Samen met Wim, Kristof en Jos zal ik deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 op 28 en 29 augustus. Meer info vindt u als u op de foto klikt. Onze groepsnaam is "De Genieters" en ons nummer 158.
Voor het tweede jaar op rij ga ik op 30 april 's avonds naar Schaffen waar wandelclub Vos Schaffen hun derde 100 km Gildentocht organiseert. Na een rit van een uurtje kan ik me parkeren aan de Gildenzaal, binnen zet ik me bij Gino en Daniel. Het papierwerk zit in een envelop waar er enkele bonnetjes bijzitten voor de caférusten, een blad met de rustposten en een stempelkaart. Deze tocht is verdeeld in twee stukken, een eerste van bijna 56 kilometer in groep en daarna kan je de tocht op je eigen tempo voortzetten. Dit jaar zijn er drie groepen met drie verschillende snelheden, eentje van 6.5km/u, van 6.2km/u en van 6km/u. Ik heb me ingeschreven in de middelste groep, die van 6.2, samen met 21 anderen, de twee andere groepen bestaan uit dertig deelnemers. De wandelaars komen stilletjesaan de zaal in, vele bekenden maar toch ook mensen die ik nog nooit gezien heb. Om half negen neemt de voorzitter van de club het woord en legt alles nog eens haarfijn uit, om twintig voor negen vertrekt de eerste groep, de snelste, onder leiding van Kris, tevens de parcoursbouwer van de tocht. Daarna is het onze beurt, de 22 namen worden afgeroepen en we zetten ons buiten klaar, onze baankapiteins zijn Jef en Sven. Stipt tien voor negen vertrekken we onder leiding van Jef aan de tocht, Sven blijft achteraan. In de groep zitten voor mezelf weinig bekenden, enkel Luc en Jan ken ik zeer goed en de twee baankapiteins, dan zijn er een paar die ik ken van gezicht maar de meesten zijn me toch onbekend. Ik zet me bij Sven achteraan en zal daar verscheidene uren blijven. De eerste kilometers gaan vlot voorbij, het parcours loopt over asfalt- en veldwegjes. Ook een eerste klein klimmetje zit er reeds in, over de Rodenberg. Na negen kilometer hebben we een wagenrust, waar we een carré-confituurke en iets om te drinken krijgen. Na tien minuutjes gaan we verder, de donkere nacht in. In de Schoterse Bossen gaat Jan Fransen even tegen de grond nadat hij achter een boomwortel blijft hangen, gelukkig zonder erg. Langs de randen van het natuurreservaat Gerhagen komen we aan onze eerste caférust, de Peerdeposterij in Schoot. De snelle groep komt juist buiten als wij toekomen, binnen drink ik een colaatje en krijgen we een boterham met kaas. Ik feliciteer Sven met zijn achttiende verjaardag, een originele manier om te vieren zo'n tocht. Na twintig minuten rust is het tijd om verder te gaan, buiten komt juist de andere groep toe, het zal de laatste keer zijn dat ik ze zie. We wandelen doorheen Vorst, de kerktoren herinner ik me nog uit de eerste kempentocht jaren geleden. Wat later wandelen we doorheen Ossebroeken naar Eindhout, waar we na 26 kilometer een wagenrust hebben. Na tien minuutjes zetten we onze tocht verder, nu gaat het naar Veerle. In de groep zitten net als mezelf enkele Kennedymars-liefhebbers, ervaringen en suggesties worden aan elkaar uitgedeeld. Na 33 kilometer is er een nieuwe wagenrust waar we een potje pudding krijgen. In het volgende stuk gaat het doorheen natuurgebied Elsschot, we zien er spijtig genoeg niets van in het donker. Na 39 kilometer hebben we controle in het Buurthuis van Veerle-Heide waar we een smos krijgen om te eten. We nemen ook afscheid van de twee dames die de hele nacht voor de bevoorrading hebben gezorgd, ik bedank hen voor de goede zorgen. Het is kwart na vier als we onze weg verder zetten. We gaan doorheen de bossen van Averbode, waar enkelen achterblijven voor een toiletbezoek. Aan een kruispunt wacht ik samen met Sven op een achtergebleven wandelaar, hij is dolblij als hij ons ziet want zijn pillamp was uitgevallen en in het bos is het pikdonker. Het duurt even voor we de groep terug bijgehaald hebben, de lucht begint ondertussen een beetje licht te vertonen. In Molenstede hebben we een wagenrust op het marktplein waar we een potje rijstpap krijgen. Op het plein staat een zeer mooi standbeeld met de naam "De goede lieden van Moelstede", een creatie van Jan Peirlinck en is een ode aan het verenigingsleven van dit dorpje. In dit dorpje wonen Liliane Saint-Pierre en de Russische wielerkampioen Sergei Ivanov, waarschijnlijk in één van de prachtige villa's die we onderweg passeren. Tijdens deze laatste kilometers in groep trekken we nog over de Blaasberg en doorheen het Grasbos, mooi op tijd zijn we in het Wit Huis te Diest na een kleine 56 kilometer, tijd voor bagage en een lekker bord spek met eieren. Ik besluit om in t-shirt en korte broek verder te gaan, achteraf bekeken een wijze beslissing. Om half acht neem ik afscheid van mijn groepsgenoten en ga alleen verder. Het zonnetje schijnt, het beloofd een mooie dag te worden. Kris had gezegd dat het vrije gedeelte pittig ging zijn en hij heeft zeker niet gelogen. Al vrij snel beklim ik de Kloosterberg, van hieruit heb je een mooi zicht op Diest. Na de afdaling krijgen we de Galgenberg voorgeschoteld, daarna gaat het via veldwegjes naar Assent. Onderweg zie ik het grote beeld van Christus waar we vorig jaar 's nachts nog even hebben bijgestaan, deze keer passeren we er in de buurt. Na de afdaling van de Luienberg zitten we in Assent, waar we nog even een klein stukje natuur ingaan. Via een veldweg moeten we naar de controle, ik kijk rond want het is toch wel wat ingewikkeld, gelukkig ga ik toch het veld in en kom even later in de achtertuin van de familie Vossen waar we onze eerste controlestempel krijgen. Ik geef mezelf vijf minuutjes rust en eet een banaan. Wanneer ik enkele minuutjes later aan het brugje onderdoor de E314 ben komen er uit het zijstraatje wandelaars die niet het veld voor de controle ingeslagen zijn en nu miszitten. Ik help hen terug de juiste weg op en ga onderdoor de snelweg. De fruitbomen staan in volle bloei, het is een prachtig schouwspel. Langs de randen van de Hermansheuvel is het oppassen geblazen, de veldweg ligt er verraderlijk slecht bij. Ik word bijgehaald door een koppel uit Beveren, samen gaan we naar Waanrode waar we in de schaduw van de kerk onze tweede stempel krijgen in café Onder den toren. Er komen verscheidene wielertoeristen binnen, met de fiets is het blijkbaar kouder dan te voet want er zijn erbij die precies naar de noordpool gaan. Nu volgt er een stuk van bijna negen kilometer naar Halen. Tussen de fruitbomen door moet ik op het golvende terrein het koppel laten gaan, ik zit in een dipje. Voor de Molenberg word ik nog eens voorbijgestoken door drie wandelaars, waaronder Jef die even bij me blijft. De mensen voor me worden kleiner en kleiner, ik probeer wat meer snelheid te halen maar voorlopig is het afzien. Na 79 kilometer hebben we een wagenrust, tijd voor een stukje chocolade en een colaatje. Samen met het koppel vertrek ik weer, ik voel me terug een heel pak beter en kan ze deze keer wel volgen. We trekken samen over de Bokkenberg en gaan doorheen de velden, de omgeving is hier prachtig. Na een toiletstop ben ik terug alleen maar voel me helemaal herboren, mijn geluk kan niet op. Ik kom aan de afrit waar ik gisterenavond met de auto de snelweg heb verlaten, nu mag ik hier tevoet de wegenwerken oversteken. Ik verlaat Limburg en ben weer in Vlaams-Brabant, in Webbekom. Het parcours loopt doorheen het Webbekoms Broek, een prachtig stukje natuur maar er staan blijkbaar planten in waar ik allergisch voor ben, net zoals tijdens een gewone tocht toen ik hier was heb ik nu ook last van mijn ogen en mijn neus, hooikoortslijders weten wel wat ik bedoel! In Zelem hebben we na 88 kilometer controle in het parochiehuis, hier kunnen we ook een tweede keer beschikken over onze bagage. Ik steek mijn paraplu weg, de zon schijnt volop en er zijn maar een paar wolkjes te bespeuren. Om kwart na één is het tijd voor de laatste twaalf kilometer. In de bossen van "Grote Dorst", wat een naam voor een bos eigenlijk", zitten bijzonder veel dazen, aangezien ik het niet heb met die beestjes loop ik er doorheen, zo snel ik nog kan. Ik krijg een telefoontje van het thuisfront, het regent blijkbaar in Mechelen, het zal nu toch hier wel droogblijven zeker. Wat verderop in Mellaer hebben we een laatste controle in de Sint-Annagildezaal, binnen vertellen mensen dat het blijkbaar op vele plaatsen aan het regenen is, ik kan het moeilijk geloven als je ziet wat voor een mooi weer wij hier reeds gehad hebben. De laatste zeven kilometer brengt me doorheen het mooie natuurreservaat "Zwarte Beek", de mensen van de kleinere afstanden feliciteren me voor mijn prestatie. Als laatste moeten we nog over de Barenberg, mijn benen vertellen me dat het genoeg geweest is. De laatste kilometers komen er donkere wolken opzetten, maar zonder regen ben ik om kwart na drie weer in Schaffen. Binnen in de zaal krijg ik applaus en felicitaties, het zit er weeral op. Als beloning krijg ik een zeer mooi t-shirt, ik ben er heel blij mee. Een half uurtje later neem ik afscheid van iedereen en rijd ik naar huis met de auto, moe maar voldaan. Deze editie van de Gildentocht was van zeer hoge kwaliteit, Kris had voor een zeer mooi parcours gezorgd, de verzorging was perfect en het weer was prachtig, volgend jaar ben ik er zeker terug bij!!
Met maar een paar uurtje slaap in de benen rijd ik naar Werchter waar de plaatselijke club WK Werchter hun Aspergedabberstocht organiseren. Even na zes uur parkeer ik mijn auto en in het tentje voor de zaal haal ik mijn inschrijving, binnenin zaaltje De Wal drink ik een koffietje om wat beter wakker te worden. Om half zeven ben ik klaar voor mijn 50 kilometer tocht van vandaag, buiten is het nog vrij koud en ik heb enkel een t-shirt en een korte broek aan, hopelijk wordt het snel wat warmer. Ik krijg even het gezelschap van Hervé, maar wanneer we de Demer oversteken gaat hij als een sneltrein verder. Op de dijk van de rivier staat iemand van de organisatie met de fiets, hij stuurt ons de dijk af en het groen in, blijkbaar hebben vannacht onverlaten hier het splitsingsbord weggegooid. In dit stukje natuur is het even vloeken, de netels prikken tegen mijn benen. We trekken doorheen Rotselaar en verder doorheen de weilanden richting Wakkerzeel. Eventjes wandelen we langs de nog kleine Dijle, vlak voor Werchter komen de Dijle en de Demer samen en vloeien verder richting mijn eigen stad. Om de paar minuutjes vliegt er een vliegtuig boven ons hoofd naar de landingsbaan in Zaventem, de aswolk behoort tot het verleden. In Wakkerzeel hebben we in zaal Tiendeschuur een eerste keer controle, tijd voor een broodje! Op deze controle maken we een lus van bijna tien kilometer, via de spoorlijn komen we in Wijgmaal en gaan via veldegjes terug naar Wakkerzeel. Onderweg krijg ik even het gezelschap van een wandelaar die aan het oefenen is voor de 50 kilometer van Kluisbergen, ik wens hem alle succes toe. Wanneer ik weer in het zaaltje ben drink ik er een soep, er staan 18 kilometer op mijn gps. Het volgende stuk brengt ons naar Wespelaar, de zon is er eindelijk doorgekomen, al is het lang niet zo'n mooi weer als ze beloofd hadden. De controle is in het chalet van voetbalclub Olympia Wespelaar, ook hier eventjes een paar minuutjes rust met een colaatje erbij. Ook op deze controle krijgen we een lus. Kleine wegjes brengen ons aan de oever van de Leuvense Vaart, het duurt even voor ik me kan oriënteren waar aan de vaart we juist zijn. We volgen de vaart richting leuven, gelukkig zijn de wielertoeristen aan de overkant aan het rijden. Wanneer we de vaart verlaten krijgen we even een stukje industriegebied, maar al snel zitten we weer in het groen. Na een uurtje ben ik weer in het voetbalchalet, ik zet me even bij familie om iets te eten en te drinken, het is bijna middag. Het volgende gedeelte is het mooiste stuk van de tocht. We trekken doorheen het Haachts Broek, een prachtig stukje natuur. Natuurpunt zelf organiseert hier blijkbaar ook een tocht, spijtig genoeg juist dezelfde weg die wij volgen maar dan omgekeerd. Vooral waar er van die kleine brugjes over de moerasgrond zijn is het een paar keer moeilijk om elkaar te passeren zonder iemand van het paadje te duwen. In het centrum van Haacht hebben we een volgende controle in zaal Onder Den Toren, tijd voor een drankje want het is buiten heel warm geworden. Ook op deze controle maken we een lus. We wandelen vooral langs de oevers van de Dijle, via landwegjes gaan we weer terug naar Haacht. Op de controle eet ik nog iets en drink ik twee drankjes, ik vind het buiten nu al te warm. Het laatste stuk brengt ons langs de antitankgrachten, een herinnering aan de oorlogen en nu het decor van een mooi stukje natuur. Om kwart na drie ben ik weer in Werchter, moe maar voldaan na een zeer geslaagde tocht! Vrijdag start ik in Schaffen in de Gildentocht, hopelijk ook met zo'n mooi weer.
Na enig zoekwerk (verdomde wegenwerken ) geraak ik om even na zes uur 's morgens in Merchtem waar ik zal deelnemen aan de Internationale 60 kilometer van Merchtem die georganiseerd worden door de Lustige Wandelaars. In het zaaltje van de harmonie zit het al goed vol, wanneer de inschrijving geopend wordt om half zeven is het dan ookaanschuiven voor ik mijn nodige papieren in handen heb. Daarna is het even wachten op mijn drie kompanen waar ik mee afgesproken heb, samen met Kristof, Jos en Wim vorm ik sinds enkele dagen "De Genieters", een team van vier die zullen deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 in Eupen eind augustus. Wanneer iedereen er is worden er nog enkele foto's genomen van ons vieren en om kwart na zeven zijn we klaar voor de tocht van vandaag. Na een ommetje doorheen het centrum verlaten we Merchtem en gaan de weilanden in. Er hangt een mysterieuze mist boven de velden en dankzij de opkomende zon wordt het een kleurrijk spektakel. Na een uurtje zijn we aan de rand van het Robbroek en hebben we een "vliegende" of onverwachte controle. Onze kaart wordt een eerste maal gestempeld en we krijgen er een banaan. We zetten onze tocht verder en weer een uurtje later zijn we in Peizegem waar we een eerste echte controle hebben in café Taxi, we zetten ons binnen even neer en drinken er iets. In het tweede stuk wordt het tijd om mijn trui uit te doen, het is warm aan het worden. Na een kort bezoekje aan het natuurreservaat Broevink gaan we terug naar Merchtem, waar we doorheen het Lijsterbespark geloodst worden. Dit park is aangelegd aan het ocmw van Merchtem in 2000, het is een zeer mooi parkje waar er constant 11 gedichtjes van jongeren opgesteld staan. Onze tweede controle is in café Pandoerken, waar er binnen veel foto's hangen van bekende sporters. Ook hier nemen we even de tijd om iets te drinken en onze gekregen wafel op te eten. In het derde gedeelte gaat het naar Mollem, onderweg kunnen we genieten van afwisselende paadjes, doorheen velden of bossen, dan weer even wat asfalt, er is vanalles wat. Het zonnetje doet meer en meer zijn best, het lijkt wel een zomerdag. Na 27 kilometer zijn we op het dorpspleintje van Mollem waar in de schaduw van de kerk het cafeetje Trapkens Op onze derde controleplaats wordt. Ook hier nemen we even de tijd om iets te drinken. Nu volgt er een vrij lang stuk richting Hamme, waar we onderweg een paar keer een prachtig zicht hebben op het blinkende atomium. In het dorpje Kobbegem houd ik even halt aan de brouwerij Mort Subite, bekend van zijn fruitbier. Rond twee uur in de namiddag zijn we in Hamme waar we onze vierde controle hebben in de gemeentelijke feestzaal. Hier vinden de mensen ook hun bagage terug, ikzelf had besloten om geen mee te geven. Spijtig genoeg is er hier niets meer te eten, alles is op Na een kwartiertje laat ik mijn medewandelaars achter en ga alleen verder. Na enkele minuutjes kom ik op de grote baan en zie van hieruit de volgende controlepost al liggen op de linkerkant, wij slaan rechtsaf terug de velden in. Na een kleine 41 kilometer hebben we een klimmetje waar boven er een tweede "vliegende" controle is, tijd voor een banaan en een bekertje water. Na de afdaling komen we in het gehuchtje Ossel, waar de plaatselijke voetbalclub zich aan het opwarmen is voor een wedstrijd te spelen. Aan de kerk in het cafeetje Ossel Star hebben we ons vijfde stempeltje, reeds 44 kilometer gedaan. Na de controle komen we langs de andere kant van het voetbalveld voorbij en gaat het bergop naar de watertoren. Na deze klim komen we in de prachtige tuinen van het Hagenkasteel terecht, hier hebben ze volgens mij meer dan één tuinman. Wat later komt Katrien bij me terecht, ze doet de tocht met de fiets omdat ze gisteren iets voor gehad heeft aan haar knie tijdens het voetballen. We komen Brussegem binnen langs de Sint Anna kapel en aan de kerk hebben we onze zesde controle in de bibliotheek. Hier hebben ze gelukkig nog wel broodjes, en hier heb ik ook een bonnetje voor iets te drinken en een rijsttaartje, het kan niet op. Samen met Katrien leg ik de laatste negen kilometer af, die nog onderbroken wordt door een laatste controle in cafe De Volle Pot in Bosbeek. Tijdens de laatste kilometers haal ik nog heel wat wandelaars in, af en toe blijft Katrien dan even hangen en komt ze even later weer bijgefietst. Om kwart voor zeven ben ik weer in het zaaltje van de harmonie, waar ik een t-shirt en een diploma mag ontvangen voor mijn inspanning van vandaag. Na snel nog iets te hebben gedronken rijd ik huiswaarts, mooi rood verbrand van de zon maar toch blij met de tocht en het zonnige weer!
Op deze zonnige zondag sta ik iets later op dan gewoonlijk voor een korte trip naar Boom waar de Schorrestappers hun zesde Pompierkestocht organiseren. Even voor negen is het al vrij druk aan de brandweerkazerne van Boom waar de vertrekzaal is, binnen geef ik mijn briefje van onze club af en krijg ik mijn inschrijving en een drankbonnetje gratis, mijn sticker koop ik zelf nog. Ik kies voor het twintig kilometerparcours, ik zou graag wat vroeger thuis zijn vandaag. We verlaten de brandweerkazerne langs de achterkant en al vrij snel zijn we in Niel. Achter het voetbalveld van Apollo Nielse gaan we rechtsaf en komen in het natuurgebied Walenhoek terecht. Dit stukje natuurgebied is ontstaan na het verdwijnen van de oude steenbakkerijen hier in de buurt. De uitgebaggerde putten liepen vol water en men liet de natuur op zijn vrije beloop, na vijfentwintig jaar hebben we hier een prachtig klein stukje natuur van zo'n 6,5 hectare. De parcoursmeester laat ons tussendoor bijna alle vijvers lopen zodanig dat we het hele gebied te zien krijgen. We verlaten het natuurgebied en komen op de dijken van de Rupel, die we volgen richting Boom. Even verderop verlaten we de dijk en wandelen