U kan de recensie hier lezen.
Wat Gentenaar.be van de première in Gent vond,
↓
Staat hier onderaan te lezen met video clip
Ontroerend Goed bouwde in de loop van de jaren een ruime fanbase op en krijgt op internationale theaterfestivals nauwelijks anders dan lovende kritieken. Met A History of Evertyhing bewijst theatermaker Alexander Devriendt dat hij met zijn gezelschap niet op zijn lauweren rust, en loopt hij ook niet in de val om zowel naar vorm als inhoud uit hetzelfde vaatje te tappen. Met A History of Everything tast Devriendt alweer de grenzen van het theater af, en laat hij zijn voorstelling bij momenten heel dicht aanleunen bij wat je een dansvoorstelling zou kunnen noemen. Vorm was altijd al een bijzonder gegeven bij Ontroerend Goed, ook in deze voorstelling is dat het geval.
Ogenschijnlijkl eenvoudig
Het concept van het A History of Everything is ogenschijnlijk eenvoudig origineel: vertel de geschiedenis, maar omgekeerd. Begin van vandaag, en keer terug, naar zoveel miljoen jaar geleden, toen/tot het allemaal begon. Meer is het niet, zo lijkt het.
Devriendt baseerde zich voor zijn verhaal onder meer op de evolutietheorie en hij probeert er in te slagen zijn zeven acteurs inderdaad zowat de hele wereldgeschiedenis te laten afdreunen. Onwaarschijnlijk saai en vervelend, denkt wie dit leest, en de voorstelling niet zag. Maar daar zit hem net de kracht van de voorstelling.
De manier waarop Ontroerend Goed de theaterbezoeker aanvankelijk overdondert met een reeks feiten alleen al. Beginnend met het overlijden van Roger Vandersmissen. Geschiedenisfeit dat de acteur uit een krant van de dag van de voorstelling haalt. Om dan over te schakelen naar de begrafenis van zeven kinderen van de busramp in Zwitserland, tennisnieuws over Kim Clijsters, en het feit dat Merckx, als hij nu zou koersen, niet door de hartkeuring zou geraken.
De zeven acteurs debiteren al die nieuwsfeiten met een snelheid als lezen ze met zeven tegelijk het nieuws, als ratelen ze een nieuwssite van het internet af. Ze doen dat op een theatervloer waarop een gigantisch grote wereldkaart ligt. Terwijl een aantal van de acteurs de nieuwsfeiten spuwen, plaatst een andere acteur op tal van plaatsen op die wereldkaart een bordje met het drieletterwoord WAR. En zegt telkens monotoom de naam van het land waar de oorlog woedt.
En zo gaat dat maar door. Ernstige nieuwsfeiten wisselen af met triviale wetenswaardigheden. Onbebrijpelijk hoe de zeven hun gevoel voor timing kunnen aanhouden, en elkaar niet voor de mond spreken. Tegen de achterwand van het theater telt ondertussen de tijd terug. Want, zoals gezegd, A History of Everything vertelt de geschiedenis in Rewindvorm. Waar bij het begin van de voorstelling nog 22 maart 2012 stond, staat na een aantal minuten al de datum van het Pukkelpopdrama.
Spanning volhouden?
Even vraagt de bezoeker zich af of dat spervuur van berichten de hele voorstelling op die manier zal doorgaan, en of Devriendt en Ontroerend Goed de spanning er zullen kunnen inhouden. Want feiten en geschiedenisweetjes kunnen dan wel eventjes leuk zijn, maar om nu twee uur lang honderden en honderden feiten door de neus geboord te krijgen, daarvoor betaalt een mens ook geen theaterticket.
Maar Alexander Devriendt zou Alexander Devriendt niet zijn als hij ook hiervoor geen oplossing had. De vormgeving, de rekwisieten waarmee hij bepaalde feiten en gebeurtenissen in beeld brengt, op een soms kinderlijk naiëve manier, de repetitieve Apple-gimmick met ,,op een bepaald moment wordt iets uitgevonden dat het leven van de mensen verandert’’, de opvulling met luchtige weetjes en verwijzingen naar de popmuziek, zorgen er voor dat je als kijker heel geïntegreerd naar alle kanten van het podium zit te kijken, op zoek naar een nieuw detail, maar al te goed beseffend dat je daardoor gegarandeerd een ander detail aan de andere kant van het podium mist. Want er zit vaart in de voorstelling, de acteurs bewegen permanent, doen van alles. En toch is er geen chaos, want die chaos kunnen de acteurs zich niet permitteren. Wat ze zeggen moet immers perfect kloppen met de digitale tijdslijn die achter hen terugtikt.
En dat terugtikken gaat ver. Heel ver. En zonder dat je het beseft is ondertussen het spervuur van nieuwsberichten overgevloeid naar een opeenvolging van scènes, uitbeeldingen van schilderijen, taferelen.
Een en ander eindigt op een bijna hallucinante manier, waarbij één van de acteurs met wit krijt op de zwarte theatervloer de evolutietheorie van de mens tekent. Wonderbaarlijk: met één stuk krijt en een vodje, vertrekkend van een menselijk silhouet, dat stilaan weggeveegd en weggetekend wordt tot zijn meest oorspronkelijke vorm van zoveel miljoen jaar geleden.
Hoeveel miljoen jaar precies, dat zijn we vergeten, en dat gaan we ook niet opzoeken. Geen erg ook, want Ontroerend Goed zal met A History of Everything wel niet de bedoeling gehad hebben om ons DE geschiedenis van de wereld in de strot te rammen. Dan zou het stuk wellicht TheHistory of Everything als titel meegekregen hebben, terwijl het nu A History of Everything is.
Ontroerend Goed toont met A History of Everything wel aan dat geschiedenis leuk kan zijn om naar te kijken. En dat de mens er maar een klein onderdeeltje van is.
A History of Everything. Nog tot zaterdag in Vooruit, maar uitverkocht. Daarna op tournee in Vlaanderen, Nederland, Plymouth, Chicago. Info: www.ontroerendgoed.be
