Verwarm de oven voor op 200 graden.Snij de pitabroodjes doormidden. (dit gaat makkelijker als je ze eerst 2 minuten in de broodrooster opwarmt.)
Voor de pizza mozzarella: bestrijk de pitabroodjes met 1 eetlepel pastasaus en beleg met plakjes mozzarella (eerst even droog deppen met een keukenpapiertje zodat je pizza niet zompig wordt), geraspte kaas, reepjes paprika en zwarte olijven.
Voor de pizza met witte saus: meng de crème fraîche met 1 klein teentje knoflook (geperst of fijngesneden) en wat peper en zout. Verdeel 1 flinke eetlepel van de witte saus over het pitabroodje en beleg met dunne ringen rode ui, reepjes paprika, wat gebrokkelde feta of geitenkaas en eventueel pijnboompitten.
Zet de mini-pizza’s in de voorverwarmde oven, ze zijn na ongeveer vijf tot tien minuten klaar. Als ze klaar zijn kan je er een paar handjes rucola over verdelen, superlekker!
150 gram pancetta of spekjes, in reepjes of blokjes
945 ml kippenbouillon
Olijfolie
Zout & peper
Knolselderijsoep met gebakken paddenstoelen
Begin met het uitbakken van de spekjes, op laag vuur, in een grote soeppan met deksel. Voeg eventueel een klein beetje olie toe als dat nodig is.Schep de uitgebakken
spekjes op een bord met een dikke laag keukenpapier, om uit te lekken.
Haal 1 eetlepel van het achtergebleven vet uit de pan en zet het opzij, voor later gebruik. De rest laat je in de pan zitten. Bak daarin op laag vuur de bleekselderij, prei, sjalotten, knoflook en tijm gedurende 10 minuten, tot ze zacht zijn.
Voeg de stukjes knolselderij toe, bestrooi met zout en peper en leg de deksel op de pan. Laat de knolselderij zo in 15 min. zacht worden. Voeg daarna bouillon toe en breng aan de kook. Laat op heel zacht pruttelen tot de knolselderij zacht genoeg is om te pureren.
Pureer de soep in een blender of met een staafmixer tot ‘ie glad is. Houd zolang warm.
Bak de paddenstoelen in het achtergehouden spekvet op hoog vuur, tot ze lichtbruin zijn. Doe de spekjes er nog even bij om ze door te warmen.
Schep de knolselderijsoep in kommen of borden. Leg de gebakken paddenstoelen en de spekjes er bovenop. Bestrooi met de fijngehakte peterselie.
Verhit de olijfolie in een soeppan en fruit de knoflook, gember en ui 5 minuten. Bak de sambal 1 min. mee. Voeg het water en de bouillontabletten toe. Breng aan de kook. Kook de worteltjes ca. 15 min. mee. Pureer met een staafmixer. Breng op smaak met peper en zout. Lekker met ringetjes bosui.
1 teentje knoflook 200 gr. Champions 2
afgestreken eetlepels bloem
1 eetlepel tomatenpuree
Worcestersaus
3 dl. Kippebouillon
½ dl. Witte wijn
½ theelepel gedroogde dille
Peterselie
Het vlees in reepjes snijden. In een
grote braadpan de helft van het vlees zo snel mogelijk
bruin bakken. De reepjes keren met een
(pannekoekmes) u mag er niet in prikken.
Er wat zout, peper en paprikapoeder
overheen stroeien en uit de pan nemen.
De tweede helft op dezelfde manier
bakken. De resterende boter in de pan doen en hierin
Klein gehakte ui, fijngemaakte knoflook
en de champions bakken tot de ui goudbruin is.
De bloem erover strooien, heel kort
meebakken en tomatenpuree, zout, peper en wat worcestersaus erdoor roeren. Al
roerens de bouillon er bijschenken, dan de wijn en alles 5 minuten
laten sudderen. Tot zover kunt us-morgens het gerecht klaarmaken.
Dan dille en zure room er doorroeren en
het vlees warm laten worden in de saus.
De kenners kunnen er nog wodka overheen
flamberen, maar ik doe dat nooit.
Dit is een heerlijk gerecht die je met
succes je gasten voor kunt zetten en vrijwel
Er was eens een molenaar. Hij was arm maar hij had een mooie dochter. Op een keer kwam hij in gesprek met de koning en om zich een zeker aanzien te geven zei hij tegen hem: "Ik heb een dochter die van stro goud kan spinnen." De koning sprak tot de molenaar: "Dat is een kunst die mij wel bevalt. Als je dochter zo knap is als je zegt. breng haar dan morgen naar mijn paleis, dan zal ik haar op de proef stellen." Toen nu het meisje bij hem gebracht werd, leidde hij haar een kamer binnen die helemaal vol met stro lag. Hij gaf haar een spinnewiel en een haspel en sprak: "Ga nu maar aan het werk en als je tussen vannacht en morgenochtend dit stro niet tot goud gesponnen hebt, dan moet je sterven." Daarna deed hij zelfde kamer op slot en het meisje bleef alleen achter. Daar zat nu de arme molenaarsdochter en zij was ten einde raad; zij wist te enen male niet hoe je van stro goud moest spinnen en haar angst werd steeds groter, zodat ze tenslotte in tranen uitbarstte. Toen ging eensklaps de deur open en een klein mannetje stapte naar binnen en sprak: "Goedenavond, molenarinnetje, waarom huil je zo?" - "Ach," antwoordde het meisje, "ik moet van stro goud spinnen en dat kan ik niet." Het mannetje sprak: "Wat geef je mij, als ik het voor je spin?" - "Mijn halsketting," zei het meisje. Het mannetje nam de ketting aan, ging aan het spinnewiel zitten en snorre, snorre, snor, driemaal trekken en de spoel was vol. Daarna zette hij een andere spoel op en snorre, snorre, snor, driemaal trekken en ook de tweede was vol; dat ging zo door tot de ochtend, toen was al het stro opgesponnen en alle spoelen waren vol goud. De koning kwam al bij zonsopgang en toen hij het goud aanschouwde, was hij erg verbaasd en heel blij; in zijn hart echter dorstte hij naar nog meer goud. Hij liet de molenaarsdochter naar een andere kamer brengen die nog veel groter was en vol met stro lag. Hij beval haar ook dat in één nacht tot goud te spinnen als haar leven haar lief was. Het meisje wist zich geen raad en schreide. Toen ging de deur weer open en het kleine mannetje verscheen en sprak: "Wat geef je mij, als ik dit stro voor je tot goud spin?" - "De ring die ik aan mijn vinger draag," antwoordde het meisje. Het mannetje nam de ring aan, liet het spinnewiel weer snorren en toen de ochtend aanbrak, had hij al het stro tot glanzend goud gesponnen. De koning was uitermate verheugd toen hij het zag, maar hij had nog steeds niet genoeg goud en hij liet de molenaarsdochter naar een nog grotere kamer vol met stro brengen en sprak: "Hiervan moet je deze nacht nog goud spinnen - gelukt je dat, dan zul je mijn gemalin worden." Al is zij ook maar een molenaarsdochter, een rijkere vrouw vind ik in de hele wereld niet, dacht hij. Toen het meisje alleen was, kwam het mannetje voor de derde maal en sprak: "Wat geef je mij als ik deze keer nog voor je spin?" - "Ik heb niets meer dat ik je zou kunnen geven," antwoordde het meisje. "Beloof me dan je eerste kind als je koningin wordt." Wie weet wat er van komt, dacht de molenaarsdochter die geen andere uitweg zag. Zij beloofde het mannetje dan ook wat hij vroeg en in ruil daarvoor spon het mannetje nog eenmaal het stro tot goud. En toen 's morgens de koning kwam en alles vond zoals hij gewenst had, vierde hij bruiloft met haar en de mooie molenaarsdochter werd koningin. Na een jaar bracht zij een mooi kind ter wereld en zij dacht helemaal niet meer aan het mannetje. Toen kwam het plotseling haar kamer binnen en sprak: "Geef mij nu wat je mij beloofd hebt." De koningin schrok hevig en bood het mannetje alle schatten van het koninkrijk aan, als hij haar het kind wilde laten behouden. Maar het mannetje sprak: "Neen, iets wat leeft is mij liever dan alle schatten van de wereld." Toen begon de koningin zó te jammeren en te schreien dat het mannetje medelijden met haar kreeg. "Drie dagen zal ik je de tijd geven," sprak hij, "als je in die tijd mijn naam te weten komt, mag je je kind houden." De hele nacht dacht de koningin na over alle namen die zij ooit gehoord had en zij stuurde een bode door het hele land om wijd en zijd na te vragen wat er nog meer voor namen waren. Toen het mannetje de volgende dag kwam begon zij met Kaspar, Melchior en Balthasar en noemde na elkaar alle namen op die zij kende, maar bij iedere naam sprak het mannetje: "Zo heet ik niet." De tweede dag liet zij in de buurt navragen hoe de mensen daar heetten en noemde voor het mannetje de meest ongewone en vreemde namen op: "Heet je misschien Ribbenbeest, of Schapekuit, of Snorrepoot?" Maar hij antwoord steeds: "Zo heet ik niet." De derde dag kwam de bode weer terug en vertelde: "Geen enkele nieuwe naam heb ik kunnen vinden. Maar toen ik aan het eind van het bos de hoek omsloeg en langs een hoge berg kwam, waar de vos en de haas elkaar goedenacht wensen, zag ik een huisje. En voor dat huisje brandde een vuur en om het vuur sprong een heel belachelijk mannetje. Hij danste op één been en riep: "Heden bak ik, morgen brouw ik overmorgen haal ik het koningskind. Wat een geluk dat niemand weet dat ik Repelsteeltje heet." Je kunt wel begrijpen hoe blij de koningin was, toen zij die naam hoorde en toen spoedig daarna het mannetje binnenkwam en vroeg: "Nu koningin, hoe heet ik?" vroeg zij eerst: "Heet je Jan?" - "Neen." - "Heet je dan Piet?" - "Neen." - "Heet je soms Repelsteeltje?" - "Dat heeft de duivel je verteld, dat heeft de duivel je verteld!" schreeuwde het mannetje en hij stampte van woede met zijn rechtervoet zó hard op de grond dat hij er tot aan zijn romp inzakte, pakte in zijn woede zijn linkervoet met beide handen beet en scheurde zichzelf zo in tweeën.
Ik ben Harmke
Ik ben een vrouw en woon in Maassluis (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 20/01/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PSP,zingen, nordic-walking en legpuzzels..
Ik ben getrouwd met Fred en hebben
een gezamelijke hobby n.l.
Het houden en kweken van pijlgifkikkers.
.
Ik ben Harmke
