Wij zijn met alle medewerkers van ons poesjenellentheater naar de collega's van Gent gaan kijken. Poppentheater Festival bracht het stuk met Pierke in de hoofdrol : Pierewaaien. Er is heel veel zorg besteed aan kostumes en decors. Het zijn wel stangpoppen (tenminste in de kop) maar ook draadjes aan armen, benen en lende. Dit verhoogt de beweeglijkheid van de poppen natuurlijk sterk zodat zij heel levendig over de scène kunnen huppelen. Pierke tracteert in het cafe van Gusta omdat hij net keizer is geworden van een van de cafespelen. Achteraf valt hij in slaap en droomt ervan de echte keizer Karel te zijn die verblijft in een kasteel, beschikt over een gedienstige lakei en recht mag spreken over ridder Alain de Saint Cyre en Catharina van Onderen. Het geheel is gelardeerd met mooie liedjes. Eén minpuntje (maar daar zal ons antwerps chauvinisme wel voor iets tussenzitten) Wij misten af en toe wat door het sappig gents dialect. En dat terwijl wij dachten dat het antwerps een wereldtaal was. Nu begrijpen wij beter de reactie van hollandse bezoekers aan ons poesjenellentheater : Wij hebben er niets van begrepen maar wij hebben genoooooten... Zo eens gaan kennismaken met de collega's. Een initiatief dat voor herhaling vatbaar is...
Deze week in de actualiteit veel ethische vragen gehoord. De 93 jarige bejaarde die levensmoe is en op eigen verzoek wil sterven. Er werd veel over gepraat maar ik denk dat de essentie is dat mensen het recht moeten hebben om zelf te kunnen beslissen wanneer voor hen het eindpunt is bereikt. Als stagiaire ergotherapie ooit meegemaakt dat een negentigjarige man 's nachts tegen zijn wil werd gereanimeerd om dan de volgende dag opgewekt aan de oefeningen te moeten deelnemen.... Als terminale ziekte een reden mag zijn om te kiezen voor euthanasie waarom zou levensmoeheid op die leeftijd dat ook niet zijn. Wat voor zin heeft het om mensen te dwingen om in leven te blijven die alle plezier in het leven hebben verloren door pijn of zware vereenzaming. Hetzelfde geldt echter niet voor jongere mensen. Daar kan je nog wel een poging doen om meer levensvreugde te brengen. Hoe hopeloos een situatie ook mag lijken psychische problemen op jonge leeftijd zijn in het juiste kader nog leefbaar te maken. Daarmee wil ik niet zeggen dat jij die mensen aan hun lot moet overlaten maar binnen de juiste omkadering kan aan hun situatie nog veel verbeterd worden. Jammer dat onze maatschappij daar weinig geld voor beschikbaar stelt... Als Berlusconi in Italie een wet voorstelt die levensbeëindiging mogelijk maakt als je een wilsintentie hiervoor hebt getekend maar dan daarna die wet zo beperkt door te verbieden dat sondevoeding wordt onderbroken (vb bij langdurige coma-patiënten) waar is hij dan mee bezig ? Mijn tante kreeg een hersenbloeding en kwam in een vorm van subcoma terecht. In praktijk kwam dat er op neer dat zij niemand meer herkende en dat alleen de vitale functies nog werkten. 14 jaar heeft haar man samen met een resem verzorgers haar liefdevol thuis verzorgd en toen is zij door een domme infectie toch gestorven. Toch durf ik mij afvragen of deze dame levenslustig en joviaal als zij altijd was voor deze levensverlenging zou hebben gekozen..... Als paus Benedictus doodleuk verklaart dat condooms geen zin hebben in de bestrijding van Aids in Afrika dan is dat wraakroepend. In een land waar in bepaalde gemeeschappen de ganse middengeneratie al is gedood door deze vreselijke ziekte en alleen kinderen en ouderens nog overblijven waar ben je dan mee bezig ? Hoe ga je al die aidswezen groot krijgen ? En hoe ga je aan de economische toestand van een land verbetering brengen als alle actieven wegvallen ? Als onze overheid dan de pauselijke nuntius uitnodigt voor een gesprek (en niet zoals de media zeggen op het matje roept) is dat dan geen normale reactie van een weldenkend mens ???? Ethische kwesties moeilijke vraagstukken in onze moderne tijden....
