"Gentse cafe potpourrie "en rijen es plezant' (Gent text)
Gent schuunste stad van't land
Walter De Buck is een bekende volkszanger uit Gent. Vandaag de dag is men hem nog steeds niet vergeten en ook niet op Youtube. Daarom is er hier het liedje "In Mijn Stroatse Zijn't Allemaal Komeren".
Biezebaaze - Loetsebollekezoetse
'K WOARE WA ZAT
Gents liedje door Manu De Canck
Walter De Buck : T'Vliegerke
het moegen lied van walter de buck - gents muziek
gents kleinkunst
Het Morgenlied Walter de Buck
Gentse Slow.
Gentse bal poep en l air
Gents volksmuziek
"Het autootje" door Romain De Coninck.
Een "vergeten" sketch van Romain De Coninck
over de avonturen met een autootje.
Met groot respect voor deze
fantastische Gentse artiest
een goat in maane iemmer (gentse liedjes)
schuun manske willy bart en zijn kluts
café chantant willy bart en zijn kluts schuun mankske
nen hutsepot van gensche liedjes
gezongen door rolando = roland van eeckhout
i love you op zijn gents
biezebaaze Mijn Gent
schitterend liedje over de schuunste stad!
'Kasseien langs de Leie', beter gekend als 'Gent es schuune' is één van de liedjes die werden gebracht in de succesvolle reeks 'Cabaretten' door het Gentse acteurstrio Margriet Bruggeman/Jo De Meyere/Oswald Versyp - een ode aan Gent en haar inwoners
GENT - Vorig weekend was het weer druk in Gent, het was erfgoeddag en deze keer stonden de helden centraal. Zelfs onze Laurent, prins in Ballingschap en beroemd pantoffelheld, was naar Gent afgezakt naar het Museum Voor Dierkunde voor de tentoonstelling “Olympische helden”.
Dolenthousiast over zoveel belangstelling voor de dieren, vertrok hij weer richting Brussel, alwaar hij er zeker met pa zou over spreken nu hij weer het paleis binnen kan. Maar ook om er tegelijkertijd zijn beklag te maken over het gedrag van nonkeltje Carlos in Spanje, zoals zij hem noemen. Hij gaat er alvast voor zorgen dat nonkeltje geen bezoek kan brengen aan de Antwerpse Zoo, want als hij ook maar een olifant ziet, wil hij erop schieten en dat kunnen we absoluut niet hebben. Ze zullen hem daarom nog een tijdje op de kamer houden in het ziekenhuis in Spanje waar hij nu verblijft, ze hadden Carlos ijlings moeten afvoeren uit Afrika nadat een olifant op zijn teen trapte. De Spanjaarden zelf, als het zo doorgaat, zullen uit pure miserie nog olifant moeten eten en zijn in ieder geval op hun tenen getrapt.
Op die erfgoeddag waren in Gent ook andere locaties te bezoeken en werd het thema helden, zo goed en zo kwaad als het kon belicht. Ook het Gentse politiekorps werkte aan deze erfgoeddag mee met een zoektocht naar een binnengebrachte en verloren gegane portefeuille, die vorige week verdween uit het commissariaat in Ekkergem.
Na de ruime mediabelangstelling voor die portefeuille is dat immers roerend erfgoed geworden. Wie op erfgoeddag die portefeuille zou vinden, zou uitgeroepen worden tot held van de dag. De portefeuille werd echter ook vorige zondag niet gevonden en nu worden alle kasten en schuiven op Ekkergem omgekeerd. Wie alsnog zou weten waar het onding is, kan dat melden aan de korpschef of rechtstreeks aan de VRT. Mijn vriend de Burgemeester van Brugge heeft zich ondertussen aangeboden om te helpen zoeken, want hij moest even zijn metropool uit, nu hij de hete adem van Pol in zijn nek voelde. Maar dat heeft zichzelf opgelost.
Wie ook iets met portefeuilles heeft is Telenet, want die zitten daar graag in. Binnenkort verdwijnen alweer enkele analoge zenders in onze regio en komen er digitale zenders bij. In mensentaal wil dat zeggen dat wie nog niet digitaal kijkt, aangepord wordt om dat alsnog te doen, daarvoor moet je wel in je portefeuille tasten, als je die nog hebt tenminste. Een prijsverlaging zit er volgens welingelichte bronnen nog niet in.
Ondertussen blijkt onze Christophe zijn blauw spaarvarkentje te hebben aangebroken, want ik kreeg een volledig boekwerk in de brievenbus onder de titel 10 jaar Christophke, met een volledig overzicht van wat hij allemaal heeft gerealiseerd in Gent. Ik heb het een ereplaats in mijn bibliotheek gegeven bij de onmisbare naslagwerken over Gent, omdat het nu eindelijk duidelijk is wie de zon laat schijnen boven Gent, de voorbije weken valt dat wel een beetje tegen. Een dag nadien kreeg ik een blad van onze Geert, over wat hij wel allemaal doet, in de brievenbus. Het betrof hier geen uitgebreid boekwerk maar toch zal ook hij diep in zijn portefeuille hebben moeten tasten. Mijn brievenbus mag zich dus langzamerhand voorbereiden op meerdere ladingen van dit soort naslagwerken want de verkiezingskoorts neemt duidelijk toe en de drukkers zijn daar zeer gelukkig mee, de hoogdagen voor hun portefeuille breken aan.
De dag van de lege portemonnees is nog enkele maanden van ons verwijderd en dan plannen onze flikken de opheldering van het mysterie van de verdwenen portefeuille. Op de traditionele markt die dan plaatsgrijpt zullen alle verdwenen portefeuilles, nog gevuld, verloot worden onder de bezoekers aan de markt. De dag van de lege portefeuilles dus, van een stunt gesproken! Twee vliegen in één klap als het ware: de merkwaardige verdwijning van de portefeuille opgelost en een echte medewerking aan de Gentse feesten editie 2012. Het affichebeeld van deze editie speelt daar duidelijk op in, een cowboygirl op een draak, zwaaiend met haar sacoche en wat zit daar in? Haar portefeuille natuurlijk.
GENT - De CD&V-vrouwen van Vrouw en Maatschappij kozen woensdagavond Gent uit om een eerste sessie te lanceren van Stad op Stiletto's. Dat is een onderdeel van de nationale pre-campagne waarmee de CD&V-vrouwen een aantal punten onder de aandacht willen brengen. Ze doen dat _ zoals de titel laat vermoeden _ via verkennende wandelingen in de stad, op stiletto's. Al konden wemet eigen ogen zien dat na het fotomoment er wel enkele waren die voor alle zekerheid hun gebruikelijk schoeisel mee onder de arm namen. Je kan maar beter op zeker spelen.
