Stenen praten zachtjes. Zijn meedogenloos gehard door eeuwen zon. Wind verrond zijn scherpe kant. Het zand schuurt mooie kleuren langs de buitenrand.
Steen verklaart de hemel in zijn kleuren overdag. Verzamelt warmte voor herinneringen in de nacht. Zijn geur vertelt van leven in de tijd. Zijn stilte schrijft patronen in de eeuwigheid.
Stenen zijn het hart, de ziel van land en leven. Zijn wortels van bestaan, vergaan, in de vertrouwdheid van de tijd . Zij overleven generaties, blijven tot het kussen van de zon en maan. © wil melker Creatieve zondag gewenst, lieve Wim!
07-06-2009 om 08:29
geschreven door gerdaYD
|