Samen met Wim, Kristof en Jos zal ik deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 op 28 en 29 augustus. Meer info vindt u als u op de foto klikt. Onze groepsnaam is "De Genieters" en ons nummer 158.
Vandaag maken ikzelf en mijn echtgenote er een gecombineerd dagje van. We rijden naar Philippine in Nederland waar de Kwartels uit Groot-Assenede hun 12de mosselfeestentocht organiseren. In dit Mekka van de mossel is het tijdens het laatste weekend van augustus een feest voor de mosselliefhebbers, met niet enkel een wandeltocht maar nog tal van andere activiteiten in dit kleine dorpje. Even voor negen zijn we ter plaatse en schrijven we ons in in het veel te kleine voetbalchalet van de plaatselijke club. We kiezen voor de 10 kilometer aangezien we nog andere dingen willen doen vandaag. We beginnen met een rondje door de wijk en verlaten het dorpje via de mosselpolderstraat om langs de mosselpolder zelf heen te gaan. We laten de grotere afstanden voor wat ze zijn en gaan alleen verder langs de kleine Stellepolder. Er staat hier een zeer fris briesje, typisch voor deze gebieden. Na een klein uurtje hebben we controle in een schuur, tijd om van de gelegenheid gebruik te maken om eens zo'n grote éclair te proeven, wat me zeer erg smaakt. Het tweede gedeelte brengt ons langs de mosselpolder terug naar het dorp via het Spuikomparkje. In het centrum beginnen stilletjesaan de festiviteiten, ondertussen kijken we al eens waar we seffens kunnen gaan eten. In het centrum zijn maar liefst acht mooie mosselrestaurants, waarvan de eigenaars bijna allemaal familie van elkaar is. Op het dorpsplein staat het mosselmonument, een grote mosselschelp gemaakt van gemalen arduin en kunsthars, waar er steeds water overstroomt. Onderweg wil een folkloristische mosselverkoper nog gewillig op de foto en we verlaten zo het centrum en keren terug naar het voetbalveld. Ondertussen is het middag geworden en gaan we na het afstempelen van onze boekjes weer naar het centrum waar we in één van de restaurants lekker gaan eten, voor mezelf ossehaas en voor mijn echtgenote mosselen, overheerlijk! In de namiddag brengen we nog een bezoekje aan de winkels in Terneuzen en rijden we op tijd terug naar huis, vanavond ga ik nog naar de voetbal kijken en morgen denk ik naar Averbode te gaan, ik moet er nog even over denken.
Vandaag gaan we Lier bezoeken met de Zimmertocht van de Kleitrappers uit Terhagen. Voor zeven uur staat mijn auto reeds geparkeerd aan het parochiecentrum, ze beloven voor vandaag zeer warm weer en dan vertrek ik graag zo vroeg mogelijk. Na mijn inschrijving drink ik nog snel een koffie, broodjes zijn er nog niet, en stipt om zeven uur kan ik vertrekken voor 30 kilometer door en rond Lier. We vertrekken richting Duffel en gaan door de "polder van Lier" en het domein van het Ringenhof kasteel. Langs de oevers van de Nete gaan we onderdoor de ring van Lier en wandelen we Lier halfrond langs het fietspad tussen de bomen, onderweg staan er verschillende standbeelden uit de Lierse geschiedenis. Na een dik uur zijn we in zaal Lispelaar een eerste keer op de controle, waar ik wel een broodje kan eten. Op deze controle maken we een grote lus van zo'n dikke twaalf kilometer, onderweg is er wel ergens een taverne waar je iets kan drinken maar die is spijtig genoeg pas na tien uur open en daar zal ik reeds vroeger passeren. De lus begint met een passage voorbij het stadion van één van onze grootste aartsvijanden, Wadi Degla II (ofwel SK Lierse ), en verlaten het centrum naar de Kloosterheide. De andere afstanden laten ons nu alleen en we trekken verder doorheen het Natuurreservaat Zomerklokje en Steenbeemden, tot aan de voetbalvelden van Excelsior Kessel en terug. Dit stukje is nieuw ten opzichte van vorig jaar en is zeer de moeite Terug door de Kloosterheide en na een klein ommetje langs de Kleine Nete gaat het weer naar de Lispelaar. Onderweg heeft Jan van de pompoenstappers me ingehaald en samen zullen we de rest van de tocht voltooien. Het derde gedeelte laat ons het noordelijke gedeelte van de stad Lier zien, het heeft een beetje weg van Brugge in het klein We brengen een bezoekje aan de Sint-Gummaruskerk, een kerk uit de veertiende eeuw met een toren van maar liefst 83 meter, gaan even over het marktplein en hebben controle in het vrije technische instituut, waar we ons even bij Jean en Suzanne zetten. Het laatste gedeelte brengt ons over het marktplein waar er verschillende prachtige oude gebouwen staan, waaronder het Belfort, het stadhuis en de Sint-Jacobskapel. Ik maak er verschillende foto's, al is dat soms niet makkelijk met de zon die fel schijnt. Na de markt is het de beurt aan het beroemde Zimmerplein met zijn toren. De Zimmertoren is genoemd naar uurwerkmaker Louis Zimmer, de toren dateert van voor 1425 en noemde Corneliustoren. In 1928 schonk Zimmer aan de stad Lier een uurwerkmechanisme (de Jubelklok) dat diverse tijden en kosmische en andere periodieke verschijnselen aangeeft. Er werd besloten dit uurwerk onder te brengen in de bouwvallige Corneliustoren, die daartoe werd verbouwd en gerestaureerd en sindsdien Zimmertoren wordt genoemd. De tocht gaat verder naar het Begijnhof dat we volledig doorkruisen. Na al deze geschiedenisrijke plaatsen is het tijd om het centrum te verlaten en wandelen we terug naar het parochiecentrum, waar het buiten op het terras zoeken is naar een plaatsje met dit mooie weer. Ik sluit mijn zeer geslaagde wandelweekend af met een lekkere trappist en een hot-dog, een mens kan soms met weinig heel content zijn
Ondanks dat er vandaag een tocht in de buurt is besluit ik toch naar Affligem te rijden waar de Pajotten uit Hekelgem hun abdijtocht organiseren. Even na zeven uur sta ik aan de abdij en schrijf ik me in in de startzaal, gasthof d'oude brouwerij. Ondanks het vroege uur zijn er toch al wat mensen op de been en ben ik zeker niet de eerste die hier vertrekt. De maximumafstand voor vandaag bedraagt 18 kilometer, om half acht ben ik er klaar voor. Het eerste stuk leid ons langs kerkwegels en smalle natuurpaadjes naar Meldert. Na een klein uurtje ben ik in het cafeetje van Meldert waar de controleplaats is, ik eet er een broodje en drink er een frisse cola. Op deze controle maken we een zeer mooie lus van zo'n zes kilometer. De parcoursbouwer laat ons kennis maken met het Kravaalbos waar we enige tijd in verblijven. Aan het einde van het bos stap ik mijn elfduizendste kilometer ooit, het gaat de laatste jaren vrij snel Na een uurtje zijn we terug in het cafeetje, waar het beduidend drukker is dan daarnet. Hier neem ik even de tijd om een blond abdijbiertje van Affligem te drinken. Dit bier werd oorspronkelijk gebrouwen door de benedictijnerabdij van Affligem, maar wordt sinds 1970 gebrouwen door een brouwerij uit Opwijk. Het laatste gedeelte gaat helemaal rond het Kloosterbos waar we spijtig genoeg niet veel van zien. Ook hier krijgen we zeer veel smalle wegjes onder de voeten en word ik regelmatig geprikt door een brandnetel. Op het einde krijgen we nog een mooi zicht op de abdij die op een heuvel gelegen is en rond elf uur stap ik terug de zaal binnen waar het daarstraks begon. Binnen is het bijzonder druk en zeer warm, ik drink mijn colaatje op op het terras en na het afstempelen van mijn boekje keer ik tevreden huiswaarts
Voor de derde keer in evenveel weken rijden we richting Puurs, deze keer zijn we te gast bij WVK Puurs die hun 19e Kalfortwandeling organiseren. Even na de middag komen we in Kalfort waar we vlakbij de parochiezaal een plaatsje vinden en een paar minuutjes later zijn we reeds ingeschreven voor deze namiddagtocht. We kiezen voor de zes kilometer die rond het fort gaat. We gaan van start met een rondje door het centrum van Kalfort waar op de grond nog vele pijlen hangen van de Dodentocht vorige week. Sommige stukken kan ik mij al niet meer herinneren, al is het 's nachts natuurlijk helemaal anders dan overdag. In het centrum staan in verschillende straten kraampjes en attracties voor de jaarlijkse kermis hier. We verlaten Kalfort aan het kapelletje en gaan richting het fort, onderweg zien we massa's preiplantjes met hier en daar een manège tussen. Zo komen we aan het fort van Liezele terecht waar we bijna volledig rondstappen. Dit fort heeft een hele geschiedenis achter de rug! Met de bouw werd gestart in 1908 en was tegen de eerste Wereldoorlog zo goed als klaar. In het begin van de oorlog wordt alles in de omgeving platgebrand om een beter zicht te hebben op de omgeving, zo ook het volledige dorp Liezele. In het fort is nu het museum van de VZW Liezele, ook deed het fort dienst als filmdecor voor de Hel van Tanger en de reeks De Smaak van de Keyser. Spijtig genoeg gaan we vandaag niet in het fort maar laten het links liggen om weer terug naar Kalfort te gaan. Na een dik uur zijn we weer in het parochiezaaltje waar we na het afstempelen van de boekjes nog een lekkere pannenkoek eten, een geslaagd begin van (hopelijk) een mooi weekend.
