Argentinië presenteert zich als een land vol tegenstrijdigheden: Buenos Aires, met zijn blik gericht op het oude continent, Europa; het binnenland, gericht naar zichzelf in volle ontplooiing. Wat drijft mensen om een nieuw land te bevolken? Dit boek probeert de voetsporen te volgen van de goudzoekers in Patagonië. Patagonië, het einde van de wereld, het begin van een nieuw leven. Voor vele Europeanen is dit een totaal onbekende streek, hoewel de geschiedenis verbonden is met die van Europa.
De taal is het voornaamste instrument waarmee de mens weigert de wereld te accepteren zoals ze is.
Wij hebben het vermogen, de behoefte, de wereld te loochenen of te 'ontzeggen', ons een andere voorstelling te maken, haar anders te beschrijven.
George Steiner
Hoe vaak zeggen we niet : woorden schieten me tekort. Meestal is dat om emoties uit te drukken. Emoties van spijt, dank, verdriet, plezier, liefde... Juist dan komen echte woorden. Woorden in tranen, in een schaterlach, in een omhelzing. En dat zijn Echte Woorden voor mij.
Voor Pascal Paepen zijn zakendoen en economie altijd al een tweede natuur geweest. In Londen, diep in het financiële hart van de City, voelt hij zich dan ook thuis.
The Crosse Keys is een pub gevestigd in een voormalige bank die zaken deed met China. Binnenin gaat het er druk en luid aan toe en Paepen lacht wanneer hij onze verwonderde blikken ziet. "Dit is waarschijnlijk een van de goedkoopste adresjes in deze buurt. Het moederbedrijf JD Wetherspoon is beursgenoteerd, maar deze pub houdt de prijzen voor gerechten bewust laag. Hier maken ze geen winst op het eten, maar enkel op de sloten bier." Toen enkele jaren geleden KBC een Britse bank overnam die juist hierin was gespecialiseerd, greep Paepen snel de kans om zijn koffers te pakken en naar Londen te verhuizen. Voordien was hij zeven jaar lang trader in de marktenzaal van Brussel.
Ook een kopje koffie?
19-07-2007
Een slordigheidje?
Wel foei een vouwtje in dit blad. En bovendien nog vastgeplakt. Men vraagt gewis; Is dit niet iets wat mode is? Welnee mijn beste lieve meid. Dit is maar voor de zekerheid. Omdat gij onder uw vriendinnen Je zusje haar blad weer terug zult vinden
We zijn allemaal op zoek naar iets, we geven het ook allemaal een andere naam. Als je dat nader bekijkt, kom je tot rare vaststellingen. Het lijkt ons allemaal zo verschillend, zo ingewikkeld. En daarom zetten we ons ertegen af, blijven we gewoon gezellig in ons hoekje zitten: huisje tuintje kindjes partner en blazen we de rest op. Dat werkt meestal wel tot op een zekere hoogte. Als alles blijft draaien zoals wij dat willen, loopt alles goed en hebben we niet meer nodig. Af en toe een aanvaring op je werk of met de rest van je familie, zoals ouders, broers of zussen. Af en toe eens een baaldag en het is weer gefixed, denken we meestal.
We nestelen ons in onze cocoon en alles verloopt smoothy. Elke dag is weer een dag zoals er 7 in de week zijn, met af en toe een rustdag. Dan komen we op adem en vliegen er daarna weer in, sluiten onze ogen en halen eens diep adem. De rekeningen blijven betaalbaar, de kindjes gaan naar school, het werk is haalbaar, de stress is tolereerbaar. Alles is onder controle. Iets wat ons een enorme macht geeft. We kunnen alles zelf controleren, we zijn baas over ons eigen leven!Meer moet dat niet zijn, waarom zouden we dieper zoeken?
