Samen met Wim, Kristof en Jos zal ik deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 op 28 en 29 augustus. Meer info vindt u als u op de foto klikt. Onze groepsnaam is "De Genieters" en ons nummer 158.
Het is nog pikdonker als ik thuis vertrek naar Hoeilaart waar de IJsetrippers uit Overijse hun 27ste Zoniënwoudwandeltochten organiseren. Tijdens de rit regent het nog, maar als ik mijn auto parkeer houd het op en kom ik droog in RSB Het Groene Dal waar de start is. Je hebt hier twee zalen, in de bovenste is nog niemand, buiten de medewerkers natuurlijk, en ook in de onderste waar de inschrijving doorgaat is er nog niet teveel volk te bespeuren. Ik schrijf me in voor de dertig kilometer en om half acht kan ik eraan beginnen, na eerst een lekker broodje met gehakt gegeten te hebben Vorig jaar had het nog stevig gevrozen en ben ik gevallen na enkele honderden meters, nu is het een heel pak warmer maar ben ik toch wel voorzichtig met de natte bladeren op de grond. De eerste twee kilometer is het regelmatig zoeken naar de pijltjes, niet zo simpel in het donker zonder pillamp, maar na het verlaten van het centrum word het net op tijd klaar genoeg want we trekken het Zoniënwoud in. Dit woud rond het Brusselse heeft iets magisch, je kan er uren in rond lopen en elk seizoen is anders. We krijgen ook al een eerste klimmetje te verwerken over de Dumberg, lastig om boven te raken en zeker even lastig om weer beneden te geraken met de bladeren op de grond, je ziet zo goed als niets van de takken en het water eronder, gelukkig heb ik mijn wandelschoenen bewerkt met een waterdicht middel We gaan onder de R0 door en laten de andere afstanden voor wat ze zijn, even later hebben we een eerste keer controle in een boshut. Na de controle duiken we verder het woud in. Gelukkig regent het nog steeds niet en kan ik volop genieten van de prachtige omgeving, hier komt een mens echt tot rust. We vervoegen ons terug bij de andere afstanden waardoor het een beetje drukker word, ondertussen zijn er ook al vele joggers en mountain-bikers gearriveerd om ook te komen sporten in dit prachtige decor. Ik kom een jogger tegen met ontbloot bovenlijf, het is nu wel niet echt koud maar dit vind ik er toch wel wat over. Na een uurtje zijn we aan de rand van het woud in Oudergem waar we in een school een tweede keer controle hebben, tijd voor mijn buikje te vullen Op deze controle maken we een lus van een kleine acht kilometer. We bezoeken het domein van het Rood Klooster, een klooster dat is ontstaan in 1367, en dat de laatste jaren volop gerestaureerd word. Tussen de vijvers door komen we voorbij de oude molenaarswoning, de voormalige priorwoning (de enig overgebleven vleugel van het klooster) en de portierswoning. De restauratiewerken zouden volgend jaar afgewerkt zijn, een reden te meer om volgend jaar zeker terug te komen. Hierna is het tijd om door de verschillende langwerpige parkjes tussen Oudergem en Bosvoorde te wandelen, achtereenvolgens bezoeken we het Bergojepark, het Senypark en het Tenreukenpark. Aan het Axa-hoofdkantoor slaan we linksaf (nu weet ik waar mijn verzekeringsgeld naartoe gaat ) en trekken weer het woud in. De zon is er ondertussen helemaal doorgekomen en geeft me meer het gevoel van een lente- dan van een herfstwandeling. Als ik weer in de controlezaal kom zit het er goed vol, ik zet me met mijn colaatje dan maar in de gang. Het laatste stuk brengt me onderdoor het Leonardkruispunt, één van de drukste van België, en ik verbaas me erover dat je hier zeer makkelijk te voet op de autosnelweg geraakt. We verlaten definitief het woud en komen nog even over het grondgebied van Overijse onder een stralende zon, voorlopig is er van slecht weer nog geen sprake. Om half één ben ik weer in de startzaal, die nu propvol zit. Ik kijk op het bordje en zie dat er om 12 uur reeds meer dan 1700 deelnemers zijn, ergens anders hangt er een bordje dat de Brusselse parken sluiten om 12 uur omdat er rukwinden op komst zijn, daar heb ik vandaag zeker geen last van gehad. Na het eten van een broodje met een zwarte pens kan ik voldaan naar huis na een zeer mooie en geslaagde tocht!
Samen met Vic en Sonja rijden we met zijn drieën naar de grens met Nederland, meer bepaald naar Putte waar de Wandelende Krabben hun jaarlijkse Sint-Nicolaastocht organiseren. Na een klein ommetje bereiken we goed en wel sporthal De Biezen, binnen is het niet te druk en we drinken er nog een koffietje, broodjes zijn er spijtig genoeg niet We gaan vandaag voor het 18 kilometer-parcours, en even na negen uur zijn we op pad. Al na enkele meters worden we gescheiden van de andere wandelaars die het bos intrekken, enkel onze afstand gaat rechtdoor. Het weer is prachtig, het zonnetje schijnt volop en vele wandelaars wandelen enkel in t-shirt, een raar zicht voor de tijd van het jaar. We wandelen doorheen het Markiezaat De Brabantse Wal en even later doorheen Grenspark De Zoom, een stuk van de Kalmthoutse Heide. We lopen bijna letterlijk op de grenslijn van België en Nederland, soms weet ik niet eens in welk land ik ben Na twee uurtjes en tien kilometer verder komen we in Ossendrecht waar we in de hoeve Hoeks een eerste keer controle hebben. Even voor de controle staan twee zwarte pieten die ons pepernoten geven, kleine bolletjes die heel erg hard op speculoos lijken. We zetten ons buiten op een bankje en doen ons te goed aan een broodje en een zeer lekkere aspergesoep. In het tweede gedeelte brengen we een bezoekje aan het natuur- en recreatiedomein Groote Meer, in deze streek ligt het ene natuurgebied naast het andere blijkbaar. Even later is het weer de beurt aan Grenspark De Zoom waar we een lange zandweg dienen te volgen. Dankzij het zeer zonnige weer komt deze mooie streek nog beter tot uiting, diegene die hier niet zijn missen iets. Even voor we terug in Putte zijn passeren we een groot Joods kerkhof, Machsike Hadass, één van de drie Joodse begraafplaatsen in Woensdrecht. Er zouden hier ook veel Belgische Joden liggen, omdat er bij ons niet wordt gegarandeerd dat de begraafplaats eeuwig blijft liggen. Onze tweede controleplaats is in de kantine van De Batters, de softbalclub uit Putte. Ook hier is er binnen geen plaats en zetten we ons buiten op het terras in het zonnetje. Vanaf hier zou het maar 2,5 kilometer meer mogen zijn, het zouden er uiteindelijk zes worden! In dit laatste gedeelte is het de beurt aan het Moretusbos om een bezoekje te krijgen. Onderweg komen we voorbij de Gloriëtte, een theehuis uit 1768 dat op Nederlands grondgebied staat en een paar honderd meter verder staan we voor het kasteel Ravenhof, dit staat dan weer op Belgisch grondgebied. Na 21,5 kilometer komen we weer aan de sporthal en zit deze Sint-Nicolaastocht erop. Deze tocht van de Wandelende Krabben had zowel plus- als minpunten. Minpunten waren vooral het ontbreken aan broodjes in de startzaal en de foutieve kilometers op het einde, pluspunten waren het zeer mooie parcours en de prima bepijling dat samen met het mooie weer ervoor zorgden dat we toch een prima wandeldag achter de rug hebben.
Op aanraden van Vic en Sonja gaan we vandaag met zijn drieën naar Prosperpolder, een gehuchtje van Kieldrecht vlak aan de Nederlandse grens. Deze tocht in het kader van Vlaanderen Wandelt wordt georganiseerd door de Sportraad van Beveren en staat niet vermeld in de Marching, ik ben dus eens benieuwd wat het wordt. Na een dik half uur rijden en langs vele kleine weggetjes komen we aan in het gehuchtje, er staan hier nog geen twintig huizen en een kerk. De start is in het jeugdcentrum, als we binnenkomen moeten de tafels en de stoelen nog klaar gezet worden Na de inschrijving en een koffie zijn we klaar om te vertrekken, je hebt de keuze uit vier routes met elk zijn eigen kleur, wij kiezen voor de groene, de prosperpolderroute van een dikke zestien kilometer. Als we buitenkomen kunnen we direct onze paraplu opendoen, de wind maakt het er zeker niet makkelijker op. We verlaten het centrum (de straat uit ) en na tien minuutjes zijn we reeds in Nederland. We wandelen hier door de vlaktes, de regen en de wind hebben vrij spel. De twee torens van Doel blijven in het zicht, ook al is het zeer donker weer, een echte herfstdag. Als ik op de dijk klim (we blijven met het parcours beneden) heb ik een zeer mooi zicht over het Verdronken Land van Saeftinghe, met zijn 3200 hectare is dit prachtig stuk natuur één van de grootste en belangrijkste schorgebieden van Nederland. Op deze dijk hebben we een eerste keer controle in een tentje, gelukkig kunnen we droog én uit de wind zitten terwijl we genieten van een overheerlijk soepje! Het volgende gedeelte brengt ons naar de Schelde. Het is ondertussen opgehouden met regenen en dat wandelt toch een stuk aangenamer. Ook nu gaan we over de dijk in het gras om iets te kunnen zien van het mooie uitzicht, terwijl we eigenlijk beneden over het asfalt moeten gaan. We krijgen een prachtig zicht over de haven van Antwerpen, en dankzij de opklaringen kunnen we nu ook de torens van Doel heel wat beter zien. We laten de Schelde voor wat ze is en trekken terug meer het binnenland in. Na het oversteken van de grens zijn we weer in België en hebben we controle in Ouden Doel, waar de scouts ons verwennen met allerlei lekkers. Ik eet er een hot-dog en daarna een pannenkoek, de jenever of Hasseltse koffie laat ik aan mij voorbij gaan. Het laatste, korte gedeelte brengt ons weer naar het jeugdcentrum, binnen staan ondertussen al de tafels en stoelen op hun plaats en dit geeft toch een heel ander zicht dan vanmorgen. Na onze stempel en een drankje is het tijd om huiswaarts te keren, mijn broek is ondertussen dankzij de wind helemaal opgedroogd
Elf november is sinds vandaag niet enkel een geschiedkundig historische dag, vanaf vandaag is het ook de dag dat wandelgroep Flamingo hun laatste tocht organiseren, deze club stopt op het einde van het jaar na een bestaan sinds 1982. In zaal De Krekel zitten Vic en Sonja op me te wachten, en rond negen uur zijn we klaar voor een tocht van 22 kilometer doorheen deze buurgemeente van Mechelen. In het eerste gedeelte brengt de parcoursbouwer ons doorheen de Mispeldonk, een mooi stukje natuur gelegen tussen de Boeimeerbeek en de Dijle, waar je tussen de Gallowaykoeien loopt. Na een dik uur zijn we in een klein zaaltje te Peulis waar het controle is, Vic en ikzelf gaan direct verder voor de lus terwijl Sonja hier op ons blijft wachten. De lus brengt ons doorheen de Peultebossen, die vroeger de Krankhoevebossen werden genoemd. De naam Peulte, net zoals Peulis, is volgens de geschiedenis een vervorming van het woord Poli, een welgestelde familie uit het Mechelse in de jaren 1200 die eigenaar was van het grootse deel van Peulis. Het is hier een oase van rust, en ook hier staan er zeer veel paddestoelen, echt opvallend deze herfst. Na een klein uurtje zijn we weer in het zaaltje, met veel moeite kunnen we een stoel bemachtigen om even te rusten. Het laatste gedeelte van de tocht brengt ons door de natuur van Bonheiden tot aan de achterzijde van de Krankhoeve, waar we achter de sportterreinen door gaan. Als laatste maken we nog een ommetje langs het Zellaerkasteel. Ooit stond hier een Middeleeuwse burcht, maar in de periode 188-1892 werd er op deze plaats een neogotisch kasteel in witte zandsteen gebouwd. Als toetje passeren we nog de Blijdenberghoeve waar je lekkere ijsjes kan gaan eten, rond half twee staan we terug aan de parochiezaal en zit deze allerlaatste organisatie van Flamingo erop. Binnen eet ik nog een broodje en neem ik Katrien mee naar het station van Mechelen, zo'n feestdag in het midden van de week is snel voorbij!
Met hoofdpijn en een zeer droge mond sta ik om acht uur op (zaterdagavonden op Malinwa zijn soms zeer zwaar ) want ik heb om half negen met Rik afgesproken om samen naar Boortmeerbeek te gaan waar Tornado hun Wandel-Mee dag organiseren. Gelukkig is het maar tien minuutjes rijden, na een parkingplekje gevonden te hebben aan het station kunnen we naar de Gildezaal waar het vertrek is. Na een sterke koffie en een broodje ben ik klaar voor een tocht van twintig kilometer, verdeeld in drie stukken. Na een bezoekje aan het marktplein van Boortmeerbeek verlaten we het centrum en steken de drukke baan Mechelen-Leuven over, vriendelijk geholpen door twee helpers van de club die het verkeer tegenhouden. Even later staan we op de dijk van de Leuvense Vaart die we in de richting van Kampenhout volgen, voorbij Kampenhout-Sas gaat het rechtsaf en trekken we naar Haacht waar we in een schooltje controle hebben. Ik drink er snel twee ice-tea's, niet voor de warmte , binnenin mijn hoofd is het ondertussen ook opgeklaard! Tijd voor een lus op deze controle, na een ommetje door de wijk staan we aan de ingang van de brouwerij van Haacht waar het bier Primus gebrouwen wordt. Na het oversteken van de spoorweg gaan we de natuur in tot aan de rand van Buken, daarna gaat het weer terug naar het schooltje in Haacht. Binnen zitten Vic en Sonja samen met Suzanne en we zetten ons even bij hen. Met vier vertrekken we voor het laatste stukje dat vooral langs de straten en tussen de huizen doorgaat. Onderweg zien we nog wel verscheidene paddestoelen, het valt me op dat er dit jaar erg veel zijn. Na een uurtje zijn we weer in het Gildezaaltje waar het bijzonder druk is, blijkbaar wilden veel mensen nog genieten van dit mooie weer vandaag. Achteraan het gebouw is er nog een tweede zaaltje waar het heel wat rustiger is en waar we iets kunnen drinken en een zwarte pens met een broodje eten. Het wandelweekend zit er weeral op, woensdag gaan we naar Bonheiden voor de allerlaatste tocht van wandelgroep Flamingo!
