Samenwonenden en gehuwden ongelijk fiscaal behandeld.
In Straatsburg is deze week een beslissing genomen over de ongelijke behandeling van samenwonenden en gehuwden als één van beide partners werkloos (of met brugpensioen ?) is. Samenwonenden genieten van een beter fiscaal statuut dan gehuwden en dat is in strijd met het gelijkheidsbeginsel. Gehuwden kunnen daardoor een verzoek indienen tot terugbetaling van de teveel geheven fiscale lasten. Zullen wij dat dan toch maar eens proberen ? Het gebeurt al zo zelden dat wij eens in een categorie vallen waar iets te rapen valt. In het verleden was het telkens zo dat ik ofwel te oud (cultureel jongeren paspoort) of te jong (seniorentarief op het openbaar vervoer) of niet tot de doelgroep behorende (wij vernieuwden onze volledige dakconstructie maar kwamen niet in aanmerking voor de premie van gevelverfraaiing - wie ons huis kent beseft dat deze renovatie toch het ganse huis een facelift gaf - of... was als er iets werd ingevoerd dat mij geld kon besparen. Mijn man zei dat ik het kon proberen maar dat vadertje staat er wel weer iets zou op vinden om ons enkele zuurverdiende centjes te laten recuperen.... Wij zijn in Europa trouwens bij de fiscaal duurste landen....
Dit jaar viert de Brialmontgordel rond Antwerpen haar 150ste verjaardag. Van de oorspronkelijke 8 forten zijn er nog 7 over. Alleen Fort I is verdwenen. Daar staat nu het Wijnegem Shopping Center. Fort VI is eigendom van de universiteit van Antwerpen en dus prive-gebied.Maar alle andere forten worden intussen gerestaureerd en krijgen allemaal een nieuwe bestemming. Wij wonen net tegenover Fort IV Dat fort is het cultuurfort geworden. Elke zomer worden daar diverse optredens georganiseerd, heel gevarieerd van klassieke muziek tot wereldmuziek. Mijn man Jan is er een enthousiast vrijwilliger. Die verjaardag dat zullen wij geweten hebben ! Vanaf maart tot september kan je deelnemen aan een fietszoektocht. Op 17 mei zal er langs de verschillende forten een fietstocht georganiseerd worden (de fortengordel) en elk fort zal dan zorgen voor aangepaste animatie.Je kan je daarvoor inschrijven voor verschillende afstanden varierend van de ganse omloop tot korte afstanden in familieverband. Op 31 mei is er een picknick op Fort IV. Deelnemers worden aangemoedigd om in autentieke kledij te komen gewapend met ouderwetse picknickmand. De stad zal ook dan zorgen voor animatie en muziek. Toen ik deze week even binnensprong bij Opnieuw en Co (onze lokale kringloopwinkel) vlogen de picknickmanden de deur uit. Als de weerman nu nog wat meewerkt op die dag zal dat best een leuk evenement worden. Wij zijn bovendien op 30 mei 28 jaar getrouwd dus waarom zouden wij dat niet vieren met een familiale picknick. Toen wij destijds in de buurt van Chicago woonden organiseerden zij daar ook regelmatig zulke picknicks, de ravinia-concerten genoemd. Mensen brachten dan kristallen glazen en champagne mee en de lekkerste spijzen. Het was de ontmoetingsplaats in de zomer. Na de picknick volgde een klassiek concert. Heerlijk !
Vandaag 5 april wordt het bombardement op Mortsel herdacht. De geallieerden wilden de opslagplaatsen waar de duitsers hun vliegtuigen herstelden bombarderen maar de bommen kwamen verkeerd terecht. Aan de piloten was helaas niet gezegd dat deze ateliers vlak bij een bebouwde kom lagen. Door de bommenregen werden bijna 1000 mensen gedood waaronder meer dan 200 kinderen omdat ook drie scholen werden getroffen. Toen wij in 1958 naar Mortsel verhuisden had elk gezin in onze straat (wij woonden in de Edegemstraat waar één van de getroffen school stond) wel een kind of meerdere kinderen verloren in dit drama. Wat het vooral pijnlijk maakte was dat wij dus getroffen werden door "friendly fire" en daardoor na de oorlog ook nooit een erkenning kregen voor deze ramp. Ook de duitsers pakten met beelden van dit drama uit om aan te tonen dat de geailleerden ook menselijke drama's hadden veroorzaakt. Vorig jaar bij de 65ste verjaardag hebben leerlingen van de middelbare scholen de laatste getuigen geïnterviewd. Zij waren allen zeer onder de indruk van de dramatische verhalen die zij hoorden. Er verscheen ook een mooi boek "Tranen over Mortsel" van de hand van historicus Pieter Serrien. Vandaag werd een plechtige mis opgedragen met medewerking van cantorij Sint Cecilia en een koperkwintet. In de Sint Lutgardisschool kon je een tentoonstelling bekijken. Ik denk dat onze stad één van de zwaarst getroffen regio's was tijdens de tweede wereldoorlog waarbij vooral de jongste generatie werd gedecimeerd. Het doet je nadenken over de impact van een oorlog op verschillende generaties.
