De titel is geen vondst van Poli, maar komt uit onverdachte hoek van vice-premier Laurette Onckelinx.Elders hoorden we al dat Paars stil valt of Verhofstadt II valt in slaap.De concrete cijfers zijn er om dit te bevestigen. De voorbije tien jaar werden nooit minder wetsontwerpen door een regering in het parlement ingediend. Alleen al in vergelijking met het werkjaar 2003-2004 gaat het om een daling met bijna 50 %.En ook het aantal wetsvoorstellen van de parlementairen is bedroevend laag. De 150 kamerleden slaagden er in om samen slechts 14 echte wetsvoorstellen goed te keuren.
De cijfers illustreren ook hoe groot de greep is van de regering. Het laatste jaar van de regering Dehaene was nog 22 procent van de wetten het gevolg van een parlementair initiatief. Vandaag gaat het nog om nauwelijks 11 procent. Het wijst ook op een verschraling van onze democratie met een meerderheid aan parlementairen, die met handen en voeten gebonden zijn aan de excellenties van de regering omdat ze overlopers-woordvoerders-volgelingen-poenpakkers-opvolgers zijn. Als ze alleen maar durven denken om hun democratische controlerende plicht uit te voeren worden ze gebroodroofd, hun partijkaart afgenomen, en samen met hun kiezers opzij geschoven. Grondwet, arresten van arbitragehof, scheiding der machten, enz. worden met voeten getreden als een vodje papier.
Waar Spa-fractieleiderDirk Van der Maelen nog ootmoedig toegeeft metCijfers liegen niet, reageert zijn VLD-collega Rik Daems traditiegetrouw met het is zever Dacht u hier ook niet dat Poli het zou kenschetsen met een dooddoende commentaar als de leugenaars cijferen niet ?En commentaar op de ontstellende reactie van Verhofstadt laat ik aan de lezer over : We zijn goed bezig.
We horen ook dat de dossiers rond DHL en BHV te veel energie hebben gevergd. Maar beide dossiers waren toch wel toonvoorbeelden van de besluiteloosheid ende zwakte van de paarse federale regering Verhofstadt. Ze lieten beide dossiers maandenlang aanmodderen tot ze er geen oplossing meer konden of wilden voor vinden. We mogen ook niet vergeten dat de Paarsgroene federale regering Verhofstadt I zelf oorzaak was voor de problemen. Het probleem rond de lawaaihinder van de nationale luchthaven is gecreëerd met het concentreren van de nachtvluchten boven de Vlaamse Rand om Brussel te sparen.Het arrest van het Arbitragehof slaat op de ongrondwettelijke kieskring BHV in de nieuwe kieswet Verhofstadt I, die voordelig is voor Paars en het VB.
Intussen wordt gans België in een diepe economische crisis gestort, verliest Vlaanderen zijn koppositie van enkele jaren geleden als meest welvarende regio,wordt ook de bestaanszekerheid van luchthaven Zaventem bedreigt, blijven BHV en andere Franstalige dictaten op de agenda en is er geenszins beterschap met deze tot 2007 te betalen en te dulden regering in zicht.
Vragen Franstaligen misschien ook geen extra miljarden en extra mandaten ?
Zowel met de uitbreiding van DHL als de splitsing van BHV zongen de Franstaligen in koor : Wij vragen niets !. Ook in het geval van de lawaaihinder en de verdere leefbaarheid voor onze nationale luchthaven in Zaventem blijven de Franstaligen hun Vlaamse onderdanen jennen. Telkens kunnen ze rekenen op de paarse onderdanigheidvan de federale regering Verhofstadt.
Maar Vlaanderen kan dit niet langer dulden. Kon met DHL nog een internationale economische context worden ingeroepen, dan liep het debacle rond BHV en het weigeren van het arrest van het Arbitragehof toch wel de spuigaten uit. De Vlaamse Paarse excellenties weigerden toen zelfs hun onverwijlde belofte uit te voeren en hun eigen wetsvoorstel Daems voor de splitsing te stemmen in de kamer. We zien nu dat de Franstaligen ons blijven pesten als bloedzuigers, ook als dat de economie van gans ons land in gevaar brengt.
Er lijkt maar één middel meer om hen tot andere gedachten te brengen. Stop de miljardenstroom naar Wallonië, voer het gelijkheidsbeginsel in waarbij de stem van elke Belg evenveel waard is, zorg ervoor dat elke overtreding op de federale grondwet gesanctioneerd wordt (vb tweetaligheid Brussel). Dan kunnen onze Franstalige politici eens duidelijk maken of ze ook elke voorkeurbehandeling, onze solidariteit, extra politieke mandaten boven de 60/40 bevolkingsverhouding en extra openbare (politieke) jobs niet vragen.
De Europese regeringsleiders of de leden van de Europese Commissie moeten zich niet achterde non in Frankrijk of de sterke neen in Nederland schuilen om een schuldige te vinden voor de impasse of ernstige crisis in Europa. Zij zijn veeleer de aanleiding, de schietschijf voor de negatieve stem voor het Europees grondwettelijk verdrag.Chirac misbruikte het referendum als een gelegenheid om zijn schrijnend blazoen te laten heropleven, maar de Fransebevolking strafte hem en het huidig gekonkelfoes in Europa af. Vergeten we niet dat ook al in het referendum over de invoering van de Euro er maar een nipte meerderheid was in Frankrijk. Chirac gaf nu de doorslag. In Nederland is het politieke bestel, na tien jaar Paars en de omwenteling met Pim Fortuyn, volledig de trappers kwijt. Ook hier dreigt Paars ons land naar een al of niet lange tijd van naweeën te leiden. Hier hebben we met de aanhang van het Vlaams Blok-Belang al een barometer.