City safari in Charleroi of hoe een toeristische rondleiding getuigt van slechte smaak
City Safari in Charleroi heeft een nieuwe toeristische rondleiding geprogrammeerd. Je kan nu een tocht maken langs het huis van Marc Dutroux, de plaats waar de moeder van Margritte zelfmoord pleegde enz. De site waarop alles wordt aangekondigd bestaat in het nederlands, engels en duits. Bewust is er voor gekozen om dit niet in het frans te doen, volgens de initiatiefnemers omdat de walen toch geen interesse zouden tonen. Op dezelfde site kan je ook een T-shirt bestellen voor 20 euro 'Ik hou van Charleroi". Voor menige Carolien moet het toch een bittere pil zijn al geeft een lokale schepen het initiatief weinig overlevingskans na drie maanden. Als de ramptoeristen zijn vertrokken, zullen alleen de echte toeristen nog interesse vertonen voor hun fiere stad. Laat het ons hopen. In Londen bestaat een gelijkaardig initiatief "The Jack the ripper route" Mijn schoonzus is geboren in Charleroi. Haar vader reisde als aannemer van burgerlijke bouwwerken met elke nieuwe bouwwerf mee en haar wiegje kwam daardoor dus toevallig in Charleroi te staan. Destijds nog een mooie stad waar mijn schoonmoeder graag woonde. Intussen is er wel veel veranderd en is die mooie stad er enorm op achteruitgegaan.
Een foutje in een spelletje met een onverwachte twist en living in the states
Ik heb blijkbaar lezers van deze blog die mijn bijdragen met de nodige aandacht ( ) lezen. Het programma van Q-radio wordt niet langer gepresenteerd door Deckers en Ornelis maar door Ornelis en Rogiers. Ere wie ere toekomt dus hierbij de juiste gegevens. Wist je overigens dat Rogiers tijdens zijn recent verblijf in de USA naar aanleiding van de uitreiking van de oscars meedeed aan een casting voor the bold and the beautiful. En tot zijn eigen verbazing dat blijkbaar niet eens zo slecht had gedaan want werd uitgenodigd om een rol(letje) in deze soap te gaan spelen. Hij werd er nog verschillende keren opnieuw voor gecontacteerd maar had intussen besloten om niet op deze uitnodiging in te gaan. Volgens eigen zeggen omdat hij nu te veel andere verplichtingen had, tien jaar geleden had hij er misschien wel voor gekozen. Ik had het wél geweten. Ik heb via het werk van mijn echtgenoot twee keer de kans gekregen om enkele maanden in de states te verblijven en dat was een unieke ervaring. Al komen de states bijna dagelijks in de media er leven is toch een heel ander gevoel...
Op Q radio loopt sinds 16 maart een wedstrijd waarbij Deckers en Ornelis in een mobiele studio hoog boven de grond zweven. Door vragen juist te beantwoorden zakken zij geleidelijk naar de grond, een foutief antwoord daarentegen laat hen opnieuw stijgen. Diegene die hen aan de grond zet verdient 25.000 euro. Iedereen (inclusief D en O) had verwacht dat zij vrijdagmiddag al lang op de begane grond zouden staan maar daarbij hadden zij niet gerekend op enkele deugnieten. Op Facebook werd een oproep gelanceerd om bewust foute antwoorden te geven zodat deze wedstrijd nog wel eventjes kan duren. Op de site Zatte vrienden werd zelfs 100 euro geboden voor zij die een verkeerd antwoord geven... En daarme zweven D en O dus nog steeds in de lucht. Het shoppingcentrum in Wijnegem waar een gedeelte van de parking ingenomen is door dit evenement trekt heel wat belangstellenden. Iedereen is nu natuurlijk benieuwd hoe dit gaat aflopen. Meer info over deze wedstrijd www.q-music.be
Ook heerlijk genoten van het lentezonnetje en de blauwe lucht ? Ik in ieder geval wel. In de voortuin bloeien de muscari's, de hyacinten, de narcissen en de tulpen. De hosta's en de geraniums komen al boven de grond piepen. De eerste bloemen van de magnolia stellata staan al in bloei en het krentenboompje staat klaar om uit te barsten in een wolk van kleine witte bloempjes. De goudgele hamamelis (toverhazelaar) en de zachtroze viburnum zijn al over hun hoogtepunt heen maar in hartje winter vormen zij altijd mooie kleurvlakken in de tuin. Zelfs de dwergesdoorn loopt al uit met kleine rode blaadjes. Kortom het is terug zalig in de tuin. Vandaag ga ik de houtsnippers tussen de vaste planten strooien. Een restant van de kersenboom die geveld werd (hij stond helaas te dicht bij de tuinmuur en wij kregen problemen met de buurvrouw ) en de gesnoeide takken van de huizenhoge geknotte esdoorns naast ons huis. Jan heeft die in één weekend door de houtversnipperaar gejaagd (met jammer genoeg een hels lawaai, arme buurvrouw )en nu kan ik dat materiaal prima gebruiken in de strijd tegen al te ijverig onkruid. Hoewel ik ook steeds vaker kies voor onderbegroeiing zoals maagdenpalm en dove netel. Ik volgde enkele jaren geleden een cursus ecologisch tuinieren en daar heb ik al flink wat van toegepast in onze tuin. Het resultaat : een mooie natuurlijke tuin met weinig werk (alleen in het voor en het najaar wat opruimingswerk) en voor de rest de nadruk op genieten van onze tuin. De fruitbomen krijgen nog een dikke laag compost aan de voetjes en met resultaat. Vorig jaar moest ik de takken zelfs met vorken ondersteunen omdat de appels van onze renettenboom zo zwaar werden dat de takken dreigden af te scheuren. En niets kan ook maar tippen aan de smaak van onbespoten fruit uit je eigen tuin. Er stond nog een zeer oude perenboom in onze tuin en daar heb ik nu een klimhortensia tegenaan laten groeien zodat die boom nu twee keer in bloei staat... Ik overweeg nu zelfs om langst die takken nog een clematis montana te laten groeien, dan bloeit hij drie keer.... Je kan het lezen, ik geniet volop van de eerste lentedagen. De koude winter heeft nu toch wel lang genoeg geduurd.... Op de site van Rozemarijn een prachtige tekst ontdekt over de lente :
Ik verlang de geur van Seringen De pracht van de Gouden Regen Uitbundige bloei van de Prunus Velen hebben al knop gekregen Elke dag zie ik wel nieuw leven Viooltjes, krokus en narcissen Gebroken Hartjes schieten omhoog Te lang heb ik ze moeten missen Ik wil de zon voelen op mijn huid Oh mensen toch, denk je eens in Kom maar Lente, kom maar snel Breng ons weer een nieuw begin
Gisteren deelgenomen aan de fittest van CM. Na een kort gesprek waarin onze coordinaten (gewicht, vetmeting etc) werden opgenomen, vlogen wij de ergometer (fiets) op voor een test. Wij moesten blijven fietsen en de waarde mocht niet onder de 60 maar ook niet boven de 70 stijgen. Geleidelijk werd de weerstand verhoogd en begonnen de eerste zweetdruppels te verschijnen. Ik heb het een kwartiertje volgehouden, een gemiddeld resultaat. Ik kreeg daarna een persoonlijk bewegingsplan met punten. Elke week verhoogt het aantal punten en die punten kan je bijeensparen door verschillende soorten sport te doen.Ook kreeg ik een aantal tips voor mijn voeding. Binnen twaalf weken wordt ik er opnieuw verwacht voor een hertest. Mijn conditie zou dan toch flink verbeterd moeten zijn. Nu was ik sinds begin maart al geleidelijk begonnen om gezonder (evenwichtiger) te eten, dus met meer groenten, fruit en volkoren producten. Ook probeerde ik elke dag ofwel te wandelen, te fietsen of te tuinieren. Zo hoopte ik na al die maanden toch terug wat conditie op te bouwen. Maar het zal nog een lange weg worden. Ik heb mij ook aangemeld bij Kilootje minder, een ander initiatief van CM. www.kilootjeminder.be. Op het forum vindt ik er veel steun om door te zetten. Vandaag voelde ik wel dat mijn beenspieren (en knieën) gisteren een extra inspanning hadden geleverd. De volgende keer neem ik in plaats van een douche toch maar een lekker warm bad om het melkzuur in de spieren te helpen afbreken. En nu wordt het volhouden. De dagelijkse tip via mail van mijn coach zijn alvast een steuntje in de rug. En ik heb zelf ook een beloningssysteem uitgewerkt wanneer ik een bepaalde doelstelling zal hebben bereikt.