Vanochtend al vroeg uit de veren voor de Duivelskuilwandeling te Kasterlee van de Pompoenstappers. Aan het Sancta Maria instituut staan nog niet te veel wagens, het is nog geen half acht en de weerman heeft zeer slecht weer voorspeld, al is het voorlopig nog droog. Na mijn inschrijving en een koffietje ben ik even voor acht uur klaar om te vertrekken, samen met Jan zullen we het parcours van 25 kilometer volgen. De pompoenstappers zijn bekend voor hun zeer mooie natuurwandelingen, en ook vandaag krijgen we al direct een mooi stukje natuur onder de voeten, het natuurgebied Hoge Mouw, een prachtig domein van 95 hectare dat gevormd is rond een landduin die vroeger een hoogte had van bijna dertig meter maar ondertussen dankzij de erosie al heel wat minder hoogte heeft. Na een uurtje zijn we reeds op de controle, het ontmoetingscentrum van Lichtaart. Na een koffietje maken we op deze controle een lus van zes kilometer. Over bos- en veldweggetjes gaat het naar camping Langenberg en weer terug naar Lichtaart. In de zaal zijn de broodjes aangekomen, samen met een soepje goed voor de innerlijke mens te versterken. Het derde gedeelte brengt ons terug een stukje korter bij Kasterlee, ook nu blijven we door de natuur wandelen, het is hier een prachtige streek! Na een uurtje zitten we aan 't Boslicht, een kampeerterrein met een groot gebouw waar vooral jeugdkampen doorgaan. In gebouw zelf hebben we een derde keer controle, we drinken er snel iets en gaan weer verder voor het laatste gedeelte van deze wandeling. In dit laatste gedeelte krijgen we nog de Duivelskuil te zien en trekken we over de Kabouterberg waar er veel kinderen aan het spelen zijn, ondanks het sombere weerbericht hebben we nog geen druppel regen gekregen. Stipt twaalf uur staan we terug op de speelplaats van het Instituut, ik neem afscheid van Jan die er nog een extra lusje gaat bij doen, ikzelf ga binnen in de zaal en trakteer mezelf op een lekkere pannenkoek en een warme chocomelk. Buiten begint het ondertussen te regenen, met een beetje geluk af en toe kan het leven toch mooi zijn
Na een kort nachtje rij ik in de vroegte naar Kumtich, de weerman heeft vanaf 's middags slecht weer gegeven dus probeer ik er zo vroeg mogelijk bij te zijn. De locale wandelclub Trip Trap organiseert haar pannenkoekentocht en dat kan nooit slecht zijn Als ik om half acht mijn auto parkeer komt Kurt van onze club ook juist aangereden en samen gaan we naar de startplaats. Er is hier al heel wat volk, blijkbaar zijn er nog mensen die voor de regen willen binnen zijn. Even voor achten vertrekken we samen voor het 22 kilometer parcours. We verlaten het dorpje en gaan naar Tienen via het Aardgat, een natuurgebied van zo'n 7 hectare. De zon is ondertussen aan de hemel verschenen en zorgt voor mooie plaatjes, voorlopig wijst niks erop dat het straks slecht weer wordt. Na een bezoekje aan het stadspark van Tienen hebben we even later controle in het chalet van Sparta Tienen. Binnen is het verschrikkelijk warm, mijn soep koelt maar niet af Op deze controle maken we een lus van maar liefst elf kilometer , best wel lang voor een gewone tocht. Via de Rozendaalbeekvallei gaat het omhoog naar Vissenaken, ik moet ondertussen mijn jas uitdoen want het wordt nu toch wel warm voor de tijd van het jaar. Na een klein bezoek aan het dorpje gaat het weer naar beneden richting Tienen, de wind komt ondertussen opzetten en zorgt voor verfrissing. Als we weer in het chalet zijn is het er zeer druk, en we vinden met moeite een plaatsje. Het laatste gedeelte brengt ons terug naar Kumtich via landelijke wegen. Even na twaalf uur zijn we weer in het chalet van Kumtich en kunnen we onze pannenkoek opeten, die eigenlijk best een beetje warmer mocht zijn. Trip Trap heeft voor een mooie wandelzondag gezorgd, en ook de wolken bleven weg zodanig dat we meer een lentedag hadden dan een herfstdag, hopelijk is het volgend weekend evenmooi weer.
Na een rit van een klein uurtje komen Vic, Sonja en ikzelf aan in Zottegem voor de Halloweentocht van wandelclub Egmont. Alhoewel je pas vanaf 16u mag vertrekken, en dat is de tijd dat we de zaal binnenstappen, zijn er reeds een dikke 500 mensen vertrokken. Bij de inschrijving krijgen we nog een wafel met chocolade en na het eten van een broodje zijn we klaar voor deze avondtocht van 22 kilometer. We vertrekken langs de achterkant van de school en gaan via het voetbalstadion naar het centrum van de stad. Overal staan er uitgeholde pompoenen met lichtjes in, hier hebben de organisatoren zeer veel werk ingestoken, prachtig Spijtig genoeg is het nog niet echt donker, anders had het effect nog mooier geweest. Via het station komen we in het centrum van de stad dat we volledig doorkruisen, daarna trekken we de natuur in en gaan naar Slijpen waar het in het ontmoetingscentrum controle is. Op deze controle maken we een lus van zeven en een halve kilometer. Ondertussen is het donker geworden en kunnen we onze zaklamp nemen, geen overbodige luxe op deze lus. Nu staan er geen pompoenen meer, begrijpelijk want op een tocht zoals deze doen er niet teveel wandelaars de grootste afstand. De lus brengt ons door de velden langs de Bostmolen de berg op, tijdens de afdaling hebben we een prachtig zicht op het verlichte Slijpen. Om half acht zijn we terug in het ontmoetingscentrum en kunnen we ons verwarmen aan een pompoensoepje. Op het laatste gedeelte is er vanalles en nog wat te zien en mee te maken, de lichtjes in de pompoenen komen nu volledig tot hun recht en zorgen voor een prachtig schouwspel. Aan de Zottegemse bibliotheek kan je aanschuiven voor allerlei lekkers, dit laten we links liggen wegens teveel volk. Ook aan het Gildenhuis en café De Zoeten Inval staan kraampjes waar je iets kan eten en drinken. Als laatste gaan we door domein Breivelde waar de volledige route is aangeduid met lichtjes en waar je onderweg nog een drankje krijgt aangeboden. Om negen uur komen we aan de zaal waar we vannamiddag vertrokken zijn, buiten neem ik een hamburger want mijn maag begint nu toch wel te knorren, daarna is het binnen tijd voor een pannenkoek en kunnen we rond half tien tevreden huiswaarts keren na een zeer geslaagde Halloweenwandeling.
Dankzij het winteruur kan ik een uurtje langer slapen, en als ik om even na zeven uur de parking oprij is het reeds licht, alles heeft zo zijn voor- en nadelen Vandaag zijn we te gast in een buurgemeente van Mechelen, namelijk in Sint-Katelijne-Waver waar de Kadodders hun dertiende Jan Kadoddertocht organiseren. Ik parkeer mijn auto op de plaats waar ik vroeger veel kwam, een magazijn waar ik reeds vele jaren geleden een tijdje gewerkt heb. Heel de tocht zal voor mij zeer bekend zijn, ik heb hier in de streek vroeger nog gewoond en zal dus vele zaken nog eens terugzien. Na een koffie en een broodje is het tijd om te beginnen aan het parcours van de dertig kilometer. Als eerste krijgen we een lus rond het fort Midzelen dat gebouwd is juist voor de eerste wereldoorlog. Daarna volgen we het vernieuwde fietspad en komen langs de achterkant binnen bij Petrivo, een zaak die gespecialiseerd is in tropische planten, bomen en dergelijke. We mogen doorheen de serre's langs de palmbomen, ik voel me weer op vakantie in Turkije In de winkel zelf hebben we een eerste keer controle, na mijn stempeltje ben ik snel weer weg. Het tweede gedeelte voert ons naar het gehucht Elzestraat. We komen aan het Sint-Michielskasteel, een neoclassicistisch kasteel dat omstreeks 1800 gebouwd werd. We bezoeken het parkje erachter en komen via het zwembad weer op de straat en gaan naar de Liersesteenweg. Aan het kerkhof steken we de baan over en even later sta ik voor de eerste keer in tuinbedrijf De Keyser waar het een tweede keer controle is. Deze keer neem ik wel de tijd om iets te eten en te drinken, er zit reeds meer dan negen kilometer van de tocht op. Op deze controleplaats maken we twee lussen, we moeten hier dus driemaal komen! De eerste lus brengt ons naar domein Roosendael waar we twee weken ook al te gast waren tijdens de marathon van Duffel. Aan de oevers van de Nete gaan we rechtsaf, we blijven onder de dijk en even later gaan we weer rechtsaf richting Elzestraat tot aan het kerkhof en moeten we even het zelfde stuk volgen als daarstraks. In het tuinbedrijf eet ik een soepje, het is er ondertussen al een pak drukker dan een uur geleden. De tweede lus laat ons passeren aan het fort van Walem en zo naar het centrum. We slaan rechtsaf richting domein Roosendael en komen aan de achterkant van het domein aan de oevers van de Nete, waar we nu wel de dijk opgaan. Via de oevers van de Nete komen we in domein Battenbroek waar we de keuze hebben tussen asfalt en natuur, asfalt brengt ons rond de Kleine Vijver, natuur blijft ervoor en is een klein stukje korter. Ik kies voor het natuurstuk, onderweg ben ik er zowel blij mee als dat ik er een beetje spijt van heb. Het is een prachtig stukje natuur, we klimmen over bomen en moeten over een paadje dat bijna dichtgegroeid is, spijtig genoeg heb ik dankzij het mooie weer mijn korte broek aan en de netels prikken blijkbaar ook in de maand oktober. Als we de wildernis verlaten komen we in de industriezone van Mechelen-Noord en komen we voorbij de wereldberoemde gebouwen uit "Familie" van de Vandenbossche's Een paar minuutjes later sta ik voor de derde keer in het tuinbedrijf, deze keer voor het laatst. Het voorlaatste gedeelte brengt ons via de rand van de beruchte R6 (jaarlijks vallen hier heel wat verkeersdoden) weer naar de platenfirma Petrivo waar ik op de controle Rik even zie. Ik stap direct verder want in de zaal zitten Vic en Sonja op me te wachten. In dit laatste kleine stukje krijgen we nog de Midzeelhoeve als attractie en lopen we zo binnen na een mooie tocht. Als toetje eet ik nog een lekkere pannekoek, daarna snel naar huis want vanavond word ik verwacht achter de kazerne om te supporteren voor mijn Malinwa tegen Anderlecht.
Na mijn twee succesvolle tochten in groep dit jaar besluit ik om eens deel te nemen aan een Euraudax-tocht, de eerste in de reeks voor een gouden arend. In Terhagen organiseert Euraudax Bohomen een tocht van 25 of 50 kilometer, met start in het clublokaal van de kleitrappers. Ik kies voor de 25 kilometer, in het lokaal word ik wat geholpen met het papierwerk door de ervaren wandelaars in deze discipline. Er zijn heel wat wandelaars die ik ken, gelukkig maar want ik was een beetje bang dat ik er niemand zou kennen. Stipt om negen uur zijn we op pad. We verlaten Terhagen en gaan een stukje doorheen De Schorre, even later zijn we in Boom waar we de A12 oversteken. We volgen de spoorweg naar Niel en in het dorpscentrum hebben we na acht kilometer een caférust. Binnen is het een drukte van jewelste, tenslotte komen we met zeventig personen binnenvallen. Ik zet me samen met Joost en Maaike buiten op het terras, waar we rustig een pintje drinken. Na de caférust komen we voorbij het kasteel Nielderbroek, daarna komen we voorbij de Laarkapel waar we een klein lusje maken door het Niels Broek, via het Ravenstein komen we op de Dijk van de Rupel. Even verderop hebben we onze eerste wagenrust waar we een lekker ijsje krijgen. We blijven de dijk volgen en een klein uurtje later staan we voor het appartement van onze baankapitein waar we een snoepje en een cola krijgen. Het laatste stukje brengt ons langs de oude steenbakkerijen van Boom en Terhagen. Langs de aanlegsteiger van Boom komen we voorbij het standbeeld van Robert Vekemans en het overblijfsel van de brug van Enschodt, en om veertien uur staan we weer aan het lokaal van De Kleitrappers. Binnen doen de meesten zich te goed aan een croqske, ik laat mijn wandelboekje, spaarkaart en mijn euraudax-boekje afstempelen en neem afscheid van mijn medewandelaars. Mijn eerste Euraudax-wandeling was een zeer plezierige ervaring, er zullen er dus nog volgen.
Vandaag rij ik samen met Rik naar Berlaar, waar WSV Berchlaer hun 20ste editie organiseren van de Nete-en Kastelentocht. Even voor achten zijn we in zaal Forum", terwijl we iets aan het eten zijn komt ook Kurt binnen en samen zullen we het 18 kilometer parcour volgen. Vannacht heeft het een beetje gevrozen en dit zorgt zo vroeg in de morgen voor mooie plaatjes, samen met de lichte mistvorming en de opkomende zon is het prachtig wandelen. Onderweg passeren we het Kesselhof, het kasteel dat reeds in 1374 werd vernoemd als "Goet ten Dyke". Het huidige kasteel werd gebouwd eind 19de begin twintigste eeuw en is nu in het bezit van de bekende modeontwerpster An Demeulemeester. Langs de dijken van de Nete gaan we naar Bevel waar we in de parochiezaal een eerste keer controle hebben. Tijd voor een warme choco, de temperatuur is buiten aan de frisse kant Tijd voor de lus op deze controle. We krijgen van de parcoursbouwer een prachtig stukje natuur voorgeschoteld, de Kruiskesberg. Het domein dankt zijn naam aan het Kruis en de bijhorende kapel dat vroeger een echt bedevaartsoord was. Hierrond is een heel domein met afwisselend bossen en open heidevelden, typisch voor deze streek. Aan de rand van Herenthout komen we voorbij het voetbalveld 't Hutteke, ooit waren we hier eens te gast met onze ploeg. Na een dik uurtje genieten zijn we weer in de parochiezaal van Bevel waar we een lekkere pannenkoek eten. In de zaal zitten ehr en der nog enkele clubleden, we gaan overal dan ook eens goeiedag zeggen. Het laatste gedeelte brengt ons weer naar Berlaar langs de oevers van de Nete. Onderweg komen we nog voorbij het Hof van Rameyen, een waterburcht daterend uit de dertiende en veertiende eeuw. In 1696 werd de burcht gerestaureerd en in 1888 volledig hersteld. Spijtig genoeg draaien we rechtsaf en zien we er bijna niks van, Rik gaat langs de andere kant om wat foto's te nemen. Daarna krijgen we nog het kleien kerkje en het oude gemeentehuis van Gestel te zien en even later zit onze zondagstocht erop. In de zaal eten we nog een zwarte pens met appelmoes, aan eten was er zeker geen gebrek!
Voor vandaag valt mijn keuze op Rillaar, waar WSC Langdorp hun vijfde Tienbundertocht organiseren. Ik schrijf me in voor de 30 kilometer, een lusje van vijf en daarna eentje van vijfentwintig, ik besluit eerst de grote lus te doen en daarna het kleintje. Iets na zeven begin ik eraan, het is nog wel pikdonker en af en toe even zoeken, maar het is zeer goed aangegeven en even later begint het licht te worden. Het Hageland is vrij heuvelachtig, het is dus een pittig parcours. Na het oversteken van de E314 gaan we even door het Tienbundersbos en hebben we na een uurtje controle in de voetbalkantine van FC Houwaart. Na mijn stempeltje (eigenlijk een gaatje in de kaart) ben ik direct weer weg, 't is nog iets te vroeg om te rusten. Het parcours stuurt ons door het Rafelsbroek naar Tielt, je kan de kerk van het dorpje van alle kanten zeer goed zien omdat het boven het dorp uitsteekt. De controle is iets verderop in Huize Hageland. Tijd voor een koffie en een broodje, ik heb er hier elf kilometer opzitten. Het derde deel brengt ons terug naar Houwaart. Onderweg doen we een stukje van de Alsbergwandeling, en hebben een prachtig panoramisch over de omgeving. Na een bezoekje aan de St. Donatuskapel gaat het naar het Walenbos en het Tielts Broek en zo weer naar het voetbalchalet waar het ondertussen een pak drukker is dan twee uurtjes geleden. In het chalet zitten enkele clubleden waar ik me even bijzet om mijn soepje op te eten. Het laatste stuk van deze grote lus gaat voornamelijk door het Tienbundersbos, waar het met de vallende bladeren en de verscheidene kleuren zeer mooi is deze tijd van het jaar. Na een steile afdaling gaat het linksaf en daar gaat het mis. Er liggen een paar plassen en ik loop op de hogere zandlagen die er glibberig bijliggen. Plots gebeurt het, ik schuif weg en voor ik het goed en wel besef lig ik half in het water. Heel mijn linkerkant is zeiknat en plakt van het slijk, je ziet het soms wel eens bij iemand anders maar denkt dat het je zelf nooit zal overkomen. Gelukkig is het niet al te ver meer naar het zaaltje in Rillaar, en onderweg besluit ik om het kleine lusje van vijf kilometer zo te laten, het is niet echt het weer om zo nat nog een uurtje extra rond te lopen. Gelukkig heb ik geen al te grote lichamelijke schade opgelopen, enkel een pijnlijk linkerscheenbeen en -knie maar het is precies niet al te ernstig. Morgen naar Berlaar, hopelijk zonder ongevallen
Vandaag trekken Vic en ikzelf naar de Limburg, in het dorpje Bolderberg bij Zolder organiseren De Rakkers uit Hasselt hun maandagtocht. Het vertrek is in het parochiezaaltje, en van hieruit kan je drie verschillende lussen bewandelen, eentje van 9 kilometer, eentje van zes en eentje van drie. We besluiten om ze van groot naar klein te doen, en even na negen uur kunnen we op pad voor de grootste lus. Even na de splitsing komen we voorbij hostellerie De Kluis, aan het gebouw te zien wanen we ons even in Oostenrijk of Zwitserland. Van hieruit kan je verscheidene natuurwandelingen maken, elk parcours heeft er zijn eigen kleur. We trekken de natuur in en beklimmen de Galgeberg, al is dit meer een klein heuveltje dan een berg. De grond is er vrij drassig, zeker na de voorbije regenachtige dagen, en overal staan er paddestoelen, soms alleen maar soms ook met grote trossen samen, een prachtig beeld. Als we uit het bos komen kunnen we een glimp zien van de omloop van Terlamen, oftewel het circuit van Zolder, met zijn vier kilometer doorheen de bossen zeer gekend bij de autosportliefhebbers. We laten het asfalt voor wat het is en trekken terug het groen in langs de Bolderbergse heide en de Koeweide, en na een bezoek aan domein Bovy gaat het naar het parochiezaaltje. Tijd voor een broodje en een soep, de helft zit er reeds op met deze eerste lus. De tweede lus van vandaag, zes kilometer, leidt ons de andere kant uit. We gaan de Bolderberg zelf op en komen boven aan de Kluis, een gebouw uit het jaar 1673 met een hele geschiedenis. Tot 1880 woonden er twaalf kluizenaars, ondertussen is het sinds 1996 een beschermd monument en sinds de restauratie word het sinds 2006 terug bewoond. Het gebouw bestaat uit een woonhuis en een kapel die je kan bezoeken. Naast het gebouw staat een pelgrimskruis waar je symbolisch een steen kan een steen kan neerleggen, letterlijk je steentje bijdragen tot een mensvriendelijke samenleving. We dalen terug af tot aan de rand van de Grote Vijver en keren zo weer terug naar het zaaltje. De derde lus is een kort lusje dat ons langs de ingang van het racecircuit brengt en zo naar de vijver van Terlamen. Onderweg blijven we maar paddestoelen zien, enkel van de kabouters ontbreekt elk spoor Na een half uurtje zijn we weer terug en zit deze prachtige natuurwandeling erop. Na een broodje als middagmaal kunnen we tevreden huiswaarts keren, de werkweek kan beginnen
Ter gelegenheid van hun 20ste Ter Elsttocht zorgt Neteland Duffel voor een marathonafstand tijdens deze feesteditie. Even na half zes parkeer ik me aan het zwembad van Duffel en ga naar het Gildenhuis waar ik even moet wachten voor de deuren open zijn. Om kwart voor zes kunnen we binnen, ondertussen zijn Fernand en Chantal ook aangekomen en we zullen de tocht samen wandelen. We krijgen een speciale stempelkaart voor een t-shirt, ikzelf heb nummer zes, er zullen in totaal 66 mensen deze afstand afleggen. Stipt om zes uur zijn we weg, het is nog pikdonker en al snel hebben we ons zaklampje nodig in het park van Duffel. Reeds na twee en een halve kilometer krijgen we reeds een eerste stempeltje in zaal De Locht. We gaan direct verder, op deze controle maken we een lus van bijna negen kilometer doorheen de Lierse Polder. We blijven steeds in de buurt van de megadancing Illusion en horen de beats tot ver buiten de dancing, in een ver verleden was ik er zelf bijna wekelijks te vinden Via de dijk van de Nete komen we weer aan De Locht waar we een koffietje drinken en een broodje eten, buiten begint het nu toch eindelijk licht te worden. Er hangen donkere en dreigende wolken, gelukkig is het voorlopig nog droog. Na de controle maken we een ommetje door het centrum, steken de Nete over en langs de watervergaarbekkens van de Antwerpse Waterwerken verlaten we Duffel en trekken naar Walem door de Mosterdpot, een zes hectare groot natuurgebied met zijn hoeve. Daarna kan ik wat herinneringen ophalen in domein Roosendael, waar ik 's zomers nog geholpen heb ik het kleine cafeetje. Het domein was in de dertiende eeuw een abdij en later werd er een klooster op gebouwd, nu blijven er enkel nog de grote poort, het koetshuis, een ijskelder en wat archeologische vondsten van over. In Walem hebben we controle in een schooltje, ook hier krijgen we een stempeltje en zijn we direct weer verder. Nu volgt er een kort stukje van vijf kilometer naar Rumst waar wecontrole hebben bij visclub Hoop op Beet. Tijd voor even te zitten en iets te eten en te drinken, we hebben er reeds 24 kilometer opzitten. De terugweg naar Walem is een heel pak langer. We gaan over de Nete via de blauwe fietsersbruggen langs het voetbalveld van FC Walem, komen langs het Battenbroek en kunnen een glimp opvangen van de Grote Vijver. Daarna volgen we de Spildoornvijver en langs de oude watertoren gaan we achter het fort van Walem tot aan de rand van gehucht Elzestraat. We volgen het fietspad en komen zo weer in domein Roosendael en krijgen een kilometertje dubbel van daarstraks tot in het schooltje van Walem. Binnen is er geen plaatsje meer vrij, we zetten ons buiten met ons soepje op de kleine kinderbankjes en blazen even uit, ik vind het best warm en een regendruppel heb ik nog steeds niet gezien. Het laatste stuk van vandaag brengt voor ons vooral "de oude spoorwegberm", een stuk natuurgebied van bijna vijf kilometer lang en slechts een 50 meter breed. Dit gebied is een overblijfsel van de oude spoorlijn 27b, die van Wilrijk naar Mechelen liep. Ze dateert uit 1905, maar was na de tweede wereldoorlog niet meer rendabel. Het reizigersvervoer eindigde in 1959, het goederenverkeer in 1970, daarna werden de dwarsliggers en de rails weggenomen en nam de natuur de plaats weer in. Via de Maltahoeve gaan we over de spoorwegbrug langs het ziekenhuis naar ons eindpunt. De laatste tweehonderd meter begint het dan toch te regenen, gelukkig zit de tocht voor ons dan toch er juist op Binnen krijgen we voor onze volle stempelkaart een mooi t-shirt en genieten we nog na van onze inspanning met een lekkere pannenkoek. Morgen gaan we naar Zolder, niet om te racen maar om te wandelen
Vrijdagnacht had ik aan René beloofd dat ik vandaag naar Diepenbeek zou komen want zijn club De Schoverik organiseert een herfsttocht. Samen met Vic rijd ik naar ginder, na een goed uurtje zijn we aan het buurthuis Terlogt waar we kunnen parkeren op een groot grasveld. Binnen is er al redelijk wat volk ondanks dat het een weektocht is. We kiezen voor de 19 kilometer, mijn hiel heb ik goed ingepakt met een grote plakker over mijn blaar al doet het toch nog pijn als ik stap. Onmiddellijk na de start trekken we de velden in naar Vliermaalroot, ondanks dat de weerman regen voorspelt heeft is het voorlopig toch droog en zeker niet koud. Onderweg zien we verscheidene bomen waar er zich groene bollen in gevormd hebben, ik vraag me af welke bomen dit zijn. In het dorpscentrum staat er een kermis opgesteld, op dit vroege uur is er nog niks open. We wandelen verder en komen tussen de eerste boomgaarden, de perenbomen zijn hun vruchten reeds kwijt maar aan de appelbomen hangen grote dikke rode appels, de plukkers hebben een pak werk. Na anderhalf uur komen we toe in Romershoven waar we in het parochiezaaltje een eerste keer controle hebben. Na het eten van een broodje kunnen we beginnen aan het lusje van zes kilometer op deze controle. We verlaten de baan en krijgen een klein heuveltje voorgeschoteld dat best pittig is dankzij de steilte, gelukkig is het niet te hoog en even verderop gaat het al weer naar beneden. De parcoursbouwer brengt ons naar de rand van Hoeselt waar we een nieuw klimmetje krijgen. Hier staan er massa's fruitbomen, en ook hier hangen er per boom een massa appels, een mooi gezicht. Onderweg volgt er een poes ons, maar de hond heeft het gelukkig niet gezien. Ook de eerste spatjes vallen naar beneden, al valt het nog best mee. Na een goed uur zijn we terug in de parochiezaal, waar het ondertussen zeer druk geworden is. Ik informeer eens of René in de buurt is, maar hij zou op het parcours zitten voor te zien of alle pijltjes er nog hangen. Het laatste gedeelte voert ons via rustige wegen weer naar Diepenbeek, onderweg gaan we door het Jongenbos met zijn neoclassisistische kasteel uit 1844. De regen valt ondertussen harder en harder uit de grijze wolken, gelukkig heb ik mijn paraplu bij. Na een uurtje zijn we weer in het buurthuis en zit de tocht erop. Na het eten van een lekker broodje keren we tevreden huiswaarts, een nieuwe werkweek staat voor de deur
Vandaag, op werelddierendag, is er reeds de 18de Mechelse Gordel. Mijn eigen club Opsinjoorke staat in voor het wandelparcours, ik moet dus niet te ver voor mijn traditioneel klein tochtje na een lange-afstandstocht. De start is op de grote markt van Mechelen, ik vul een deelnemersformulier in en krijg een kaart met twee stukjes aan die je kan afscheuren, eentje voor een aquarius en eentje voor een t-shirt. Op de kaart zie ik dat je kan kiezen tussen vier verschillende afstanden, ik kies voor de zes kilometer "natuur", er is ook een verharde zes kilometer. Om twaalf uur kan ik starten, na vijftig meter houd ik al terug halt voor mijn aquarius Mijn blaar van gisteren is er nog, hopelijk heb ik er niet te veel last van. Ik neem de tijd om verschillende foto's te nemen op onze prachtige Grote Markt, zoals van het stadhuis, de Sint-Romboutstoren (onze 97 meter hoge trots), het postgebouw, het standbeeld van Margareta Van Oostenrijk enz... Via de IJzerenleen en de Lange Schipstraat kom ik aan de school Pitzemburg, welbekend bij ons thuis omdat de dochter er naar school gaat. Via de Kruidtuin verlaten we het centrum, na het oversteken van de Zandpoortvest zoeken we naast de Dijle rustiger oorden op. Ik steek de sluis over achter de Nekker en ga over de dijk tot aan het Mechels Broek, ik sla linksaf en ga over het smalle paadje tussen de vijver van de Nekker en de vijver van het Mechels Broek. Ik volg verder de Nekkervijver en kom zo aan de hoofdingang, daarna gaat het voorbij het cinemacomplex naar de Nekkerspoel. We steken terug de binnenring over en via het Gerechtsgebouw en de Stadsschouwburg naar de Veemarkt. De laatste honderden meters voeren ons terug naar de Grote Markt langs de zuilen van het Stadhuis. Op een terrasje van een terras zitten enkele clubbestuursleden waar ik me even bijzet. Na het verkrijgen van mijn stempeltje in mijn wandelboekje haal ik nog snel mijn t-shirt op en voert Brigit me naar huis, zo hoef ik niet op de bus te wachten.
