Samen met Wim, Kristof en Jos zal ik deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 op 28 en 29 augustus. Meer info vindt u als u op de foto klikt. Onze groepsnaam is "De Genieters" en ons nummer 158.
Het is nog pikdonker als ik thuis vertrek naar Hoeilaart waar de IJsetrippers uit Overijse hun 27ste Zoniënwoudwandeltochten organiseren. Tijdens de rit regent het nog, maar als ik mijn auto parkeer houd het op en kom ik droog in RSB Het Groene Dal waar de start is. Je hebt hier twee zalen, in de bovenste is nog niemand, buiten de medewerkers natuurlijk, en ook in de onderste waar de inschrijving doorgaat is er nog niet teveel volk te bespeuren. Ik schrijf me in voor de dertig kilometer en om half acht kan ik eraan beginnen, na eerst een lekker broodje met gehakt gegeten te hebben Vorig jaar had het nog stevig gevrozen en ben ik gevallen na enkele honderden meters, nu is het een heel pak warmer maar ben ik toch wel voorzichtig met de natte bladeren op de grond. De eerste twee kilometer is het regelmatig zoeken naar de pijltjes, niet zo simpel in het donker zonder pillamp, maar na het verlaten van het centrum word het net op tijd klaar genoeg want we trekken het Zoniënwoud in. Dit woud rond het Brusselse heeft iets magisch, je kan er uren in rond lopen en elk seizoen is anders. We krijgen ook al een eerste klimmetje te verwerken over de Dumberg, lastig om boven te raken en zeker even lastig om weer beneden te geraken met de bladeren op de grond, je ziet zo goed als niets van de takken en het water eronder, gelukkig heb ik mijn wandelschoenen bewerkt met een waterdicht middel We gaan onder de R0 door en laten de andere afstanden voor wat ze zijn, even later hebben we een eerste keer controle in een boshut. Na de controle duiken we verder het woud in. Gelukkig regent het nog steeds niet en kan ik volop genieten van de prachtige omgeving, hier komt een mens echt tot rust. We vervoegen ons terug bij de andere afstanden waardoor het een beetje drukker word, ondertussen zijn er ook al vele joggers en mountain-bikers gearriveerd om ook te komen sporten in dit prachtige decor. Ik kom een jogger tegen met ontbloot bovenlijf, het is nu wel niet echt koud maar dit vind ik er toch wel wat over. Na een uurtje zijn we aan de rand van het woud in Oudergem waar we in een school een tweede keer controle hebben, tijd voor mijn buikje te vullen Op deze controle maken we een lus van een kleine acht kilometer. We bezoeken het domein van het Rood Klooster, een klooster dat is ontstaan in 1367, en dat de laatste jaren volop gerestaureerd word. Tussen de vijvers door komen we voorbij de oude molenaarswoning, de voormalige priorwoning (de enig overgebleven vleugel van het klooster) en de portierswoning. De restauratiewerken zouden volgend jaar afgewerkt zijn, een reden te meer om volgend jaar zeker terug te komen. Hierna is het tijd om door de verschillende langwerpige parkjes tussen Oudergem en Bosvoorde te wandelen, achtereenvolgens bezoeken we het Bergojepark, het Senypark en het Tenreukenpark. Aan het Axa-hoofdkantoor slaan we linksaf (nu weet ik waar mijn verzekeringsgeld naartoe gaat ) en trekken weer het woud in. De zon is er ondertussen helemaal doorgekomen en geeft me meer het gevoel van een lente- dan van een herfstwandeling. Als ik weer in de controlezaal kom zit het er goed vol, ik zet me met mijn colaatje dan maar in de gang. Het laatste stuk brengt me onderdoor het Leonardkruispunt, één van de drukste van België, en ik verbaas me erover dat je hier zeer makkelijk te voet op de autosnelweg geraakt. We verlaten definitief het woud en komen nog even over het grondgebied van Overijse onder een stralende zon, voorlopig is er van slecht weer nog geen sprake. Om half één ben ik weer in de startzaal, die nu propvol zit. Ik kijk op het bordje en zie dat er om 12 uur reeds meer dan 1700 deelnemers zijn, ergens anders hangt er een bordje dat de Brusselse parken sluiten om 12 uur omdat er rukwinden op komst zijn, daar heb ik vandaag zeker geen last van gehad. Na het eten van een broodje met een zwarte pens kan ik voldaan naar huis na een zeer mooie en geslaagde tocht!
Samen met Vic en Sonja rijden we met zijn drieën naar de grens met Nederland, meer bepaald naar Putte waar de Wandelende Krabben hun jaarlijkse Sint-Nicolaastocht organiseren. Na een klein ommetje bereiken we goed en wel sporthal De Biezen, binnen is het niet te druk en we drinken er nog een koffietje, broodjes zijn er spijtig genoeg niet We gaan vandaag voor het 18 kilometer-parcours, en even na negen uur zijn we op pad. Al na enkele meters worden we gescheiden van de andere wandelaars die het bos intrekken, enkel onze afstand gaat rechtdoor. Het weer is prachtig, het zonnetje schijnt volop en vele wandelaars wandelen enkel in t-shirt, een raar zicht voor de tijd van het jaar. We wandelen doorheen het Markiezaat De Brabantse Wal en even later doorheen Grenspark De Zoom, een stuk van de Kalmthoutse Heide. We lopen bijna letterlijk op de grenslijn van België en Nederland, soms weet ik niet eens in welk land ik ben Na twee uurtjes en tien kilometer verder komen we in Ossendrecht waar we in de hoeve Hoeks een eerste keer controle hebben. Even voor de controle staan twee zwarte pieten die ons pepernoten geven, kleine bolletjes die heel erg hard op speculoos lijken. We zetten ons buiten op een bankje en doen ons te goed aan een broodje en een zeer lekkere aspergesoep. In het tweede gedeelte brengen we een bezoekje aan het natuur- en recreatiedomein Groote Meer, in deze streek ligt het ene natuurgebied naast het andere blijkbaar. Even later is het weer de beurt aan Grenspark De Zoom waar we een lange zandweg dienen te volgen. Dankzij het zeer zonnige weer komt deze mooie streek nog beter tot uiting, diegene die hier niet zijn missen iets. Even voor we terug in Putte zijn passeren we een groot Joods kerkhof, Machsike Hadass, één van de drie Joodse begraafplaatsen in Woensdrecht. Er zouden hier ook veel Belgische Joden liggen, omdat er bij ons niet wordt gegarandeerd dat de begraafplaats eeuwig blijft liggen. Onze tweede controleplaats is in de kantine van De Batters, de softbalclub uit Putte. Ook hier is er binnen geen plaats en zetten we ons buiten op het terras in het zonnetje. Vanaf hier zou het maar 2,5 kilometer meer mogen zijn, het zouden er uiteindelijk zes worden! In dit laatste gedeelte is het de beurt aan het Moretusbos om een bezoekje te krijgen. Onderweg komen we voorbij de Gloriëtte, een theehuis uit 1768 dat op Nederlands grondgebied staat en een paar honderd meter verder staan we voor het kasteel Ravenhof, dit staat dan weer op Belgisch grondgebied. Na 21,5 kilometer komen we weer aan de sporthal en zit deze Sint-Nicolaastocht erop. Deze tocht van de Wandelende Krabben had zowel plus- als minpunten. Minpunten waren vooral het ontbreken aan broodjes in de startzaal en de foutieve kilometers op het einde, pluspunten waren het zeer mooie parcours en de prima bepijling dat samen met het mooie weer ervoor zorgden dat we toch een prima wandeldag achter de rug hebben.
Op aanraden van Vic en Sonja gaan we vandaag met zijn drieën naar Prosperpolder, een gehuchtje van Kieldrecht vlak aan de Nederlandse grens. Deze tocht in het kader van Vlaanderen Wandelt wordt georganiseerd door de Sportraad van Beveren en staat niet vermeld in de Marching, ik ben dus eens benieuwd wat het wordt. Na een dik half uur rijden en langs vele kleine weggetjes komen we aan in het gehuchtje, er staan hier nog geen twintig huizen en een kerk. De start is in het jeugdcentrum, als we binnenkomen moeten de tafels en de stoelen nog klaar gezet worden Na de inschrijving en een koffie zijn we klaar om te vertrekken, je hebt de keuze uit vier routes met elk zijn eigen kleur, wij kiezen voor de groene, de prosperpolderroute van een dikke zestien kilometer. Als we buitenkomen kunnen we direct onze paraplu opendoen, de wind maakt het er zeker niet makkelijker op. We verlaten het centrum (de straat uit ) en na tien minuutjes zijn we reeds in Nederland. We wandelen hier door de vlaktes, de regen en de wind hebben vrij spel. De twee torens van Doel blijven in het zicht, ook al is het zeer donker weer, een echte herfstdag. Als ik op de dijk klim (we blijven met het parcours beneden) heb ik een zeer mooi zicht over het Verdronken Land van Saeftinghe, met zijn 3200 hectare is dit prachtig stuk natuur één van de grootste en belangrijkste schorgebieden van Nederland. Op deze dijk hebben we een eerste keer controle in een tentje, gelukkig kunnen we droog én uit de wind zitten terwijl we genieten van een overheerlijk soepje! Het volgende gedeelte brengt ons naar de Schelde. Het is ondertussen opgehouden met regenen en dat wandelt toch een stuk aangenamer. Ook nu gaan we over de dijk in het gras om iets te kunnen zien van het mooie uitzicht, terwijl we eigenlijk beneden over het asfalt moeten gaan. We krijgen een prachtig zicht over de haven van Antwerpen, en dankzij de opklaringen kunnen we nu ook de torens van Doel heel wat beter zien. We laten de Schelde voor wat ze is en trekken terug meer het binnenland in. Na het oversteken van de grens zijn we weer in België en hebben we controle in Ouden Doel, waar de scouts ons verwennen met allerlei lekkers. Ik eet er een hot-dog en daarna een pannenkoek, de jenever of Hasseltse koffie laat ik aan mij voorbij gaan. Het laatste, korte gedeelte brengt ons weer naar het jeugdcentrum, binnen staan ondertussen al de tafels en stoelen op hun plaats en dit geeft toch een heel ander zicht dan vanmorgen. Na onze stempel en een drankje is het tijd om huiswaarts te keren, mijn broek is ondertussen dankzij de wind helemaal opgedroogd
Elf november is sinds vandaag niet enkel een geschiedkundig historische dag, vanaf vandaag is het ook de dag dat wandelgroep Flamingo hun laatste tocht organiseren, deze club stopt op het einde van het jaar na een bestaan sinds 1982. In zaal De Krekel zitten Vic en Sonja op me te wachten, en rond negen uur zijn we klaar voor een tocht van 22 kilometer doorheen deze buurgemeente van Mechelen. In het eerste gedeelte brengt de parcoursbouwer ons doorheen de Mispeldonk, een mooi stukje natuur gelegen tussen de Boeimeerbeek en de Dijle, waar je tussen de Gallowaykoeien loopt. Na een dik uur zijn we in een klein zaaltje te Peulis waar het controle is, Vic en ikzelf gaan direct verder voor de lus terwijl Sonja hier op ons blijft wachten. De lus brengt ons doorheen de Peultebossen, die vroeger de Krankhoevebossen werden genoemd. De naam Peulte, net zoals Peulis, is volgens de geschiedenis een vervorming van het woord Poli, een welgestelde familie uit het Mechelse in de jaren 1200 die eigenaar was van het grootse deel van Peulis. Het is hier een oase van rust, en ook hier staan er zeer veel paddestoelen, echt opvallend deze herfst. Na een klein uurtje zijn we weer in het zaaltje, met veel moeite kunnen we een stoel bemachtigen om even te rusten. Het laatste gedeelte van de tocht brengt ons door de natuur van Bonheiden tot aan de achterzijde van de Krankhoeve, waar we achter de sportterreinen door gaan. Als laatste maken we nog een ommetje langs het Zellaerkasteel. Ooit stond hier een Middeleeuwse burcht, maar in de periode 188-1892 werd er op deze plaats een neogotisch kasteel in witte zandsteen gebouwd. Als toetje passeren we nog de Blijdenberghoeve waar je lekkere ijsjes kan gaan eten, rond half twee staan we terug aan de parochiezaal en zit deze allerlaatste organisatie van Flamingo erop. Binnen eet ik nog een broodje en neem ik Katrien mee naar het station van Mechelen, zo'n feestdag in het midden van de week is snel voorbij!
Met hoofdpijn en een zeer droge mond sta ik om acht uur op (zaterdagavonden op Malinwa zijn soms zeer zwaar ) want ik heb om half negen met Rik afgesproken om samen naar Boortmeerbeek te gaan waar Tornado hun Wandel-Mee dag organiseren. Gelukkig is het maar tien minuutjes rijden, na een parkingplekje gevonden te hebben aan het station kunnen we naar de Gildezaal waar het vertrek is. Na een sterke koffie en een broodje ben ik klaar voor een tocht van twintig kilometer, verdeeld in drie stukken. Na een bezoekje aan het marktplein van Boortmeerbeek verlaten we het centrum en steken de drukke baan Mechelen-Leuven over, vriendelijk geholpen door twee helpers van de club die het verkeer tegenhouden. Even later staan we op de dijk van de Leuvense Vaart die we in de richting van Kampenhout volgen, voorbij Kampenhout-Sas gaat het rechtsaf en trekken we naar Haacht waar we in een schooltje controle hebben. Ik drink er snel twee ice-tea's, niet voor de warmte , binnenin mijn hoofd is het ondertussen ook opgeklaard! Tijd voor een lus op deze controle, na een ommetje door de wijk staan we aan de ingang van de brouwerij van Haacht waar het bier Primus gebrouwen wordt. Na het oversteken van de spoorweg gaan we de natuur in tot aan de rand van Buken, daarna gaat het weer terug naar het schooltje in Haacht. Binnen zitten Vic en Sonja samen met Suzanne en we zetten ons even bij hen. Met vier vertrekken we voor het laatste stukje dat vooral langs de straten en tussen de huizen doorgaat. Onderweg zien we nog wel verscheidene paddestoelen, het valt me op dat er dit jaar erg veel zijn. Na een uurtje zijn we weer in het Gildezaaltje waar het bijzonder druk is, blijkbaar wilden veel mensen nog genieten van dit mooie weer vandaag. Achteraan het gebouw is er nog een tweede zaaltje waar het heel wat rustiger is en waar we iets kunnen drinken en een zwarte pens met een broodje eten. Het wandelweekend zit er weeral op, woensdag gaan we naar Bonheiden voor de allerlaatste tocht van wandelgroep Flamingo!
Vanochtend al vroeg uit de veren voor de Duivelskuilwandeling te Kasterlee van de Pompoenstappers. Aan het Sancta Maria instituut staan nog niet te veel wagens, het is nog geen half acht en de weerman heeft zeer slecht weer voorspeld, al is het voorlopig nog droog. Na mijn inschrijving en een koffietje ben ik even voor acht uur klaar om te vertrekken, samen met Jan zullen we het parcours van 25 kilometer volgen. De pompoenstappers zijn bekend voor hun zeer mooie natuurwandelingen, en ook vandaag krijgen we al direct een mooi stukje natuur onder de voeten, het natuurgebied Hoge Mouw, een prachtig domein van 95 hectare dat gevormd is rond een landduin die vroeger een hoogte had van bijna dertig meter maar ondertussen dankzij de erosie al heel wat minder hoogte heeft. Na een uurtje zijn we reeds op de controle, het ontmoetingscentrum van Lichtaart. Na een koffietje maken we op deze controle een lus van zes kilometer. Over bos- en veldweggetjes gaat het naar camping Langenberg en weer terug naar Lichtaart. In de zaal zijn de broodjes aangekomen, samen met een soepje goed voor de innerlijke mens te versterken. Het derde gedeelte brengt ons terug een stukje korter bij Kasterlee, ook nu blijven we door de natuur wandelen, het is hier een prachtige streek! Na een uurtje zitten we aan 't Boslicht, een kampeerterrein met een groot gebouw waar vooral jeugdkampen doorgaan. In gebouw zelf hebben we een derde keer controle, we drinken er snel iets en gaan weer verder voor het laatste gedeelte van deze