Julius Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 8

11-03-2014

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Droomboek

helaas zijn mijn nachtgedachten
het was te verwachten
niet terug te vinden in het boek
ik heb mijn tekst niet willen verzachten

iedere ochtend schreef ik
een droom op uit mijn slaap
of met een ingehouden snik
dan wel een opgeluchte gaap

ik speelde altijd de koning
met paarden, pionnen
torens en lopers
rondom en in mijn woning

zette alles naar mijn hand
als dé krijgsheer van Nederland
plots hoorde ik een gil uit ons bad
de koningin schreeuwde
majesteit, u staat schaakmat

11-03-2014 om 16:33 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Als de stilte mij zegt

ergens diep van binnen
draag ik genegenheid
zoiets zeg ik niet in zinnen,
raak dan in het aardse verleid

en zal je niet puur
kunnen beminnen,
woorden botsen
klinken als klanken
het is slaken
uit diverse flanken

ook van uit
ergens diep van binnen

en als de stilte mij zegt
het voelt zoals is bedoeld
vloeit warmte
als een teder gerecht
door mijn poriën heen,
kleuren lippen roder
groeien ogen naar oprecht,

ergens diep van binnen
zal ik dan zingen
in frêle zielentaal

zonder aanraken
heb je weet
van een schenkend onthaal

11-03-2014 om 16:32 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Doordacht

ik heb een bril aangeschaft,
zogezegd zwart getint,
uit het assortiment van de opticien
waarin men er duizend en een vindt

nog eer een deskundige dame
haar diensten had aangeboden
of kond deed over een
tijdelijke actie of reclame

had ik de twee neusringen
al vast in mijn hand
de mevrouw brabbelde snel, ja
uw keuze is geheel in de mode

in de loop van de jaren
was mijn denken verder
gerijpt tot hedendaags
kijken in zwart – wit;

door letters op wit papier,
de toetsen van mijn orgelklavier
en niet te vergeten mijn voorbeeld;
ook ’s land bestuur weet hoe dat zit

een visie waarbij ik niet diep graaf;
het is of goed of het is slecht
wellicht rechtlijnig, doch eenvoudig
en zogezegd burgerlijk braaf

een jarenlange studie
ging er aan voor af,
iedere dag het doorbladeren van
mijn favoriete krant “de Telegraaf”

11-03-2014 om 16:32 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Al even in de schemering

al even in de schemering
van het verlichte leven
en aldoor liefdevol en
innig vastgehouden
rusten dag en nacht
nu naast elkaar

heeft de liefde
van pijn en hoop
een laatste gebaar geweven,
zijn laatste zucht was daar

een moeder schreeuwt
“Mijn zoon”
de vrouw weent
“Mijn lief”

het kind weet het
even niet,
heeft nog te weinig
van het leven geleend
maar voelt tranen om zich heen,
zo oprecht gemeend

gemis is er,
al seizoenen lang,
een mens moet gaan
de eeuwigheid
gaat immers haar gang

11-03-2014 om 16:31 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Gerucht

de liefde laait even op
terwijl de ronde warmte
zakt achter de zuigende kim
maar hoe kan ik haar
doorgaand loven
als onze stemmen
gedwongen doven

en met een diepe zucht
bij open raam,
de koude van het afscheid
naar voren wordt geschoven

is de stilte
besmet met roest
en dreigt verte allengs
samen te ballen tot een
afgetopte knoest?

terwijl ik verlangen weer
verberg achter mijn
verfoeide rokershoest

deze morgen echter verschijnt
de dageraad opnieuw
het draagt een verschoond
lichtblauw gewaad

zo wordt de tijd overbrugd
en schildert weer vragende ogen,
toekomstgericht

ook gister lijdt, zo blijkt
aan een vergankelijk gerucht

11-03-2014 om 16:30 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Herinnering

Soms verlang ik naar het
Gezoem van een mug
Die ‘ s nachts onzichtbaar
Zoemt over mijn rug

En verhaalt van vroeger
In een bloedhete tent;
Een ongrijpbare zwoeger

Die vooral zichzelf verwent
Mijn gesnurk aanvaardt
En zoals de ervaring leert
Alleen zijn vreugd bij mij vergaart

Het geeft een binding
Midden in de nacht
Uren kan hij met mij spelen

Zijn instinct heeft hem
Bij mij gebracht.
Hij hoeft zichzelf
Niet te vervelen

Wel houdt hij afstand
In onze relatie
Het is liefkozen uit nood
Een inniger contact, zo is bekend
Betekent voor hem de dood

11-03-2014 om 16:29 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Dan de mist

het glas is nader
de mist die hij ziet
zijn oog in staar
voelt wat hij verliet
of bedenkt het gebaar
een grijze vloed te stoppen
die mondhoeken sluit
en het hart op de tong laat
drogen achter een beslagen ruit

de aarde voor hem
ligt al ver achter zijn tijd
groeven graven nog dieper
de vlakte lijkt zich al uitgespreid
terwijl zijn wereld immens oogt
zie je zijn stervend spiegelbeeld
dat aan de liefde heeft gezoogd
en met splinters heeft gedeeld

het glas is nader
dan de mist
als gedachten denken
door de eeuwigheid heen
steeds meer zal zijn ziel wenken
en daarna, veel later
rusten zonder geween

11-03-2014 om 16:26 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Golfje

Ik zie naar buiten
En ontmoet op het raam
Nog zweetdruppels
Van de eendaagse hittegolf

Ze gedragen zich monogaam
Verspreiden zich over het glas,
Wensen zich niet aan te sluiten

Allee, roept het gras
Het is zomer, dat komt ons
In stromen beter te pas

11-03-2014 om 16:24 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Donderslag

hij ging midden in de nacht
nog ver van ’t ochtendgloren
sloot de deur haast beminnelijk zacht
doch enkel om de echo niet te horen

stapte opnieuw het heelal tegemoet
waar chaos geen weet heeft van rede
en zoet met zuur wordt beboet;
een tijde was weer verleden

althans ontwaakt leek het zicht
op ontluisterende stappen
was het naar buiten gericht,
een innerlijk ontsnappen
enkel voor de plotse bliksem gezwicht

soms trekt een schaduw twee paarden
teugelloos in het gemoed
woorden verliezen hun waarden,
verdwalen dan in een ontembare vloed

11-03-2014 om 16:23 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

De hoogste diepte

als van zelve
kom ik dichterbij
zonder voorbedachte rade

ben ook arm aan woorden
als ik in stilte nader
zonder een stap te zetten
voel ik me zo
alsmaar meer aan je zij

het is je ziel die ik ervaar
oprecht naar buiten gericht
kwetsbaar, zwak in het aardse
maar krachtig tussen jou en mij
een tederheid
wonderlijk van gewicht.

wie wil niet
in zo iets verblijven
ook al ben ik mens genoeg
om je schouder te raken

ogen kruisen kan volstaan
om juist het echte te bewaken

11-03-2014 om 16:21 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Als groen grijs oogt

een stem vult mijn heelal
met grijs getinte tonen
zij stelen het licht
helpen de dag
niet te verschonen

de boom spreidt zich groen
zo hoog en dichtbij
toch een kleur van morgen
het raast door mijn hoofd
waar ook mijn gemoed
in stilte is opgeborgen

een doffe klank vult mijn heelal
de echo al van morgen
ze telt nu ook de leegte
onbeschrijfbaar in getal,
een verlangen is opgeborgen

11-03-2014 om 16:20 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

07-06-2013

Aan banden gelegd

soms komt het voor
dat mijn fantasie niet weet
wat voor u in te schenken,
gedachten weigeren dan
een gedicht te bedenken

het is een moment
bij eenieder bekend
dat de ochtendstond
met de nacht is aangelengd

of dat uw benen
vechten tegen de aarde ;
ze moeten wel,
maar deze dag heeft toch
geen enkele waarde

ach, een week zonder rijm
wie zal het merken
ik schrijf daarom over weinig;

ja, dat ook u een keer
mag haperen

nietsdoen,
het blijft een werkwoord
wees daarvan wel bewust ;
het zal uw hoge nood
boetevrij beperken

07-06-2013 om 22:56 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Zijn gezicht straalt

de man tegenover mij straalt
we delen het terras
bij de Gouden Leeuw
onder een kunstmatige gloed

dat hij pas opa was,
een schrede verder in zijn tijd,
is mooi zichtbaar
dat doet ook mij goed

in deze herfstige dagen
zetten we de kachel weer aan
de zon moeten we
zo dat lukt, in ons dragen

je hart kan jezelf verwarmen
en in gedachten komen al vaak,
op mijn leeftijd,
de kleinkinderen voorbij

er is er zelfs een in de maak,
ongevraagd dat wel
dat schept pure rijkdom
het geeft hoop en maakt blij

zulke dingen geven de recessie
en de belabberde lente nog kleur
dus nu het weer wat tegenzit
weet u best iets te vinden

graaf eens dieper van binnen
er is vast wel iets of iemand
waarmee u zich
met een zonnig gevoel
in dit voorjaar kan verbinden

07-06-2013 om 22:56 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

De weg

alles verklaren is soms
een vruchteloos verpozen
in het ongekende
immense heelal

ik ontkom dan niet
aan het erkennen
dat ik me doorgaans
gedragen voel;
deze weg niet zelf
heb gekozen

vaak hoef ik ook
niet meer te zeggen
wat ik eigenlijk bedoel

om me heen immers
herhaalt zich alles in wezen
weliswaar regelmatig in een
kleur getint
en met wisselend gevoel

eens hoop ik te kunnen zeggen:

ik heb niet alle seizoenen
volledig begrepen
maar uiteindelijk wel
door verworven overgave
in verwondering bemind

07-06-2013 om 22:55 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

De weg

07-06-2013 om 22:55 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Lente blues

Het is even zo
Dat ik me laat gaan
Inzien dat het overwicht
Zich met mij heeft verstaan
Dagen met enkel regen
Of bezwaarde wolken
De aanwezigheid ervaren
Van uitzichtloze wegen
Waar ongerijmde gevoelens kolken
Die mijn geest niet verklaren

Het zou moeten zijn
Als dat ik word gedragen
In de door mij gevoelde
Onderscheidende lagen
Doch het ademen verengt
achter sterven
Of schemerige baren pijn
Hoe dan ook, mijn zijn wordt
Vanuit een verleden verlengd

07-06-2013 om 22:54 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Liefde

in houden van
zit veel besloten
het omvat vooral
wisselende seizoenen

cupido is er vaak
op een onverwacht moment
of je wordt door fonteinen vol
gelukzaligheid verwend

doch ook wat in liefde
wordt gegoten
blijkt vaak een droom
of is onwerkelijk verwachten

met lege woorden
als versleten schoenen
en stilte die onenigheid
langzaam moet verzachten

*
maar tederheid
kunnen ontvangen
en je hart door tevredenheid
laten bevangen

en bovenal je kwetsbaarheid
aan de ander willen tonen
tot het ultieme geven bereid

wie durft elkaar,
in wederzijds vertrouwen,
zo te belonen

07-06-2013 om 22:53 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Muze

Witte aangelijnde vlokken
Doorkruisen verre blauw
Traag wijkende naar verder

Zulk een gebaar
Maakt dat ik mijn gang aanschouw
Soms denk ik, ik ben klaar

Reeds moe van de dagen
Als ik vooruit in de verte staar
Ik vergeet ook het prille landschap
Dat vervaagt in een verleden gebaar

Witte aangelijnde vlokken
Verwarren in donzige trekken
In thans gelaagd azuur

Zoals de maagd
Aanvankelijk zonder vlekken
Het aardse aantrekt, op den duur

Zo wordt de voortgang
Telkens, eindeloos
Als van zelve uitgedaagd

Ik blijf op zoek
Naar de eeuwige ranke roos

07-06-2013 om 22:53 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Gij daar

O, gij daar op hoge hakken
Die uw kuiten doen verheffen
En heupen stuwen
Tot een gewei van een edelhert
Mij overkomt de ware zin
U, eens in dromen te huwen
Maar, helaas, ik ben u niet werd

Het hoofd dat u behoort
Drijft op wolken
In mijn aards paradijs
O, mijn verre lieve
Gij brengt mij van de wijs
Laat krachten in mij kolken
En laat mijne ziel zo achter
Innig verstoord

Schouders, zoals ik die zie
Wiegend op en neer
Mijn ogen wagenwijd openend
In blinde lust
Zij maken mij sprakeloos en veel meer
Ach, schenk mij even niet het ware licht
Dat ook op uw schaduw rust

07-06-2013 om 22:52 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

11-04-2013

Zij kust

zij kust de zon
met geloken ogen
voelt stralen
van nabij geluk
het is alsof liefde
voor even, teder,
over haar frêle
ontvankelijkheid
is gebogen

kom mij halen
zie mijn ontsloten gebaren
of tast met zwoele stralen
langs mijn lente pril haar

met jou wil ik vrijen
in lyrische talen
maar laat mij nog even
hier en dan ja, daar

11-04-2013 om 16:10 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Inhoud blog

	Goedemorgen- twee ochtendgedichten
	de kruisende cirkel
	In dit moment
	er zij schaduw
	er zij licht
	Woordenglans
	Drijvende wolken
	Onmin
	Al tastend
	Meierijstad
	Paris, La realité?
	ter plekke
	Op een kier (2)
	Op een kier
	In mijn Doka (variant op gedicht " De Duivel " )
	de duivel
	Kantelen
	Bloemke
	In de namiddag
	La vie en rose
	Aanraken
	Als bomen huilen (2)
	Hartstochtelijk
	jij, mijn kind
	Dode wortels
	Mij is geen woord bekend
	uitzien
	Lucht
	Hemelse bruiden
	Doorgang
	Moeder
	Verschieten
	Blindelings
	Huiswerk 1963
	Thuis
	In het voorjaar
	Zijn (1) Sein (1)
	Ronding
	Dat
	Gaan
	Dat lucht op.
	Telkens
	Liefde
	winter
	verlaten
	Anne
	Vertoeven
	Horizon
	Het naakte kleden
	Memoire
	Het is de weg
	Autumn blues
	Mijn vader
	Toen
	Grijze zondag
	Als het stormt
	Naakt
	Schijnen
	Het is
	Schaduwtaal
	Geketende bevrijding
	Rijpen
	Stuurloos
	Droomboek
	Als de stilte mij zegt
	Doordacht
	Al even in de schemering
	Gerucht
	Herinnering
	Dan de mist
	Golfje
	Donderslag
	De hoogste diepte
	Als groen grijs oogt
	Aan banden gelegd
	Zijn gezicht straalt
	De weg
	De weg
	Lente blues
	Liefde
	Muze
	Gij daar
	Zij kust
	Lente
	Golvende stilte
	Titelloos
	Dat wat komt
	Uma
	Als vloeiend water
	Als de dag van gister
	Jij, die is
	ik ga maar
	De blinde weg
	Geketend
	Tijd van leven
	ik dwaal soms
	Schaduw
	Dichter bij de mens
	Als de schaduw bemint
	Afscheid

	Gedichten 1
	Deutsche Gedichte 1
	Activiteiten op YouTube
	Activiteiten op Gedichten.nl

Blog tegen de regels? Meld het ons!
Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!