Reeds voor het tweede jaar organiseert Luc zijn "100 van Beerse", een tocht van 100 kilometer in groep aan een tempo van zes kilometer per uur door de omgeving van Beerse. Om half acht arriveer ik aan het parochiezaaltje De Schrans, waar er al enkele wandelaars aanwezig zijn. De anderen komen één voor één binnen, sommigen ken ik al vrij goed, anderen heb ik nog nooit gezien maar zal ik wel in de loop van de tocht wat beter leren kennen. Het parcours bestaat uit vier lussen, telkens van 25 km, we zullen dus driemaal over onze bagage kunnen beschikken De bevoorrading onderweg zal gebeuren door de leden van het oxfam-trailwalk team van Luc, met name Patrick, Marc en Danny. Stipt om negen uur kunnen we de baan op voor de eerste lus richting Turnhout. De eerste kilometers lopen naast het kanaal en wandel ik naast Guy. Overal hoor je gepraat, de sfeer zit er al direct goed in. Even voorbij Vosselaar staat onze bevoorradingspost voor de eerste keer uitgestald. De keuze voor te eten en te drinken is zeer ruim, hier kunnen veel grote organisaties iets van leren. Luc leidt ons verder de mooie nacht in, het is zeker niet te koud en de maan geeft veel licht, hopelijk blijft het zo. Onderweg loop ik nu even bij Jan die hier uit de streek is. Ik heb hem al een paar keer gezien tijdens andere grote tochten maar nu leer ik hem beter kennen, hij leert me ook wat bij over de streek. We passeren Cartamundi, het grote speelkaartenfabriek van Turnhout en gaan verder naar Gierle door het Grotenhoutbos, waar onze drie bevoorraders hun standje hebben opgesteld aan een kappelletje. Hier nemen we ook afscheid van de schoonbroer van Luc die er de brui aan geeft, hij is niet gewent om aan deze snelheid te wandelen. Met vijftien trekken we verder, terug de E34 over naar Beerse waar we rond half twee aankomen en de eerste lus erop zit. Binnen in het zaaltje krijgen we eerst tomatensoep en daarna spaghetti, de innerlijke mens wordt serieus versterkt Om kwart na twee vertrekken we voor onze tweede lus langs Wechelderzande en Vosselaar. Deze keer wandel ik een stukje naast René en Jef, zo kom je met iedereen eens in contact en weet je altijd wel wat te vertellen. Juist voor Wechelderzande staat onze bevoorrading in een klein houten plaatsje waar je aardbeien kan kopen in automaten waar je bij mij in de buurt enkel brood in kan vinden In het volgend stukje loopt het even mis, Luc is in het bos de weg kwijt en moet even zoeken naar het juiste pad, zeer begrijpelijk hier in dit bos want alle wegjes lijken heel erg op elkaar en het is pikdonker. Onderweg hangt er nog een verloren pijltje van de plaatselijke wandelclub en even later hebben we weer onze bevoorrading. Het laatste gedeelte van lus twee brengt ons door domein Epelaar en tevens door het Echelpoelpark in Beerse zelf. Even voor zeven zijn we weer in het parochiezaaltje en zit de helft er reeds op. We krijgen ons ontbijt voorgeschoteld, boterhammetjes met beleg naar keuze met een yoghurtje als dessert. Ik doe mijn lange broek uit en trek een korte aan, ook mijn trainingsvestje gaat de zak in, mijn trui houd ik wel aan want ze geven stevige wind en dat houd de gevoelstemperatuur toch wel aan de lage kant. Om half acht beginnen we aan de derde lus, ondertussen is het buiten licht geworden en kunnen we beginnen genieten van het mooie Kempense uitzicht hier. Via natuurgebied Blackheide gaat het naar Sint-Jozef, waar we weer bevoorrading hebben. In deze lus zal het om de zes kilometer bevoorrading zijn, ideaal na deze afstand voor mezelf! Even rusten en weer weg, het begint al wat moeizamer te gaan bij sommigen, inclusief mezelf. We gaan door het domein Hoge Bergen-Ekstergoor, waar er hard wordt gewerkt aan wandelpaden en hutten en dergelijke. Hier krijgen we een bijzonder lastig stuk waar we bijna letterlijk over het houtafval moeten, toen Luc hier zijn voorbereidend werk kwam doen was er nog een padje, en voel ik aan mijn voetzolen dat we reeds een heel eind weg zijn. In Oostmalle staat onze post er weer, ik plof me even neer op een bankje en geniet van deze vijf wandelvrije minuten Het volgende stuk gaat over veld-en bosweggetjes naar Vlimmeren, en na onze post in het centrum gaat het weer richting Beerse, maar niet zonder eerst een grote zandstrook te moeten doorstaan. Ik raak stilaan meer achterop, gelukkig komen Jef of Hervé me regelmatig ophalen en brengen me weer bij de groep, zo'n beetje zoals in de koers. Achteraan mijn rechterhiel voel ik een branderige plek, en ook al wandel ik veel een blaar kan je altijd wel eens krijgen Even na twaalf zijn we weer in zaal De Schrans waar het middagmaal op ons staat te wachten, broodjes met kaas, hesp of salami. Bart deelt mee dat hij er mee stopt, na een zeer lange inactiviteit was dit zijn eerste deelname terug aan een lange-afstandstocht en heeft hij toch wel 75 kilometer op zijn teller vandaag, knap! Na lang twijfelen besluit ik om voor de laatste lus mijn paraplu mee te nemen, de wolken wordn dreigender en ook de wind neemt fors toe! Om kwart voor één is het tijd voor de vierde en laatste lus, deze keer gaan we in noordelijke richting naar Merksplas. Na een bezoekje aan de kermis, alles was nog dicht, krijgen we aan het kerkhof bevoorrading. Het begint te miezeren en ik open even mijn paraplu, niet voor lang want het water dat valt is de moeite niet en de wind zorgt ervoor dat het bijna onmogelijk is om met mijn paraplu verder te gaan. Vanaf hier volgen we een afgepijld parcours van zo'n twaalf kilometer, Luc maakt van de gelegenheid gebruik om zich eens wat meer tussen ons te voegen en anderen het kopwerk te laten doen. Na een zeer dringende sanitaire stop (teveel fruit ) heb ik een paar honderd meter achterstand op de groep die ik al joggend probeer te overbruggen, Jef heeft zich wat laten afzakken en samen halen we de rest weer in. Juist op tijd want nu moeten we over een lange zandweg in een open vlakte waar de wind vrij spel heeft. Mijn laatste energie gaat naar het opboksen tegen de wind, de laatste loodjes wegen het zwaarst zeggen ze altijd. Op de zandweg hebben we een laatste keer bevoorrading, de tocht loopt op zijn einde. De laatste kilometers loop ik weer achteraan ons groepje samen met Jan en Noël, een wandelaar uit Holsbeek die ik vandaag heb leren kennen. Even na vijf uur zit mijn laatste honderd kilometertocht van het jaar erop, binnen krijgen we nog een mooi diploma als aandenken. Om half zes rijd ik samen met Hervé naar Mechelen, met de trein vanuit Mechelen is hij sneller thuis en ik heb iemand als gezelschap voor de lastige terugrit, allebei tevreden dus Deze tocht doorheen de Kempen was zeer geslaagd, Luc heeft voor een mooi gevarieerd parcours gezorgd en zijn drie makkers zorgden ervoor dat we onderweg nooit honger of dorst hadden, mijn dank daarvoor, het was echt top! Verder wil ik ook mijn medewandelaars bedanken voor de fijne twintig uur die ik met hen mocht doorbrengen, het was een fantastische afsluiter van mijn lange-afstandsjaar
