uit Een stuk of wat

vlinders
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

hij weet niet wat hij aan moet

met dit wezen

zij loopt zijn kamer in

haar lichaam een korf vlinders

ze licht het deksel op

volgt een verhaal van vleugels

en huid is maar om op te schrijven

huid is alleen een uitvlucht

voor trillen dat niet stil wil zijn

dit is geluk, zegt ze, het laat zich kennen

als raaskallen, drukte van insecten

met tevelen in één zwerm

zoals haar ogen hem bekruipen

hun kuifje schuiven tot hij huivert

hij weet niet meer

hoe hij het heeft

zoals zij hem heeft: lief

en wat hij van haar houdt

van haar overhoudt: licht

als soortelijk gewicht van woorden