wandeling. In dit laatste gedeelte krijgen we nog de Duivelskuil te zien en trekken we over de Kabouterberg waar er veel kinderen aan het spelen zijn, ondanks het sombere weerbericht hebben we nog geen druppel regen gekregen. Stipt twaalf uur staan we terug op de speelplaats van het Instituut, ik neem afscheid van Jan die er nog een extra lusje gaat bij doen, ikzelf ga binnen in de zaal en trakteer mezelf op een lekkere pannenkoek en een warme chocomelk. Buiten begint het ondertussen te regenen, met een beetje geluk af en toe kan het leven toch mooi zijn
Na een kort nachtje rij ik in de vroegte naar Kumtich, de weerman heeft vanaf 's middags slecht weer gegeven dus probeer ik er zo vroeg mogelijk bij te zijn. De locale wandelclub Trip Trap organiseert haar pannenkoekentocht en dat kan nooit slecht zijn Als ik om half acht mijn auto parkeer komt Kurt van onze club ook juist aangereden en samen gaan we naar de startplaats. Er is hier al heel wat volk, blijkbaar zijn er nog mensen die voor de regen willen binnen zijn. Even voor achten vertrekken we samen voor het 22 kilometer parcours. We verlaten het dorpje en gaan naar Tienen via het Aardgat, een natuurgebied van zo'n 7 hectare. De zon is ondertussen aan de hemel verschenen en zorgt voor mooie plaatjes, voorlopig wijst niks erop dat het straks slecht weer wordt. Na een bezoekje aan het stadspark van Tienen hebben we even later controle in het chalet van Sparta Tienen. Binnen is het verschrikkelijk warm, mijn soep koelt maar niet af Op deze controle maken we een lus van maar liefst elf kilometer , best wel lang voor een gewone tocht. Via de Rozendaalbeekvallei gaat het omhoog naar Vissenaken, ik moet ondertussen mijn jas uitdoen want het wordt nu toch wel warm voor de tijd van het jaar. Na een klein bezoek aan het dorpje gaat het weer naar beneden richting Tienen, de wind komt ondertussen opzetten en zorgt voor verfrissing. Als we weer in het chalet zijn is het er zeer druk, en we vinden met moeite een plaatsje. Het laatste gedeelte brengt ons terug naar Kumtich via landelijke wegen. Even na twaalf uur zijn we weer in het chalet van Kumtich en kunnen we onze pannenkoek opeten, die eigenlijk best een beetje warmer mocht zijn. Trip Trap heeft voor een mooie wandelzondag gezorgd, en ook de wolken bleven weg zodanig dat we meer een lentedag hadden dan een herfstdag, hopelijk is het volgend weekend evenmooi weer.
Ik ben Steven Jaspers
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 26/02/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Voetbal.
) en trekken weer het woud in. De zon is er ondertussen helemaal doorgekomen en geeft me meer het gevoel van een lente- dan van een herfstwandeling. Als ik weer in de controlezaal kom zit het er goed vol, ik zet me met mijn colaatje dan maar in de gang.
We gaan vandaag voor het 18 kilometer-parcours, en even na negen uur zijn we op pad.
Na de inschrijving en een koffie zijn we klaar om te vertrekken, je hebt de keuze uit vier routes met elk zijn eigen kleur, wij kiezen voor de groene, de prosperpolderroute van een dikke zestien kilometer.
, best wel lang voor een gewone tocht. Via de Rozendaalbeekvallei gaat het omhoog naar Vissenaken, ik moet ondertussen mijn jas uitdoen want het wordt nu toch wel warm voor de tijd van het jaar. Na een klein bezoek aan het dorpje gaat het weer naar beneden richting Tienen, de wind komt ondertussen opzetten en zorgt voor verfrissing. Als we weer in het chalet zijn is het er zeer druk, en we vinden met moeite een plaatsje. 
Ik ben Steven Jaspers