De crisisshow of hoe wansmakelijk kan een TV-show worden
Endemol gaat binnenkort een crisisshow op de buis brengen. Omdat er toch overal personeel moet afvloeien wegens dalende omzetcijfers zijn zij op het idee gekomen dat in spelvorm te doen. Niet de baas maar de collega's onderling bepalen wie er zal moeten vertrekken. Ik begrijp dat zo een productiemaatschappij wil inspelen op de actualiteit maar je zal maar geen groot netwerk achter je hebben of iets minder populair liggen in de groep van je collega's. Dan kan je de uitslag zo voorspellen. Ik vind ontslag zo iets delicaat en het kan zo'n ingrijpende gevolgen hebben voor het betrokken personeelslid zowel op financieel als of menselijk vlak dat je daar geen spelprogramma kàn rond bouwen. Of heb ik het verkeerd voor ? Moet dit toch kunnen in een steeds assertievere wereld waar je je emoties niet mag laten zien....
Madonna mag meisje Mercy uit Malawi niet adopteren
Toen ik dit bericht hoordde in het journaal was ik opgelucht. Zelfs al ben je Madonna dan nog kan je niet voor de tweede keer de wet proberen te omzeilen door beloftes te doen om veel geld te doneren aan een land. Als je in eigen land praat met kandidaat-adoptanten die steeds langere en moeilijkere procedures moeten doorlopen om aan een adoptiekind te kunnen geraken, dan is de manier waarop zo'n wereldsterren als Madonna of Angelina Jolie hun kinderen adopteren een aanfluiting van elk fatsoen. Ben je toevallig geen BV of wereldster dan moet je eerst aanmelden bij Kind en Gezin, een voorbereidingscursus volgen, dan beoordeeld worden naar je motivatie en draagkracht en al of niet positief worden beoordeeld, je dan inschrijven bij een adoptiedienst en dan wachten, wachten en nog eens wachten. Dan is het toch hartverscheurend dat zulke sterren zo gemakkelijk een kind kunnen adopteren en dan nog wel uit een land dat zelfs geen adoptie kent.... Ook in eigen land maakte een parlementarier misbruik van haar positie om zo een jongetje uit Afrika te adopteren. Daarmee wil ik niet zeggen dat zij misschien slechte intenties hebben maar zij bepalen gewoon zelf dat zij geschikte adoptieouders zijn en dat de wettelijke adoptieprocedure niet aan hen besteed is.... Ook in de soap Thuis is er nu een verhaallijn rond adoptie. Ook hier wordt een loopje genomen met de realiteit. De natuurlijke oma van het te adopteren kindje wordt volledig buiten de procedure gehouden door de kandidaat-adoptante terwijl zij als familielid juist de meeste juridische rechten heeft. Toen wij indertijd onze oudste zoon hebben geadopteerd werden wij daarvoor trouwens gewaarschuwd. De rechtbank doet eerst een onderzoek of er geen familieleden van de afstandsmoeder zijn die het kindje willen opvoeden en dus een adoptie onnodig maken. Pas daarna kom je als adoptant aan de beurt. En dus zeker niet zoals het in Thuis wordt gebracht dat de kandidaat-adoptant het bezoekrecht aan de natuurlijke oma weigert....
Zowel in Vlaanderen als in Nederland worden er stappen ondernomen om het belang van enkele jaren kleuterschool te benadrukken. In Nederland gaan de kinderen pas op 5jarige leeftijd voor het eerst naar school. Dat gaf geen probleem omdat er maar weinig vrouwen actief op de arbeidsmarkt waren. Nu er steeds meer vrouwen een deeltijdse of zelfs voltijdse job gaan combineren met het moederschap, is die leeftijdsgrens natuurlijk wel laat. Ook blijkt uit studies dat het niet zo verstandig is om kinderen te snel aan te zetten tot leren lezen en schrijven. Zij doorlopen namelijk verschillende stadia in hun ontwikkeling zoals symmetrie en lateralisatie en pas dan zijn ze er echt aan toe om te leren schrijven. Zo niet krijg je kinderen die het verschil niet (her)kennen tussen p en q en b en d. Ook in Vlaanderen gaat vanaf volgend jaar de verplichting in dat je je kind pas kan inschrijven in de eerste klas van de lagere school als je kind een minimum aantal dagen kleuteronderwijs heeft gevolgd. Dat geeft voor sommige ex-patriates natuurlijk wel een klein probleem. Zij aanvaarden vaak een opdracht in het buitenland met de bedoeling om wanneer hun oudste kind naar de lagere school gaat, terug te keren. Maar gelukkig blijkt daar een mouw aan te passen. De dochter of zoon moet dan enkel een bijkomende taaltest afleggen. Een verblijf in het buitenland heeft voor die kinderen ook heel wat voordelen. Zij leren er alvast de beginselen van een tweede taal en geraken geinteresseerd in andere culturen. Marian , het petekind van mijn man, verblijft met man en hun twee dochters voor twee jaren in Portland, Oregon. Zij werkt daar bij Intel, hij volgt er een MBA opleiding. Hun dochtertjes Marie (2) en Emma (0) gaan er naar een prive-opvang en leren er heel wat. Zo konden wij deze week genieten van een leuk filmpje waarop te zien was hoe Marie op de kaart van Amerika de verschillende staten aanduidt. Ik zie het een vlaams kind nog niet zo snel kunnen, de provincies van Belgie of de landen van Europa aanduiden..... Er ontstaan ook interessante discussies tussen moeder en dochter of het doggie of hond moet zijn. Gelukkig houden zij zich aan de regel dat als jij zelf met je kinderen nederlands blijft praten dat zij dan zelf wel zullen ondervinden dat zij daar buiten het appartement niet mee terecht kunnen.Mijn man werkte in 1982 en 1989 twee jaar nabij Chicago en wij verbleven daar met ons hele gezin. Jonathan leerde al snel enkele standaard zinnetjes en volgde de uitzendigen van Sesamstraat. Ook