Vrijdagavond is het weer tijd voor de grootste en bekendste 100 kilometer van België, de Dodentocht te Bornem. Na een korte rit in een propvolle trein ben ik even na zes uur 's avonds in Bornem, waar we in het café op de hoek hebben afgesproken met de andere clubleden. Eén voor één komen ze aan en als iedereen er is kunnen we naar de startplaats om te gaan wachten. Ik kan dit jaar mijn bagage meegeven met Brigit, de echtgenote van Kurt, die ons de hele tocht zal volgen. Even voor half acht staan we met duizenden anderen te wachten op het startschot, dat om negen uur gegeven word. Om negen uur kunnen we eindelijk vertrekken, al duurt het nog zeven minuutjes alvorens ik over de start kom en een eerste keer gescand word. In het gedrum zijn we bijna onmiddellijk iedereen uit het oog verloren, enkel ik en Gaston zijn nog samen. De eerste kilometers is het van hier naar ginder springen om door te kunnen, niet te doen. Ondanks de drukte halen we toch een degelijke snelheid en zijn we reeds terug in Bornem om half twaalf na het lokale rondje van zo'n 15 kilometer, even later zien we vlak voor de controle in Roddam de eerste keer Brigit die ons vertelt dat Kurt vijf minuutjes voor ons is. Zonder te rusten zetten we onze tocht verder en vliegen de kilometers erdoor, langs Wintam en Kalfort komen we even voor vier uur 's morgens in den "Duvel" na 40 kilometer en gaan we voor de eerste keer vannacht vijf minuutjes zitten. De volgende post is de Palm in Steenhuffel na vijftig kilometer, onderweg halen we Robby en zijne maat in die er de brui aan gaan geven in de Palm, ook Kurt zit ondertussen even achter ons. Vlak na het bord van de "50" zitten Sunny en Danyell van het W4W-forum uit Nederland met een vertroetelstand voor de Nederlandse deelnemers van het forum. In de sporthal zit Brigit op ons te wachten met de bagage en blazen we een half uurtje uit, de helft zit erop. Ikzelf heb een klein beetje last van mijn linkerscheenbeen en ook mijn schoenen beginnen te spannen, tijd voor een groter paar. In de hal zie ik ook verschillende bekende wandelaars, verspreid tussen de occasionele deelnemers die deze tocht met zich meebrengt. Om zes uur vertrekken Gaston en ik voor het "dag"gedeelte van de Dodentocht, Kurt blijft nog even zitten. Bij het buitenkomen hebben we het even fris, maar dat is na een paar minuutjes al over. Zonder problemen raken we via Merchtem tot in Buggenhout na 66 kilometer, waar er spijtig genoeg geen zitplaatsjes over zijn voor de wandelaars aangezien de volgers er zitten 5 Kilometer later zijn we in Opdorp rond de klok van tien uur, het is ondertussen al zeer warm en ik voel de eerste tekenen van vermoeidheid de kop opsteken! We wandelen voorbij het "middelpunt" van Vlaanderen en even na het bord van "75" kilometer staan de mensen van het W4W-forum er weer voor de verzorging. Knap van hun dat ze zich belangeloos inzetten voor hun vrienden-wandelaars Ikzelf word vriendelijk uitgenodigd om me er even bij te zetten en iets te drinken, maar ik besluit verder te gaan en niet te veel meer gaan rusten, het gaat stilletjesaan moeizamer en moeizamer. Een kilometer verder zijn we in het schooltje van Lippelo, nog 24 km te gaan. Na de controle in Puurs (81 km) gaan we door natuurgebied "Tekbroek", een verfrissing voor mijn warme voetzolen na het hete asfalt. Om half één zijn we aan het voetbalveld van Oppuurs, nog vijftien te gaan. De temperatuur begint ondertussen tropisch