Samen met Wim, Kristof en Jos zal ik deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 op 28 en 29 augustus. Meer info vindt u als u op de foto klikt. Onze groepsnaam is "De Genieters" en ons nummer 158.
Na een camping-overnachting bij familie is het maar enkele kilometers rijden tot aan het parochiecentrum van Wortel waar Euraudax Hoogstraten een wandeling organiseert. Je kan kiezen voor 75 of 50 kilometer op dit vroege uur, ik kies voor de langste afstand die onderverdeeld is in een lus van 50 en daarna één van 25 kilometer. Binnen zitten de jongens van vorige week Eric en Jef en ik zet me bij hen, na de inschrijiving en twee koffietjes is het om half zeven tijd om de eerste lus aan te vatten. We verlaten al vrij snel het dorpje en duiken het groen in, dwars doorheen weilanden en bossen. We steken de grens over naar de noorderburen, en na tien kilometer hebben we een eerste wagenrust waar we een wafel krijgen en iets om te drinken. Na zeven minuutjes rust gaan we verder, we komen doorheen het dorpje Ulicoten en duiken daarna terug de natuur in. Kortbij het tuincentrum Houtgoor hebben we onze tweede wagenrust na 17 kilometer, hier hebben we acht minuutjes. Hierna krijgen we het zeer mooie natuurgebied Chaamse Beek voor de voeten, tijdens de eerste 25 kilometer hebben we nog niet veel asfalt gezien. In het pittoreske cafeetje La Baracque krijgen we een broodje (voor mij eentje met kip-curry) en een koffie, alsook een klein half uurtje rust. Het volgende gedeelte is doorheen de Strijbeekse heide, een bijzonder mooie stukje natuurgebied vlakbij onze grens. In het natuurgebied hebben we ook onze volgende wagenrust waar we een yoghurtje krijgen, al kiezen enkele wandelaars voor het ijskarretje dat een paar meter verderop staat. Een kleine tien minuutjes later gaan we weer verder en steken de grens over naar ons vertrouwde landje. We wandelen doorheen Meerle en hebben wat verderop een volgende wagenrust aan het kapelletje van Heerle. Hier krijgen we zelf een ijsje, wat ik met deze zomerse temperaturen in dank aanneem en smakelijk opeet. Het laatste stuk van deze grote lus brengt ons weer naar Wortel doorheen het natuurgebied Schootse Hoek. In de parochiezaal zit Vic te wachten die de kleine lus zal meestappen. Als avondmaal krijgen we kip met boterhammetjes en fruit, daarna is het even wat uitblazen van deze eerste vijftig kilometer, die me dankzij de zandgronden toch al wel wat vermoeid hebben. Om twintig voor zeven starten we met de tweede lus van vandaag, die vooral in de buurt van Merksplas zal blijven. Na een stukje natuur passeren we voorbij het centrum voor illegalen, aan het vredesmonument slaan we rechtsaf. Dit monument is er ter ere van slachtoffers die gevallen zijn tijdens WOII hier in Merksplas door de V-bommen, het monument zelf is de motor uit de staart van een V2-bom. Achter de Kapel Kolonie is er een wagenrust van 15 minuten, dit geeft me de tijd om een paar foto's te trekken van deze zeer mooie kapel. Het volgende gedeelte leg ik af in het gezelschap van Luc, die ik nog ken uit de wandelmee-periode. De kilometers doorheen de natuurstroken rondom Merksplas vliegen voorbij en voor we het goed en wel beseffen staan we reeds aan de volgende wagenrust tegenover het Grinthof. Wanneer we na tien minuutjes terug vertrekken voel ik dat het tijd wordt dat het gedaan is, de benen voelen vermoeid aan. De laatste kilometers gaan doorheen het Carons Hofke, het vroegere pastorijhof met een zeer rijke geschiedenis. Om kwart na negen zijn we weer in Wortel en zit deze tocht erop, ik laat mijn boekje afstempelen en vertrek samen met Vic, moe maar voldaan na een zeer geslaagde natuurwandeling!!