gingen wij regelmatig naar Kid Campus, een ontmoetingsplaats voor jonge ouders en hun kinderen. Zij konden daar ervaringen opdoen in verschillende speelhoeken (brandweer, klasje, ziekenhuisje enz) en de mama's (of de occasionele papa) kon er gespecialiseerde tijdschriften lezen of gewoon een leuke babbel doen. Een initiatief dat hier in Vlaanderen misschien ook wel succes zou kennen onder de mamas met ouderschapsverlof.... Er was ook de mogelijkheid om met je kind te gaan zwemmen, één keer per week was de dierentuin GRATIS en zo was er elke week wel een dag dat een museum gratis toegankelijk was. Wij konden echt een heel programma samenstellen op maat van onze zoon...Het museum of science en industry waar je doorheen een demo van een menselijk hart kon lopen was zo één van onze favorieten. Ik blijf er dus bij dat zo'n verblijf in het buitenland, zeker nu er nog zo veel mogelijkheden zijn bijgekomen om toch in contact te blijven met het thuisfront vb skype een heel leerrijke ervaring kan zijn voor die kinderen. In Vlaanderen gaan de kinderen traditioneel al heel vroeg naar de kleuterschool (jongste leeftijd in heel europa !)en dat is alleen maar te stimuleren. Een kind leert er heel veel en het is dus zeker zinvol om je kind te proberen zoveel mogelijk naar de school te laten gaan. Het blijft verleidelijk om ze wat vaker thuis te laten of of vakantie te laten gaan met de grootouders maar zeker het laatste jaar in de kleuterschool is heel belangrijk.
Ter gelegenheid van de Top 20 in Londen brengt president Obama en zijn vrouw voor de eerste keer in zijn functie van president een bezoek aan Europa. Hij kon er al de leiders ontmoetten van China en Rusland en acepteerde zelfs een uitnodiging voor een bezoek. De tegenstelling in de visie om een oplossing te zoeken voor de financiele crisis tussen Amerika en Europa zijn groot. Het zal heel wat creativiteit kosten om daar een gemiddelde in te vinden. Want beide partijen verdedigen hun standpunt met hart en ziel. Toen gisteren de nieuwe aantallen faillissementen (met eraanverbonden het aantal ontslagen) bekend geraakten, werden we eens te meer met ons neus op de rauwe realiteit gedrukt. Wij hadden toevallig die voormiddag ook een gesprek met onze bankrelatie beleggingen. Het resultaat dat zij voorlegde was (en helaas was het geen 1 april graf) eerder dramatisch te noemen. Wij hebben dan ook maar beslist om enkele fondsen te verkopen.... Mensen die het kunnen weten voorspellen immers dat de crisis nog lang niet haar hoogtepunt heeft bereikt en dus zullen ook wij de tering naar de nering moeten gaan zetten. Natuurlijk zijn wij europeanen nog bevoorrecht, goede en betaalbare gezondheidsvoorzieningen, een echt sociaal netwerk, betaalbare (tenminste als je ze vergelijkt met andere wereldsteden) woningen aan een redelijke hypotheekrente enz enz. Als je de film Sicko van Michael Moore bekijkt en hoort dat de adviserende geneesheren worden beloond voor elke patiënt die zij kunnen schrappen van de lijst met uitkeringen dan mogen wij eigenlijk heel gelukkig zijn in Europa. Wat mij gisteren ook trof was de ontmoeting van president Obama en zijn echtgenote Michèle met koningin Elisabeth II en haar gemaal. Het gaf werkelijk een prachtig beeld van de ontmoeting tussen de oude en de nieuwe wereld. Jammer dat de bijeenkomst van de G-20 opnieuw werd ontsierd door allerlei betogingen. De anders-globalisten willen zich vreedzaam verzetten maar telkens slagen een aantal herrieschoppers erin om zich onder deze groep te mensen en zware schade te veroorzaken. Er is deze keer zelfs een dode gevallen. De financiele crisis treft inmiddels de ganse wereld en dus moet er dringend op mondiaal vlak een oplossing worden gezocht. De vergadering van de G-20 is alvast een begin, zij vertegenwoordigen immers 80 % van de mondiale economie.
Gisterenavond was ik bezig met het klaarmaken van het avondeten. Ik had al een pan op het vuur gezet en ging nog even snel fruit- en groentenafval in ons compostvat gooien. Ik zag op die weg ook nog twee ballen liggen die onze buurjongetjes over de haag hadden gesjot en gooide zij maar vlug terug. Ik weet hoe mijn zoontjes indertijd gefrustreerd geraakten toen hun ballen telkens in de tuinen van de buren belanden en zij niet werden teruggeworpen. Terug in de keuken zag ik zwarte vettige rook uit die kookpan komen. Wij hebben sinds kort een nieuw gasfornuis dat een veel hoger vermogen heeft dan het vorige. Ik ben dat duidelijk nog niet gewend... Met een tijgersprong dus de pan van het vuur gehaald en in onze gootsteen gezet (Ik heb mij bij dit maneuver nog flink verbrand ) Was het door de plotse zuurstoftoevoer maar meteen sloeg de vlam in die pan en gaf hevige vlammen. Ik herinnerde mij gelukkig dat vet en water een levensgevaarlijke combinatie zijn dus opende gelukkig niet de kraan. Maar ik heb wel het hele huis bijeengeschreeuwd zodat mijn man vierklauwens van de trap kwam gerend. Wij hebben de pot maar laten uitbranden (hij was echt zwartgeblakerd) maar gelukkig sloeg de brand niet over naar de keuken of erger nog naar de kokkin.... Na afloop stonden wij beiden te trillen op onze benen. Het had heel verkeerd kunnen aflopen. Ons huis dateert van 1913 en de dragende constructie is hout..... Nu liep alles gelukkig met een sisser af. Wat flamazine op de brandwonde en binnen enkele dagen zal die wonde al genezen zijn. Ik denk dat mijn engelbewaarder even overuren heeft moeten doen....