te worden, ik giet een bekertje water over mijn warme hoofd maar het helpt niet veel. De tocht brengt ons verder naar Sint-Amands, gelukkig niet de hele tijd naast de spoorweg, in de sporthal rusten we vijf minuutjes en komt Jan van de pompoenstappers even bij ons zitten. De volgend vier kilometer zijn de zwaarste van de hele Dodentocht, langs de oevers van de Schelde naar Branst. Onderweg heeft er iemand een ijskast op de weg gezet en verkoopt er blikjes frisdrank, ik neem er een ice-tea want de bevoorrading is hier al zeer zwak geweest. Op de dijk is het puffen en blazen, de zon brandt er in onze nek en de laatste krachten vloeien stilaan weg uit mijn oververmoeide benen. Even verder krijgen we nog een flesje Aquarius dat we in dank aannemen en om half drie kunnen we de dijk af en de laatste controlepost door. De laatste vijf kilometer lopen traditioneel licht bergop, ook in het laatste uur wordt je lichaam hier op de proef gesteld. Om half vier bereiken Gaston en ikzelf de finish in de tent en krijgen felicitaties van vrienden en familie langs de kant van de weg, de tocht zit er op! Aan de finish krijgen we een ananas, een flesje Bornem-bier, een diploma en een speldje tere ere van de veertigste editie, spijtig genoeg dit jaar geen speldje met het aantal gewandelde dodentochten De Dodentocht 2009 was vooral zwaar dankzij de hitte overdag die veel opgaves veroorzaakt heeft. Voor mezelf was de tocht een ontgoocheling, 28 euro voorinschrijving is veel voor wat je er krijgt van bevoorrading, die elk jaar minder en minder wordt Ook de grote massa is een dikke tegenvaller, vooral de eerste twintig kilometer loop je bijna de hele tijd op iemand zijn hielen of heb je het zelf voor. Dit zou voor mij (voorlopig) wel eens de laatste Dodentocht kunnen zijn in deze formule, er zijn in België andere lange-afstandstochten die een pak goedkoper en veel beter zijn en heel wat minder aandacht krijgen dan ze verdienen, daar blijf ik wel naartoe gaan.
Met de trein rijd ik vandaag naar Gent waar de Heirnisstappers hun Dekenijtochten organiseren. Na een kwartiertje stappen ben ik op het pleintje waar de tent staat en vanwaar we kunnen vertrekken. Er staan drie lussen van zes kilometer op het programma, telkens met begin- en eindpunt in deze tent. Een klein stukje van lus B heb ik reeds bewandeld toen ik van de trein kwam, dus besluit eerst lus A, dan C en als laatste B te doen en kan ik rechtsreeks terug naar het station. Lus A, ofwel de blauwe lus, brengt ons langs de Keizerpoort naar Ledeberg, terug richting Gent gaan we via het Koning Albertpark waar het standbeeld van Koning Albert I centraal staat. We komen voorbij het Sint Annaplein waar ik even halt houd bij de Sint Annakerk, een onafgewerkte kerk uit de jaren 1850 met een zeer mooi pleintje ervoor. Even voor de controle steken we voor de zoveelste keer een rivier over, de Leie en de Schelde zijn erg aanwezig in dit gedeelte van de stad. Na een klein uurtje ben ik weer in de tent en drink er een ice-tea, de temperatuur is aan de hoge kant en de zon schijnt volop, het wordt alle dagen beter Lus C, ofwel de rode lus, brengt ons over de Schelde naar Gentbrugge. Ik wandel rond het stadionnetje van Racing Gent, langs de kerk en daarna rond het kerkhof van Gentbrugge. Langs de oevers van het water gaat het terug naar de tent, ondertussen is het wel heel warm geworden en ben ik heel blij als ik terug in de tent ben waar ik iets fris kan drinken en een broodje kan eten. Deze lus bracht iets meer natuur dan de eerste lus, ben eens benieuwd wat de laatste lus gaat brengen. Lus B, ofwel de groene lus, is de laatste lus die me te doen staat. Langs de Sint Antoniuskerk gaat het door het Astridparkje, langs het water komen we aan de jachthaven die we rond gaan en daarna komen we langs het station van Gent-Dampoort waar ik daarstraks aangekomen ben. Langs het Antwerpen Plein gaat het naar het Groot-Begijnhof van Sint-Amandsberg waar we dwars doorgaan. De rust en de stilte die hier hangt is onbeschrijflijk, een oase van rust in de drukke stad! Even later kom ik onderdoor de spoorwegbrug waar ik daarstraks de eerste pijltjes had zien hangen en sla rechtsaf richting station. In het station hebben de treinen weeral eens vertraging maar dat zijn we ondertussen al gewoon en met een halfuurtje vertraging raak ik thuis na een extra lang wandelweekend. Vrijdag is het tijd voor de Dodentocht, hopelijk met mooi en droog weer
Voor onze wekelijkse zondagtocht rijd ik samen met Rik naar Zandhoven waar St. Amelberga reeds haar 32ste Kastelentocht organiseert. We zijn er vroeg bij en hebben een plaatsje vlak voor het clublokaal van de wandelclub/fanfare waar de start gegeven wordt. Na onze inschrijving vertrekken we rond half acht voor de 30 kilometer doorheen een bijzonder mooie streek. We verlaten vrij snel de dorpskern en gaan op zoek naar het eerste kasteel van de dag, dat we al vrij snel tegenkomen. Het eerste kasteel dat we zien is het Hof van Liere, een burcht uit de 15e eeuw. We gaan daarna door het Begijnbos en komen in Massenhoven terecht waar we aan de St Stephanuskerk een eerste keer controle hebben. We besluiten direct verder te gaan tot aan de volgende controle, zo'n kleine vijf kilometer verderop. Deze is gelegen in het zuiden van Zandhoven, in een auto-garage. We zijn zo'n negen kilometer ver en het is tijd om even iets te drinken, ondertussen komt Johan van onze club bij ons zitten en met drie gaan we dan ook verder. Het derde gedeelte brengt ons volledig rondom de Bautersemhoeve, een volledig omwaterde hoeve uit 1270, daarna bezoeken we de Blokskes, een stel huisjes uit 1842 die bestemd waren voor behoeftige dorpelingen. Daarna terug een stukje natuur dankzij het Binnenbos tot aan de Blauwe Hoeve, langs de Kauwenberghoeve tot in Pulle waar we na een dikke zestien kilometer een derde keer controle hebben. Tijd voor een broodje en iets fris, het zonnetje laat zich af en toe zien en dat voel je aan de temperatuur. Even verder is het tijd om afscheid te nemen van Johan, wij maken op deze controle een lus van zo'n 8 kilometer en hij gaat deze niet meedoen. Tijdens deze lus komen we door twee mooie natuurstukken, eerst door de Molenbeekvallei en daarna door het Lovenhoek. In het tweede gedeelte kom ik bijna ten val door een tak op het bosweggetje, het is hier werkelijk nog puur natuur. We houden even halt bij het kappelletje van Lovenhoek, daterend van rond de eeuwwisseling. Rond twaalf uur zijn we terug op de controle, tijd voor een fris pintje om de laatste zes kilometer aan te vatten In het laatste stuk wandelen we dwars door Pulderbos, geen natuur maar wel een dorpje , en gaan zo verder naar de startplaats die we om één uur bereiken. Buiten in het zonnetje doen we ons tegoed aan een hotdog en daarna een pannekoek, doorgespoeld met een Brugse Zot, een mooi einde aan een zeer mooie en geslaagde wandeldag!