Na een deugddoende vakantie van bijna twee weken in Turkije is het weer tijd om mijn wandelschoenen aan te trekken. Ik besluit mee te doen aan de euraudax-tocht te Haren waar ik kies voor de volle 100 kilometer. Wanneer ik thuis vertrek giet het pijpestelen, maar wanneer ik een kwartiertje later mijn auto parkeer aan het MIVB-clubhuis te Haren schijnt de zon weer. Binnen zet ik me bij Hugo, Jef en Eric, na het nodige papierwerk is het afwachten tot 14u wanneer we starten. In Euraudax wordt er gewerkt met lussen van 25 km, ik kan dan ook mijn bagage laten staan aan tafel, vrij handig. De eerste lus starten we onder een stralend zonnetje, ik heb toch maar mijn paraplu mee want je weet maar nooit. We verlaten en komen langs het gemeentehuis van Evere, via een paar mooie groene paadjes komen we in St-Stevens-Woluwe terecht. Na 9,5 kilometer hebben we een eerste bevoorrading, rozijnenbrood en een drankje en krijgen we vijf minuutjes rust. We gaan verder naar St-Lambrechts-Woluwe en duiken het mooie natuurgebied Hof Ter Musschen in waar een mooie oude windmolen staat die in 1960 naar hier werd gehaald nadat hij jarenlang in Esplechin en Arc-Ainières stond. De baankapitein leidt ons verder naar het Maloupark waar ik even halt houd bij de Lindekemalemolen die dateert uit 1129. Na nog een prachtig stukje groen doorheen het Woluwepark (wie zegt dat er in onze hoofdstad geen groen meer is?) hebben we na 18,5 km terug bevoorrading in de vorm van een halve tomaat en een drankje. De laatste zeven kilometer van deze eerste lus brengen ons nog door velden, waar de vliegtuigen kort over onze hoofden vliegen, naar de gebouwen van de Nato in Evere en even voor half zeven zijn we terug in het clubhuis waar we ons avondeten krijgen, een voorgerecht van toast en paté, kalkoensneetjes met champignonsaus en kroketjes en een ijsje. Na een uurtje rust zijn we om half acht klaar voor de tweede lus, buiten mijn paraplu doe ik ook al mijn fluo-vestje aan. De eerste kilometers zitten we tussen het hoge gras, afgewisseld met een bezoek langs het mooie station van Schaarbeek en weer het groen in. Na 34 kilometer krijgen we een stukje kaas en een drankje, aan mijn linkervoet voel ik al iets ongemakkelijk, dat beloofd. De volgende tien kilometer die we krijgen zijn bijzonder mooi, we komen voorbij de mooi rode Japanse Toren en wandelen tussen de gebouwen van de musea van het verre oosten. Nadien trekken we naar het Atomium, slaan rechtsaf naar de heizelpaleizen en wandelen volledig rondom het Koning Boudwijnstadion. Ondertussen wordt het stilaan donker en na de passage aan het Bruparck komen we aan de andere kant van het Atomium uit, dat nu zeer mooi verlicht is. Aan de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Laken, waar de koninklijke crypte in gelegen is, hebben we op het pleintje aan de overkant na 44 kilometer een nieuwe bevoorrading en weer vijf minuutjes rust. In het donker gaan de laatste zes kilometer van deze tweede lus in bijna rechte lijn weer naar het clubhuis, waar we om kwart voor twaalf aankomen en een kom tomatensoep aangeboden krijgen. Ik neem er afscheid van een jongedame uit Leuven waar ik verscheidene kilometers samen mee afgelegd heb en die aan het oefenen is voor haar eerste dodentocht, ik hoop dat het haar lukt in augustus. Om half een zijn we klaar voor lus 3, deze keer laat ik mijn paraplu achter en neem voor alle veiligheid mijn poncho mee. Deze lus laat ons bijna het hele centrum van de Brusselse binnenstad zien, ik ben benieuwd wat we zullen krijgen voorgeschoteld. We doorkruisen eerst het donkere Schaarbeek en Sint-Joost-ten-Node tot aan het Madouplein. We passeren de verschillende parlementen in de Hertoglaan en de Wetstraat en slaan het Brusselse park in. In het park loopt ondanks het late uur nog veel volk rond, al zijn er ook veel duistere figuren bij. Aan het Koninklijk Paleis staat alles al opgesteld voor de komende 21 juli-viering van woensdag, wij hebben er een bevoorrading van een stuk salami en een drankje. Na vijf minuutjes gaan we verder naar het centrum en gaan voorbij verschillende mooi verlichte oude gebouwen die de binnenstad rijk is. We maken aan het justitiegebouw gebruik van de Poelaart-lift naar de lager gelegen Marollenwijk en de Kapellewijk. Onderweg houden we regelmatig even halt en krijgen we wat uitleg over sommige gebouwen, zeer interessant maar ook zeer nefast voor de beenspieren die stilaan afgekoeld en verzuurd raken. Na een bezoekje aan Manneke-Pis komen we op het marktplein van Brussel, waar we regelmatig aangesproken door (dronken) jongeren die zich afvragen wat we in godsnaam in het midden van de nacht aan het doen zijn. Na het marktplein gaat het naar de Sint-Niklaaskerk en langs de oude vismarkt. Aan het Brouckereplein gaan we doorheen de Passage Du Nord naar de zeer mooie maar minder bekende Martelaarsplaats. Nadien volgt er een passage door de Koning- en Koningingallerij, aan het congresplein is er na 67 kilometer een bevoorrading, suikerwafel en een drankje. Hier houden we tien minuutjes halt, ik ben er blij om want mijn benen voelen zeer zwaar aan. Het laatste gedeelte van de derde lus begint met een bezoekje aan de Congreskolom en het graf van de onbekende soldaat. Nadien gaat het weer doorheen Schaarbeek naar Haren, waar we om twintig voor vijf aankomen. Ons ontbijt staat er klaar, koffiekoeken en een croissant, we hebben er vijftig minuten de tijd voor. Om half zes staan we recht voor de laatste lus, en bij het buiten komen voel ik al vrij snel dat de rustpauze me goed gedaan heeft, mijn benen voelen weer beter aan. In het prille ochtendlicht volgen we de spoorlijn langsheen het station Haren-Zuid verderdoor naar Diegem. Ook op de luchthaven in Zaventem zijn ze wakker geworden, de eerste vliegtuigen vliegen laag en oorverdovend over onze hoofden voorbij. We gaan onderdoor de toekomstige spoorlijn Mechelen-Zaventem luchthaven, en komen in Machelen terecht waar we aan de kerk na 82,5 kilometer een stukje cake en een drankje krijgen. Ook hier weer vijf minuutjes en weer weg, in de verte zie ik de Macro waar ik graag ga winkelen en na het oversteken van het ronde punt zitten we in de industriezone van Vilvoorde. Na een ommetje doorheen de stad houden we na bijna 90 kilometer halt aan de kerk, tijd voor koekjes en een drankje tijdens de vijf minuutjes. Na de rustpost begint het slecht voor mezelf, na enkele honderden meters moet ik mijn schoen uitdoen en een pleister plakken op mijn hiel waar een klein wondje zit. De achterstand die ik hiermee op de groep heb haal ik maar met moeite in, het vet is van de soep. Gelukkig zitten we vrij snel in het mooie drie fontijnenpark van Vilvoorde en kan weer aanpikken bij de rest. Aan het Mercatorpark hebben we onze laatste bevoorrading, er wordt rode wijn gegeven maar ik houd het bij een frisdrank. De laatste zes kilometer gaan nog voornamelijk over een klinkerweg waar mijn voeten nog een laatste keer geterroriseerd worden, gelukkig zie ik om 10 uur het clubhuis en na enekel minuutjes zit mijn eerste 100 kilometer euraudaxwandeling erop. Binnen drinken we nog iets en na de nodige stempels begeef ik me huiswaarts, zeer tevreden over de voorbije twintig uur! Naast het mooie parcours en de goede bevoorrading heb ik enkele zeer toffe mensen leren kennen, hopelijk zie ik ze terug op één van mijn volgende tochten.
1 Juli, het begin van de grote vakantie, en de vakantie wordt al meteen ingezet met een zeer zomerse dag. Ik maak voor mijn vertrek naar Turkije nog snel gebruik om even te gaan wandelen in Molenstede, een dorpje bij Diest, waar Vos Schaffen hun Berkentocht organiseren. Deze club staat bekend voor hun zeer goede natuurtochten en mijn verwachtingen zijn dan ook hoog wanneer ik de parking van KFC Diest oprij waar de startplaats gelegen is. Na het nodige papierwerk en een klein ontbijtje ben ik om kwart voor acht klaar voor mijn tocht van 21 kilometer in voor mij tot nu toe vrij onbekend gebied. Vlak na de start zijn we al direct in het groen aanbeland en trekken we rond de Eikelenberg, wat later zitten we in het natuurgebied Catselt. Het doet deugd in de schaduw, in de zon is de temperatuur al aardig aan het oplopen. Na een uurtje ben ik in het chalet van VC Okselaar waar ik een colaatje drink. Op deze controle maken we een bijzonder mooie lus doorheen achterheide en het Vlaams natuurreservaat Houterenberg. De parcoursbouwer heeft weer prachtig werk geleverd, chapeau! Na een veertien kilometer ben ik weer in het voetbalchalet en besluit ik een soepje te nemen, ik ben dinsdag nog geopereerd aan mijn tanden en zo'n broodje is nog iets te groot en te hard om nu al te kunnen opeten. Ook de laatste zes kilometer van vandaag gaat voornamelijk door de natuur. Na een korte passage door het Prinsenbos bezoeken we het natuurdomein Dassenaarde en gaan nog over het Zwart Water. De laatste kilometer gaat lichtjes stijgend en over een asfaltbaan in blakke zon, nu pas voel ik eigenlijk hoe warm het wel is. Om half twaalf ben ik weer op mijn beginbestemming en zit deze zeer mooie tocht erop, snel nog iets drinken en dan de warme auto in naar huis, dankzij de file's voor Werchter zal het iets langer duren dan gepland. De komende twee weken is het tijd om naar het buitenland op vakantie te gaan, tot dan!
Ik ben Steven Jaspers
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 26/02/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Voetbal.
Ik ben Steven Jaspers