Toch gebeurt het vaak genoeg dat de hemel op ons hoofd valt. Een bliksem en daarna stapelen de donderwolken zich rond onze cocoon. Misschien draait het werk vierkant of worden de kinderen ernstig ziek, een partner valt weg. Je grondvesten daveren, je funda-menten begeven. Je bent ten einde raad. De onweerswolken nemen je huis in beslag, de bliksem zindert om je oren. Een enorme krachtige energie verstikt je begrijpen en je doen. Iedereen kijkt je vragend aan en in hun onwetendheid slaan ze de nagel op de kop met hun opmerkingen, terwijl jij als een blinde verwoed de spijkers op laag water blijft zoeken. Je wil terug naar je controletoren, freakerig terug de macht van je eigen leven in handen nemen. Maar de cirkel is niet sluitend, je draait rond als een tol in een neerwaarts spiraal dat steeds vlugger en vlugger draait en de twijgen die je ziet om je vast te grijpen, glijden tussen je vingers door. Na een tijdje ben je te moe om er zelfs nog naar te grijpen. Je bent ongelukkig en een ongelukkig mens is een zeer actieve en energetische geest. Steeds weer ga je op zoek naar oorzaken om je nog meer ongelukkig te maken, op zoek naar reasons, met het zwaard van de kritiek alle twijgen voor jezelf neerhalend, omdat er om je heen misschien toch wel een reden zou zijn om gelukkig te zijn. Je cocoon is verscheurd, het ligt aan diggelen aan je voeten. De controle ben je kwijt.
Toch blijft er ergens in je achterhoofd een stemmetje dat je toefluistert dat er meer is dan alleen het ongelukkig zijn. Je voelt dat je leven niet alleen dit kan zijn. Maar waar moet je naartoe? Welke weg moet je zoeken, je hebt geen levenskompas, geen map waarom de straatnamen staan, een wegwijzer waar duidelijk opstaat waar je naartoe moet. Je begint te zoeken, je begint te twijfelen. Als je na een tijdje ontdaan op een richel even kan pauzeren, even rondom je heen kan kijken, begin je de nieuwe omgeving waar je in terecht bent gekomen te observeren. Je bent een vreemdeling voor jezelf. Beslissingen kan je niet meer nemen, die worden voor jouw genomen. Ze stelen je zelfbeheersing, je zelfcontrole. Je eigen gedachten zijn als een lichte nevel die de gedachten van anderen ontsluieren maar ze niet verduisteren. Je kan niet meer vechten, lijkt het, je raakt in paniek. Je zinnen worden een licht gefluister, onhoorbaar voor hen waarvoor ze bestemd zijn. Je blik dwaalt af en je zoekt vertwijfeld naar dingen uit je veilige verleden. Je probeert verstomd te leven, blind en doof. Je voelt dat je waarheid je ontglipt. Je voelt dat het de waarheid van anderen is die stilaan jouw leven overneemt. In momenten zie je het helder voor je : je leven was een leugen. Maar toch wil je terug naar dat leugenleventje. Het was veilig, warm, zonder grote zorgen. Je had niet zoveel vraagtekens. Maar was dat wel zo, is dat wel zo?
De bliksem die uit de storm van je nieuwe leven in je hoofd flitsen, dwingt je om oprecht te zijn, dwingt je terug recht te staan en jezelf in handen te nemen. De donderslagen in je overhoop gehaalde leven zijn niets anders dan het geluid waarmee de poort van je nieuwe levensweg wordt geopend. Je bent afgedwaald, verdwaald bevind je je op een benevelde bergpas, vol gevaarlijke dogma's en onomstootbare waarleugens. De bergpas van je cocoonleventje is begrensd met rotsblokken van andermans ideeën, lawines van hoe het zou moeten en beterweterij die je in een moment van zwakte gelijk geeft. En toch wil je terug op dat pad, je wil terug, omdat het een effen pad leek, gelijk en gepolijst met al de waarheden als koeien in de groene weide, met alleen maar even je eigen hersenspinsels die als lichte nevels verdwijnen als de zon met al zijn sociale waarheid doorbreekt en jouw sleurwegje verwarmt met hun dagelijkse leugens van het ik-zijn. Je wil terug, op je richeltje steek je je handen uit naar die pas, je verleden, zo kalm en rustig leek het, waarom zou je het andere pad kiezen, dat gepaard gaat met donderslagen en bliksem, waarom niet gewoon de geplaveide straat aflopen die door anderen reeds voor je is geëffend?
Waarom de onzin van je "ik-zijn" kiezen als je zo lichtzinnig de andere ik kan zijn?
Het is juist deze onzin die zin geeft aan verdwaalde reizigers. Zij geraken verder door dit moeilijke pad te kiezen en komen zo dichterbij. Ik weet dat je terug je pad wil afrennen en samen met je omgeving verder wil wandelen over het rijke bloemenveld de groene leugenweide in, de horizon van het onechte tegemoet. Naar de zon van de anderen, met alleen in de vroege ochtend de lichte nevels van je eigen ik, de onzinnige reizigers achter je latend die met de waarheid in hun ogen weten dat voor jou op dit mooie pad eens een muur zal staan. Maar zolang jij je ogen dichthoudt, zie je die niet. Je wil echt terug maar de reiziger kijkt je doordringend aan, hij schudt je wakker, hij toont je het andere pad, het pad dat je zelf al krabbelend zult moeten zoeken.
dit is een berichtje om te vertellen dat mijn schoonpapa beter is. Hiermee wil ik alle hartpatienten ook een riem onder het hart steken. het leven is een geschenk, bewaar het goed.
Kristalkinderen Kundalini energie komt momenteel collectief op gang en verenigt de linker en rechter hersenhelften met elkaar. Er worden ook steeds meer kinderen geboren met deze actieve energie. Ze zijn nog volledig afgestemd op de energie en sporen hun ouders aan om hun eigen bewustwordingspoces te beginnen. Kundalini heeft namelijk de kwaliteit anderen ook in beweging te brengen. Kort gezegd: de energie van deze kinderen raakt de ouders aan en brengt ze in hun inwijdingsproces. Jonge kinderen zijn natuurlijk nog vrij van zorgen en beperkingen. De chakras stromen heel natuurlijk en de aspecten per chakra kunnen zich vrijuit ontwikkelen als zij er de kans voor krijgen. Zij reageren intuitief, maar zijn ook heel slim. Emotioneel intelligent en energiek. Dat is de reden dat volwassenen hen moeten beschermen. Want omdat deze kinderen zo open zijn, kunnen ze ook makkelijk uit balans raken. Vaak herstellen ze wel makkelijk, en hun loyaliteit kent bijna geen grenzen. Soms lijkt het alsof ze erg wijs zijn en weten.
Hoe komt het dat de Kundalini op gang komt? Onze collectieve ontwikkeling naar een ruimer bewustzijn helpt ons daarbij. Ook slaat de aarde volgens sommige berichten al geruime tijd gigantische hoeveelheden energie op. Zonnevlekken en Gammastralen bezorgen de aarde enorme energiegolven die ons in beweging brengen. Er komt veel meer energie vrij in de kosmos en die bereikt de aarde, zo simpel lijkt het. Soms kun je deze energie voelen, kun je er bijvoorbeeld wakker van worden en niet meer in slaap komen. Je kunt allerlei ongemak ervaren tijdens deze energiegolven: trillingen over je hele lijf, transpiratieaanvallen, griepverschijnselen, gewrichtspijnen, angsten of luciditeit. Allereerst zullen gevoelige mensen aangeraakt worden door deze energie, zij zijn er immers al redelijk op ingesteld. Er komt misschien pijn vrij en oud verdriet, ongemak ook. De energie trilt feitelijk los wat we los moeten laten. Energie trilt. Ook onze energie. Emoties en gedachten bestaan ook uit energie. De toegenomen energie maakt dat we massaal loslaten momenteel. Ons lichaam wordt als het ware opnieuw ingesteld op deze nieuwe hogere energie. Het is alsof er grote opruiming wordt gehouden in onze chakras en ons energiesysteem.
Het doven van de energie Kundalini dooft tijdelijk als anderen deze energie bij ons bedekken vanwege hun angsten en onzekerheid of als er niet voldoende voeding in onze omgeving is. Als onze aura steeds wordt gevoed met lagere emotionele frequenties zal dat zeer ongemakkelijk voelen. We herkennen de Kundalini energie dan niet (meer) bij onszelf. Zodra we bij anderen zijn met dezelfde of hogere energie worden we weer gevoed en zullen we ons een stuk lichter en vrijer voelen. Hieruit blijkt hoe belangrijk het is dat we als volwassenen deze energie serieus nemen. We ontnemen onze kinderen anders hun kracht. Televisie kun je in dit licht ook beschouwen als een medium dat kinderen (en volwassenen) makkelijk uit hun kacht haalt.
Linker-en rechterhersenhelft Tot nu toe reageerde de linker hersenhelft: de schijnbaar logische, rationele helft in ons bedenkt voortdurend oplossingen voor alle ervaren problemen en een enorme controle ontstaat momenteel in de samenleving. De politiek, het bedrijfsleven en alle belangrijke stromingen in de samenleving reageren nog sterk vanuit de linker hersenhelft en wel op een beperkende manier. Links bedenkt veel van de soms uitputtende wetenschappelijke benaderingen waar we nu met zijn allen onder lijden. Alle belangrijke uitvindingen worden mijns inziens gedaan als links en rechts goed samenwerken. Intuïtie is namelijk belangrijk bij het vinden van nieuwe zaken. Dromen en groot denken zijn nodig om buiten bestaande grenzen te gaan. De uitwerking van een idee echter vindt vooral plaats vanuit de linkerkant. Als de rechterkant meer betrokken zou worden bij het uitvoeringsproces, zou de aarde minder uitgeput raken en zouden we onnuttige zaken niet verder ontwikkelen. We zouden deze kracht eerder gaan gebruiken om de aarde te ondersteunen.
De krachten van beide kanten in ons ontwikkelen is van groot belang Gevoelige mensen hebben een sterker ontwikkelde rechterhersenhelft. Deze kant is voedend en moederlijk. Ze respecteert de organische structuren om ons heen. Ze voelt zich verbonden met de natuur en moeder aarde. Ze reageert ook heel heftig emotioneel bij tijd en wijle, zeker op dit moment, nu er zich zoveel gevaarlijke en onveilige zaken voordoen (oorlog, armoede, honger, manipulatie). Gebleken is dat het rationele brein, maar waarschijnlijk de gehele Neocortex dan tijdelijk uitgeschakeld kan worden. We reageren dan alleen vanuit instinctieve driften als angst, vijandigheid, vluchten etc. We raken uit onze daadkracht, want sterke angst en woede verlammen ons eerder dan dat ze ons in beweging brengen. Gevoelige mensen zullen dus hun daadkracht meer moeten ontwikkelen. Dat is werkelijk nodig! Als we krachtig worden zullen we de wereld kunnen veranderen! Dat is de reden dat we ons allerlei aspecten die door de linkerhersenhelft worden gerepresenteerd eigen moeten maken als (hoog)gevoelig mens. We mogen deze aspecten niet afwijzen, we hebben ze nodig om een zekere CommonSense te ontwikkelen bij onszelf, ervoor te zorgen dat voelen en denken met elkaar in evenwicht komen. Rationele mensen wijzen vaak te veel gevoel af. Zij zullen moeten accepteren dat ze de ratio niet helemaal zuiver gebruiken, eerder om hun angsten te beredeneren dan om te creëeren. Zij zullen dus weer moeten leren te voelen, zonder altijd oplossingen te zoeken voor ongemak en pijn. Als zij het gevoel niet afwijzen maar durven te omarmen, zullen ook zij in hun kracht gaan staan en anderen bekrachtigen. Dit is dus de reden waarom linkerhersenhelftmensen hun gevoel moeten ontwikkelen en rechterhersenhelftmensen hun logische, denkende linkerkant moeten activeren. Als linker- en rechterkant (mannelijke en vrouwelijke kacht) in ons verenigd worden zal de Kundalini, de creëerende kracht, in ons vrijuit kunnen stromen.
Hoe kun je je kristalkind helpen? Kinderen staan aan de wieg van hun ontwikkeling. Hun brein ontwikkelt zich in hun eerste jaren en ze leren gaandeweg op een juiste, evenwichtige manier te reageren op ervaringen. Input uit hun omgeving is heel belangrijk hierbij. Ze nemen makkelijk overtuigingen over van de volwassenen om zich heen. Heb jij als ouder eerder geleerd je linkerhersenhelft te gebruiken om te beredeneren en je angsten te bezweren, dan om te creëeren, dan zul je nu iets moeten ondernemen om je kristalkind te helpen. Het is ook belangrijk je bewust te worden van de energie in en om je heen. Als je je kristalkind wilt helpen zichzelf te ontwikkelen zonder al te veel ongemak is het allereerst nodig je te ontdoen van angst en onzekerheid. Als jij bang bent zal het kind zich afstemmen op jou en zich afscheiden van de Kundalini. Jouw angst beperkt dus feitelijk je kind. Ook zul je je kind moeten beschermen tegen allerlei negatieve impulsen die nu zo makkelijk vrijkomen in onze samenleving. Prestatiegerichtheid is daarbij niet het enige dat nu nog thuishoort in de opvoeding van kleine kinderen. Het leren omgaan met hun eigen kracht moet eigenlijk voorop staan. Bedenk ook dat dit kind je eigenlijk iets leert: namelijk gaandeweg je eigen kracht te ervaren!
In onze kracht komen Kundalini is manifesterend. Het helpt ons te creëren. Zuivere creatie ontstaat als denken en voelen met elkaar in evenwicht zijn, als linker- en rechterhersenhelft in balans zijn, als de Kundalini ons voorhoofdchakra bereikt. Onze keel- en hartchakra doen momenteel het voorwerk, we leren liefde en vertrouwen steeds meer als uitgangspunt te nemen en onze keelchakra helpt ons te creëren. Groeien door lijden (karma) is binnenkort voorbij. We zullen in de toekomst groeien door onze nieuwe werkelijkheid te creëren. Op dit moment creëren we nog een beperkende angstige werkelijkheid. Maar hier zullen we boven uitstijgen.
Hoe zal die werkelijkheid er dan uitzien als we onze angsten gedag zeggen? Dit maakt ons nu erg onzeker op dit moment. Als we bang zijn en blijven, zal het een angstige werkelijkheid blijven. Zijn we bevrijd van angsten en voelen we ons veilig, dan zal onze toekomst een stralende toekomst zijn. Om dit te kunnen creëren met elkaar zijn momenteel zoveel mensen zich aan het ontdoen van onbewust beperkende angsten.
Ben jij ouder van een kristalkind? Wat kun je dan doen?
1. Maak eens de balans op van wat je allemaal doet en moet van jezelf. Geef prioriteit aan belangrijke zaken. Wat moet je allemaal van jezelf of van anderen? Wil je dat ook doen? En: kan je dat dan ook doen? Wil je niet te veel doen? 2. Leer je te ontspannen. Leer te leven met de flow. Kinderen doen dat ook. Ben je gespannen? Maak je je zorgen? Ben je bang? Doe er iets mee! Hiermee help je je kind als geen ander! 3. Wees gegrond. Gronden is: jezelf serieus nemen, het heft in handen nemen, assertief zijn, keuzes maken, een standpunt innemen. Ook een goed lichaamsgevoel hebben is gronden, je lichaam dat ben jij. 4. Ken je kwaliteiten en je valkuilen. Wat voor een ouder wil je zijn? Wie wil je zijn? Waar liggen in dit geval jouw valkuilen? Perfectionisme? Alles op orde willen hebben? Ben je zorgzaam, dan neem je misschien soms een te beschermende rol op je. Ben je tolerant, dan laat je misschien soms te veel over aan het kind. 5. Hanteer principes waar je achter kunt staan, in plaats van overgenomen overtuigingen (van familie, mede-ouders, vriendinnen etc.) Principes zijn bijvoorbeeld: respect, geduld, moeiteloosheid, dienstbaarheid. Laat beperkende overtuigingen dus los, ontdoe je van ballast uit het verleden. 6. Kijk en luister goed naar je kind. Neem nooit aan dat je kind het al weet. Beschouw het niet als een mede-volwassene, maar als een kwetsbaar kind dat volop aan het leren is en van alles nodig heeft. Stem je op je kind af. 7. Neem de rol van moeder of vader op je. 8. Leer emoties van jezelf en anderen te accepteren. Zoek je eigen waarheid en respecteer andermans waarheid. 9. Wees steeds opnieuw de volwassen begeleider, die echter ook kind kan zijn van tijd tot tijd. 10. Durf risicos te nemen. Altijd mee willen gaan in de waarheid van anderen beperkt je. Neem een eigen standpunt in over de gevoeligheid van je kind. Dat maakt het eenvoudiger antwoorden te vinden als iets zich voordoet. Je staat erdoor in je kracht en geeft je kind het gevoel achter hem/haar te staan!
-Prof, ik ben hier omdat ik me niet goed in mijn vel voel. Iedereen zegt dat ik voor niets deug, ik niets goed kan doen en ik een idioot ben. Hoe kan ik mezelf verbeteren? Wat kan ik doen zodat de anderen me hoger inschatten?
De professor kijkt hem aan en zucht:
-het spijt me jonge, maar ik heb nu echt geen tijd om je te helpen. Ik heb zelf ook een groot probleem en dat moet ik eerst oplossen voor ik jouw kan helpen.
Hij pauzeert even en vervolgt dan:
-misschien kan jij me helpen mijn probleem op te lossen... zou je deze ring voor me willen verkopen op de markt, ik moet een schuld afbetalen, maar je mag hem alleen maar verkopen als ze je er minstens een gouden muntstuk voor aanbieden, voor minder mag je hem niet verkopen.
De jonge twijfelt even maar neemt dan de ring aan. Hij spoedt zich naar de markt en biedt het kleinood aan iedereen aan. Een paar handelaars halen een nikkel of koperen muntstuk tevoorschijn, maar de jonge schudt zijn hoofd.
-ik kan hem enkel verkopen als je me een gouden muntstuk geeft.
De handelaars lachen hem uit en drijven de spot met hem. De jonge echter houdt voet bij stuk. Een oudere man krijgt medelijde met de jonge en wil hem wel helpen, hij ofreert twee zilverstukken. Maar de jonge blijft hardnekkig weigeren. Hoe erg hij het ook vindt, de prof zei enkel voor een gouden muntstuk... teleurgesteld gaat hij terug naar het huis van zijn leraar.
-sorry maar zie, ik deug zelf niet om u te helpen. Ik heb alles gedaan wat ik kon, ik kreeg niet meer dan twee zilverstukken voor uw ring.
De prof kijkt hem treurig aan.
-misschien is het beter dat we eerst de juiste waarde kennen van de ring voor we ons valse hoop geven. Ga ermee naar de juwelier en vraag hem wat hij er voor kan geven. Hij kent de ring en weet de juiste waarde.
De jonge spurt naar de juwelier en laat hem de ring zien. De juwelier bekijkt het juweel nauwkeurig en legt het voorzichtig terug in de handen van de jonge:
-het spijt me jonge, ik kan je momenteel echt niet meer dan 50 goudstukken geven, als je hem vlug wil verkopen is dat alles wat ik voor je kan doen. Als je tijd van wachten hebt en ik eerst een klant kan zoeken, kan ik je waarschijnlijk 70 goudstukken geven.
De jonge is sprakeloos en keert terug naar de leraar om hem alles te vertellen.
-zet je eens neer jonge, zegt de prof en hij gaat verder, kijk wij zijn allemaal zoals dit juweel. Ook jij bent een kostbaar juweel. Alleen is het aan specialisten om de juiste waarde te beoordelen. Dacht je dat iedereen je zomaar naar waarde kan schatten?Alleen iemand die oog heeft voor jouw weet wat je waard bent.
En langzaam schuift hij de ring terug aan zijn vinger.
Producten van Peyeche, de moeite waard om eens een kijkje te nemen.
Over mijzelf
Ik ben Rein Remaut
Ik ben een vrouw en woon in Buenos Aires (Argentinie) en mijn beroep is levensgenietster.
Ik ben geboren op 04/02/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, lezen, zwemmen, mediteren, observeren, zoeken.
Deze site ben ik begonnen om in discussie te gaan over waar we naartoe wandelen, waar het leven ons brengen kan. Discussieren is niet echt het juiste woord, een koffieklappeke houden, wat tetteren, gedachten wisselen. Ik hoor heel graag iets van jullie. B
Ik ben Rein Remaut