tussen de oude steenbakkerijen, waar we controle hebben in het zaaltje dat aan het museum gelegen is. Binnen drink ik snel een colaatje en ben direct weer op pad. Even na de controle zitten we weer op de dijk en komen in Boom op de zeer mooie kade, die enkele jaren geleden nog volledig vernieuwd is. Ik hou even halt aan het standbeeld van Robert Vekemans, gekregen voor zijn rol bij de bevrijding van Boom op 4 september 1944. De weduwe van Enschodtbrug speelde hierbij een grote rol. De restanten van deze brug zijn aan de overkant langs Willebroekse zijde nog duidelijk te zien. We verlaten de Rupeldijk en wandelen langs de randen van De Schorre naar de tweede controlepost in het Koninklijk Atheneum van Boom. Binnen zet ik me even neer voor een broodje en een soep, van wandelingen krijg ik altijd honger Op deze controle maken we een lusje doorheen De Schorre, dit is een recreatiedomein gelegen in een oude kleiput met toch ook nog een mooi stukje natuur errond. Na een klein uurtje ben ik weer op de controle, na een ice-tea is het tijd voor de laatste vijf kilometer van de tocht. Tijdens de laatste kilometers bezoeken we nog het park van Boom. Dit park is een restant van het "Beeck Bosch" en is bekend om zijn Franse tuinen met vijvers en daarbij de beeldhouwwerken van Ernest Wijnants, Georges Minne en Rik Wouters. Na het oversteken van het treinspoor komen we in het industriegebied van Boom waar de kazerne gelegen is en zit de tocht erop. Binnen doe ik me nog tegoed aan een pannenkoek en een "pompierke", het weekend zit er weer op!!
Op deze zonnige lentezaterdag hoef ik niet ver te gaan voor een wandeltocht, want de Vaartlandstappers uit Willebroek organiseren in Mechelen hun tiende Lentetocht. Ik besluit van thuis uit te voet te gaan, via de Leuvense Vaart ben ik op een klein uurtje in Battel waar in "Ons Huis" de start is. Wanneer ik er om acht uur toekom is het er nog vrij rustig en neem ik de tijd voor een ontbijtje. Het langste parcours van vandaag is de 21 kilometer, vanop deze plaats verdeeld over drie lussen. De eerste lus brengt ons naar de oevers van de Dijle die we volgen richting het Zennegat. Het Zennegat is de plaats waar de Zenne en de Leuvense Vaart bij de Dijle komen. We volgen er even de Leuvense vaart en gaan dan de sluis over om een klein lusje te maken aan de monding van de Zenne, daarna terug de sluis over en hebben we controle op de boot Wilford van de firma Riverstar, die boottochten met eten aanbieden. Het is er binnenin knap ingericht, ik neem er een foldertje van mee om thuis eens te laten zien. Na deze bootcontrole volgen we verder de Leuvense vaart, en na een goed uur ben ik terug in de zaal, tijd voor een colaatje. De tweede lus brengt ons over de Battelbrug en daarna gaat het linksaf naar het natuurreservaat Robbroek. We volgen de rand van de E19 en komen voorbij het Sylversterstadion, hier heb ik nog enkele jaren gevoetbald. Nadat we de E19 zijn onderdoorgegaan trekken we door de weilanden weer naar de Leuvense Vaart, die we nu in de andere richting volgen. Ook nu ben ik na een uurtje weer in de zaal, mijn soepje besluit ik buiten op te drinken want binnen zit het goed vol. Het derde lusje brengt ons weerover de Battelbrug maar deze keer gaan we rechtsaf. We komen in het stukje natuur achter het voetbalveld van SK Heffen en gaan zo tot op de Gentsesteenweg die we oversteken en richting Leest gaan. Ook op het einde van dit lusje komen we langs de rand van Robbroek, je ziet dat dit een moerassig gebied is aan het water dat tussen het groen staat. Rond de middag zit mijn tocht erop en eet ik een croqueske met groenten. Na mijn terugweg naar huis staat mijn gps op een dikke 30 kilometer, het is een rustige zaterdagwandeling geworden.
Op deze paasmaandag rijden we met zijn vieren eens naar de Voerstreek, na mijn bezoekje daar vorige week vind ik het de moeite om nog eens terug te gaan. De berg- en boswandelaars uit Voeren houden in 's Gravenvoeren hun 19e Paaswandeltocht, en na een rit van bijna anderhalf uur kunnen we de auto kortbij het Kursaal parkeren waar de start is. In het zaaltje is het een drukte van jewelste, als het weer zo blijft gaan ze hier een topdag beleven. Na onze inschrijving kijken we eens op het parcoursblaadje en we besluiten het 12 kilometer-parcours te volgen. Na een klein stukje van het dorp gezien te hebben verlaten we de andere afstanden en trekken alleen de Snouwenberg op. Eénmaal boven hebben we een prachtig overzicht van het landschap, de beloning voor ons klimwerk. We wandelen voorts over de heuvelrug en komen zo in Nederland, alhoewel het nog een paar honderd meter langs de rechterkant van de weg België is en aan de linkerkant Nederland. Na een wondermooie afdaling komen we in het Nederlandse dorpje Noorbeek terecht, een deelgemeente van Margraten. In het centrum kunnen we de de mooie Sint Brigidakerk aanschouwen, we slaan dan linksaf en hebben controle in zaaltje Berggalm. Tijd om iets te eten en te drinken, ook dit telt mee tijdens een wandeling! In het tweede gedeelte gaan we terug naar 's Gravenvoeren en verlaten we Nederland. Onderweg zien we regelmatig bordjes van natuurpunt dat we in het Altenbroek wandelen, een grensnatuurgebied dat zijn naam ontleent aan het kasteel dat er ergens middenin staat. Onderweg hebben we reeds vele ijzeren veldkruisen gezien, wanneer we aan de Steenboskapel komen en ik er binnenin een kijkje ga nemen leer ik dat er niet minder dan 57 veldkruisen hier in de buurt staan en dat ze onderhouden worden door de giften in het offerblok. De Steenboskapel zelf is opgebouwd uit overblijfselen van een opgegraven Romeinse villa. Wanneer we weer in 's Gravenvoeren zijn worden we over het marktpleintje geleid en hier moet mijn fototoestel alles geven. Eerst zie ik het beeldje van "De Waggeler", een beeldje dat staat voor de karnavalsvereniging van deze streek. Aan de overkant van de Sint-Lambertuskerk gaan we even binnen bij de toeristische dienst van de gemeente en leer ik iets bij over de geschiedenis hier. Tien minuutjes later staan we weer in het Kursaal en zit deze mooie tocht erop. Spijtig genoeg zijn er geen broodjes meer, maar als ik zie op het deelnemersblad dat er meer dan 2500 deelnemers zijn om 13u dan begrijp ik het wel. Ik sla nog even een babbeltje met Kris van wandelclub Vos Schaffen die eind deze maand de gildentocht organiseert, rond 14 uur zijn we ermee weg, we hebben nog een serieuze rit voor de boeg.
Op deze paaszaterdag ben ik er vroeg bij en sta dan ook helemaal vooraan op de parking van het Sancta Maria Instituut te Kasterlee waar de Pompoenstappers hun Marathonwandeling organiseren. In het zaaltje is het nog stilletjes, al komen de wandelaars druppelsgewijs binnen. Ik ga vandaag voor een langere afstand dan de marathon, namelijk de 50 kilometer. Het is nog pikdonker wanneer ik vertrek, en ondanks dat ik een klein lampje bij heb moet ik toch regelmatig naar de pijltjes zoeken. Na een kleine kilometer haal ik Sandra in die ook even misgelopen is, we zullen de rest van de tocht samenblijven. Na een kleine 9 kilometer hebben we de eerste keer controle in een tent in Rielen, we zijn er blijkbaar de eersten. In het tweede gedeelte wordt het licht, aan de hemel zijn er bijna geen wolken te bespeuren, weer zitten de weermannen ernaast, het is ongelooflijk dit jaar. We steken de grote Caliebeek over en komen tot aan de ingang van het militaire domein van Tielen. In Tielen zelf hebben we controle in het openbaar centrum, ons tweede stempeltje staat op de controlekaart. Op deze controle maken we een lusje van bijna negen kilometer. Aan de watermolen van Tielen houden we even halt. Deze molen staat aan het riviertje Aa en is gebouwd in het begin van de zestiende eeuw. Na dit mooie stukje geschiedenis wandelen we door de dennenbossen, je ruikt er echt de geur van de lente. Wanneer we terug in Tielen zijn neem ik wat foto's van de kapel van OLV Bijstand, een mooi kappelletje uit 1664 die sinds 1977 een beschermd monument is en in de jaren negentig nog volledig werd gerestaureerd. Even voor de controle komen we nog voorbij de ingang van het "IJsboerke", even later zijn we weer in het zaaltje en houden we een rustpauze van een kleine tien minuutjes waarin we iets eten en drinken. Het vierde gedeelte starten we met een bezoekje langs het Hof van Tielen, een kasteel dat dateert uit de veertiende eeuw met een brede gracht errond. Nadien krijgen we een mooi stukje natuur onder de voeten met de Hoge Rielen. Dit oude militair natuurdomein van bijna 230 hectare wordt nu vooral gebruikt door jeugdgroepen, die verblijven in de oude munitieloodsen die omgevormd werden tot slaappaviljoenen. Na een dikke dertig kilometer zijn we weer in de tent in Rielen, waar het ondertussen vrij druk is. Tijd voor een vierde stempeltje en direct weer op pad. Bij het buiten komen moet ik mijn paraplu openen, de beloofde regen is gearriveerd in de kempen! Ook nu houden we even halt aan een kapel, ditmaal aan de Rielenkapel die dateert uit 1564. Via veldwegjes komen we terug in de dennenbossen terecht, het is ook opgehouden met regenen en ik kan mijn paraplu weer wegsteken. Rond twaalf uur 's middags bereiken we de rand van het provinciaal domein Hoge Mouw, een kwartiertje later staan we aan de deur van 't Boslicht, waar we een vijfde keer controle hebben. Binnen zoeken we een plaatsje om even uit te blazen en iets te eten, niet evident want het zit nokvol. Ook op deze controle moeten we een lusje maken. We doorkruisen voort het provinciaal domein en komen zo in het centrum van Lichtaart terecht. Op het marktpleintje vinden we het standbeeld van de "Wannes van Lichtert" terug, een bronzen beeld dat in 2000 werd ingehuldigd en een icoon wil zijn voor het leven van het kempense volk in de vorige eeuw. Ernaast wordt er blijkbaar aan de neoromaanse kerk van Lichtaart hard gewerkt, de gotische toren uit de zestiende eeuw is helemaal ingepakt. We verlaten het centrum en duikelen weer het domein de Hoge Mouw in. Aan de kapel van Sint-Jozef houd ik even halt, boven de kapeldeur hangen de initialen SJ, zou dat voor mij zijn Wanneer we weer aan 't Boslicht komen is het er nog drukker dan een uurtje geleden, snel stempelen en weer weg. De laatste vijf kilometer van deze tocht laten ons verder genieten van de Hoge Mouw. Dit domein dankt zijn naam aan de oude zandberg van dertig meter hoog, het woordje mouw komt van moude wat zand betekent. In de allerlaatste kilometer worden we nog voorbij gestoven door René en Jef, die blijkbaar de 100 van Welkenraedt vorige week goed verteert hebben. Om kwart na twee zit onze tocht erop, en zit ik samen met Sandra, René en Jef nog wat na te praten bij een colaatje. Om kwart voor drie neem ik afscheid van hen en rij huiswaarts, vanavond word ik op Malinwa verwacht
Ik ben Steven Jaspers
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 26/02/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Voetbal.
) geraak ik om even na zes uur 's morgens in Merchtem waar ik zal deelnemen aan de Internationale 60 kilometer van Merchtem die georganiseerd worden door de Lustige Wandelaars. In het zaaltje van de harmonie zit het al goed vol, wanneer de inschrijving geopend wordt om half zeven is het dan ookaanschuiven voor ik mijn nodige papieren in handen heb. Daarna is het even wachten op mijn drie kompanen waar ik mee afgesproken heb, samen met Kristof, Jos en Wim vorm ik sinds enkele dagen "De Genieters", een team van vier die zullen deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 in Eupen eind augustus. Wanneer iedereen er is worden er nog enkele foto's genomen van ons vieren en om kwart na zeven zijn we klaar voor de tocht van vandaag.
Ik ben Steven Jaspers
