Ik ben Wim del Arte
Ik ben een man en woon in een kartonnen doos onder een brug (( in Parijs)) en mijn beroep is Gepensioneerd clochard.
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus 2024 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Dat zijn er een pak geweest, te veel om op te noemen.
Het was te koud onder de brug , ben verhuisd, terug naar La Palma.
Schetsblog Niets meer niets minder. Dit blog is een tento met vervolg en bestaat uit een opeenstapeling van stijlen, citaten, beelden, ideeën, motieven en ook soms een fotoke. Voor de bezoeker is het nauwelijks duidelijk waarom dit schetsblog gemaakt is.- Om de invloed van de massamedia op de vorming van het individuele gedrag aan de kaak te stellen, dit door smakeloze, symbolische en tragikomische vervormde schetsen, waarvan de betekenis zelf kan ingevuld worden. - Zo ben ik althans gestart; MAAR EEN BLOG LEEFT EN PAST ZICH AAN... en zo langzamerhand werd het een foto-dagboek van een EILANDER
07-03-2009
LA PALMA - EEN GEBAKKEN VISJE
Omdat de meeste hotels een internationale keuken hebben, is het aan te raden B & B (bed and breakfast) te nemen of nog beter een huisje te huren (www.oceaanzicht.nl), dan heb je iedere dag de gelegenheid om met de echte Palmese keuken kennis te maken. Er zijn immers genoeg kleine en typische eethuisjes, vooral de vis restaurantjes. Vis maakt fundamenteel deel uit van het dagelijks voedsel van de Palmeros. Zoals het ook niet anders kan op een eiland midden in de oceaan. In de restaurantjes is de vis nog steeds ruimschoots gevarieerd en kun je, je verhemelte verwennen met smakelijke bereide visgerechten. _____________________________________________________________________________
Beeldje, hoogte 44 cm. breedte 24 cm. bewerkte lava steen met aaneen gelaste stukjes schrootijzer.
OVERPEINZING TIJDENS DE OCHTENDWANDELING ___________________________________________________ Gevonden voorwerpen tijdens het strandjutten. De restanten van een vuurtje waar een visser zijn vers gevangen visje heeft geroosterd, een gewoonte bij vele Palmeros. Minder goede gewoonten is lege batterijen in zee gooien. Een stuk plastiek, ondefinieerbaar, doet mij denken aan de vlucht van Jonathan Livingstone Seagull. Het verhaal gaat over een zeemeeuw, Jonathan. Hij kwam erachter dat je eigenlijk veel meer kan dan wat je ziet als je door je ogen naar de wereld kijkt. Een gevoel dat in ons allemaal leeft ... Het verlangen naar de onbegrensde vrijheid ...
Sinds ik deze blog ben begonnen hebben vele mensen mij gemaild en gevraagd hoe ik er toegekomen ben op een eiland te gaan wonen. Eerst was er het voorrecht de Canarische Eilanden te ontdekken als vakantiebestemming en een passie te ontwikkelen voor de eilanden die mij ook inspiratie gaven in mijn werk. Nadat ik in mijn jonge jaren een liefde ontwikkelde voor de archipel die niet meer overging realiseerde ik mij dat wonen op La Palma binnen mijn bereik lag. Ik ging mij dus voor 100% concentreren op mijn doel. Het mentale aspect bij het emigreren speelt een belangrijke rol. Verder is het belangrijk in de beginjaren om alles wat tegenzit te kunnen loslaten. Zelfkennis is een belangrijk aspect bij het wonen op een eiland ergens in de oceaan. Om te beginnen moet je eerlijk naar jezelf kijken en je afvragen, "Zou ik dat kunnen?" Na een tiental jaren kun je dan naar de horizon over de oceaan kijken en denken; "Ik ben een eilander".
DRIJFHOUT KUNST MET ZEEIJZER EN STRANDALUMINIUM ___________________________________________________________ Ik vind het leuk om mijn denkwereld te vertalen in beelden van drijfhout met zeeijzer. Tijdens mijn ochtendwandelingen aan de kusten van La Palma raap ik op wat de zee heeft aangespoeld. Algauw heb ik tientallen kartonnen dozen vol met drijfhout, zeeijzer, strandaluminium en vanalles wat in het water terechtkomt en op het strand blijft liggen.
Beeldje "PAPILLON" hoogte 57 cm breedte 40 cm. Drijfhout, zeeijzer, strandaluminium, bewerkte lavastrandkei, industrieel vervaardigd zeeglas (ogen).
