Samen met Vic en Sonja rijden we met zijn drieën naar de grens met Nederland, meer bepaald naar Putte waar de Wandelende Krabben hun jaarlijkse Sint-Nicolaastocht organiseren. Na een klein ommetje :wink: bereiken we goed en wel sporthal De Biezen, binnen is het niet te druk en we drinken er nog een koffietje, broodjes zijn er spijtig genoeg niet :-( We gaan vandaag voor het 18 kilometer-parcours, en even na negen uur zijn we op pad.
Al na enkele meters worden we gescheiden van de andere wandelaars die het bos intrekken, enkel onze afstand gaat rechtdoor. Het weer is prachtig, het zonnetje schijnt volop en vele wandelaars wandelen enkel in t-shirt, een raar zicht voor de tijd van het jaar. We wandelen doorheen het Markiezaat De Brabantse Wal en even later doorheen Grenspark De Zoom, een stuk van de Kalmthoutse Heide. We lopen bijna letterlijk op de grenslijn van België en Nederland, soms weet ik niet eens in welk land ik ben :-) Na twee uurtjes en tien kilometer verder komen we in Ossendrecht waar we in de hoeve Hoeks een eerste keer controle hebben. Even voor de controle staan twee zwarte pieten die ons pepernoten geven, kleine bolletjes die heel erg hard op speculoos lijken. We zetten ons buiten op een bankje en doen ons te goed aan een broodje en een zeer lekkere aspergesoep.
In het tweede gedeelte brengen we een bezoekje aan het natuur- en recreatiedomein Groote Meer, in deze streek ligt het ene natuurgebied naast het andere blijkbaar. Even later is het weer de beurt aan Grenspark De Zoom waar we een lange zandweg dienen te volgen. Dankzij het zeer zonnige weer komt deze mooie streek nog beter tot uiting, diegene die hier niet zijn missen iets. Even voor we terug in Putte zijn passeren we een groot Joods kerkhof, Machsike Hadass, één van de drie Joodse begraafplaatsen in Woensdrecht. Er zouden hier ook veel Belgische Joden liggen, omdat er bij ons niet wordt gegarandeerd dat de begraafplaats eeuwig blijft liggen. Onze tweede controleplaats is in de kantine van De Batters, de softbalclub uit Putte. Ook hier is er binnen geen plaats en zetten we ons buiten op het terras in het zonnetje.
Vanaf hier zou het maar 2,5 kilometer meer mogen zijn, het zouden er uiteindelijk zes worden! In dit laatste gedeelte is het de beurt aan het Moretusbos om een bezoekje te krijgen. Onderweg komen we voorbij de Gloriëtte, een theehuis uit 1768 dat op Nederlands grondgebied staat en  een paar honderd meter verder staan we voor het kasteel Ravenhof, dit staat dan weer op Belgisch grondgebied. Na 21,5 kilometer komen we weer aan de sporthal en zit deze Sint-Nicolaastocht erop.
Deze tocht van de Wandelende Krabben had zowel plus- als minpunten. Minpunten waren vooral het ontbreken aan broodjes in de startzaal en de foutieve kilometers op het einde, pluspunten waren het zeer mooie parcours en de prima bepijling dat samen met het mooie weer ervoor zorgden dat we toch een prima wandeldag achter de rug hebben.