Vandaag bracht de post het rapport van onze Mirco. Over heel de lijn schitterend en dat doet zo'n deugd. Als je weet wat voor problemen hij vorig jaar heeft doorgemaakt en wat een moeilijke periode dat voor het hele gezin was dan geeft dit zo veel vreugde. Toen hij vanavond thuis kwam van zijn werk, zag ik zelf hoe hij ervan genoot dat zijn leerkrachten nu zo tevreden over hem zijn. Het is natuurlijk een sterke stimulans om op die ingeslagen weg voort te gaan. Ook onze oudste zoon Jonathan lijkt nu de juiste weg gevonden te hebben. Hij mag zaterdag een dag gaan proefdraaien op een bedrijf en als dat meevalt heeft hij in ieder geval al voor enkele maanden (tot juni) een studentenjob vast. Wanneer hij dan eind juni afstudeert kan hij die dan misschien uitbouwen naar een echte full time baan. In deze tijden van crisis een hele uitdaging maar hij is echt gemotiveerd. Vandaag ook mijn mama nog eens bezocht in haar nieuwe woonst. De animatrices waren net bezig om alles te versieren in het teken van pasen en de versierde paaseieren die ik als cadeautje bij had kwamen dus uitstekend van pas. Jan was gaan luchen met een oud-collega en dan worden er natuurlijk altijd toffe herinneringen opgehaald. Kortom voor iedereen een heel leuke dag. De zon scheen, iedereen tevreden en leuke toekomstvooruitzichten.
Ik werk af en toe mee mee aan internet-enquêtes en vandaag kreeg ik enkele vragen voorgeschoteld over de crisis. Of de crisis mijn leven al veranderd had ? Dan ga je natuurlijk ook eens even nadenken en ik moet toegeven : ik heb dat inderdaad al gedaan. Zo nemen wij dit jaar deel aan de plantenruilbeurs in onze stad ipv zoals vroeger ons bij het begin van de lente eens flink te laten gaan in het tuincentrum. Voor verjaardagen vragen mijn man en ik nu cultuurcheques of bongobonnen zodat wij er toch nog eens op uit kunnen trekken zonder dat het ons pijn doet en bovendien : ons huis staat al vol doordat wij in enkele jaren drie huizen hebben helpen leegmaken (mijn ouders, mijn schoonmoeder en mijn schoonzus) En zoals het dan gaat : je houdt toch altijd een aantal zaken om emotionele redenen.... Ik breng af en toe een bezoekje aan de kringloopwinkel waar ik al heel wat spotgoedkope dingen heb gevonden voor ons terras en tuin oa een mooie tuintafel. Wat die crisis betreft : vorige week had ik een kort gesprek met onze bankier. Hij moest toegeven dat pensioensparen dit jaar al 25 % waardeverlies heeft geleden en ook hij heeft geen glazen bol of dit het voorlopige eindpunt is. Wij hebben beslist er toch mee door te gaan. Het blijft fiscaal nog steeds interessant en als de deelbewijzen nu goedkoop zijn kan je er ook meer verwerven en als zij dan ooit terug in waarde toenemen is dat toch nog gunstig. Maar het geeft je wel een machteloos gevoel. Het geld nu opnemen wordt immers zwaar fiscaal gestraft en je hebt helemaal geen invloed op die waardevermindering.... Als je dan op de radio hoort dat er nog steeds hoge bonussen worden betaald aan de top van sommige banken dan heb je zin om eens flink te vloeken.... Maar wij hebben een troost. De crisis is een mondiaal fenomeen. En wij hebben het geluk dat ons huis al afbetaald is terwijl jonge gezinnen waarvan een van beiden of allebei nu hun werk verliezen er veel slechter voor staan.
Een trieste verjaardag maar met warme herinneringen
Maandag zal mijn papa 10 jaar overleden zijn. Ongelooflijk hoe snel die jaren intussen zijn voorbijgevlogen. Toch mis ik hem nog elke dag. Wat zou ik er veel voor geven om nog eens met hem te kunnen praten. Vooral vorig jaar toen alles zo moeilijk liep, wat had ik hem toen graag om raad en steun gevraagd. Ons mama heeft toen ook wel steun geboden maar ik had nu eenmaal een heel sterke band met onze papa. Ik ben vandaag naar de begraafplaats gereden en heb het familiegraf (waarin naast papa, ook zijn broer, vader en moeder liggen) opgekuist en er nieuwe bloemen op gezet. Morgen zondag gaan wij met mama en mijn broer en zus even langs het graf om een kaarsje te branden. Hopelijk is het mooi weer en kan ons mama ook mee met de rolstoel. Ik kan echt genieten van die bezoekjes aan papa's graf. Het lijkt dan wel of hij me daar kan horen en meeleeft met alles wat in ons gezin gebeurt. Toch was het destijds beter dat er een einde kwam aan zijn ziekte. Hij leed aan parkinson en zijn lichaam was echt moegestreden. Ook mentaal kreeg hij het steeds moeilijker (waarschijnlijk een bijwerking van de medicatie die hij nam) Elk jaar rond zijn sterfdag maak ik een herinneringsmis met mooie teksten en liedjes. Mijn nonkel (die wij Heeroom noemen) gaat dan voor in deze viering. Een mooie traditie. Nadien komen wij dan samen voor een gezellig samenzijn. . Dit jaar gaan wij naar de parochiekerk De Verrezen Heer die vlak naast ons mama's nieuwe thuis is gelegen. Afgelopen week verhuisde ons mama namelijk naar de gloednieuwe RV.T. De Veldekens in Berchem (Antwerpen). Zij had negen jaar in een serviceflat gewoond in Zoersel maar zij heeft steeds meer verzorging nodig en dus was de verhuis naar een RVT onvermijdelijk geworden. Maar het bevalt er haar prima. Zij heeft al meteen enkele medebewoners leren kennen en is heel tevreden. Zij is ook teruggekeerd naar haar roots (Antwerpen) na lange tijd op den buiten of in de Kempen te hebben gewoond. Morgen komt ook haar broer voor de eerste keer op bezoek in haar nieuwe residentie en daar kijkt zij erg naar uit. Haar beste vriendin woont nu ook vlakbij en kan nu wat vaker binnenspringen. Onze papa zou tevreden zijn dat zijn vrouwke toch nog gelukkige jaren heeft gekend en hopelijk nog zal kennen.
Vandaag wordt de twintigste verjaardag gevierd van het ontstaan van WWW (world wide web) De initiatiefnemers (waaronder een belg) zullen wel nooit gedacht hebben toen zij een manier zochten waarmee wetenschappers informatie met elkaar konden uitwisselen dat dit aan de basis zou liggen van een wereldwijd netwerk met nu al meer dan 100 miljoen websites. Bijna drie kwart van de belgen maakt er dagelijks van gebruik prive of professioneel. Leuke toepassingen zijn skype en Facebook. Je kan op die manier contact houden met vrienden en kennissen over heel de wereld. In onze familie zitten een aantal leden ver van huis. Marian en haar gezin wonen voor twee jaar in Oregon, (USA) Peter en zijn gezin voor altijd in Gdansk (Polen) en Bert en Monina zijn geimmigreerd naar Sydney (Australie) Dankzij facebook en skype blijven wij toch op de hoogte van kleine en grote anecdotes. Als de kinderen en kleinkinderen op vakantie gaan of op erasmusproject vertrekken sturen ze regelmatig een mailtje naar de familie zodat die mee kan genieten van hun ervaringen en reisverhalen. Voor mij blijft het de vooruitgang van de laatste eeuw en ook seniorennet is er een prachtig voorbeeld van.
Wij hebben ons aangesloten bij Similes. Dinsdagavond organiseerden zij een gespreksavond over : Hoe kunnen wij nu al maatregelen nemen om de toekomst van onze patienten te verzekeren ? Er waren heel wat belangstellenden opgedaagd. De regionale coordinator leidde het gespreksthema in. Jammer vond ik dat je geen idee had van de problematiek van de andere deelnemers, al kon je dat geleidelijk aan wel gaan vermoeden door de reactie en bijdrage in het gesprek van de aanwezigen.Een ouder echtpaar maakte zich vooral bezorgd hoe zij nu al maatregelen konden nemen om de verdere begeleiding en verzorging van hun zoon te kunnen voortzetten als zij er niet meer zouden zijn (het waren flukse tachtigers !) Voor ons lijkt dat nu nog een ver van ons bedshow. Onze zoon is amper 17 en heeft na een recente opname in de psychiatrie wel de diagnose gekregen dat hij levenslang psychiatrische bijstand zal nodig hebben en dat beschermd wonen nodig zal zijn. Maar dit jaar gaat alles voorlopig nog goed. Hij gaat graag naar school (deeltijds onderwijs) en ook zijn werk (als assistent-klusjesman ) doet hij met veel plezier. Ook volgend jaar kan hij nog een jaar verder studeren. Hij heeft een startbaanovereenkomst gekregen die loopt tot 31/03/2010. Wij hebben wel een interessante brochure aangekocht over tijdelijke bewindvoering. Hij wordt eind mei 18 en daar maken wij ons toch wat ongerust over. Niet dat er veel geld op zijn spaarboekje staat maar wij hebben in het verleden al ondervonden dat hij heel beïnvloedbaar is door derden en daarom zouden wij hem graag willen beschermen. Hij is namelijk in staat om zich borg te stellen voor anderen zonder stil te staan bij de financiele gevolgen. Ook willen wij graag te weten komen in hoeverre wij als ouders zolang hij bij ons blijft wonen hiervoor kunnen aangesproken worden. Wij gaan daarom nog eens contact opnemen met het justitiehuis in Antwerpen voor een eerste gratis consult.
Onze jongste zoon kwam vrijdagavond overstuur naar huis . Hij had zich vrijdagavond in de poolhall in Antwerpen aangeboden (waar hij notabene al meerder keren is gaan spelen. ) Wat bleek : hem werd de toegang geweigerd omdat hij een joggingbroek droeg Onze zoon is op zijn vijf jaar uit Roemenië geadopteerd en heeft de belgische nationaliteit . Hij heeft wel net zo'n donker haar en donkere ogen als de meeste allochtonen. Zou het geen verdoken vorm van racisme zijn dat hem nu plots de toegang wordt geweigerd ? Het is algemeen geweten dat veel allochtonen een jogging dragen. Ik heb veel zin om ter plaatse de zaak eens te gaan onderzoeken en eventueel klacht neer te leggen bij het centrum voor anti-racisme bestrijding.
Vandaag deelgenomen aan een winterwandeling in Malle. Een tof initiatief van de lokale VVV. Onder leiding van een gids voerde een wandeling van 7 km langs al het moois van Westmalle. Onderweg gaven figuren een extra couleur locale. Zo hoorden wij de meid van de pastoor (van haar kregen wij ook een lekker kopje westmalse soep) , de kasteelvrouw (die ons een glaasje Westmals bier en een roggeboterham met pastrami aanbood) en de pastoor (van hem kregen wij een lekkere citroenjenever) De sfeer zat er dus al gauw in en ook het prachtige lenteweer maakte de wandeling extra leuk. Nu onze kinderen al wat groter zijn, gaan wij zo iets zeker nog doen. Wandelend of fietsend, maar vooral genietend van de mooie natuur.
Deze zomer een roemeense vakantiegast in ons gezin ?
Op het forum van Libelle las ik dat een organisatie nog vakantieplaatsen zoekt voor roemeense kinderen. De kleuters komen in het voorjaar en de schoolkinderen van 24 juli tot 20 augustus. Onze jongste zoon is geadopteerd uit Roemenië dus lijkt het mij wel leuk om eens wat meer informatie in te winnen over dit initiatief. Jarenlang kwam onze pleegdochter Salima uit Frankrijk op vakantie. (van haar 2,5 tot haar 17) Wij hebben er nog altijd een fijn contact mee. Begin februari is zij nog twee weken op bezoek geweest. Vraag is of de taal geen probleem kan vormen. Wij hebben nog wel een roemeens zakwoordenboekje van toen wij onze Mirco zijn gaan afhalen. Maar het is een heel moeilijke taal. Als je ze geschreven ziet herken je veel franse woorden (vb gara du nord ) maar de gesproken taal is zeer moeilijk te begrijpen. Anderzijds zou het voor onze Mirco wel leuk zijn om zijn 'moedertaal' terug te horen en misschien terug een basis te verwerven zodat hij later als hij op rootsreis gaat zich toch al een beetje uit de slag kan trekken....
Ik heb ons gezin ingeschreven voor het winterwandelfestijn van de gemeente Malle op 8 maart a.s. (inschrijvingen zijn nu wel al afgesloten) Ik had de aankondiging daarvan meegenomen van het vakantiesalon in Antwerpen. Het was vooral de extra zin : "van peggers en molenaars, van edelen en armen die mijn aandacht trok" Bedoeling is dat wij onder leiding van een gids een wandeling van ongeveer 7 km gaan maken en zo kennis maken met wat er allemaal leeft en beweegt in het dorp en om kennis te maken met de bewoners. Die bewoners zorgen voor animatie en presenteren onderweg plaatselijke lekkernijen. Hopelijk wordt het zondag a.s. dus mooi wandelweer ! De Antwerpse Kempen doen deze dagen extra hun best om in de kijker te lopen... De succesvolle serie van "Van vlees en bloed" trekt nu veel extra toeristen naar hun streek.
Vandaag met mijn petekind Reinhilde naar de show van Disney on Ice geweest in de Lottoarena in Antwerpen. Daar kan ik echt van genieten. Je kan alleen maar bewondering hebben voor de prachtige costumes en decors maar ook het ijsdansen zelf is de moeite waard. Je herkent het vakmanschap van Disney in de zin voor perfectie (de dansers lippen synchroon met de nederlandse tekst), geen enkele danser is ook maar een tel te laat, de benodigdheden liggen exact op het juiste moment klaar en de show begint en eindigt perfect op tijd.Dat moet ook want er zijn niet minder dan drie voorstellingen vandaag gepland. De merchandising machine draait perfect en vele (klein)kinderen gaan dan ook nog met een extra disney-pakketje naar huis. Bij het buitengaan krijg je van de hoofdsponsors nog een zak met leuke dingen. Het loopt allemaal zo perfect dat het haast griezelig is... Ik heb in het verleden al Disneyland in Parijs en Disneyland-Epcot in Florida bezocht, het blijft een unieke ervaring. Volgend jaar hoop ik ook het oudste park in Californie te bezoeken. Wij zouden graag de US 66 afrijden en zijn dan in de buurt (les excuses sont fait pour s'en servir...)
Volgens de weerman zou er dit weekend al een beetje lente in de lucht hangen met temperaturen tot 12 graden. Ik heb vanmiddag dan maar de voortuin al aangepakt. De bloembollen steken hun kopje al boven en ik heb er nog sleutelbloemen en viooltjes bijgeplant. Het was een mooi gezicht alleen dat kleine streepje zon ontbrak nog. In de achtertuin is er sinds deze winter veel meer licht Wij lieten de grote esdoorns naast ons huis knotten en een kersenboom die veel te dicht bij de muur stond vellen. Ook de buren lieten enkele bomen in hun tuin uitdoen en zo komt er opeens veel meer licht in onze tuin. Dat wordt genieten tijdens de lente en zomer op ons terrasje... Zondag ga ik met mijn petekind Reinhilde naar Disney on Ice in de Lotto-arena in Antwerpen. In onze familie is het de gewoonte dat de meter een bijzondere belangstellingsdag geeft aan hun metekind en volgende zondag is het dus mijn beurt. Reinhilde (18) zit al in het tweede jaar geneeskunde. Zij droomt ervan om ooit kinderarts te worden. Zij heeft dus weinig vrije tijd en dan is het altijd leuk om eens een dagje met mijn metekind op te trekken.
Vandaag een nieuwe RVT bezocht want wij zijn nog steeds op zoek naar een plaatsje voor ons mama. Het onthaal was erg vriendelijk. Wij kregen een goed beeld van het gebouw de verschillende typen kamers, de animatie, de maaltijden en de verzorging. Het centrum is nog maar van november 2008 open en dus splinternieuw. De kamers zijn ruim en mooi afgewerkt. Wij hebben dan ook geen moment getwijfeld en één van de laatste vrije kamers gereserveerd. Volgende week kan ons mama al verhuizen naar residentie De Vennekens in Berchem. Het grote voordeel is dat ik nu maar 10 minuten van ons mama meer woon wat zeker perspectieven biedt naar de toekomst. Even langslopen behoort dan wél tot de mogelijkheden, naar Zoersel rijden moest telkens gepland worden. En nu maar hopen dat zij het er snel zal kunnen gewoon worden. 's Middags zijn wij in haar flatje alles al gaan inpakken. Dat gaf toch even een raar gevoel want ons mama heeft daar toch 9 jaar met veel plezier verbleven. Mama was erg tevreden toen wij haar het goede nieuws konden brengen. De omgeving is haar bekend, zij deed nog stage in instituut Bunge als verpleegster. Iedereen dus tevreden en klaar voor een nieuwe start...
Gisteren mijn schoonzusje opgezocht in Leuven. Zij is net geopereerd van borstkanker. Zij koos voor een amputatie met onmiddellijke reconstructie. Een zware ingreep die liefst 8 uur duurde maar zij was na één week toch al voldoende hersteld dat zij hoopte maandag al naar huis te kunnen en na de paasvakantie haar job te kunnen hernemen. Van karakter gesproken ! Helaas is zij al de vierde in ons gezin die door deze aandoening wordt getroffen. Jan's jongste zus, mijn zus, mijn moeder en nu zij. Ook in onze straat zijn er al twee buurvrouwen ziek geworden. Spijtig genoeg hebben zowel Jan's zus als één van de buurvrouwen het niet overleefd. De statistieken van 1 op 8 vrouwen worden daardoor helaas maar al te sterk bewezen. Ikzelf laat elk jaar een mammografie doen en hoop dat de resultaten gunstig blijven. Ik ben dan ook een groot voorstander dat vrouwen zich regelmatig laten screenen. Een tijdig ontdekte vorm van borstkanker geeft nog steeds goede perspectieven op herstel.
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .
Ik ben een vrouw en woon in mortsel (belgie) en mijn beroep is huisvrouw .
Ik ben geboren op 04/02/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: toneel, tuinieren, muziek.
Ik ben moeder van twee volwassen adoptiezonen (1 vlaams en 1 roemeens)en een pleegdochter (frans-algerijns) In ons multicultureelgezin kenden wij daardoor de nodige problemen. Ook professioneel ging het niet altijd zo vlot.
aan de oefeningen te moeten deelnemen....
Als de ramptoeristen zijn vertrokken, zullen alleen de echte toeristen nog interesse vertonen voor hun fiere stad. Laat het ons hopen. 
) en de gesnoeide takken van de huizenhoge geknotte esdoorns naast ons huis. Jan heeft die in één weekend door de houtversnipperaar gejaagd (met jammer genoeg een hels lawaai, arme buurvrouw 
)en nu kan ik dat materiaal prima gebruiken in de strijd tegen al te ijverig onkruid. Hoewel ik ook steeds vaker kies voor onderbegroeiing zoals maagdenpalm en dove netel. Ik volgde enkele jaren geleden een cursus ecologisch tuinieren en daar heb ik al flink wat van toegepast in onze tuin. Het resultaat : een mooie natuurlijke tuin met weinig werk (alleen in het voor en het najaar wat opruimingswerk) en voor de rest de nadruk op genieten van onze tuin. De fruitbomen krijgen nog een dikke laag compost aan de voetjes en met resultaat. Vorig jaar moest ik de takken zelfs met vorken ondersteunen omdat de appels van onze renettenboom zo zwaar werden dat de takken dreigden af te scheuren. En niets kan ook maar tippen aan de smaak van onbespoten fruit uit je eigen tuin. Er stond nog een zeer oude perenboom in onze tuin en daar heb ik nu een klimhortensia tegenaan laten groeien zodat die boom nu twee keer in bloei staat... Ik overweeg nu zelfs om langst die takken nog een clematis montana te laten groeien, dan bloeit hij drie keer....
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .