;daar werden zij doodgeschoten;ik slaagde er in te ontsnappen met eenige makkers onder wie de heer bestuurder der middelbare school en de heer FransTeurlinckx."De heer frans Teurlinckx had zijn eigen zoon zien doodschieten.Wij willen den lezer niet de verklaring onthouden van Mevrouw Tielemans,weduwe van den burgemeester.Hier volgt zij:"Ziehier de gebeurtenissen,zoals ik ze gezien heb, wanneer deDuitschersAarschot genomen hebben.Den 19' Augustus , rond 8 uur 's morgens,kon ik met mijn kinderen niet naar de kerk gaan,omdat de kogels in de straten vielen;wij zijn gaan zitten in een salon,die uitgaf op den Groote Markt.rond 9 uur kwamen Belgische soldaten,met bebloed gelaat,en elkaar ondersteunend,uit een der straten aan;ik deed het raam open en vroeg wat er gebeurde;"Wij zijn in aftocht, de Duitschers zitten ons achterna."Enkele minuten later was de Groote Markt vol met Duitsche soldaten; op dit zicht liet mijn zoon het rolgordijn neer;onmiddelijk werd in het raam geschoten;een kogel keilde en kwetste hem aan het been. word vervolgd
k voel mij nog altijd niet in mijn goede doen, en daarom kom ik nog eens zien,om jullie te behagen en een stemmeken te vragen,kijk eens in de poppekens van mijn ogen;ze zijn zo lief Meneer, Mevrouw ,en je zult zien hoeveel ik van je hou.
t voelt goed eens tussen die wonderbare schepping der natuur te leven,je te bezinnen,tot rust te komen , midden in die wonderbare wereld,schepping van de Heer.
ONDER MIJN HEMD DAAR ZIT EEN WARM HART?
Rond 10 uur deed den Duitsche bevelhebber mijn man naar het stadhuis komen:toen hij daar aankwam werd hij aangesproken met "schwetnhund" "n zoo brutaal mogelijk eischten zij,dat hij de vaderlandsche vlag zou intrekken:dan moest hij in het Duitsch de verorderingen vertalen,die hij in de stad had doen aanplakken,om de wapens in te leveren en de bevolking tot kalmte aan te manen.Ondertusschen kwamen officieren bij mij inkwartiering eischen;ze waren met drie:een generaal en zijn twee adjudanten;zij werden naar hun vertrekken geleid;hun kamers gaven uit op den Groote Markt.Van uit hun venster konden zij de troepen die er waren opgesteld,goed in t oog houden.Kort daarop zijn zij buiten gegaan;het kamermeisje heeft mij geroepen,om te zien hoe de kamers er uit zagen; de gemeenste inbreker zou de meubels niet hebben overhoop gegooid zoals de Duitschers 't gedaan hebben;geen lade of ze was doorsnuffeld ,geen papier was ongedeerd gebleven.Later kreeg ik hiervan den uitleg.De generaal vroeg mij de naam van den Belgischen kolonel,dien ik den dag te voren had gelogeerd,en vroeg met aandrang tot welke leger afdeeling hij behoorde,enz,enz.Ik heb hem geantwoord:"zijn naam weet ik evenmin als den uwen;ik weet niet, waar hij vandaan kwam noch waar hij geengegaan is,evenmin als ik weet waar hij geengaat."
als u dromen werkelijkheid worden,
Dan werden de andere burgers in rijen van drie geplaatst;ze werden geteld: een,twee, drie;wie nummer 3 had,moest telkens uit de rang komen en zich achter de lijken gaan opstellen;de Duitschers zeiden dat zij zouden doodgeschoten worden.Al de burgers met de handen op den rug gebonden.Ik en mijn broeder stonden bij elkaar;ik had nummer 2;mijn twintigjarige broeder Omer had nummer 3.Dan vroeg ik den officier:"Mag ik mijn broeder vervangen?Voor u is het toch gelijk wie gedood wordt;voor mijn moeder,die weduwe is,is mijn broeder,die zijn studies af heeft,nuttiger dan ik." Hij bleef ook voor dat verzoek ongevoelig."nummers 3 uit de rang,"Wijomhelsden elkaar en mijn broeder Omer ging zich bij de anderen voegen;zoo waren ze met een dertigtal opgesteld;dan gebeurde iets verschrikkelijks:de Duitsche soldaten kwamen langs de rijen traag voorbij,en bij ieder schot,dat door den officier werd bevolen,werden er drie gedood.Wie nummer 1 of 2 had liet men weggaan;wij gingen langs de machienegeweren voorbij,die 's nachts waren aangebracht;toen wij bij den ingang der stad waren aangekomen,werd een deel van de mannen weer aangehouden en opnieuw naar de strafplaats geleid;daar werden zij doodgeschoten;ik slaagde er in te ontsnappen met eenige makkers onder wie de heer bestuurder der middelbare school en de heer FransTeurlinckx."De heer frans Teurlinckx had zijn eigen zoon zien doodschieten.Wij willen den lezer niet de verklaring onthouden van Mevrouw Tielemans,weduwe van den burgemeester.Hier volgt zij:"Ziehier de gebeurtenissen,zoals ik ze gezien heb, wanneer deDuitschersAarschot genomen hebben.Den 19' Augustus