Hoe de ganzeveer wel al vervangen is maar dat je niet meer van de stadsdiensten mag verwachten...
Ik heb mij gisterenavond ingeschreven voor de cursus Aquagym in onze stad. Ik had gehoord dat je daar tijdig moest aanwezig zijn want dat er veel gegadigden maar weinig plaatsen waar. Heb ik zulke verhalen enkele weken ook al eens niet gehoord over de scholen ? De inschrijvingen zouden starten om 6 uur 's avonds en vanaf 5 uur zouden er volgnummers worden uitgedeeld. Dat deed al het ergste vermoeden. Ik had mij dus op tijd richting zwembad begeven en bemachtigde gelukkig één van de volgnummers na voorlegging van mijn identiteitskaart. Ik mocht mij eens als inwoner van onze stad hebben gemeld terwijl dat helemaal niet het geval zou zijn.... Op het uur O mochten wij in groepjes van 5 naar het bureel (weet U waar U moet zijn ? ) Dat wist ik niet maar ieder weldenkend mens kan nog wel pijltjes volgen. Wij kregen daar een papier dat wij verzocht werden netjes in te vullen. Daarna opnieuw aanschuiven bij de juiste rij voor de cursus van uw keuze. Probleem nummero 1 : Op welk tijdstip wenst U de cursus te volgen. Maandagavond laatste groep. De ambtenaar neemt er de juiste lijst bij en controleert nog even de juiste spelling van mijn naam en of ik wel degelijk in onze stad woon want anders mag ik mij vandaag niet aanmelden. De inwoners van naburige steden en gemeenten komen pas morgen aan de beurt. Kan U cash betalen ? Neen, wel met bankcontact. Oei, dan zal U zich terug moeten wenden naar de kassa van het zwembad op het gelijkvloers want daar alleen kan je met bankcontact betalen. Dus opnieuw gaan aanschuiven beneden. Ik had het kunnen weten. Mijn voorgangster haar gegevens verdwenen plots uit het bestand en bleken op geen enkele manier meer op te roepen. Dan maar de plaatselijke computerwizzard erbij geroepen die de kassacomputer tot inzicht bracht. Intussen moest deze beambte ook nog gewone toegangsticketten verkopen en zwemattesten afleveren en contant laten betalen. Ik zag een mama van kleur verschieten omdat ook die attesten weer werden aangerekend... Toen het mijn beurt was zelfde scenario Al mijn huisgenoten werden wel gevonden in de computer maar ik was blijkaar verhuisd... Uiteindelijk is het toch gelukt en heb ik de electronisch pas gekregen voor 7 zwembeurten en lessen aquagym. Hopelijk leert die computerwizzard zijn collega's tegen begin september (nieuwe inschrijvingen !) hoe je heel eenvoudig een excel programmaatje schrijft dat je koppelt aan de nodige accesinformatie en waardoor zelfs mensen die niet willen (of kunnen aanschuiven) zich probleemloos kunnen aanmelden en electronisch betalen vanuit hun luie stoel thuis. Zo kan je ook achteraf razendsnel rapporten maken wie verschillende cursussen na elkaar volgt, hoeveel percentage er uit eigen stad aan deelnemen, voor welke cursussen er dus meer of minder reclame moet worden gemaakt, of er zo veel belangstelling is dat het aangeraden is om meer cursussen te organiseren eventueel op andere uren enz enz . Maar of dat zal lukken ?
Wij zijn met alle medewerkers van ons poesjenellentheater naar de collega's van Gent gaan kijken. Poppentheater Festival bracht het stuk met Pierke in de hoofdrol : Pierewaaien. Er is heel veel zorg besteed aan kostumes en decors. Het zijn wel stangpoppen (tenminste in de kop) maar ook draadjes aan armen, benen en lende. Dit verhoogt de beweeglijkheid van de poppen natuurlijk sterk zodat zij heel levendig over de scène kunnen huppelen. Pierke tracteert in het cafe van Gusta omdat hij net keizer is geworden van een van de cafespelen. Achteraf valt hij in slaap en droomt ervan de echte keizer Karel te zijn die verblijft in een kasteel, beschikt over een gedienstige lakei en recht mag spreken over ridder Alain de Saint Cyre en Catharina van Onderen. Het geheel is gelardeerd met mooie liedjes. Eén minpuntje (maar daar zal ons antwerps chauvinisme wel voor iets tussenzitten) Wij misten af en toe wat door het sappig gents dialect. En dat terwijl wij dachten dat het antwerps een wereldtaal was. Nu begrijpen wij beter de reactie van hollandse bezoekers aan ons poesjenellentheater : Wij hebben er niets van begrepen maar wij hebben genoooooten... Zo eens gaan kennismaken met de collega's. Een initiatief dat voor herhaling vatbaar is...
Deze week in de actualiteit veel ethische vragen gehoord. De 93 jarige bejaarde die levensmoe is en op eigen verzoek wil sterven. Er werd veel over gepraat maar ik denk dat de essentie is dat mensen het recht moeten hebben om zelf te kunnen beslissen wanneer voor hen het eindpunt is bereikt. Als stagiaire ergotherapie ooit meegemaakt dat een negentigjarige man 's nachts tegen zijn wil werd gereanimeerd om dan de volgende dag opgewekt aan de oefeningen te moeten deelnemen.... Als terminale ziekte een reden mag zijn om te kiezen voor euthanasie waarom zou levensmoeheid op die leeftijd dat ook niet zijn. Wat voor zin heeft het om mensen te dwingen om in leven te blijven die alle plezier in het leven hebben verloren door pijn of zware vereenzaming. Hetzelfde geldt echter niet voor jongere mensen. Daar kan je nog wel een poging doen om meer levensvreugde te brengen. Hoe hopeloos een situatie ook mag lijken psychische problemen op jonge leeftijd zijn in het juiste kader nog leefbaar te maken. Daarmee wil ik niet zeggen dat jij die mensen aan hun lot moet overlaten maar binnen de juiste omkadering kan aan hun situatie nog veel verbeterd worden. Jammer dat onze maatschappij daar weinig geld voor beschikbaar stelt... Als Berlusconi in Italie een wet voorstelt die levensbeëindiging mogelijk maakt als je een wilsintentie hiervoor hebt getekend maar dan daarna die wet zo beperkt door te verbieden dat sondevoeding wordt onderbroken (vb bij langdurige coma-patiënten) waar is hij dan mee bezig ? Mijn tante kreeg een hersenbloeding en kwam in een vorm van subcoma terecht. In praktijk kwam dat er op neer dat zij niemand meer herkende en dat alleen de vitale functies nog werkten. 14 jaar heeft haar man samen met een resem verzorgers haar liefdevol thuis verzorgd en toen is zij door een domme infectie toch gestorven. Toch durf ik mij afvragen of deze dame levenslustig en joviaal als zij altijd was voor deze levensverlenging zou hebben gekozen..... Als paus Benedictus doodleuk verklaart dat condooms geen zin hebben in de bestrijding van Aids in Afrika dan is dat wraakroepend. In een land waar in bepaalde gemeeschappen de ganse middengeneratie al is gedood door deze vreselijke ziekte en alleen kinderen en ouderens nog overblijven waar ben je dan mee bezig ? Hoe ga je al die aidswezen groot krijgen ? En hoe ga je aan de economische toestand van een land verbetering brengen als alle actieven wegvallen ? Als onze overheid dan de pauselijke nuntius uitnodigt voor een gesprek (en niet zoals de media zeggen op het matje roept) is dat dan geen normale reactie van een weldenkend mens ???? Ethische kwesties moeilijke vraagstukken in onze moderne tijden....
City safari in Charleroi of hoe een toeristische rondleiding getuigt van slechte smaak
City Safari in Charleroi heeft een nieuwe toeristische rondleiding geprogrammeerd. Je kan nu een tocht maken langs het huis van Marc Dutroux, de plaats waar de moeder van Margritte zelfmoord pleegde enz. De site waarop alles wordt aangekondigd bestaat in het nederlands, engels en duits. Bewust is er voor gekozen om dit niet in het frans te doen, volgens de initiatiefnemers omdat de walen toch geen interesse zouden tonen. Op dezelfde site kan je ook een T-shirt bestellen voor 20 euro 'Ik hou van Charleroi". Voor menige Carolien moet het toch een bittere pil zijn al geeft een lokale schepen het initiatief weinig overlevingskans na drie maanden. Als de ramptoeristen zijn vertrokken, zullen alleen de echte toeristen nog interesse vertonen voor hun fiere stad. Laat het ons hopen. In Londen bestaat een gelijkaardig initiatief "The Jack the ripper route" Mijn schoonzus is geboren in Charleroi. Haar vader reisde als aannemer van burgerlijke bouwwerken met elke nieuwe bouwwerf mee en haar wiegje kwam daardoor dus toevallig in Charleroi te staan. Destijds nog een mooie stad waar mijn schoonmoeder graag woonde. Intussen is er wel veel veranderd en is die mooie stad er enorm op achteruitgegaan.
Een foutje in een spelletje met een onverwachte twist en living in the states
Ik heb blijkbaar lezers van deze blog die mijn bijdragen met de nodige aandacht ( ) lezen. Het programma van Q-radio wordt niet langer gepresenteerd door Deckers en Ornelis maar door Ornelis en Rogiers. Ere wie ere toekomt dus hierbij de juiste gegevens. Wist je overigens dat Rogiers tijdens zijn recent verblijf in de USA naar aanleiding van de uitreiking van de oscars meedeed aan een casting voor the bold and the beautiful. En tot zijn eigen verbazing dat blijkbaar niet eens zo slecht had gedaan want werd uitgenodigd om een rol(letje) in deze soap te gaan spelen. Hij werd er nog verschillende keren opnieuw voor gecontacteerd maar had intussen besloten om niet op deze uitnodiging in te gaan. Volgens eigen zeggen omdat hij nu te veel andere verplichtingen had, tien jaar geleden had hij er misschien wel voor gekozen. Ik had het wél geweten. Ik heb via het werk van mijn echtgenoot twee keer de kans gekregen om enkele maanden in de states te verblijven en dat was een unieke ervaring. Al komen de states bijna dagelijks in de media er leven is toch een heel ander gevoel...
Op Q radio loopt sinds 16 maart een wedstrijd waarbij Deckers en Ornelis in een mobiele studio hoog boven de grond zweven. Door vragen juist te beantwoorden zakken zij geleidelijk naar de grond, een foutief antwoord daarentegen laat hen opnieuw stijgen. Diegene die hen aan de grond zet verdient 25.000 euro. Iedereen (inclusief D en O) had verwacht dat zij vrijdagmiddag al lang op de begane grond zouden staan maar daarbij hadden zij niet gerekend op enkele deugnieten. Op Facebook werd een oproep gelanceerd om bewust foute antwoorden te geven zodat deze wedstrijd nog wel eventjes kan duren. Op de site Zatte vrienden werd zelfs 100 euro geboden voor zij die een verkeerd antwoord geven... En daarme zweven D en O dus nog steeds in de lucht. Het shoppingcentrum in Wijnegem waar een gedeelte van de parking ingenomen is door dit evenement trekt heel wat belangstellenden. Iedereen is nu natuurlijk benieuwd hoe dit gaat aflopen. Meer info over deze wedstrijd www.q-music.be
Ook heerlijk genoten van het lentezonnetje en de blauwe lucht ? Ik in ieder geval wel. In de voortuin bloeien de muscari's, de hyacinten, de narcissen en de tulpen. De hosta's en de geraniums komen al boven de grond piepen. De eerste bloemen van de magnolia stellata staan al in bloei en het krentenboompje staat klaar om uit te barsten in een wolk van kleine witte bloempjes. De goudgele hamamelis (toverhazelaar) en de zachtroze viburnum zijn al over hun hoogtepunt heen maar in hartje winter vormen zij altijd mooie kleurvlakken in de tuin. Zelfs de dwergesdoorn loopt al uit met kleine rode blaadjes. Kortom het is terug zalig in de tuin. Vandaag ga ik de houtsnippers tussen de vaste planten strooien. Een restant van de kersenboom die geveld werd (hij stond helaas te dicht bij de tuinmuur en wij kregen problemen met de buurvrouw ) en de gesnoeide takken van de huizenhoge geknotte esdoorns naast ons huis. Jan heeft die in één weekend door de houtversnipperaar gejaagd (met jammer genoeg een hels lawaai, arme buurvrouw )en nu kan ik dat materiaal prima gebruiken in de strijd tegen al te ijverig onkruid. Hoewel ik ook steeds vaker kies voor onderbegroeiing zoals maagdenpalm en dove netel. Ik volgde enkele jaren geleden een cursus ecologisch tuinieren en daar heb ik al flink wat van toegepast in onze tuin. Het resultaat : een mooie natuurlijke tuin met weinig werk (alleen in het voor en het najaar wat opruimingswerk) en voor de rest de nadruk op genieten van onze tuin. De fruitbomen krijgen nog een dikke laag compost aan de voetjes en met resultaat. Vorig jaar moest ik de takken zelfs met vorken ondersteunen omdat de appels van onze renettenboom zo zwaar werden dat de takken dreigden af te scheuren. En niets kan ook maar tippen aan de smaak van onbespoten fruit uit je eigen tuin. Er stond nog een zeer oude perenboom in onze tuin en daar heb ik nu een klimhortensia tegenaan laten groeien zodat die boom nu twee keer in bloei staat... Ik overweeg nu zelfs om langst die takken nog een clematis montana te laten groeien, dan bloeit hij drie keer.... Je kan het lezen, ik geniet volop van de eerste lentedagen. De koude winter heeft nu toch wel lang genoeg geduurd.... Op de site van Rozemarijn een prachtige tekst ontdekt over de lente :
Ik verlang de geur van Seringen De pracht van de Gouden Regen Uitbundige bloei van de Prunus Velen hebben al knop gekregen Elke dag zie ik wel nieuw leven Viooltjes, krokus en narcissen Gebroken Hartjes schieten omhoog Te lang heb ik ze moeten missen Ik wil de zon voelen op mijn huid Oh mensen toch, denk je eens in Kom maar Lente, kom maar snel Breng ons weer een nieuw begin
Gisteren deelgenomen aan de fittest van CM. Na een kort gesprek waarin onze coordinaten (gewicht, vetmeting etc) werden opgenomen, vlogen wij de ergometer (fiets) op voor een test. Wij moesten blijven fietsen en de waarde mocht niet onder de 60 maar ook niet boven de 70 stijgen. Geleidelijk werd de weerstand verhoogd en begonnen de eerste zweetdruppels te verschijnen. Ik heb het een kwartiertje volgehouden, een gemiddeld resultaat. Ik kreeg daarna een persoonlijk bewegingsplan met punten. Elke week verhoogt het aantal punten en die punten kan je bijeensparen door verschillende soorten sport te doen.Ook kreeg ik een aantal tips voor mijn voeding. Binnen twaalf weken wordt ik er opnieuw verwacht voor een hertest. Mijn conditie zou dan toch flink verbeterd moeten zijn. Nu was ik sinds begin maart al geleidelijk begonnen om gezonder (evenwichtiger) te eten, dus met meer groenten, fruit en volkoren producten. Ook probeerde ik elke dag ofwel te wandelen, te fietsen of te tuinieren. Zo hoopte ik na al die maanden toch terug wat conditie op te bouwen. Maar het zal nog een lange weg worden. Ik heb mij ook aangemeld bij Kilootje minder, een ander initiatief van CM. www.kilootjeminder.be. Op het forum vindt ik er veel steun om door te zetten. Vandaag voelde ik wel dat mijn beenspieren (en knieën) gisteren een extra inspanning hadden geleverd. De volgende keer neem ik in plaats van een douche toch maar een lekker warm bad om het melkzuur in de spieren te helpen afbreken. En nu wordt het volhouden. De dagelijkse tip via mail van mijn coach zijn alvast een steuntje in de rug. En ik heb zelf ook een beloningssysteem uitgewerkt wanneer ik een bepaalde doelstelling zal hebben bereikt.
Vandaag bracht de post het rapport van onze Mirco. Over heel de lijn schitterend en dat doet zo'n deugd. Als je weet wat voor problemen hij vorig jaar heeft doorgemaakt en wat een moeilijke periode dat voor het hele gezin was dan geeft dit zo veel vreugde. Toen hij vanavond thuis kwam van zijn werk, zag ik zelf hoe hij ervan genoot dat zijn leerkrachten nu zo tevreden over hem zijn. Het is natuurlijk een sterke stimulans om op die ingeslagen weg voort te gaan. Ook onze oudste zoon Jonathan lijkt nu de juiste weg gevonden te hebben. Hij mag zaterdag een dag gaan proefdraaien op een bedrijf en als dat meevalt heeft hij in ieder geval al voor enkele maanden (tot juni) een studentenjob vast. Wanneer hij dan eind juni afstudeert kan hij die dan misschien uitbouwen naar een echte full time baan. In deze tijden van crisis een hele uitdaging maar hij is echt gemotiveerd. Vandaag ook mijn mama nog eens bezocht in haar nieuwe woonst. De animatrices waren net bezig om alles te versieren in het teken van pasen en de versierde paaseieren die ik als cadeautje bij had kwamen dus uitstekend van pas. Jan was gaan luchen met een oud-collega en dan worden er natuurlijk altijd toffe herinneringen opgehaald. Kortom voor iedereen een heel leuke dag. De zon scheen, iedereen tevreden en leuke toekomstvooruitzichten.
Ik werk af en toe mee mee aan internet-enquêtes en vandaag kreeg ik enkele vragen voorgeschoteld over de crisis. Of de crisis mijn leven al veranderd had ? Dan ga je natuurlijk ook eens even nadenken en ik moet toegeven : ik heb dat inderdaad al gedaan. Zo nemen wij dit jaar deel aan de plantenruilbeurs in onze stad ipv zoals vroeger ons bij het begin van de lente eens flink te laten gaan in het tuincentrum. Voor verjaardagen vragen mijn man en ik nu cultuurcheques of bongobonnen zodat wij er toch nog eens op uit kunnen trekken zonder dat het ons pijn doet en bovendien : ons huis staat al vol doordat wij in enkele jaren drie huizen hebben helpen leegmaken (mijn ouders, mijn schoonmoeder en mijn schoonzus) En zoals het dan gaat : je houdt toch altijd een aantal zaken om emotionele redenen.... Ik breng af en toe een bezoekje aan de kringloopwinkel waar ik al heel wat spotgoedkope dingen heb gevonden voor ons terras en tuin oa een mooie tuintafel. Wat die crisis betreft : vorige week had ik een kort gesprek met onze bankier. Hij moest toegeven dat pensioensparen dit jaar al 25 % waardeverlies heeft geleden en ook hij heeft geen glazen bol of dit het voorlopige eindpunt is. Wij hebben beslist er toch mee door te gaan. Het blijft fiscaal nog steeds interessant en als de deelbewijzen nu goedkoop zijn kan je er ook meer verwerven en als zij dan ooit terug in waarde toenemen is dat toch nog gunstig. Maar het geeft je wel een machteloos gevoel. Het geld nu opnemen wordt immers zwaar fiscaal gestraft en je hebt helemaal geen invloed op die waardevermindering.... Als je dan op de radio hoort dat er nog steeds hoge bonussen worden betaald aan de top van sommige banken dan heb je zin om eens flink te vloeken.... Maar wij hebben een troost. De crisis is een mondiaal fenomeen. En wij hebben het geluk dat ons huis al afbetaald is terwijl jonge gezinnen waarvan een van beiden of allebei nu hun werk verliezen er veel slechter voor staan.
Een trieste verjaardag maar met warme herinneringen
Maandag zal mijn papa 10 jaar overleden zijn. Ongelooflijk hoe snel die jaren intussen zijn voorbijgevlogen. Toch mis ik hem nog elke dag. Wat zou ik er veel voor geven om nog eens met hem te kunnen praten. Vooral vorig jaar toen alles zo moeilijk liep, wat had ik hem toen graag om raad en steun gevraagd. Ons mama heeft toen ook wel steun geboden maar ik had nu eenmaal een heel sterke band met onze papa. Ik ben vandaag naar de begraafplaats gereden en heb het familiegraf (waarin naast papa, ook zijn broer, vader en moeder liggen) opgekuist en er nieuwe bloemen op gezet. Morgen zondag gaan wij met mama en mijn broer en zus even langs het graf om een kaarsje te branden. Hopelijk is het mooi weer en kan ons mama ook mee met de rolstoel. Ik kan echt genieten van die bezoekjes aan papa's graf. Het lijkt dan wel of hij me daar kan horen en meeleeft met alles wat in ons gezin gebeurt. Toch was het destijds beter dat er een einde kwam aan zijn ziekte. Hij leed aan parkinson en zijn lichaam was echt moegestreden. Ook mentaal kreeg hij het steeds moeilijker (waarschijnlijk een bijwerking van de medicatie die hij nam) Elk jaar rond zijn sterfdag maak ik een herinneringsmis met mooie teksten en liedjes. Mijn nonkel (die wij Heeroom noemen) gaat dan voor in deze viering. Een mooie traditie. Nadien komen wij dan samen voor een gezellig samenzijn. . Dit jaar gaan wij naar de parochiekerk De Verrezen Heer die vlak naast ons mama's nieuwe thuis is gelegen. Afgelopen week verhuisde ons mama namelijk naar de gloednieuwe RV.T. De Veldekens in Berchem (Antwerpen). Zij had negen jaar in een serviceflat gewoond in Zoersel maar zij heeft steeds meer verzorging nodig en dus was de verhuis naar een RVT onvermijdelijk geworden. Maar het bevalt er haar prima. Zij heeft al meteen enkele medebewoners leren kennen en is heel tevreden. Zij is ook teruggekeerd naar haar roots (Antwerpen) na lange tijd op den buiten of in de Kempen te hebben gewoond. Morgen komt ook haar broer voor de eerste keer op bezoek in haar nieuwe residentie en daar kijkt zij erg naar uit. Haar beste vriendin woont nu ook vlakbij en kan nu wat vaker binnenspringen. Onze papa zou tevreden zijn dat zijn vrouwke toch nog gelukkige jaren heeft gekend en hopelijk nog zal kennen.