Chantal Sysmans (OCMW-raadslid voor CD&V en bij de komende verkiezingen op de tweede plaats voor de gemeenteraad) lichtte op het Kramersplein, waar de wandeling van ongeveer een kilometer startte het project uit: ,We willen op een positieve manier de aandacht trekken op een aantal concrete zaken die in de stad kunnen verbeterd worden. We hebben dit traject dat we nu opnieuw zullen afleggen al eerder afgewandeld en een aantal pijnpunten ontdekt, die wellicht ook kunnen gelden voor andere plaatsen in de stad.'
En toen vertrok het gezelschap op stilettotocht. Onderweg wees Sysmans, vergezeld van onder meer lijsttrekker Veli Yüksel en provincieraadslid Gerda Zenner-De Gryze, op het feit dat er aan het stuk van Ter Platen tussen de Kantienberg en Kinepolis maar één lichtpunt is.
De CD&Vrouwen vinden ook dat het plasplan van de stad Gent, waarbij horeca-uitbaters stickers kunnen krijgen om aan te tonen dat ze hun toilet openstellen voor het publiek, moet uitgebreid worden.
Het voetpad onder de brug van Ter Platen is volgens de CD&Vvrouwen te smal om er met een buggy op te kunnen en er staat een paal in de weg. Verder pleiten de vrouwen ook voor lockers voor de studenten in de omgeving van het vroegere Overpoortrestaurant en vragen ze zich af waarom er in Gent nog niet geëxperimenteerd wordt met studenten die op kot gaan wonen bij bejaarden, om op die manier een vorm van mantelzorg te doen.
Stad op Stiletto's is een nationaal initiatief dat ook nog in andere steden en dorpen zal plaatsvinden. In dat laatste geval krijgt het dan de slogan Dorp op Stiletto's mee.
GENT - Het nieuwe gezelschap De Klieke repeteert momenteel de laatste dagen voor de opvoering van "Bedankt mijnheer Kowalski", hun allereerste productie. De Klieke is van plan om enkel zelfgeschreven stukken te brengen, maar auteur (en ook mede-acteur) Koen Temmerman en de zijnen zetten nu alles op de première van vrijdag. Jan Vens mocht al gaan kijken, naar één van de laatste repetities.
In de voorjaarsproductie Bedankt, ‘Mijnheer’ Kowalski gaat Temmerman voor een komische politiethriller. In het toneelstuk lijkt het leven de slachthuisdirecteur Pierre De Beule wel vervloekt. Zijn inwonende schoonmoeder, Turkse buur en diens nymfomane Vlaamse echtgenote lopen hem constant voor de voeten. Alsof dat nog niet volstaat, is er een niet te vatten seriemoordenaar in de buurt aan het werk. Een onbekwame commissaris ziet verdachten in de entourage van de familie De Beule. Gelukkig brengt een voorwerp dat door de Poolse timmer(man)vrouw Kamilla Kowalski is achtergelaten redding bij meerdere benauwde situaties.
GENT - De Japanse kunstenaar Tazu Rous bouwt een hotelkamer rond de bekende toren van het Gentse Sint-Pietersstation, waarin hij tijdens Track ook wil verblijven. Kunstenaar Benjamin Verdonck bouwt in het parkje Vogelenzang een boomhuis in de vorm van een bungalow. De grote stadsexpositie Track komt langzaam op stoom.
De Japanse kunstenaar Tazu Rous (ook bekend als Tatzu Nishi, Tazro Niscino, Tatzu Oozu of Tatsurou Bashi) is niet aan zijn proefstuk. In 2005 bouwde hij een sfeervolle slaapkamer rond het bronzen Christusbeeld in het midden van het Sint-Annapark. Voor Track construeert Rous het decor van een hotelkamer rond de toren van het station Gent-Sint-Pieters.
Klok
Hij wil de scheiding tussen de publieke en private ruimte opheffen, want de enorme klok, die hoog boven het volk uittorent, komt met zijn werk tastbaar dichtbij. In Rous' kamer staat de bezoeker oog in oog met een publiek monument dat normaal, steeds op afstand, half bewust en in een fractie van een seconde wordt waargenomen. Rous zet graag ontmoetingen op met beeldbepalende voorwerpen uit de publieke ruimte, van straatlantaarns tot monumenten en standbeelden. Hij laat ze anders ervaren.
Benjamin Verdonck
Antwerpenaar Benjamin Verdonck is een geëngageerd auteur, beeldend kunstenaar en theatermaker. Hij spreekt zich niet uit in schreeuwerige stellingen, maar werkt met raadselachtige beelden en subtiele interventies. Voor Track strijkt hij onder meer neer in het Vogelenzangpark, een verborgen stukje Gent aan de Blaisantvest, met sociale woningen en een clubhuis waar senioren uit de buurt samenkomen om te kaarten of er met de sjoelbak te komen spelen.
Bungalow
In een grote, dichtgebladerde boom realiseert Verdonck een getrouwe replica van een van de bungalows uit het park, een typisch stukje architectuur uit de jaren vijftig. De imitatiebungalow is te klein om te worden betreden als boomhuis, maar doet de kijker verlangen naar een plaats om zich terug te trekken, zich vrij te voelen en na te denken.
GENT - NTGent begint samen met De Standaard aan een reeks over grote gevoelens. Zondag 6 mei voert het vaste ensemble van de schouwburg een eerste voorstelling over schaamte op. Wat we precies mogen verwachten is nog een vraagteken.
NTGent blijft wat mysterieus als het aankomt op de voorstelling van zondag 6 mei. We weten nog niet wie we precies op de bühne van NTGent mogen verwachten, maar dit is wat we wel al weten. ‘De avond vol schaamte is geïnspireerd op teksten van onder andere Louis Paul Boon, Hugo Claus, Dimitri Verhelst en Toon Tellegen’, stelt NTGent. Aan het project werken onder meer Wim Opbrouck, Frank Focketyn, Wim Helsen, Els Dottermans en Elsie de Brauw mee.
Ze kozen voor schaamte als eerste gevoel omdat dit dagen van schaamte zijn. Ontslagen werknemers verwijten bonusverdienende topmanagers, stakende vakbonden krijgen verwijten naar het hoofd geslingerd, falende banken en politici,… Maar ook acteurs kennen het gevoel goed. ‘Vanaf het eerste uur: de gêne om het podium op te stappen. De schrik om een tekst te vergeten. De angst voor het zwarte gat van waaruit honderden toeschouwers stilzwijgend toekijken’, lezen we op de website van NTGent.
Dit project tussen het Gentse stadstheater en De Standaard, mediapartner van NTGent, borduurt verder op de bestaande samenwerking tussen de twee. Met deze reeks zullen ze elk met hun eigen aanpak en eigen snelheid een interpretatie aan de grote gevoelens geven.
Zondag 6 mei om 20.30u in NTGent. Tickets (€12) via +32 9 225 01 01 of via deze link.
Drums are for Parades zette met furieuze frontmannen kers op taart Record Store Day
RUDEBOY VAN URBAN DANCE SQUAD EN PAPILLON VAN THE SUBS DEDEN MEE
Drums are for Parades zette met furieuze frontmannen kers op taart Record Store Day
GENT - Record Store Day in Gent werd zaterdagavond afgesloten met een verschroeiend concert van de Gentse groep Drums are for Parades in de Handelsbeurs. Ze brachten voor de gelegenheid vier heel straffe gasten-frontmannen mee: de hyperkinetische wupperbollen van een Rudeboy (Urban Dance Squad) en een Papillon (The Subs), Younes Faltakh (The Hickey Underworld) tooide zich in een pruik en sexy lingerie-niemendalletjes, en Kapitan Korsakov-frontman Pieter-Paul Devos liet nog maar eens zien wat een veelzijdig artiest hij is.
De sympathieke baarden van Drums are for Parades brachten zaterdag op Record Store Day, het jaarlijkse feest ter ere van vinyl en de onafhankelijke platenzaak, hun derde release uit: de LP IMPERIVM. Daarop krijgt het trio vocale bijstand van onder andere Rudeboy van Urban Dance Squad, Chris Goss van Masters of Reality en Tim Vanhamel.
De groep mocht dan ook de Gentse kers zetten op de smakelijke taart die Record Store Day zaterdag was in de onafhankelijke platenzaken Music Mania, Vynilla en Wool-E Shop. Het concert 's avonds in de Handelsbeurs was, zoals we dat van Drums are for Parades gewoon zijn, verpletterend. Hun mix van hardcore, heavy metal, punk en noiserock ligt doorgaans nogal zwaar op de maag, maar hun onsloopbaar gewaande muur van geluid werd zaterdag wel netjes doorbroken door de schare gasten die de groep had meegebracht.
Rudeboy, die al sinds het begin van het concert hevig stond rond te springen achter de coulissen, maar zichtbaar voor het publiek, stormde tijdens zijn nummers het podium op, deed furieus zijn ding en ging briesend opnieuw in de coulissen staan headbangen. Held.
Younes Faltakh, de straffe brulboei van The Hickey Underworld, was voor de gelegenheid getooid in een damespruik en een rood niemandalletje waarmee wij het Citadelpark niet zouden willen doorkruisen. Later dook hij ook nog op in een letterlijk niets verhullende witte kanten body. Gelukkig was onze fotograaf te zeer aan de grond genageld door het weinig verheffende maar bijzonder vermakelijke tafereel om te kunnen afdrukken.
Jeroen 'Papillon' De Pessemier van The Subs hield het iets gekleder en kwam op achter een handig, bijna volledig ondoorzichtbaar schermpje, waarschijnlijk snel in elkaar geknutseld na de repetitie met Younes Faltakh. Samen met Drums are for Parades bracht hij een stampvoetende mix van gitaargeweld en pompende drumbeats, waar hij zijn iele zangnoten over heen drapeerde.
Pieter-Paul Devos van Kapitan Korsakov en Raketkanon viel niet op door zijn vestimentaire keuze, maar des te meer door zijn performance. Een aantal nummers lang zong, croonde, brieste, gromde en schreeuwde hij zich een weg naar meerdere eer en glorie als multi-inzetbare frontman.
Het strekt Drums are for Parades absoluut tot eer dat ze met deze LP en dit optreden andere paden durven te bewandelen dan hun eigen sound. Het spelplezier van de groep en het ongebreideld enthousiasme van de gastzangers maakten dit fijne muzikale experiment meer dan geslaagd en een waardige afsluiter van Record Store Day.
IMPERIVM is nu te koop bij de platenboer. Op de Luisterpaal van 3voor12 kun je de LP alvast voorbeluisteren, en wel via deze link.
Op de foto's ziet u, in volgorde, Drums are for Parades met gasten en het sterke voorprogrammaMaria Isn't A Virgin Anymore,
Ireen Houben: 'Jos Ghysen sloeg mij bont en blauw'
Voormalig Radio 2-presentatrice Ireen Houben blijft bij haar eerdere verklaringen dat ze 'jaren geleden heeft onder het regime van Jos Ghysen'. Op radio en televisie had ze het over 'puur machtsmisbruik' en veklaarde ze dat Jos Ghysen haar ooit bont en blauw sloeg.
Het verweer dat Jos Ghysen en Ireen Houben ooit een relatie hadden, maar dat er nooit sprake was geweest van onrecht, klopt volgens Houben niet, die getuigde op Radio 2 Antwerpen en in het VRT-journaal.
'Het ging om macht en machtsmisbruik, in alle vormen die je maar kan bedenken', zegt Houben, die in die tijd moest zorgen voor haar zieke ouders. 'Ik denk dat dit soort mensen heel goed weet wie geschikt is als slachtoffer. Hij zal vermoed hebben dat ik kwetsbaar was. En daar heeft hij mij gepakt.'
Houben was in die tijd nog jong en had een prille relatie. 'Hij is mij gevolgd toen ik even wegging. Ik kwam terug op het werk en daar heeft hij me bont en blauw geslagen. Hij maakte me duidelijk dat ik van hem was. Er was geen plaats voor een andere man in mijn leven. Het was een relatie onder dwang.'
Ze kon er naar eigen zeggen niet onderuit en haar klachten werden door de hoofdredactie van de toenmalige BRT afgewimpeld. Houben was van 1969 tot 1987 omroepster bij Radio 2 Limburg en vaste medewerkster van Ghysen.
Houben is de jarenlange fysieke en psychische terreur nog altijd niet te boven. "Ik dacht dat ik dat achter mij kon laten toen ik getrouwd ben. Alles wat met macht en machtsmisbruik te maken heeft, rijt echter alles weer open."
Terreur
De bal ging aan het rollen door het opiniestuk in De Standaard van Kris Smet rond ongewenste seksuele intimiteiten. Ireen Houben, jarenlang presentatrice van radio 2 Omroep Limburg lanceerde daarop volgend bericht:
'Goed Kris, je hebt de stilte rond de VRT-toren doorbroken. Ik heb zelf van 1968 tot 1987 geleden onder het regime van Jos Ghysen. Die was toen nog God in Limburg. Ik wil niet in detail gaan, maar de fysieke, psychische en andere terreur, was van die aard, dat ik uiteindelijk, maar ook veel te laat met lood in de schoenen naar Cas Goossens ben gestapt. Die zei alleen maar : 'Ach meiske, wat kan ik doen, hij is het vlaggeschip ! Ik kan niks doen. Heb nog een paar jaar geduld, dan gaat hij met pensioen'. Toen ben ik ingestort. Het voelde aan alsof ik andermaal misbruikt werd. Een tijd later, hebben ze mij overgeplaatst naar Brussel, onder voorwaarde dat ik er nooit met de pers zou over spreken - Piet van Roe.In Brussel kwam ik er ook nog achter dat Ghysen mij 10 jaar lang niet ingeschreven had. Ik vreesde al zoiets, maar daarnaar vragen, was zo goed als vragen voor weer een rammeling. Dat heeft mij uiteindelijk compleet genekt. Ghysen is nooit een haar gekrenkt. Integendeel.'
GENT - De eerste tekenen van Track worden zichtbaar. Hoewel het kunstproject pas op 12mei van start gaat, kun je her en der in de stad al activiteit rond Track merken.
Meest zichtbaar wordt Track nu ongetwijfeld in het Citadelpark, waar zo'n 110 kerkhofzuilen de omgeving van het Kuipke de aanblik geven van het joods kerkhof in Praag. Op de zerken - overigens alle echt - staan de namen van musea gebeiteld. Alleen de zerk van het nabije Smak zagen we niet meteen staan.
In de schaduw van de Sint-Pieterskerk, in de achtergelegen wijngaard, wordt dan weer hard gewerkt aan wat een bibliotheek moet worden. De groene constructies in de wijngaard vormen boekenrekken, een project van Massimo Bartolini.
Zes buurten
Track zal tussen 12 mei en 16september in zes buurten te zien zijn.
35 kunstenaars nemen deel aan deze opvolger van Chambres d'Amis en Over the Edges.
GENT - NTGent begint samen met De Standaard aan een reeks over grote gevoelens. Zondag 6 mei voert het vaste ensemble van de schouwburg een eerste voorstelling over schaamte op. Wat we precies mogen verwachten is nog een vraagteken.
NTGent blijft wat mysterieus als het aankomt op de voorstelling van zondag 6 mei. We weten nog niet wie we precies op de bühne van NTGent mogen verwachten, maar dit is wat we wel al weten. ‘De avond vol schaamte is geïnspireerd op teksten van onder andere Louis Paul Boon, Hugo Claus, Dimitri Verhelst en Toon Tellegen’, stelt NTGent. Aan het project werken onder meer Wim Opbrouck, Frank Focketyn, Wim Helsen, Els Dottermans en Elsie de Brauw mee.
Ze kozen voor schaamte als eerste gevoel omdat dit dagen van schaamte zijn. Ontslagen werknemers verwijten bonusverdienende topmanagers, stakende vakbonden krijgen verwijten naar het hoofd geslingerd, falende banken en politici,… Maar ook acteurs kennen het gevoel goed. ‘Vanaf het eerste uur: de gêne om het podium op te stappen. De schrik om een tekst te vergeten. De angst voor het zwarte gat van waaruit honderden toeschouwers stilzwijgend toekijken’, lezen we op de website van NTGent.
Dit project tussen het Gentse stadstheater en De Standaard, mediapartner van NTGent, borduurt verder op de bestaande samenwerking tussen de twee. Met deze reeks zullen ze elk met hun eigen aanpak en eigen snelheid een interpretatie aan de grote gevoelens geven.
Zondag 6 mei om 20.30u in NTGent. Tickets (€12) via +32 9 225 01 01 of via deze link.
GENT - Op maandag 30 april viert Culture Club zijn tiende verjaardag in het ICC Gent. De organisatoren beloven 'een daverende kick-off voor de volgende tien jaar Culture Club'.
Tien jaar geleden opende Culture Club zijn deuren. Sindsdien werd elke verjaardag gevierd met een stevig feestje. Voor 'Ten Years Culture Club' beloven ze uiteraard nog een extra tandje bij te steken.
Met drie verschillende stijlen in drie aparte zalen hopen de organisatoren een breed publiek naar het ICC Gent te lokken. In de Main Room zullen A-Trak, Martin Solveig, Crookers, Don Diablo en Ghent Bangers de feestgangers een daverend feest bezorgen. Ook in de Dubstep/Drum’n’Bass Room en Urban Room zullen de luidsprekers knallen, met grote kleppers als Sub Focus, dj Fresh en Tantrum Desire.
Naar goede gewoonte heeft Culture Club ook oog voor Belgisch talent, met namen als Ghent Bangers (Neon en Davidov), Murdock, One87, Black Frank en Gus & Sense.
Gratis naar Zjef Vanuytsel en Lieven Tavernier met White Velvet
GENT - Gentenaar.be mag twintig tickets weggeven voor het concert dat Zjef Vanuytsel en Lieven Tavernier met White Velvet op 30 mei in het muziekcentrum De Bijloke geven. Het concert is een organisatie van de VZW Edad de Oro/ De verenigde Muze uit het praatcafé en kunstgalerie De muze aan het Gravensteen. Die vereniging heeft al een stevige reputatie in het organiseren van concerten met bekende namen van weleer, die toch nog weten aan te slaan. In het verleden waren op die concerten al grote namen te gast zoals de overleden Kevin Coyne, Steve Harley and cockney Rebel, 10 cc, Adamo, Manfred Mann en Angelo Branduardi om er maar enkele te noemen. Het is meteen de tiende editie. Zaki presenteert.
Van de twintig tickets die we mogen weggeven, geven we er vandaag 10 weg. Wie interesse heeft in een ticket, moet ons in een mail naar het e-mailadresgentwint@gentenaar.be wel weten te overtuigen waarom we één van die tickets aan hem of haar zouden moeten geven.
Een uitgebreide bijdrage over
↓
Het is goed om bij wijze van inleiding even bij die verwarrende term kleinkunst te blijven stilstaan. Het gaat eigenlijk om de aanduiding van een podiumkunst die de bedoeling heeft te amuseren en in Nederland ook wel de naam cabaret meekreeg, maar men duidt er ook het luisterlied en de musical mee aan.
De term klein verwijst naar het intieme, vaak gevoelige karakter van de kunstvorm. In het Duits is kleinkunst synoniem voor cabaret. In Vlaanderen is het de verzamelterm voor zangers en muziekgroepen die in het Nederlands zingen met een eenvoudig, meestal akoestisch instrumentarium.
Waarmee men de tegenstelling met rockmuziek weergeeft die eerder in het Engels is en met een uitgebreidere versterkte bezetting. Hoewel in de praktijk dat onderscheid langzamerhand is vervaagd. We gaan er vanuit dat bij kleinkunst de nadruk op de tekst ligt en vaak maatschappijkritisch is, zeg maar het Franse chanson.
De term geraakte sinds de oprichting van de Amsterdamse academie voor kleinkunst in 1960 (nu samengevoegd met de Amsterdamse toneelschool (1874) volledig ingeburgerd. In 1966 werd de afdeling kleinkunst opgericht aan de Antwerpse studio Herman Teirlinck (nu hogeschool Antwerpen), de kleinkunst kende een ongelooflijke bloei in de jaren zeventig.
Het was in die tijd dat mensen als Chris De Bruijne, Johan Verminnen, Raymond van het Groenewoud hun debuut maakten. Een zekere Jan De Wilde scoorde later een hit met het fantastische nummer ”De fanfare van Honger en dorst” geschreven door de Gentse Lieven Tavernier, die onlangs nog een cd voorstelde in de Handelsbeurs.
Ook de Nederlandse chansonniers en cabaretiers waren toen ook in Vlaanderen razend populair, iemand als Boudewijn De Groot had monster hits met de nummers van de LP “Voor de overlevenden” maar ook mensen als Jaap Fischer( sinds 1976 Joop), Herman Van Veen en Dimitri van Toren veroverden Vlaanderen.
Revival
Ondertussen is het genre duidelijk aan een revival bezig met Yevgueni, Eva De Roovere, Buurman en Kommil Foo, om er maar enkele te noemen; Een absoluut monument en Godfather van de Vlaamse kleinkunst is Zjef Vanuytsel.
Jozef Guillaume Vanuytsel werd in 1945 geboren in Mol en ging als artiest door het leven met de naam Zjef, volledig in de lijn van de toen populaire progressieve spelling. Reeds als scholier in Hoogstraten componeerde hij liederen. Tijdens zijn architectuurstudies aan Sint Lucas in Brussel vervolmaakte hij ook zijn muziekvakmanschap. In zijn schooltijd schrijft hij vooral Nederlandstalige teksten op Engelse hits en is een groot fan van The Beatles en Jaap Fischer. Wanneer hij Jacques Brel ontdekt is hij volledig in de ban van deze Franstalige Belgische chansonnier. Al vlug schrijft hij eigen liederen en verzamelt rond hem een schare fans. Zijn carrière als componist en zanger geraakt in een stroomversnelling wanneer Jan Gheysen van de VRT een compilatie wil laten maken met Philips van de nieuwe muziektalenten in Vlaanderen, één van de geselecteerden is Vanuytsel.
De mensen van Philips vinden Zjef Vanuytsel zo boeiend en goed dat ze voorstellen om een volledige LP uit te brengen. Zjef tekent daardoor in 1968 een platencontract met Philips voor het uitbrengen van een LP. Het zou nog duren tot 1970 vooraleer hij die eerste LP uitbrengt, de opnames ervan gebeuren in zijn laatste jaar architectuur. Hij breekt als muzikant volledig door met die LP De zotte morgen in 1970 waarop ook Houten kop, Je weet wel mijn lief en Hop Marlenestaan. De invloeden van Boudewijn De Groot zijn duidelijk maar Zjef heeft zelf ook een neus voor kleinkunstnummers. Van De zotte morgen werden meer dan 100.000 exemplaren verkocht en de plaat wordt beschouwd als de beste plaat in het kleinkunstgenre. De LP is geproduceerd door de legendarische Roland Verlooven.
Deze man duikt in de Vlaamse muziek op als tekstschrijver, producer en zanger, hij werkte samen met ontelbare Vlaamse zangers. Die producer Verlooven is een echte coryfee in het Vlaamse muzieklandschap die albums van Clouseau, Miek en Roel al over Zjef Vanuytsel ook Rocco Granata produceerde. Je kunt hem niet mislopen als je in Vlaanderen over muziek praat. Hij zette verscheidene Vlaamse artiesten op de kaart. De arrangementen zijn van Frans Ieven, die ik later ontmoette als radiobaas van de VRT (2000-2006) en zeg maar de kleinkunstproducer bij uitstek. Hij zou trouwens de tweede LP van Vanuytsel, de in 1974 uitgebrachte Er is geen weg terugproduceren.
De songs van Zjef Vanuytsel zijn veelal autobiografisch en die eerste LP is daar kenmerkend voor. De Zjef ontdekt de wereld wanneer hij van het internaat in Hoogstraten plots als een vrije vogel In Brussel terecht komt aan St. Lucas. Hij ontdekt de wereld van de Brusselse kroegen en houdt wel van een nachtje uit. Het titelnummer De zotte Morgen schreef hij op de trein. A star is born en de vijfentwintigjarige Vanuytsel trekt door de Vlaamse zalen tot in de uithoeken van Vlaanderen, alleen met gitaar. Ik zie en hoor hem in één of ander parochiezaaltje in Brugge, zo ergens rond 1972 en ben in de ban van de muziek van die man.
Als in 1974 Er is geen weg terug verschijnt, trekt hij van dan af niet meer solo door Vlaanderen maar met een band. Op deze LP speelt Jean Blaute gitaar. Naast het fantastische titelnummer vind je op deze LP ook het bekende Toch is ze zo lief en voor mij één van zijn beste nummers ooit Zal ze dan nog voor me zorgen.
Kenmerkend voor Vanuytsel is dat hij zijn tijd neemt voor het uitbrengen van nieuw werk. In 1976 verschijnt: De zanger in een productie van Jean Blaute en met arrangementen van Koen De Bruyne. Koen de Bruyne was de broer van Kris, een fantastische pianist en bekend voor zijn arrangementen. De man was overigens de opvolger van Van ’t Groenewoud in de groep rond Johan Verminnen in 1973. Koen de Bruyne overleed in 1978, twee jaar na zijn broer Joost, de getalenteerde kunstschilder. Die overlijdens zorgden voor een breuk in de zangcarrière van Kris, die andere kleinkunst grootheid.
Nog twee jaar later in 1978 brengt Vanuytsel De stilte van Het land uit, opnieuw in een productie van Roland Verlooven en met Tars Lootens en Marc Malyster als arrangeurs. Deze Lp bevat de klassiekers Tussen Antwerpen en Amsterdam en De massa. Ondertussen was ook het Belgisch popgeweld losgebroken. De aandacht voor de kleinkunst begint te tanen en het duurt tot 1983 vooraleer Vanuytsel een nieuw album uitbrengt: Tederheid, een album dat niet in de tijdsgeest van de hippe Nederpop past. Dit album is zeker niet slecht en vermeldenswaardig is de cover van Randy Newman”s Guilty (Schuldig) die men op deze Lp vindt.
Op dat ogenblik heeft Vanuytsel al gekozen voor zijn architecten bureau. Hij gaat voluit voor zijn beroep en ontwerpt en realiseert onder meer de gemeentehuizen van Bertem en Huldenberg, het Nero café in Hoeilaert, het cultureel centrum van Scherpenheuvel en De Markten in Brussel. De muziek verdwijnt naar de achtergrond.
Het duurt tot 2007 vooraleer hij een nieuw album uitbrengt. De zanger die voordien alleen maar Lp’s uitbracht realiseert zo zijn eerste CD. Ondertussen wordt door Universal in 2007 een box met de eerste Vijf albums op CD uitgebracht. Ik ontmoette in die jaren van windstilte op muzikaal vlak Vanuytsel diverse keren. Zjef is een gedreven man in zijn vakgebied en denkt er toch aan om terug aan het liedjesschrijven te beginnen. 24 jaar na zijn laatste LP verschijnt een nieuwe CD Ouwe makkers (2007). Vanuytsel gaat terug op tournee met band. In Nekka nacht 2009 is Zjef Vanuytsel de centrale gast.
Om gezondheidsredenen moet hij zijn tour afbreken. Terug hersteld is Zjef opnieuw door Vlaanderen aan het toeren en op 30 mei 2012 doet hij het Bijlokemuziekcentrum aan met zijn favoriete begeleidingsgroep. Het concert kadert in de concertenreeks van de VZW Edad de Oro/ De verenigde Muze gehuisvest in Praatcafé en kunstgalerie De Muze aan het Gravensteen.
In het verleden waren op die concerten al grote namen te gast zoals de overleden Kevin Coyne, Steve Harley and cockney Rebel, 10 cc, Adamo, Manfred Mann en Angelo Branduardi om er maar enkele te noemen. Het concert van Vanuytsel en Lieven Tavernier en White Velvet is de tiende editie van de Muzeconcerten.
Meestal wordt bij de concerten van de Verenigde Muze een combinatie gemaakt met een Gentse artiest en dat is deze keer niet anders, de al eerder genoemde Gentse Lieven Tavernier is ook van de partij. Ik zou de waarheid geweld aan doen om Lieven te herleiden tot een plaatselijke coryfee. Tavernier is ongetwijfeld al evenzeer een monument van het Vlaamse chanson. Hij schreef onder meer, zoals al eerder vermeld, nummers voor Jan De Wilde; De eerste sneeuw en het definitieve Gentse lied De fanfare van honger en dorst. De man kwam pas in de jaren negentig zelf op het podium te staan met zijn doorwrochte en fantastische teksten na ontmoetingen met die andere Gentse Reuzen Bruno Deneckere en Nils De Caster. Zo vormde hij een band “de Zondaars”.
Lieven Tavernier is een boeiende artiest, die zichzelf altijd relativeert. Zijn eerste CD in een productie van Patrick Riguelle Doe het licht verscheen in 1995 en er volgden er nog drie, met Nils De Caster als producer. Het duurde acht jaar voor zijn tweede er kwam: Ilja (2003). Hij is een verwoed lezer van Nescio (Jan Herman Gronloh (Amsterdam 1882-Hilversum 1961), ik leerde deze boeiende schrijver kennen via een Nederlandse vriend die mij de verzamelde werken schonk. Maar ook songs van Brel, Brassens en Randy Newman hebben Tavernier in zijn teksten beïnvloed. Hij staat voor politiek en maatschappelijk engagement in zijn teksten, iets wat zeldzamer aan het worden is.
Recent verscheen van hem een nieuwe CD Witzand, verwijzende naar het Noord Franse Wissant in een productie van Koen Gisen (de producer van An Pierlé en The bony King of Nowhere). Tavernier zal in De Bijloke aantreden met White Velvet met An Pierlé.
Deze beide heren van stand van de Vlaamse kleinkunst staan op 30 mei op het podium van het Muziekcentrum De Bijloke vanaf 20 uur met Lieven Tavernier en White Velvet met An Pierlé, gevolgd om 22 uur door Zjef Vanuytsel en groep. De lezers van de Geus betalen geen 25 € maar 22 € in voorverkoop en kunnen hun kaarten bestellen via het Geuzenhuis.
GENT - Humoritmisch spektakel. Het zegt u niets? Dan wordt u vanavond steevast verwacht in de Capitole. Betalen moet u wel, maar voor de rest is het ‘Binnen zonder kloppen’, en dat heeft u te danken aan de heren Gerrit De Cock en Reinert D’Haene die er in de reeks Cabaretten Lente 012 een lap op geven. Letterlijk dan.
De komische percussiegroep De Beenhouwerij bestaat 15 jaar, en haalt uit haar rijk gevulde magazijn wat decorstukken te voorschijn en blaast het stof van een aantal catchy acts. Theater en humor dus, met een timing die u en wij nauwelijks kunnen bijhouden. De twee drummers hebben een hekel aan stilzitten, en hebben ook driftig doorgewerkt aan enkel nieuwe scènes, zodat uw avondje Capitole meer wordt dan een ‘best of.’
Hun animatiefiguurtjes Noëlla en Whoopy komen ook nu weer het spektakel animeren, samen met ander gevogelte. De Beenhouwerij grijpt u naar de keel, al vier producties lang gespreid over negen theaterseizoenen die telkens goed zijn voor meer dan honderd voorstellingen in Nederland en België. Gerrit De Cock kan u kennen van Blind Date op 2BE, en als drummer van Les Truttes. Reinert D’Haene is de man die zich afvraagt ‘Who took my badjas?’
Tickets reserveren vooraleer u zonder te kloppen binnenstapt, lukt via deze link.
GENT - De studenten van de Gentse universiteit lopen vandaag de hele dag rondjes op het Sint-Pietersplein. Van 10u tot 22u lopen ze zich te pletter op deze 29ste editie van de 12-urenloop.
Het weer zit niet helemaal mee, maar dat houdt de sportiefsten onder de Gentse studenten niet tegen. De verschillende konventen nemen het tegen elkaar op in een twaalf uur durende estafetteloop. Het doel: zo veel mogelijk rondjes van 320 meter op de teller zetten.
Op het plein is er de nodige randanimatie voorzien voor de supporters. In de dj-toren vindt de hele dag lang een 'dj-contest' plaats. Elke dj krijgt een halfuur de tijd om het publiek te imponeren. De winnaar krijgt de eer de afterparty te openen om 23u. Stemmen gebeurt via sms.
Naar goede gewoonte bevat de loopwedstrijd een aantal speciale rondes. De traditionele 'proffen- en assistentenronde' mag niet ontbreken, maar ook de 'schaarsgekledevrouwenronde' klinkt veelbelovend.
Radiozender Urgent.fm (105.3 fm) brengt de hele dag live verslag uit van zowel de 12-urenloop als de dj-contest.
GENT - Simon Wijffels (19), de Gentse jongen die in 2007 werd neergestoken aan zijn school, is vandaag zelf veroordeeld tot zes maanden cel met uitstel. Hij stal verschillende laptops omdat hij na de steekpartij geen schadevergoeding kreeg.
Simon werd in september 2007 op 14-jarige leeftijd in de hals gestoken door de Oekraïens-joodse broers Michaël en Levi G. Reden: Simon wou het telefoonnummer niet geven van een meisje op wie een van de broers zijn oog had laten vallen. Wijffels raakte levensgevaarlijk gewond bij de steekpartij op straat, vlak bij zijn school.
De daders van de steekpartij kregen bij verstek enkel een berisping en wonen ondertussen in Israël. De familie Wijffels kreeg een schadevergoeding van 30.000 euro toegewezen, maar daar hebben ze tot vandaag nog geen cent van gezien.
Het proces heeft de familie Wijffels veel geld gekost. Simon wilde met het geld van de schadevergoeding graag een dure computer kopen. Omdat dat geld er niet is, brak hij op amateuristische wijze binnen in een basisschool in Wondelgem en in VISO-Gent, de vroegere school van Simon. In Wondelgem pikte hij twee laptops, in VISO vier MacBooks van Apple. Hij kreeg daarbij de hulp van Matthias D. (18).
De zaak kwam aan het lich toen de moeder van Simon de laptops vond en de politie verwittigde. Simon - die tijdens de behandeling aangaf geen werkstraf te willen uitvoeren - kreeg vandaag zes maanden gevangenisstraf met uitstel en een geldboete van 412,50 euro. Matthias kreeg een werkstraf van 96 uur en een geldboete van 412,50 euro met uitstel.
Twee Gentse modestudentes maken kans op Triumph Inspiration Award
GENT - Van de vijf Belgische finalisten die geselecteerd werden voor de Triumph Inspiration Award 2012, zijn er twee die het label Gent achter hun naam kunnen kleven.Hannah Jacobs studeert aan KASK Hogeschool Gent en de Gentse Laurence Matthys studeert aan Syntra West in Roeselare. Wie op 3 mei de Belgische finale wint, kan naar de internationale finale in Shangai.
Deelnemers aan de wedstrijd van lingeriemerk Triumph moesten hun visie rond het thema Dragons&Butterflies (draken en vlinders) verwerken in een lingerieontwerp.
'Mijn concept is gebaseerd op het ballet Swan Lake', verduidelijkt Hanna Jacobs: ,de zwarte zwaan tegenover de witte zwaan, maar dan vertolkt door één danseres die twee rollen vertolkt.'
Hannah maakte een body van huidskleurig leer, bewerkt met nietjes. Die vormt het harnas, de bescherming. Daarboven een transparant broekpak met kimonomouwen: hoog uitgesneden tot de heupen. De harde materialen zoals niets en bewerkt leer staan in contrast met de bewerkte zijde. Beenstukken tot aan de knie en een clutch vullen het silhouet aan.'
In onderstaande videofilmpjes lichten zowel Hannah als Laurence hun ontwerp toe.
GENT - In een volgepakte Balzaal van de Vooruit stelde Sarah Ferri, de Gentse met Italiaanse roots, zondagavond op bevlogen wijze haar debuutplaat 'Ferritales' voor. Lees hier het verslag van het concert en bekijk de foto's. 'Ferritales' is nu te koop bij de platenboer.
Twaalf jaar nadat Sarah Ferri (33) met haar garagerockgroepje 'Misses Bombie' de Zottegemse 'Windorocktrophy 1999' won, heeft ze haar langverwachte en in over heel het land geanticipeerde solo-albumFerritales uitgebracht. De dochter van een Belgische moeder en een Italiaanse vader werkte zich zonder al te veel muziekwedstrijden - al won ze Jonge Wolven 2008 en werd ze tweede in Dranouterrally 2010 - en kapsones naar een contract bij platengigant Universal en een breed publiek. Puur op talent en niet aflatend doorzettingsvermogen. Zo speelde ze al in het voorprogramma van Simply Red, Jools Holland, Caro Emerald en Fischerspooner. En nu is met Ferritales het sprookje van Sarah Ferri helemaal begonnen.
Sarah Ferri kon Koen Gisen strikken als producer, de man die ook al de twee platen van zijn poulain The Bony King of Nowhere, alle platen van zijn partner An Pierlé en ook de uitstekende laatste van Lieven Tavernier, 'Witzand', van een verguld laagje voorzag. Gisen en de drie muzikanten rond Sarah Ferri leggen geen enkele noot in de weg van haar fabuleuze stem.
Ferritales ademt nostalgie. Het zijn goeie tijden voor straffe zangeressen die kunnen en durven zingen en die teruggrijpen naar de geluiden uit het verleden. De stem van Sarah Ferri huppelt, buitelt en toont de luisteraar alle hoeken van de kamer over de swingjazz uit de jaren '50, achtergrondzangeressen Sofia Ferri - jawel, de 15-jarige zus van - en Tine Roelens klinken als een popkoortje uit de sixties, en samen met gitarist Jan Oelbrandt, contrabassist Steven Van Holsbeeck en drummer Jonathan Callens neemt Sarah Ferri graag zijsprongetjes naar tijdloze soul, country en bossa nova.
Het was dan ook uitkijken naar de officiële cd-voorstelling in de Vooruit in Ferri's thuisbasis Gent. Ze zette de toon door quasi solo op akoestische gitaar te openen met This is a Moment, een lied waarmee Sarah Ferri al meteen haar overrompelende vocale capaciteiten kon tentoonspreiden. Daarna kwam het vederlichte, bijzonder swingende trio dat ook op Ferritales bij elkaar gebundeld is in het midden van de plaat: Dancing at the Supermarket, Boombooling - in de familie Ferri het koosnaampje voor zus Sofia, wiens ronde gezichtje vroeger op een boule de berlin leek, maar dan in het Italiaans - en Springair. Het aantal parapapara's en paradupudu's in deze drie zeer dansbare deunen was haast niet te tellen, waarvoor hulde, maar naar het einde van het trio toe begonnen we toch wat naar het plafond van de Balzaal te staren. Ook al omdat wij de oude, meer krachtige versie van Springair veel spannender vinden dan de kabbelende versie die op de plaat is beland en die Sarah tegenwoordig live brengt. Maar dan schudde de groep de zonnige lichtvoetigheid van zich af, om met een handvol dreigende en intrigerende songs verder te gaan. The Man Who Was Bored schurkt dicht aan bij Vaya Con Dios, tijdens het bezwerende A Jacket For The Cold kwam een derde Ferri-telg, Jethro Ferri, op het podium om mee de achtergrondzang te verzorgen. En The Hungry Villain klonk nog stouter en geiler dan op plaat. Dat Sarah Ferri over een indrukwekkende stem beschikt weten we al langer, maar ze liet ons toch opnieuw alle hoeken van de Balzaal zien tijdens No one can see en onze adem stokte even bij het horen van de vocale uithalen tijdens bisnummer Sick Daughter, dat de zangeres solo op akoestische gitaar bracht. Een leuk extraatje was Music To Watch Girls Go By, een lied uit 1967 dat muzikaal wel op het lijf geschreven lijkt van Ferri & groep.De singles On My Own - door het publiek gretig meegedanst - en Were You There maakten de set compleet. In Were You There haalt Ferri alles uit de kast, in de mate dat het ons in de verte doet denken aan cheesy ballads waarmee ze ons om de oren slaan op commerciële radio's en in talentenshows op de buis, maar het lied van Ferri staat daar ver boven. Ze schreef het zelf en ze begeleidt zichzelf sober op piano, het nummer is kort genoeg om interessant te blijven en vooral: ze dweept niet met haar stem. Ze is gezegend met deze uiterst veelzijdige, krachtige stem en ze gebruikt ze. Ze slaagt erin om goed te doseren, iets wat je van hopen anderen niet kunt zeggen. Natuurlijk valt er wat te zeggen over haar songschrijverij, maar je kunt niets anders verwachten van een artieste die pas haar eerste plaat uit heeft. Sarah Ferri heeft met deze cd-voorstelling in de Vooruit - en 2 dagen voorheen in een uitverkochte AB - het bewijs geleverd van haar grote talent. Jarenlang was ze een goedbewaard muzikaal Gents geheim, maar met Ferritales steekt ze definitief haar neus aan het venster bij muziekliefhebbers in het hele land. Wij zullen haar sterke debuutplaat koesteren tijdens de zomermaanden en we hopen dat de platenmaatschappij Sarah Ferri Sarah Ferri zal laten zijn en dat ze niet gekneed wordt tot een product bestemd voor de commerciële muzikale believen van de wegwerpmaatschappij. Maar we hebben er alle vertrouwen in. Het zuiderse temperament van Sarah Ferri laat zich niet in een hoekje dringen.
GENT - De eerste tekenen van Track worden zichtbaar. Hoewel het kunstproject pas op 12 mei van start gaat, kan je her en der in de stad al activiteit rond Track merken.
Meest zichtbare is ongetwijfeld het Citadelpark, waar zo'n 110 kerkhofzuilen de omgeving van het Kuipke de aanblik geven van het Joods kerkhof in Praag. Op de zerken – overigens allen echt – staan de namen van musea gebeiteld. Alleen de zerk van het nabije SMAK zagen we niet meteen staan. In de schaduw van de Sint-Pieterskerk, in de achtergelegen wijngaard, wordt dan weer hard gewerkt aan wat een bibliotheek moet worden. De groene constructies in de wijngaard vormen boekenrekken, een project van Massimo Bartolini. Track zal tussen 12 mei en 16 september in zes buurten te zien zijn. 35 kunstenaars nemen deel aan deze opvolger van Chambres d'Amis en Over the Edges.
Cabaretten Lente: Thomas Smith wil de Capitole bevrijden
GENT - Tijdens de 'Cabaretten Lente' staat Thomas Smith in de Gentse Capitole met zijn voorstelling 'will set you free'. In die voorstelling, die in 2009 in première ging, wil de Belgische Brit zijn publiek bevrijden van de dagelijkse beslommeringen.
Thomas Smith is bij het grote publiek vooral bekend van zijn passage in het Canvasprogramma 'Zonde van de Zendtijd'. Doordat Bert Gabriëls en Henk Rijckaert te bekend waren, kreeg hij de taak om een biljet in het decolleté van minister Turtelboom te moffelen. Dat vrouwonvriendelijke fragment kan u hieronder bekijken.
***
In 2009 stelde hij zijn tweede comedyshow 'Thomas Smith will set you free' voor. In die voorstelling bevrijdt hij het publiek van dagdagelijkse ergernissen, zoals het mysterieuze gedrag van elektronische toestellen en vrouwen, maar ook de vernederende regelgeving die we zelf bedenken, zoals het dragen van een fluohesje op de pechstrook van de autostrade.
Smith heeft het ook over zijn haat voor kappers die zijn haar steeds anders knippen dan hij wil. 'Niet enkel vrouwen ergeren zich daaraan. Het is opvallend hoeveel mannen zich in die mop herkennen en er hartelijk mee lachen. Ik hou ervan om clichés te doorbreken' zegt Thomas Smith.
Als u er op woensdag 25 april bij wil zijn in Capitole Gent, kan u hier een kaartje bestellen.
GENT - 23 leden van den Anti Dierproeven Coalitie (ADC) hebben deze middag op de Kouter een stille betoging gehouden. Hun actie stond in het teken van 24 april, de wereldwijde Wereldproefdierendag.
De Kouter stond vol witte kruisen en een na een legden de actievoerders er bloemen neer. Voor een paar uur werd de Kouter omgetoverd in een hondenkerkhof. "Vandaag staat de hond, en meer bepaald de beagle, centraal", legt ADC-voorzitter Danny Flies uit. "Aan de UGent wordt op grote schaal geëxperimenteerd met beagles."
Die proeven zijn volgens Flies compleet nutteloos. "De onderzoekers testen zaken die al lang geweten zijn. Diezelfde research werd in de jaren 70 al uitgevoerd. Het draagt dus niet bij tot het welzijn van de mensen of van de hond. De meeste honden worden na de proeven gewoon afgemaakt."
Naar verluidt worden in ons land elk jaar zo'n 700.000 dierproeven gehouden. "Het gaat daarbij onder meer om katten, honden, paarden, apen en konijnen. Het wordt tijd dat we dit dierenleed stopzetten. Met deze actie willen we mensen opnieuw aanzetten tot nadenken", besluit Flies
Alle Afbeeldingen blijven
eigendom van de makers,en teksten
mocht u hier ietske vinden
dat van u is en moet verwijderd
worden gelieve een bericht
In de middenblog op (Reageren)
Eén van de grootste successen van Eddy Wally.
Deze mag niet ontbreken op deze blog...
Als marktkramer ben ik geboren.
Eddy Wally (Zelzate, 12 juli 1932)
is een Belgische zanger
die bekend is om zijn hits Chérie (1966),
Als marktkramer ben ik geboren (1969)
en Ik spring uit een vliegmachien (1996).