Inzake Europese inzet en betrouwbaarheid zijn onze huidige regeringsleiders zeker niet de evenknie van hun voorgangers. De Europese geloofwaardigheid van Brandt-Kohl en Mitterandof Tindemans-Martens-Dehaene bij ons steekt schril af tegen de geloofwaardigheid van de huidige leiders, waar het eigenbelang of het gebrek aan Europese visie afdruipt. Ook voor de Europese commissie is Barosso maar een schaduw vergeleken met Delors. Verhofstadt is maar op de Europese kar gesprongen als hij voor zichzelf een postje zag als leider van de Europese Commissie.Die Europese Commissie werd door Paars gebruikt als handige en financieel interessante uitwijkpost voor opgebrande politici als de vorige PS-voorzitter X (1999) (zat klem met PS-schandalen) of Michel (2003).
Misschien zet de huidige Europese crisis en de daaruit te verwachten desastreuze gevolgen in de strijd om mee te kunnen blijven spelen in de wereldeconomie, elk op zijn niveau aan tot bezinning. Het is niet moeilijk om te begrijpen dat we allen baat hebben bij een Europese samenwerking, maar dan moet die dan ook volop gerespecteerd worden door de regeringsleiders van alle landen en niet enkel gebruikt als vuilnisbelt voor minder aangename maar nuttige eigen maatregelen. We hebben dringend nood aan geloofwaardige Europese leiders als Juncker.
We zouden gaan denken dat de holebis oververtegenwoordigd zijn in de politiek, en dat is misschien ook zo, maar de bekommernis en onverwijlde tegemoetkoming aan al hun vermeende rechten doet toch ook denken aan een voorkeurbehandeling. Het homo-huwelijk met alle rechten aanvankelijk zelfs nog niet alle plichten - is nog maar realiteit en de volgende stap staat al bovenaan de agenda.Kan Paars bezwaarlijk pochen dat het bezig is met de problemen van de meerderheid van de bevolking, dan doen onze excellenties wel opvallende inspanningen om zich progressief te kunnen noemen.Themas als economie, tewerkstelling en plichtsbewuste politieke daadkracht voor algemene welvaart zijn afgezaagd, terwijl er zoveel meer publiciteit kan gehaald worden door maatregelen te nemen voor minderheidsgroepen als holebis, door drugs te gedogen, belastingsinspecties onmogelijk te maken ofbuitenlandse staatslui te beledigen.
Als het gaat over de uitvoering van een arrest van het Arbitragehof, dat duidelijk maakt dat de door Verhofstadt ingevoerde nieuwe kieswet ongrondwettelijk is als BHV niet wordt gesplitst, dan kan dat niet en zijn er onverwijld wel andere katten te geselen. Het brengt ons rechtsbestel en onze democratische instellingen in gevaar, daar het huidig federaal parlementin feite een gevolg is van bewust vervroegde maar toch ongrondwettelijke verkiezingen in 2003 en ook de Europese van 2004, de provinciale van 2006 en opnieuw de federale in 2007 blijven doorgaan met de ongrondwettelijke kieskring BHV. Die andere katten blijken nu de holebi-adoptie, een nieuwe federale steun voor Francorchamps, en nog dergelijke paars-geïnspireerde grillen.
Om bij het thema van de adoptie en het zorgouderschap te blijven, zijn ook hier dringender vraagstukken dan ingaan op de adoptie-vraag van enkele elitaire holebi-koppels. Daar wachten niet tientallen, maar tienduizenden gezinnen op en een veelvoud van kinderen. Zo hebben alle wedersamengestelde gezinnen en hun kinderen dringender behoefte aan een betere juridische regeling van de rechten en plichten van zorgouders en de kinderen. Dat gaat niet alleen over erfenissen, maar ook over bezoekrecht, over de opvolging van schoolresultaten en over andere dingen die erg belangrijk zijn in het dagelijkse leven van die kinderen en zorgouders. En de gezinnen met kinderen moeten intussen voor hun moeilijke combinatie met hun werk maar op voorzieningen wachten, want die enkele holebi-adopties zijn toch zo belangrijker.
Moet er net als met de Europese grondwet ook inzake holebi-voorzieningen geen pauze worden ingelast of moet alles vlug-vlug worden doorgeduwd. Het zegt genoeg dat de Gezinsbond daarbij met intrekking van hun betoelaging wordt bedreigd, omdat ze eerste even willen nadenken over het belang van het kind. Kunnen we ons in de situatie plaatsen van een geadopteerd kind van een homo-paar, waar we geen enkele natuurlijke band mee hebben
Paars Verhofstadt heeft probleem nachtvluchten zelf geschapen
Het probleem met de nachtvluchten dreigt te escaleren. Daarmee krijgt Paars(groen) Verhofstadt gewoon het deksel op de neus van eigen gecreëerde problemen. Was het Durant en Verhofstadt I, die persé problemen moest zien in de nachtvluchten boven Brussel en in de buurt van Paarse excellenties. Daarom werden de nachtvluchten geconcentreerd over de Vlaamse rand. Dat kon natuurlijk niet en de carroussel begon te draaien, eerst traag, maar uiteindelijk is het probleem niet meer te overzien. Wispelturig Paars kent daarvan iets. Is ook het probleem rond BHV en het arrest van het arbitragehof inzake de kieskring BHV ook geen gevolg van het Paarse eigenbelang van Verhofstadt. Hij wilde persé de kieswet wijzigen naar Paars model. Die was niet meer in regel met de grondwet, maar daar hebben ze hun voeten aan geveegd. We zitten nu opgescheept met een regering en een Paarse meerderheid, die eigenlijk is ontstaan na ongrondwettelijke verkiezingen. Maar ook de Europese verkiezingen 2004; de provinciale verkiezingen 2006 en opnieuw de federale verkiezingen moeten van Verhofstadt-FDF ongrondwettelijk doorgaan. Dan zullen ze het spijtig vinden dat het land uiteenvalt en het buitenland ons niet meer betrouwbaar vindt.
Er zal nog veel werk zijn voor Somers en co om Verhofstadts Leugens en Dictaten op te volgen. Als alle VLD-ers buitenvliegen die bij de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen onder een andere naam opkomen, dan is de ravage niet meer te overzien. Alle kandidaten van ONS zijn dus VLD-ers en moeten in de pers vernemen dat ze buiten vliegen zonder dat ze maar kennis kregen van het probleem, om maar niet te spreken over enige mogelijkheid tot verdediging. VLD maakt dus de D in zijn partijnaam waar : Dictatuur. V van Verhofstadt staat al lang niet meer voor Vlaams, zelf niet voor een buitenstaander en de L van Leugens en bedrog horen we regelmatig. Waar is de tijd dat de Liberalen nog opkwamen als Pest Voor Vlaanderen. Nu toont elke letter in VLD een betreurenswaardig aspect van waar ze voor staan!
Het fabeltje van de verschuiving van belasting op arbeid
Verhofstadt heeft de Van Thillo-persgroep, dit keer De Morgen, bereid gevonden om ongenuanceerd een gordijn op te hangen rond de noodzakelijke besparing van 4 miljard Euro om zijn begroting in evenwicht te houden. Het kon natuurlijk niet dat een maand na het vorige begrotingsconclaaf, dat één week duurde, Paars zou aankondigen dat er toen maar wat oplapwerk werd verricht en niet echt rekening werd gehouden met de economische toestand. Intussen groeit het tekort tot vier miljard Euro en horen we dat ook de Belgische Euro- norm inzake schuldafbouw niet wordt gehaald.
Verhofstadt haalt het Vivant-standpunt van multi-Euromiljonair Duchatelet van stal, dat een verschuiving wil van belasting op arbeid naar BTW-belasting op consumptie. Eerder werd dit plan al gekelderd als gewaagd, onrenderend en onrealistisch, zeker als het niet kadert in een Europees geheel. Maar onze wispelturige leiders kunnen natuurlijk niet wachten en vooral het plan kan andere duistere objectieven verdoezelen. Het moet ook een alternatief bieden voor de negatieve perceptie vanPaars, dat maar wat aanmoddert en weigert zijn democratische conclusies te trekken uit zijn desastreus beleid van schandalen. In de peilingen heeft amper nog 35 % van de Vlamingen vertrouwen in de Paarse partijen. Verhofstadts partij kennen we alleen nog van Leugens en Dictaten.
Het plan zelf wil een belasting op arbeid verminderen, maar tegelijk de gezinnen meer belasten op hun aankopen. De belastingen op arbeid(ers) bedragen inderdaad 55 % van de totale fiscale ontvangsten. Maar die dan afschuiven op de consumptie zorgt voor andere nog niet ingecalculeerde problemen, wat voor wispelturig Paars uiteraard geen probleem is omdat bij ons federaal Paars ministerclubje eigenbelang altijd op de eerste plaats stond. De BTW op consumptiegoederen is in ons land al beduidend hoger dan in de buurlanden. Ook economisch is het niet verantwoord omdat het consumentenvertrouwen nu al op een dieptepunt staat.
Bovendien moet de operatie ook 4 miljard nieuwe inkomsten opbrengen op de begroting tijdelijk weer op de sporen te zetten. Waarom niet sleutelen aan de inkomsten uit vermogens ?Het belastingssysteem is sedert 2000 al veel minder een stelsel naar draagkracht en vermogen sedert de afschaffing van de hoogste belastingsschalen, fiscale amnestie en een afbouw van de belastingsinspectie op fiscale fraude. De belastingen op het vermogen (successierechten, registratierecthen en schenkingsrechten) samen met de roerende en onroerende voorheffing en de personenbelasting op kapitaalinkomsten gedroegen in 1997 maar 9,2 % en zijn ondertussen nog gedaald.
De verschuiving van lasten op arbeid naar BTW en accijnzen zal ook haar effect op de index niet missen.. Daardoor zullen de lonen weer gaan stijgen en wordt het een vestzak-broekzakoperatie. Of misschien gaat onze Numero Uno nog verder en schaft hij ook de automatische indexering af. De prioriteit moet een algemene verlaging van de fiscale druk blijven en niet het verschuiven van de belastingen, dit keer niet naar lagere besturen, maar naar BTW en minder controleerbare ingrepen. Zouden Verhofstadt en co eens eindelijk kunnen een beleid voeren dat de economie en de welvaart echt dient in de plaats van te pas en onpas met nieuwe belastingsballonnen op de proppen te komen. Stop met al uw arrogantie of wispelturigheid en laat de kiezer de kans om te zeggen wat ze denkt van al die fabeltjes.
België telt zowat 61.700 Euromiljonairs en daarvoor is de waarde van hun hoofdverblijfplaats niet meegerekend. Dat aantal is vorig jaar met 6,6 % toegenomen. De Belgische bevolking is dat jaar ook 2 % armer geworden. Eind 2003 stonden 73.228 huishoudens op de wachtlijsten voor een sociale woning. Er werden dat jaar 2.484 huishoudens volledig afgesloten van elektriciteit en 1.578 van aardgas en dat terwijl de liberalisering van de energiemarkt het allemaal zoveel goedkoper ging maken. Meer dan de helft van alle uitkeringsgerechtigde volledig werklozen heeft een diploma dat niet hoger is dan lager secundair onderwijs. Werkloos zijn, houdt een sterk verhoogd armoederisico in. 32 % van de werklozen valt onder de armoedegrens, tegenover 3 % van degenen die werk hebben. Sinds 1999 steeg het aantal niet-beschermde personen in de ziekteverzekering met 46 %. In 2003 ging het om 163.000 mensen. Dank u, Paars. De afschaffing in 2000 van de hoogste belastingsschalen voor de Euromiljonairs en tegelijk op de laagste inkomens nog extra besparen was dus schandalig, wraakroepend. In tien jaar nam het aantal behoeftigen dat aanklopte bij de voedselbanken toe met 70 %. In 2003 moesten 100.000 mensen een beroep doen op de voedselbanken.
De federale regering Verhofstadt en minister Reynders in het bijzonder blijft aanmodderen met de jaarlijkse belastingsaangifte.Ik begrijp dat alles wat met het correct innen van belastingen moeilijk ligt voor Paars, dat in verband met het thema alleen maar bezig wil zijn om de publieke opinie wijs te maken dat ze belastingverlaging wil doorvoeren.Het stiefmoederlijk behandelen van de belastingsdiensten of zelfs een tegenwerken hoort daar blijkbaar bij.Fraudeurs, witteboordcriminelen en dergelijke belastingontduikers kunnen zich geen betere partners indenken om hun praktijken ongestoord te kunnen uitvoeren.Ze krijgen daar nog allerlei gunstmaatregelen zoals fiscale amnestie en onmogelijkheid van inspecties bovenop.
Wil Reynders nu met zijn starheid omtrent uitstel voor het indienen van de belastingsaangifte de schone schijn opzetten voor een desastreus beleid. De laatste jaren is de indieningsdatum steeds moeten uitgesteld worden wegens problemen bij zijn diensten en die zijn geenszins opgelost.Tot begin deze maand was hij er nog altijd niet in geslaagd om zijn elektronisch aangiftesysteem TAX-on-web zonder problemen te laten werken. Alle waarnemers, met de Paarse goed-nieuws show als enige uitzondering, zijn het erover eens dat het dit jaar ingevoerde zogezegde vereenvoudigde belastingformulier allesbehalve klantvriendelijk is. Ook Test-Aankoop vindt het invullen van de papieren ingewikkeld en zowel vormelijk als inhoudelijk allesbehalve vereenvoudigd.
Er is volgens de consumentenorganisatie nood aan een snelle oplossing zodat de gewone consument de tijd zou krijgen om zijn aangifteformulier correct en accuraat in te vullen. De organisatie wijst erop dat de aangifteformulieren dit jaar vrij laat bij de mensen zijn toegekomen. Mensen die een boekhouder inschakelen krijgen bovendien drie maanden langer tijd voor hun belastingaangifte.
Ook met de afrekening loopt het fout. Dit jaar is het aantal fouten opvallend hoger dan voordien, melden belastingconsulenten. Zowel kleine als grote boekhoud- en accountantskantoren spreken van 'een rampscenario'. Mensen die een belastingconsulent in de arm nemen, hebben geluk. Anderen beseffen vaak niet eens dat ze een verkeerde afrekening ontvingen.
Europa heeft nood aan beperkte, welomschreven reflectieperiode
Jean-Luc Dehaene blijft een echte staatsman. Als alle politieke leiders ondanks het duidelijk neen-signaal maar blijven doordrammen over het ongelijk van de kiezers of zoals De Gucht de schuld ook steken op een gebrekkige campagne, trekt Dehaene daaruit al de democratische conclusie dat de Europese bonzen beter in eigen keuken kijken. Europa heeft nood aan een beperkte, welomschreven reflectieperiode, noemt hij dat. En ik meen dat ook de meerderheid van Frankrijk, Nederland en ons land achter die conclusie kan staan. Dehaene komt er inderdaad ook eerlijk voor uit dat ook België in een referendum NEEN zou stemmen op de vraag over de Europese grondwet.
De grote kloof tussen de elite en de burger bij ons illustreert zich duidelijk in het gebrek aan populariteit van de huidige federale meerderheid (nog amper 35 % van de bevolking). Dat zou zeker zijn weerslag hebben gehad bij een referendum. Maar dat heeft inderdaad niet veel te maken met de vraag over het Europees grondwettelijk verdrag. Ook veel neen-stemmers zijn akkoord dat onze toekomst ligt in een Europese samenwerking en dat het grondwettelijk verdrag daarbij een antwoord kan bieden voor een doorzichtige en veilige organisatie.
Dat ge met een ja-of-neen-referendum de waarde van de grondwet niet kunt beoordelen, was Dehaene en andere realisten al voordien duidelijk. Maar de arrogante elite-politici dachten dat ze de publieke opinie wel in handen hadden, veeleer dan hun gespeelde bekommernis naar transparantie of democratische inspraak. Met concrete vragen als :,,Ben je akkoord dat Europa meer doet in de strijd tegen de grensoverschrijdende misdaad?'' of ,,Is er meer gezamenlijk buitenlands beleid nodig?'' of: ,,Moeten de economische hervormingen gezamenlijk aangepakt worden?'' kon de discussie misschien meer geconcentreerd worden rond het Europese project.
Dat Jean-Luc Dehaene, de ondervoorzitter van de Conventie die de ontwerptekst van het verdrag opstelde, zegt dat er minstens moet worden nagedacht over de verdere uitbreiding van de Unie bewijst dat zijn voelhorens bij de basis nog altijd werken en hij daar rekening wil blijven mee houden. En voor wie het gebeuren langs de zijlijn volgt, moet toch ook hebben opgemerkt dat het ratificatie-proces van het grondwettelijk verdrag na het afblazen van het referendum in Groot-Brittanië en de aarzeling in andere Europese staten levenloos is geworden. Voor Dehaene is er minstens een moment van reflectie nodig. Men moet minstens de vraag durven stellen hoe het nu verder moet.
Dehaene : De ratificatie moet gedurende een afgesproken periode, bijvoorbeeld een jaar, opgeschort worden om een open reflectie te organiseren. De uitkomst daarvan moet volledig open zijn. Maar het mag in geen geval een reflectie worden in het luchtledige. Ze moet duidelijk beperkt zijn in de tijd, met een vast tijdstip om conclusies te trekken. Alle partijen moeten daarbij betrokken worden, zowel de nationale parlementen en het Europees Parlement als de regeringen en de Commissie. We moeten een methode vinden om eruit te geraken. Ik zeg niet vooraf of er een nieuwe Conventie moet komen. Ik weet het niet. Laat ons erover nadenken.
Steeds meer Belgische miljonairs, maar ook toenemende ellende
Het aantal Belgische particulieren die beschikken over een vermogen van van minstens een miljoen dollar, zonder daarbij de waarde van hun hoofdverblijfplaats mee te rekenen, is in 2004 gestegen met 6,6 procent. De stijging van het aantal Belgische miljonairs zou volgens de beurskrant l'Echo onder meer te danken zijn aan de fiscale amnestie, waardoor "verdwenen" geld terug is komen bovendrijven. In totaal zijn er 61.700 Belgen die minstens een miljoen dollar bezitten, zo blijkt uit een studie van Merill Lynch en Capgemini over de evolutie van de rijkdom in de wereld.
Ter vergelijking, in Europa steeg het aantal miljonairs in 2004 slechts met 4,1 procent, met uitzondering van Spanje en Groot-Brittannië, waar er een toename was van respectievelijk 8,7 procent en 8,9 procent dankzij de immobiliënmarkt in Spanje en dankzij een aantrekkelijk fiscaal profiel in Groot-Brittannië.
Ook in België is het dus goed voor Euro-miljonairs. De verwachting is dat het aantal miljonairs alleen nog maar zal stijgen. De meeste miljonairs in ons land zijn ondernemers, gevolgd door topmagistraten, managers en topchirurgen. Daar hebben we niet direct problemen mee. Wel met het gunstig klimaat, dat hier in België de laatste jaren is geschapen voor deze topklasse. Denken we maar aan het bewust laten ineenstuiken van de controle op fiscale fraude, witteboordcriminaliteit en andere hobbys van deze topklasse. Daar is ook de afbraak van het belastingssysteem naar draagkracht en vermogen, waarvan de afschaffing van de hoogste belastingsschalen een opvallende getuige is.
Bovendien is de belastingsdienst in ons land de laatste jaren door Paars zodanig tegengewerkt en bewust stiefmoederlijk behandeld dat uiteindelijk alleen nog bij de werknemers de rekening klopt. Vooral wraakroepend daarbij is dat Verhofstadt en co veel minder te vinden zijn om evenveel aandacht en vooral solidariteit te geven voor de miljoenen anderen die wegens werkloosheid, ziekte, ongeluk dat ze niet rijk geboren zijn, problemen hebben om rond te komen of een leefbaar bestaan te leiden. Het is duidelijk niet rechtvaardig als de miljonairs bijkomend nog moeten genieten van tal van fiscale voordelen, terwijl de door omstandigheden in moeilijkheden geraakte buren nog zoveel mogelijk moeten inleveren.
Ander cijfer is dat België in een jaar 2% armer wordt. De conclusie kan iedereen maken : de rijken worden rijker, maar globaal worden we armer. Snapt u het ? Ook bij de Paarse belastingsverminderingen geldt hetzelfde scenario : Enkel de Euromiljonairs betalen beduidend minder, maar de globale belastingsdruk is gestegen. Wie betaalt die verhoogde belastingsdruk dan ? ...
Hoeft eigenlijk geen commentaar ! De invulling van de letters in VLD staan steeds meer voor 'Verhofstadt', 'Leugens' en 'Domme uitspraken of partijDictatuur'.
Citaat uit Nederland : DEN HAAG - Het kabinet vindt de manier waarop de Belgische minister van Buitenlandse Zaken De Gucht zich over premier Balkenende heeft uitgelaten, onacceptabel. Minister Bot van Buitenlandse Zaken zal maandag de Belgische ambassadeur ontbieden voor opheldering. De Rijksvoorlichtingsdienst heeft dat zaterdag gezegd.
De Gucht noemde in een interview met de Vlaamse krant Het Laatste Nieuws Balkenende "een mix van Harry Potter en brave stijfburgerlijkheid, een man in wie ik geen spoortje charisma kan ontwaren".
De Gucht krijgt als minister van de Belgische minister wel een grotere wedde dan die van de Nederlandse minister-president, maar is hij daarom zoveel meer dat hij een staatsleider van een naburig en bevriend land zomaar mag beledigen en kleineren. Eigenlijk maakt dit nog eens duidelijk dat onze minister van Buitenlandse Zaken niet bekwaam is en te arrogant is om ons land te vertegenwoordigen in het buitenland.
Ontslag is de enige verontschuldiging voor dergelijke uitspraken. Het blijven ontkennen nadien en als de bandopname dan zijn uitspraken alleen maar kunnen bevestigen, zich nog altijd van geen schuld bewust zijn, maken hem onaanvaardbaar voor een ministerpost ! Onvoorstelbaar ! Nog maar eens een duidelijke voorbeeld van hoe de laatste 5 jaar de reputatie en de welvaart van ons land is te grabbel gegooid. Wat in tientallen jaren met hard werken is opgebouwd, wordt door de arrogantie van onze paarse excellenties in enkele jaren vernietigd.
En wie gelooft nog dat Verhofstadt en De Gucht in een referendum van de Belgische bevolking een Europese JA zouden bekomen hebben... Telkens onze Guynokio zijn burgers zou willen overtuigen, zou het Europese project een pak minder geloofwaardig overkomen tot er een meerderheid zou zijn om NEEN te zeggen. Neen, tegen die Paarse excellenties. Neen, tegen het liberale establishment. Een krachtig NEEN tegen onze Numero Uno, voor wie elke grondwet ondergeschikt is aan zijn onblusbare machtsdrang. Voor ons mag Verhofstadt zijn droom om President te worden van Europa. gewoon opbergen. Zijn ambitie, reisjes en geschenken om voorzitter te worden van de Europese Gemeenschap hebben België al genoeg belastingsgeld en bestuurstijd gekost.
Nederland zegt verpletterend NEEN aan Europees circus
De Nederlandse bevolking heeft zich massaal uitsgesproken tegen het nieuwe Europese grondwetsverdrag. Wie na het NON in Frankrijk nog kon twijfelen over de juiste intentie van de Europese basis, kan er nu niet naastkijken. Bij de man in de straat is er onvrede over wat daar in de Europese tempels beslist wordt. We krijgen steeds meer de indruk dat Europa een dekmantel is voor eigen profijt en er bovendien nog een liberaal beleid wordt uitgetekend dat nefast wordt voor de welvaart van de meerderheid van de bevolking bij ons. Uit de massale opkomst blijkt dat de mensen bijzonder sterk gemotiveerd waren om hun gedacht daarover eens tot uiting te brengen. Niettegenstaande de grote meerderheid van hun politieke volksvertegenwoordigers campagne voerden om van de Europese grondwet een sterk positief signaal te geven, hebben ze de politieke caste zonder twijfel hun eigen krachtig signaal meegegeven.
Wat Nederland is ook het ongenoegen over hun eigen politici zeker niet verdwenen. Tien jaar verpampering van Paars Kok-Balkestein blijft zijn sporen nalaten. Pim Fortuyn is wel vermoord, maar wat hij in Nederland heeft duidelijk gemaakt, blijft springlevend. De regeringen met Fortuyns erfgenamen en huidig roomsblauw van Balkenende hebben daar nog geen antwoord op gegeven. Bij dit referendum was de verdediging van zowel regeringszijde als bij de SP, de voornaamste oppositiepartij, ook onwennig-onhandig-onvoorbereid. De politici kunnen de mensen niet overtuigen met dit Europees beleid.
En wie gelooft wat de opiniepeilingen hier in België en Vlaanderen aangeven : België en Vlaanderen staat achter de Europese grondwet. Een referendum zou hier evenzeer een "NEEN" hebben opgeleverd. Daarvoor staan ook hier onze arrogante Paarse excellenties, die vanuit hun ivoren toren steeds ongeloofwaardiger overkomen. Hun beleid is één grote leugen. Ze zijn vooral bezig met hun persoonlijk postje, met hun partij, met hun profijt nu en in de toekomst. De overgrote meerderheid van de bevolking komt er bekaaid uit. Waar zijn onze rechtlijnige politieke leiders, die vooral bezig waren met de toekomstige welvaart van hun bevolking, die bezeten waren om hun mensen een menswaardig bestaan te geven en die dan ook overtuigend overkwamen als ze het Europese project verdedigden. Met Tindemans en andere leiders was het inderdaad anders!
Bijna 55 % van de Fransen hebben zondag in het referendum over de Europese grondwet NON gezegd tegen het huidige Europese project en tegen de politieke leiders van hun land. Zowel inhoudelijke als externe factoren hebben de stemming beïnvloed. De enthousiaste oproepen ter verdediging van de grondwet door president Chirac en de leiders van zowel de cerntrum-rechtse meerderheid als de socialistische oppositie hebben de Franse bevolking niet kunnen overtuigen van de voordelen van de grondwet (vb. eenvoudiger werking en een sterkere socio-economische macht) noch hun vrees kunnen weerleggen voor vermeende nadelige gevolgen van de grote Europese integratie met Oost-Europa (vb. Bolkestein-richtlijn).
De intense campagne heeft de ontevreden Fransen massaal naar de stembus gedreven om hun onbehagen weer te geven over de elitaire liberale establishment-politiek in Europaen het manklopende beleid van hun arrogante leiders in Parijs, die elke geloofwaardigheid hebben verloren. President Chirac heeft blijkbaar zijn rebelse landgenoten begrepen en gaf zondagavond vlug zijn nederlaag toe: Frankrijk heeft zich democratische uitgesproken. Ik neem acte van deze soevereine beslissing.Onze Belgische Verhofstadt, die de job van Europees president ambieert, verklaarde de neen stemmen dan weer typisch als een roep naar nog meer Europa
Het is duidelijk dat de Europese Unie met het NON vanmedestichter Frankrijk naar een crisis gaat.Daar kan woensdag nog Nederland bijkomen. Het was de bedoeling dat het verdrag tegen november 2006 zou goedgekeurd worden door alle 25 EU-landen.Momenteel hebben al tien lidstaten de grondwet goedgekeurd. In België is dat nog niet gebeurt maar er bestaat geen twijfel dat dit in orde komt. Voor de federale kamer en senaat is de stemming al achter de rug en nu volgen nog de vijf regionale parlementen (Vlaams, Brussels, Waals, Duits en Franstalige gemeenschap).
De wedden van onze politici : ministers en parlementairen
Laten we maar starten met te zeggen dat Robert Stevaert geen gouverneur is geworden om meer te kunnen verdienen.Een gouverneur in België verdient 72.400 . Het is een publiek geheim dat Steve S. als partijvoorzitter en Vlaams parlementslid een ministerwedde opstreek, naast royale presentatiekosten en bijkomende voordelen. Een gewone Belgische minister heeft een jaarsalaris van 178.921 (of7.217.655 BEF). Daarbij komen nog 2.519 vakantiegeld, 4.786 eindejaarspremie, 3.312 representatiekosten en 12.802 vergoeding voor huisvesting en nog wat kleinigheidjes. Het rekeningetje loopt dus op tot 202.340 of 8.162.375 BEF.
En dan spreken we nog maar van een gewone minister. De eerste minister en de vice-premiers verdienen nog stuk meer. Voor de eerste minister zou het startbedrag al 192.000 bedragen. Ze hebben er dus wel voor gezorgd dat ze daarbij nog mee profiteren van de afschaffing van de hoogste belastingsschalen. Als we een vergelijking maken van de jaarsalarissen van de Europese premiers, doet onze Belgische excellentie het helemaal niet slecht. Hij verdient 50 procent meer dan zijn Nederlandse ofFinse collega. en dubbel zoveel als zijn Spaanse collega.
Ministers hebben ook steeds een auto met chauffeur ter beschikking en een lucratieve visa-kaart, waarmee heel wat meer mag betaald worden dan bv. een nieuwe bril. Al is in het verleden wel eens opgetreden tegen een wilde braspartij in Parijs, die Chevalier toen zijn ministerpost kostte, de laatste vijf jaar bestaat blijkbaar geen beperking meer in het gebruik.Huidig gekend recordhouder is minister Dewael, die het presteerde om 3.390 (136.752 BEF) uit te geven in de Stucki (Bazel, Zwitserland). Het duurste etentje van Stevaert kostte maar 842 (34.000 BEF) in de Baguettes Impériales (Brussel, 1 Michelin-ster).
Een volksvertegenwoordiger of senator verdient jaarlijks 69.209 of 5.768 (232.691 BEF) per maand. Daar komt nog een niet belastbare onkostennota van 19.381 bij. Verder krijgt hij nog een eindejaarspremie van 2.020 en 5.307 vakantiegeld. 36 federale parlementsleden krijgen nog een supplement als bureauleden, voorzitter, vice-voorzitter, secretaris, groepsleider of questor. Al naargelang hun functie komt er 11 à 72 % bij hun basiswedde. Kamervoorzitter De Croo verdient zelfs nog iets meer dan de eerste minister.De democratie is onbetaalbaar, zegt hij dan.
Volledigheidshalve moeten we er bij vertellen dat alle partijen, ook het Vlaams Belang, dit systeem aanvaarden. Vermeld moet ook dat de parlementairen en de meeste ministers een deel (10 of meer %) van hun wedde afstaan aan de partij. Voor het Vlaams Belang is dat 15 % en het niet meer boven de eigen kiesdrempel geraakte Groen hield het bij 25 %.
De wedden van onze politici : burgemeester en schepenen
Zoeken naar de bezoldiging van onze politici is toch niet zo eenvoudig en zo openbaar als ik het me vooraf had voorgesteld. De zoekmachines op internet brengen me niet veel verder dan wetteksten van de nieuwe gemeentewet van 1999 en besluiten over verhogingen van vakantiegeld in 2002. Het valt op dat de openbaarheid van bestuur vooral geldt voor de gemeentemandatarissen, maar dat de wedden van onze toppolitici zoveel mogelijk uit de openbaarheid worden gehouden.
De wedde van de burgemeesters en schepenen is af te leiden uit Afdeling 5 van de nieuwe gemeentewet van 4 mei 1999 (BS 28-7-1999).Art. 19 van de gemeentewet zegt dat de wedden van de burgemeesters worden vastgesteld door toepassing van de opgenomen coëfficienten op het hoogste bedrag van de in art. 28 vastgestelde weddenschaal van de gemeentesecretaris van de betrokken gemeente. Het Art 28 is nog overgenomen uit de wet van 30-7-1994 en we werken met de wedden van de secretaris, die zijn gekoppeld aan spilindex138,01 uit 1990.
We komen dan tot volgende bedragen in oude BEF (met 22 weddeschalen van gemeenten met minder dan 300 inwoners tot deze boven 80.000 inwoners) :
1° gemeenten van 5.000 inwoners en minder :556.092 => 1.025.995
2° gemeenten van 5.001 tot 10.000 inwoners : 1.133.552 => 1.290.183
3° gemeenten van 10.001 tot 20.000 inw.: 1.479.004 => 1.584.403
4° gemeenten van 20.001 tot 50.000 inw.: 1.888.609 => 2.130.387
5° gemeenten van 50.001 tot 80.000 inw.: 2.498.554
6° gemeenten van meer dan 80.000 inw.: 3.012.120 => 3.247.043
Daarbij komen nog een eindejaarspremie en vakantiegeld. Deze bedragen worden door de koning vastgesteld en staan dus niet vermeld in de gemeentewet. De wedden van de schepenen worden vastgelegd op 60 % (gemeenten tot 50.000 inw.) of 75 % (grotere gemeenten) van die van de burgemeester. Ze gaan dus van 333.655 =>2.435.282 BEF
Bij al die bedragen moet zowat één derde bijgevoegd aan indexaanpassingen sedert 1990.
De burgemeester en schepenen mogen geen bijkomende verdiensten genieten ten laste van de gemeente, om welke reden of onder welke benaming ook (cf visakaarten Antwerpen en elders). Andere vergoedingen, wedden en presentiegelden voor andere politieke activiteiten naast hun mandaat (vb parlementslid) mag niet hoger zijn dan anderhalve maal het bedrag van de parlementaire vergoeding van de leden van de Kamer van Volksvertegenwoordigers en van de Senaat. Richtbedragen daarbij staan uiteraard niet in de gemeentewet.
De gewone Fransman wil een proteststem uitbrengen en tegen de Europese grondwet stemmen In elk geval geven de Fransen waar ik mee in contact ben gekomen de laatste maand me sterk de indruk dat het "neen" wordt, wat trouwens ook blijkt uit de opiniepeilingen. Momenteel geven die nog een heel nipte meerderheid voor "neen", maar mijn indruk is toch dat het verschil groter zal zijn. De Fransman is massaal aangetrokken om te gaan stemmen en dit keer zou het "neen" kamp - al is dit woord volgens mij slecht gekozen - er het meest voordeel uit kunnen halen. Als we het over een georganiseerd kamp moeten hebben, dan is dat overal in Europa toch het 'Ja' kamp, dat massaal en met veel middelen hun verondersteld kiesvee hebben opgeroepen om hen te volgen. Maar de mensen willen dit keer niet meer meestappen op de trein naar het onbekende.
De tegenstanders van de Europese grondwet kunnen hun visie niet altijd verbaal uitleggen, maar ze zijn evensterk overtuigd van hun gelijk als president Chirac, de partijleiders van de grootste partijen en andere ja-stemmers. Ik hoor dan ondermeer de richtlijn Bolkestein en de wellicht terechte vrees voor de nieuwe oosteuropese werknemers aan lager lonen. Ook het verlies van de Franse eigenheid, vrees voor vreemdelingen maar ook het terechte wantrouwen tegen hun politieke leiders en de Europese zelfverrijking spelen een rol. Het is dus meer dan een proteststem, wegens welig tierende politieke corruptie in Frankrijk en Europa.
Steve Stevaert heeft zichzelf benoemd tot gouverneur van Limburg in opvolging van Hilde Bertrand (CD&V). Hij droomde er al lang van om gouverneur te worden in zijn provincie en dit was een enige gelegenheid om zijn ambitie waar te maken. Daarmee gaat hij de geschiedenis in als de eerste socialistische gouverneur van Limburg. Vlaanderen telt nu twee socialistische (ook Lode De Witte van Vlaams-Brabant) en twee liberale gouverneurs (Camille Paulus in Antwerpen en André Denys in Oost-Vlaanderen) waardoor paars zijn federale macht wel goed heeft verzilverd. Voor Steve was het wellicht nu of nooit. Hij heeft zelf een groot aandeel gehad in de federale verkiezingsoverwinning in 2003, waardoor de SPa voor het eerst de grootste partij werd in Limburg. Maar het gegeven was in juni 2004 al weer voorbijgestreefd doordat de CD&V sedertdien weer de grootste partij is in Limburg. Hij moest nu wel de gouverneurspost pakken of die enige kans zou hem wellicht zijn voorbij gegaan. Misschien is het wel een goede zaak voor de mensen, om het in zijn termen te stellen. Stevaert was een van de machtigste personen in het land en kan wellicht bewerkstelligen dat meer aandacht en middelen naar de provincies zouden gaan. Het beleid van de provincies staat hoedenook dichter bij de bevolking dan het federale niveau of dat van de gemeenschappen. Enkele jaren geleden schroefden de paarsgroene regeringen nog de macht en vooral de budgetten (een paar miljard minder) van de provincies terug. Centraal in beeld in Bokrijk bij de aankondiging van zijn benoeming stond Willy Claes. Robert of Steve Stevaert was eigenlijk de politieke zoon van het door het Augusta-schandaal neergeslagen Limburgse socialistische boegbeeld. Toch was het binnenhalen van de succesvolle café-manager, die het van kelner tot strategisch café-handelaar bracht, aanvankelijk geen succesverhaal. Gesteund door Willy Claes haalde hij in 1985 direct een zetel van provincieraadslid met zowat 800 stemmen en drie jaar haalde hij bij zijn volgende kandidaatstelling maar 400 stemmen. Willy Claes maakte hem wel deputé en het is in die rol dat hij zijn aanhang opbouwde met zijn eerste stunten. Toch wordt hij niet verkozen als derde op de lijst voor de Europese verkiezingen van 1994. Maar hij wordt nadien wel de eerste socialistische burgemeester van Hasselt en Vlaams parlementslid. Dan gaat het snel en wordt hij eind de jaren negentig minister van Ruimtelijke Ordening en vervoer en vice minister-president. Hij vormt duo met Vande Lanotte, brengt reclamestrateeg Janssens binnen en wordt leider van de Teletubbies.
De maskers vallen af, zouden we kunnen stellen.Het laatste jaar gaf het partijgebeuren genoeg stof om te stellen dat de V en de L in de officiële partijnaam op zijn minst gezegd heel wat geweld werd aangedaan.Met zijn gekend voluntarisme pakte Verhofstadt vorig jaar zonder enige democratische besluitvorming van de ene dag op de andere Karel De Gucht zijn voorzitterschap af om het zichzelf toe te eigenen.De Verhofstadt LD was niet ver meer! Met woordvoerder Somers als minister-president in Vlaanderen en interim-voorzitter Sterckx, die in zijn plaats de lakens uitdeelde, kon Numero Uno nergens meer worden tegengesproken.
Voor de L is het niet ver gezocht als we daarvoor het item Leugens en bedrog aanhalen. En dan zijn het bedrog met het vreemdelingenstemrecht , het dooreenschudden van de Vlaamse regering of de flagrante leugens van Numero Uno in het parlement of in exclusieve intervieuws al zo goed als vergeten. De opeenvolgende verklaringen over zogenaamde belastingsverlagingen voor iedereen, de 200.000 bijkomende arbeidsplaatsen en het bedrog rond BHV nemen we er zomaar bij. Maar de vaststelling blijft dat er nog weinig geloofwaardigheid overblijft van de stellige verklaringenvan de partijtop, die van de liberale beginselen eigenlijk een grote leugen maakt.
Tenslotte krijgen we vandaag ook de laatste stap om ons met volle overtuiging te doen besluiten dat ook die D meer aanleunt bij Dictatuur dan dat de partij open staat voor een democratische politieke stellingname. De marge voor kritiek is wel heel smal geworden als een bestuurslid niet eens de mening mag hebben dat het gebruik van volmachten om op te treden tegen dissidente VLD'ers (het gaat dan nog om belangrijke opniniemakers als De Gucht en Dedecker) geen goed doet aan het democratisch gehalte van de VLD. Misschien is mijn reactie al een voorbeeld van het gelijk van deze dissidente VLD-schepen.
We zouden er een niet eens zo ongeloofwaardige karikatuur kunnen van maken. Numero Uno zit op zijn ivoren toren als opperleider en heeft zijn lakeien, die ervoor moeten zorgen dat de gemeenschap onderdanig buigt voor zijn meesterschap. Hij heeft daarvoor zijn woordvoerders-overlopers-lamme volgelingen waar huidig voorzitter Somers er één van is.Het partijbestuur wordt blijkbaar het polit-bureau van Verhofstadts Leugen Dictatuur. Dat moet eenparig zijn ! De andere meningen moeten eruit, als we vandaag zien dat Patricia De Waele onverwijld uit de partij moet worden gezet omdat ze vandaag kritiek had op de volmachten van Somers.Nu telt de inhoud van het woordje onverwijld wel ?!
Het beeld van de dictatoriale leider wordt nog scherper als we weten voor wie de volmachten zijn bedoeld. Het zijn de VLD-bestuursleden, die het hebben aangedurfd om zich democratisch kandidaat te stellen voor het voorzitterschap waar iedereen wist dat Verhofstadt zijn woordvoerder Somers op die post wilde. Daaruit bleek dat JM Dedecker zowat 40 % vertegenwoordigt in de partij. Een andere kandidaat Coveliers werd al buitengewipten Patricia De Waele kwam met 1712 stemmen als derde uit de strijd. Wie nog eens ingaat tegen Verhofstadt is meteen gewaarschuwd, maar wie de Belgische politiek volgt zou dat al moeten geweten hebben.