De nieuwe luchthaven werd in 1970 in gebruik genomen. Sinds 1987 is dit het zesde internationale vliegveld van de Canarische Eilanden. Alle dagen landen hier meerdere Europese chartervluchten en uiteraard zijn er lijnverbindingen met de buureilanden en Madrid. Anekdote : Op de Canarische Eilanden mag men bijna alle geneesmiddelen kopen zonder doktersvoorschrift (uitgezonderd antibiotica). De geneesmiddelen zijn ook goedkoper dan in de meeste andere Europese landen, daardoor kunnen de reizigers net voor vertrek nog even hun medicijnkastje aanvullen.
La Palma Airport verwerkt jaarlijks ongeveer een miljoen reizigers, de komende jaren worden er meer verwacht. Daarom wordt er gewerkt aan de uitbreiding van de luchthaven. De huidige terminal met prachtig houten plafond wordt afgebroken en er komt een nieuwe voor in de plaats. De start en landingsbaan wordt gerenoveerd en er komt ook een nieuwe verkeerstoren. Als de werkzaamheden afgerond zijn heeft de luchthaven een capaciteit van 3 miljoen reizigers per jaar. La Palma zal dan wegzinken in de oceaan, dank zij de krediet crises zal het blijven drijven ;-)
THE MAKING OF "EEN AALSCHOLVER" ______________________________________ Een alledaagse, onalledaagse hobby. Vanzelfsprekend ben ik niet op zoek naar materieel gewin, maar naar vondsten die mijn nieuwsgierigheid prikkelen. Zo vind ik driftwood, zeeijzer, zeeglas of strandglas (zeemeermintranen) en stukjes aluminium. De vondsten zijn aanleiding voor allerlei assemblages. Jutten is een deel van de creatie, het is wandelen en oprapen op het strand van voorwerpen niet altijd wetend vanwaar ze komen. Voorwerpen die van zeevarenden op vissersboten of oceaanschepen afkomstig zijn, soms ook achtergelaten door strandbezoekers.
Op La Palma heeft niet alleen de mens maar ook de landbouw (bananen) veel water nodig. Het water komt uit de Caldera en wordt ook opgepompt uit onderaardse bronnen en meren, holen en grotten waarin fossiele water miljoenen jaren oud kan zijn. Op het eiland bestaan er 150 bronnen waarvan vele weinig en minder en minder water leveren, bijgevolg ook nog afhankelijk zijn van de regenval. Gemetselde kanaaltjes, allerlei buizen en aquaducten vervoeren het water naar grote ronde betonnen of vierkant opgebouwde reservoirs van waaruit de bananen plantages hun water krijgen.
PORRIDGE _________________ Voor een oud paard als ik is het wenselijk alvorens de ochtendwandeling aan te vangen een stevige "porridge" maaltijd te nuttigen. Gedurende een tijdje heb ik de gele plastiek deksels van de haver bussen verzameld. Doe daar iets mee, dacht ik... _____________________________________________________________________________ MINIMAL LAND-ART _________________________ Het kernpunt van het minimalisme is het terugbrengen van vorm en inhoud tot een minimum, een poging om dingen tot hun eenvoudigste vorm, karakter of functie te herleiden. Minimalisme is een stroming in de beeldende kunst die vanaf de jaren '60 vanuit de U.S. naar Europa kwam. Belangrijk is om met zo eenvoudig mogelijke middelen een relatie aan te gaan met de omgeving. De spanning, die ontstaat door het creëren van een tegenstelling met de omgeving is daarbij van belang.
621 meter verder dan het bushokje staat hij; Een eeuwenoud exemplaar, " De Koning van de Palmese Flora ". De schuine drakeboom van Puntagorda staat nog steeds overeind. De drakeboom is een "magische" boom die uitsluitend op de archipels van Macaronesië voorkomt. (Macaronesië is een aanduiding voor eilanden van vulkanische oorsprong in de oostelijke Atlantische Oceaan ten westen van West Afrika) Het "drakenbloed" (dat in het verleden uit deze boom werd gewonnen) werd allerlei magische eigenschappen toegeschreven. De Guanchen gebruikten het donkerrode sap bij het balsemen van hun doden. De Foeneciërs noemden de Canarische Eilanden de Purpereilanden", De oudste zeevaarders dreven handel in de kleurstof. Het drakenbloed bracht zijn gewicht in goud op. Genezers gebruikten het ter bestrijding van ziektes en alchemisten experimenteerden ermee. De magie die op deze plaats in de lucht hangt laat verliefden hun beloften bestendigen door ze te kerven op de nabij groeiende cactussen.
Ik verzamel stenen omdat wandelen goed is voor de conditie. Het begon met die ene steen die leek op een "bison". De indiaan in mij werd wakker, ik hield de bison in mijn handpalm en nam hem als warme fetisj mee naar huis. Ik begon fetisjen te verzamelen, het waren toen geen stenen, het waren nobele objecten op de boekenplank. Na een jaartje had ik zoveel "stenen" verzameld dat ik ermee naar buiten moest en de objecten werden terug stenen in de tuin. Het stenen verzamelen werd er niet minder om. Ik vind stenen verzamelen nog steeds leuk. Tijdens mijn wandelingen op dit "steenrijke" eiland laat ik mijn fantasie de vrije loop en worden stenen gezichten, harten, vogels en nog veel meer.
Ik vond een "bison" en opeens had ik een fantastisch idee, ik begon stenen te verzamelen en dat doe ik nog steeds...
LA PALMA - EEN BOTANISCHE TUIN ______________________________________
Bij botanici zijn de Canarische Eilanden wonderwel befaamd om hun bijzondere plantengroei. Elk eiland heeft zijn eigen endemen. La Palma heeft een 60 tal endemische planten. De meesten van deze bijzondere soorten komen zo algemeen voor, dat ze tussen de straatstenen groeien. In het begin dat ik hier woonde, wou ik al deze mooie plantjes in mijn tuin. Als men deze plantjes extra water geeft, heeft men in "no time" een metershoge verwilderde "onkruid" tuin waar men niet meer doorheen kan.
Ik vraag me af, wie houdt zich bezig met het plaatsen of bouwen van steenmannen en waarom? Soms is het één enkele steen of rots die moeder natuur daar heeft gelegd of gevormd, die voor mij een uitnodiging is om mijn aanwezigheid op die plaats te laten blijken en verder te stapelen.
La Palma zou er gans anders uitzien moest de "Canarische den" niet in staat zijn zich na een bosbrand op spectaculaire wijze te herstellen. Sinds begin jaren negentig heb ik hier enkele hevige bosbranden meegemaakt. Door de zeer dikke schors eigen aan de Canarische den en een niet al te felle brand lopen de stammen van de bomen opnieuw uit. De bomen krijgen een vrolijk uitzicht ; Felgroene poezen die van onder tot boven over de gitzwarte verkoolde schors van de stammen kruipen. Zij verspreiden zich in een rap tempo om alzo de overwinning over de dramatische gevolgen van de brand te vieren.
LA PALMA - DE WIJNROUTES ______________________________
De toeristen worden speciaal door bewegwijzerde routes doorheen druivenhellingen van bodega naar wijnkelder annex wijnboutique geleid. De wijnen van La Palma maken onderdeel uit van de "denominación" , (officiële herkomst benaming) Vino de La Palma. De presentatie van deze route gebeurd met aangepaste wegwijzers. er zijn 5 verschillende wijnroutes. De Palmese wijnen hebben hun eigen speciale smaak. De druiven rijpen met de hitte van de zon op hun kop en met de stralingswarmte van de zwarte lava sintels aan hun voeten. De Malvasia is een van die beroemde lava wijnen.
LA PALMA - THE WINE ROUTES _______________________________
Explore the hidden corners of the island and discover the wealth of wine varieties, vineyards, cellars and exclusif wine shops. You'll be pleasantly surprised. On March, 9th, 1994 "The La Palma Denomination of Origin" was given to wines of the island who are carefully controlled and inspected by a group of experts before being available to you. Five different wine routes were designed on La Palma, and it is possible to visit the wine cellars en to taste their wines. The 5 wine routes are : 1. The Wine Heritage, 2. Tradition and Wine, 3. Vulcanos and Wine, 4. Nature and Wine, 5. The Stars and Tea Vine. The routes give the visitor some idea of the variety and history of winemaking on the island.
Op La Palma kun je "spiritueel" wandelen , maar ook "spectaculair" wandelen in de verlaten en woeste natuur van het noorden. Wanneer je er oog voor hebt is er veel te ontdekken. Dit soort wandelingen is allerminst zweverig, je bent zeer concreet bezig met het volgen van het pad. Je mag gerust je berggeitpoten meebrengen op deze goed gemarkeerde steile-helling-wandeling. Door dit soort wandelingen schept je de mogelijkheid fantastische ervaringen op te doen. Je kunt een langere of kortere tocht maken door dit gebied langsheen de steile woeste kust met olivina in de rotsen en verder niemand tegenkomen. Je kan schreeuwen zo hard als je wil, van pijn of plezier, het doet wonderen en vernieuwt je volledig. Zeer helend en vol oerenergie.
Zwemmen met dolfijnen en soms walvissen kan op La Palma. Er gebeurt dan veel met je op geestelijk, emotioneel en spiritueel gebied. Mensen die een reis boeken naar La Palma zoeken zowiezo al naar diepere en echtere ervaringen die je brengen tot een beter contact met het natuur gebeuren. De magische natuur van het eiland heeft een helend effect en kan je brengen tot de diepste kern van jezelf.
Beeldje : Hoogte 51 cm. Breedte 37 cm. Diepte 23 cm. Bewerkte lavasteen met aaneengelast ijzer.
Aan het eind van de plaza Alameda (populierenbos) wandelt men over de brug van de "Barranco de la Nieves" (kloof van de sneeuw), dan komt men boven bij de overblijfselen van de vesting die in de 16de eeuw gebouwd werd tegen de piraten, onder wie de Hollander Van der Does. Alleen de plaats en de kanonnen zijn authentiek, El Castillo werd volledig nieuw herbouwd in de 19de eeuw. Het kasteel werd gebouwd omdat men tijdens een 5 jaarlijks feest "Bajada de la Virgen" (de afdaling van de maagd) een dialoog nodig had tussen Het Schip, El Castillo en de Maagd. Wat de dialoog inhoud is nog steeds een punt van discussie, er wordt in ieder geval over en weer geknald.
Naast het plein van La Alameda (populierenbos) bevindt zich het "Barco de la Virgen" (Schip van de Maagd), een betonnen replica van de Santa Maria van Columbus. Binnenin het cementen schip was een nautisch museum over de gloriedagen in de 16de en 17de eeuw toen Santa Cruz de derde grootste haven van de wereld was. Ook kon men er vijf oude zeekaarten en twee opgevulde vissen bewonderen (big deal), voor kinderen was het wel leuk om overal op en af te klauteren en zeerover te spelen. Het museum is tijdelijk gesloten voor restauratie en gaat terug open "mañana" !! Waarom de Palmeros een replica van de Santa Maria hebben neergezet in de hoofdstad is voor mij ook een raadsel, Columbus heeft nooit voet aan wal gezet op La Palma maar wel op Gomera. Ook een miniatuur replica van 'de replica' van de Santa Maria in een cafeetje om de hoek. Het betonnen monument houdt de herinnering levend aan een omstreden maar ook indrukwekkende periode uit de geschiedenis waarin Columbus de zee koos voor de lange tocht over de Atlantische Oceaan om " De Nieuwe Indiën" te ontdekken.
DE WEG NAAR LA FAJANA IN HET NATUURGEBIED GUELGUEN ______________________________________________________________
Als je door het noorden van La Palma rijdt, snap je waarom het eiland "Isla Bonita (mooi eiland), maar ook "Isla Verde" (groen eiland) wordt genoemd. Het is daar zeer bosrijk en sterk heuvelachtig en men vergist zich vaak in afstanden. Door de slingerende wegen in combinatie met sterk hellende bochten vergt auto rijden veel tijd. Op heldere dagen kun je heel ver kijken en aangezien er maar weinig wegen of gebouwen zijn om je te oriënteren en de slingerende bergpaden stijl naar boven of de diepte ingaan is het voor de wandelaar toerist in dit gebied moeilijk de afstanden in tijd te schatten. Dit is het gebied waar de regenbogen wachten op neerslag. Wie lang genoeg in dit gebied woont ontwikkeld 'bergeitenpoten' en zonder zelfs maar één druppel rum te hebben gedronken vervaagt de grens tussen mythe en werkelijkheid . Deze streek wordt gekenmerkt door enorme kloven, scheuren en spleten, schijnbaar zonder menselijke aanwezigheid. Niets is minder waar. Het is ruig land. De beschaving is ver weg. de afzondering intimiderend. Op zomerse dagen kan het soms bijna 40 º C worden en in de winternachten bar koud. De wind kan het gebied soms dagenlang op stormkracht geselen. Maar de bewoners leven als in een droom, zij leven in het mooiste speciale natuurgebied van La Palma.
Zand taferelen met op het strand gevonden voorwerpen. Drie maal 60 x 40 cm. verschillende kleuren zand met als bindmiddel polyurethaan en acryl op masonite.
OP WEG NAAR SANTA CRUZ DE HOOFDSTAD VAN HET EILAND _________________________________________________________________
Ik rij naar de hoofdstad Santa Cruz en zie haar liggen achter de heuvel, in de diepte en de verte. Terwijl rijdende, mijmer ik over eigen culturele achtergronden, mijn vroegere havenstad Antwerpen. Na Antwerpen en Sevilla was Santa Cruz de derde haven van het Spaanse rijk. Ik denk aan de Van de Walle's, de Massieu´s en de Van Dalle´s die hier in de zestiende eeuw hun beloofde land vonden en een stuk Schelde en Vlaaikensgang meebrachten. Dit maakt de stad een vertrouwde plek, het is alsof ik er een hele scheepsbemanning vrienden heb wonen.
Ik ben Wim del Arte