Al vroeg uit de veren voor een kort ritje naar Kampenhout waar de houtheimstappers hun 26e Houtheimtochten organiseren. De start is in Ons Tehuis Brabant, een centrum voor mensen met een mentale handicap. Onderweg is het toch wel opletten geblazen want er hangt een vrij dichte mist, zonder ongelukken raak ik op de parking en heb een plaatsje vlak voor de ingang, mijn beloning voor het vroege opstaan Ik drink nog snel een koffietje en schrijf me in, ondertussen komt Kurt binnen en ook nog enkele andere clubleden zijn er vroeg bij. Ik kies voor de langste afstand van vandaag, 28 kilometer, maar ik maak eerst het kleine lusje van acht kilometer omdat ik om half negen met Vic en Sonja heb afgesproken die de 20 zullen doen. Even na zeven uur vertrek ik, en na enkele honderden meters loopt het al mis in het donkere bos. Het is er wat zoeken omdat het nog vrij donker is, vrij snel vind ik weer het goede pad en kan nog enkele wandelaars roepen die ook mis waren. Het lusje brengt ons door de natuur langs de Sint Servaaskapel, de mist maakt het landschap zeer mysterieus maar wel adembenemend. Op het eind komt de zon er stilaan door, wat me een paar zeer mooie foto's oplevert. Aan de start is het ondertussen heel druk, de mensen moeten hun auto al vrij ver op de baan zetten. Binnen eet ik een broodje, ondertussen komen Vic en Sonja binnen en even later kunnen we samen vertrekken. Het volgende gedeelte brengt ons via het Hellebos naar Perk, de zon komt er steeds beter door en de mist verdwijnt, het wordt weeral een prachtige dag voor de tijd van het jaar. De controle is in zaaltje Teniers, waar we straks nog eens zullen terugkomen. Nu leidt de parcoursbouwer ons naar Melsbroek via het Floordambos, een zeven hectare groot natuurgebied. We passeren nog het Ravaartkasteel en gaan rond het golfterrein, waarna we controle hebben in het café Onder den Toren. Binnen staat er een tekst van Kim Gevaert en Tia Hellebaut op de muur, en blijkbaar is er hier ook een supportersclub voor de paars-witten uit Anderlecht, allemaal vergane gloriën dus Het volgende stuk heeft zowat alles wat een wandelaar graag heeft, velden en bossen en op het einde een stukje architectuur uit het verleden dankzij het kasteel van Ribaucourt. De oude burcht die volledig omgeven is door water dateert uit de twaalfde eeuw. In de 12de eeuw bestond dit kasteel enkel uit een versterkte houten toren; later werd die uit steen gebouwd. Deze toren bevond zich op de plaats van het huidige voorterras en diende als uitkijkpost en voorhoede voor de andere heerlijkheden in de omgeving, tot op het ogenblik dat de heren van Perk zich hier kwamen vestigen en het kasteel gingen uitbreiden. Godefridus van Schoten was de eerste heer van Perk, en wordt vermeld in de Vrijheidskeure van Vilvoorde uit 1196. Gedurende de Franse overheersing in 1809 werd Perk aangekocht door Pieter Bounder van Melsbroek, een Frans officier. Deze verkocht zijn goederen in 1833 aan graaf Prosper Christyn de Ribaucourt, die senator was voor Dendermonde. De huidige graaf Daniël de Ribaucourt is nog steeds heer van Perk. Het kasteel wordt gerekend onder de mooiste heerlijkheden in de omgeving van Brussel. Het telt meer dan 200 kamers en werd in de loop der tijden herhaaldelijk aangepast aan de noden van de toenmalige bewoners. Het huidige kasteel dateert deels uit de 17de en deels uit de 18de eeuw en is herbouwd in de 19de eeuw. Ik maak een praatje met de boswachter die aan het kasteel staat, hij vertelt me dat ze het kasteel weer aan het renoveren zijn. Even later zijn we weer in zaal Teniers waar we onze laatste controle hebben vandaag. Het laatste stukje brengt ons weer terug naar de startplaats waar het vrij druk is. Deze tocht is één van de Chimaywandelingen, buitenstaat er dan ook een tentje waar je Chimaykaas kan proeven en binnen vloeit de Chimay rijkelijk. Ik neem een blonde Chimay, samen met een pannekoek is dit een mooi einde van een zeer geslaagd wandelweekend met twee zeer mooie tochten dit weekend onder een stralende zon! Buiten het buiten gaan krijg ik van een koppel dat ik ken van zien een foto van mijn aankomst in Bornem, waarvoor mijn dank! Spijtig genoeg ken ik de mensen hun naam niet, de volgende keer dat ik ze zie ga ik dat zeker eens vragen! Volgende vrijdag staat er in Beerse een tocht van 100 kilometer op het programma, de laatste van 2009 voor mij, hopelijk met even mooi weer als dit weekend.
Vanmorgen om half negen komen Vic en Sonja ons oppikken en met zijn vieren rijden we naar Huldenberg aan de zuidrand van Brussel, waar de Ijsetrippers uit Overijse hun Ijsewandeltocht organiseren. De start is in het zaaltje 't Pakhuis, het oude pakhuis van de brouwerij Saint-Roch, waar het geweldig druk is dankzij een volle bus wandelaars die juist afgezet is. We vinden toch een plaatsje in de hoek en na een ontbijt (broodje met koffie) kunnen we beginnen. We kiezen voor het parcours van de twaalf kilometer, al vrij snel na de start volgen we de oevers van de Yse, erna krijgen we een stevig klimmetje en hebben we een prachtig zicht op Huldenberg-dorp. De mist is ondertussen volledig verdwenen en er is geen wolkje aan de lucht, een prachtige nazomerdag. Na een lange afdaling belanden we in het Margijsbos, een restant van het uitgestrekte Kolenwoud, een prachtig stukje natuur waar het wel een heel pak frisser is dan daarjuist in het zonnetje. We verlaten het bos en hebben controle in Loonbeek, waar we ons buiten op het terras zetten en volop genieten van het mooie nazomerweer. Het tweede gedeelte laat ons eerst even kennis maken met de villa's van Loonbeek, even verder moeten we halt houden want er zijn drie koeien op de baan die terug hun wei in moeten. Na dit speciale intermezzo is het weer tijd om een klimmetje te maken, weer naar beneden en volgen we de Yse weer terug naar Huldenberg, ditmaal langs de rand van het Margijsbos. Op het eind krijgen we nog een klimmetje met de Rattenberg, langs het voetbalveld gaat het terug naar 't Pakhuis dat we even na twaalf bereiken. Het was een zeer mooie wandeling onder een stralende zon, we kunnen tevreden terugblikken op een geslaagde uitstap!
Ik ben Steven Jaspers
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 26/02/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Voetbal.
) en trekken weer het woud in. De zon is er ondertussen helemaal doorgekomen en geeft me meer het gevoel van een lente- dan van een herfstwandeling. Als ik weer in de controlezaal kom zit het er goed vol, ik zet me met mijn colaatje dan maar in de gang.
We gaan vandaag voor het 18 kilometer-parcours, en even na negen uur zijn we op pad.
Na de inschrijving en een koffie zijn we klaar om te vertrekken, je hebt de keuze uit vier routes met elk zijn eigen kleur, wij kiezen voor de groene, de prosperpolderroute van een dikke zestien kilometer.
, best wel lang voor een gewone tocht. Via de Rozendaalbeekvallei gaat het omhoog naar Vissenaken, ik moet ondertussen mijn jas uitdoen want het wordt nu toch wel warm voor de tijd van het jaar. Na een klein bezoek aan het dorpje gaat het weer naar beneden richting Tienen, de wind komt ondertussen opzetten en zorgt voor verfrissing. Als we weer in het chalet zijn is het er zeer druk, en we vinden met moeite een plaatsje. 
Spijtig genoeg is het nog niet echt donker, anders had het effect nog mooier geweest. Via het station komen we in het centrum van de stad dat we volledig doorkruisen, daarna trekken we de natuur in en gaan naar Slijpen waar het in het ontmoetingscentrum controle is. 
Een paar minuutjes later sta ik voor de derde keer in het tuinbedrijf, deze keer voor het laatst.
Ik ben Steven Jaspers
