Héél erg blij dat je me dit toonde Wim, had het nog nooit gezien... Wéér een gat gedicht in mijn cultuur, dank je wel!
Als ik alleen ben in de nacht en alle mensen heb vergeten die alles van de wereld weten, dan zit ik in mijn sterrenwacht
en denk aan 't eindeloos heelal, waarin ik als een muis zo klein een korte tijd present mag zijn. Meer weet ik niet, en dat is al.
Toch willen er nog vragen komen over het waarom van het bestaan, hoe ver, tot waar de sterren gaan die fonkelend ons omzomen.
Onder de glitter van 't firmament tijdens de stille, nocturnale uren, kan het schijnbaar eeuwen duren voordat je went aan wie je bent.
Hoe lang niet zitten we te wachten of 't uitspansel soms antwoord geeft, waarom, waartoe een mens hier leeft met al die vragende gedachten?
Bij de dageraad naar bed gegaan dacht ik nog over 't raadsel na, waarom ik 's nachts zo buiten sta, zo heel alleen, maar diep voldaan. © Porter
13-01-2009 om 07:58
geschreven door gerdaYD
|