Vandaag gaan we op bezoek in Herselt waar de Herentalse Wandelclub hun Herseltse Heuvelstocht organiseren. Zoals overal in het land zijn ze ook in Herselt aan het werken en het duurt even voor ik de start gevonden heb. Op het pleintje achter de kerk staan overal tenten, er is hier blijkbaar vanalles te doen. Bij de inschrijving krijg je een (klein) computertje voor op je fiets waar je je snelheid, afstand enz. kan op af lezen, een kleine attentie die geapprecieerd wordt Om half acht ben ik er klaar voor, 20 kilometer over de Herseltse Heuvels. De eerste honderden meters gaan door het centrum van Herselt, langs de kerk naar de Molenberg. Als we boven zijn komen we langs de watertoren, daarna gaat het afwaarts naar de Langdonken. Dit is een overgangsgebied tussen de arme zandgronden uit de Kempen en de rijkere gronden van het Hageland. In dit natuurgebied hebben we een eerste keer controle, in taverne "De Schilders" waar ik me op het terras even bij Jan en zijn twee metgezellen zet. Het tweede gedeelte brengt ons terug door de Langdonken tot aan de rand van het dorpje Varenwinkel en zo naar de Kapittelberg. Op deze heuvel ligt op de zuidflank een groot wijndomein met maar liefst 14.000 wijnstokken waarvan de "Witte Kapittel" wordt gemaakt, een droogfruitige witte wijn. De controle is dan ook in de wijnschuur, maar ikzelf houd het bij een colaatje. Alhoewel het bewolkt is lijkt het me toch niet te gaan regenen, ideaal op me even op het terras te posteren. In het derde gedeelte laten we de Kapittelberg achter ons en trekken domein Hertberg in. Dit domein is met zijn 236 hectare het grootste groendomein van de provincie Antwerpen en blijkbaar erg geliefd bij mountainbikers Onze derde controle is in taverne "Mie Maan" waar ik terug een colaatje drink. Een blik op de kaart van deze taverne leert me dat ze hier Mie Maan bier hebben, een speciaal biertje uit Blauberg op basis van honing. Het laatste gedeelte laat ons nog een groot stuk van het domein zien. Aan de rand van Herselt moeten we nog over de Stippelberg en om elf uur ben ik terug aan de tenten op het pleintje. Na een broodje en een blonde Maredsous ben ik klaar om naar huis te gaan, al zal dat niet van een leien dakje lopen met al die wegomleggingen Morgen naar Zandhoven tussen de kastelen
Het weekend voor de dodentocht in Bornem gaat de driedaagse van Ibis Puurs door, een klassieker in de wandelsport. Vandaag is de openingsavond met de Bloemkolentocht, morgen de Hoevetocht en zondag de Duveltocht. Dit jaar ga ik enkel vrijdag, samen met de familie ben ik om half drie in cultureel centrum De Kollebloem, het epicentrum van deze driedaagse. Na het eten van een broodje starten we om even na drie voor de tien kilometer, die er in werkelijkheid een dikke elf zijn. Voorlopig is er van de beloofde buien nog niets te zien, hopelijk blijft het zo. Na een ommetje door het centrum van Puurs steken we de N16 over en trekken natuurgebied Het Moer in, een bebost moerassig gebied dat omgeven is door een kleinschalig cultuurlandschap. Na een uurtje zijn we in Wintam, na het passeren van het voetbalveld komen we in het centrum waar we controle hebben. We drinken er een colaatje en een ice-tea, het is buiten dan wel bewolkt maar ook nog drukkend warm. Na een kwartiertje kunnen we terug op pad. De terugweg loopt parallel met de heenweg tot aan de N16, daarna krijgen we nog een stukje spoorweg en komen weer aan De Kollebloem aan. Na het afstempelen van onze boekjes eten we er nog een pakje friet met een curryworst aan zeer democratische prijzen, dat ons zeer lekker gesmaakt heeft!
Op mijn vrije maandag komen Vic en Sonja me om half acht ophalen en samen rijden we naar Diepenbeek, waar De Schoverik haar Oogsttocht organiseert. Na een uurtje rijden zijn we aan de startzaal Rooierheide op het Patersplein, binnen is het al een gezellige drukte, de mensen profiteren blijkbaar van het mooie weer vandaag na de stortbuien van gisteren. Na het eten van een broodje zijn we klaar voor het langste pacours van de dag, 17 kilometer doorheen een gebied dat voor mij onbekend is en ik vandaag ga ontdekken. We starten langs de kerk en het beeldje van de mijnwerker op het Patersplein en verlaten zo het centrum van het dorp richting het Albertkanaal, waar we de sluis oversteken. We nemen even de tijd om een paar foto's te nemen van deze indrukwekkende sluis waar juist een boot invaart voor versluist te worden. We duiken de natuur in in de buurt van de Stiemerbeek door natuurgebied De Maten, een 300 hectare groot reservaat met verschillende vijvers en waar het heerlijk wandelen is. Na een dik uurtje wandelen komen we voor de eerste keer op de controleplaats, de voetbalkantine van de damesploeg Berg en Dal. Tijd om buiten in het zonnetje eventjes uit te blazen en iets te drinken. Op deze controleplaats maken we een lusje van vijf kilometer doorheen het natuurgebied. