Voor jou, Wim:
Wolken van bevroren bloed we stapelen stenen torens aan de randen in het argeloos veld is iedereen wachter elk geluid een valstrik hoever dragen je woorden nog
steeds meer goden bewegen zich onder ons op de bewaarde perkamenten dwaallichten moed een gebrek aan fantasie
schijn en wezen zijn in deze wereld gebleven ik leg de laatste hand aan je borst naast de ander ik zet je geest op reis. © wenlez
23-06-2009 om 10:04
geschreven door gerdaYD
|