Vandaag wordt de twintigste verjaardag gevierd van het ontstaan van WWW (world wide web) De initiatiefnemers (waaronder een belg) zullen wel nooit gedacht hebben toen zij een manier zochten waarmee wetenschappers informatie met elkaar konden uitwisselen dat dit aan de basis zou liggen van een wereldwijd netwerk met nu al meer dan 100 miljoen websites. Bijna drie kwart van de belgen maakt er dagelijks van gebruik prive of professioneel. Leuke toepassingen zijn skype en Facebook. Je kan op die manier contact houden met vrienden en kennissen over heel de wereld. In onze familie zitten een aantal leden ver van huis. Marian en haar gezin wonen voor twee jaar in Oregon, (USA) Peter en zijn gezin voor altijd in Gdansk (Polen) en Bert en Monina zijn geimmigreerd naar Sydney (Australie) Dankzij facebook en skype blijven wij toch op de hoogte van kleine en grote anecdotes. Als de kinderen en kleinkinderen op vakantie gaan of op erasmusproject vertrekken sturen ze regelmatig een mailtje naar de familie zodat die mee kan genieten van hun ervaringen en reisverhalen. Voor mij blijft het de vooruitgang van de laatste eeuw en ook seniorennet is er een prachtig voorbeeld van.
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .
Ik ben een vrouw en woon in mortsel (belgie) en mijn beroep is huisvrouw .
Ik ben geboren op 04/02/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: toneel, tuinieren, muziek.
Ik ben moeder van twee volwassen adoptiezonen (1 vlaams en 1 roemeens)en een pleegdochter (frans-algerijns) In ons multicultureelgezin kenden wij daardoor de nodige problemen. Ook professioneel ging het niet altijd zo vlot.
In Straatsburg is deze week een beslissing genomen over de ongelijke behandeling van samenwonenden en gehuwden als één van beide partners werkloos (of met brugpensioen ?) is. Samenwonenden genieten van een beter fiscaal statuut dan gehuwden en dat is in strijd met het gelijkheidsbeginsel.
) Was het door de plotse zuurstoftoevoer maar meteen sloeg de vlam in die pan en gaf hevige vlammen. Ik herinnerde mij gelukkig dat vet en water een levensgevaarlijke combinatie zijn dus opende gelukkig niet de kraan. Maar ik heb wel het hele huis bijeengeschreeuwd zodat mijn man vierklauwens van de trap kwam gerend. Wij hebben de pot maar laten uitbranden (hij was echt zwartgeblakerd) maar gelukkig sloeg de brand niet over naar de keuken of erger nog naar de kokkin....
aan de oefeningen te moeten deelnemen....
Als de ramptoeristen zijn vertrokken, zullen alleen de echte toeristen nog interesse vertonen voor hun fiere stad. Laat het ons hopen. 
) en de gesnoeide takken van de huizenhoge geknotte esdoorns naast ons huis. Jan heeft die in één weekend door de houtversnipperaar gejaagd (met jammer genoeg een hels lawaai, arme buurvrouw 
)en nu kan ik dat materiaal prima gebruiken in de strijd tegen al te ijverig onkruid. Hoewel ik ook steeds vaker kies voor onderbegroeiing zoals maagdenpalm en dove netel. Ik volgde enkele jaren geleden een cursus ecologisch tuinieren en daar heb ik al flink wat van toegepast in onze tuin. Het resultaat : een mooie natuurlijke tuin met weinig werk (alleen in het voor en het najaar wat opruimingswerk) en voor de rest de nadruk op genieten van onze tuin. De fruitbomen krijgen nog een dikke laag compost aan de voetjes en met resultaat. Vorig jaar moest ik de takken zelfs met vorken ondersteunen omdat de appels van onze renettenboom zo zwaar werden dat de takken dreigden af te scheuren. En niets kan ook maar tippen aan de smaak van onbespoten fruit uit je eigen tuin. Er stond nog een zeer oude perenboom in onze tuin en daar heb ik nu een klimhortensia tegenaan laten groeien zodat die boom nu twee keer in bloei staat... Ik overweeg nu zelfs om langst die takken nog een clematis montana te laten groeien, dan bloeit hij drie keer....
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .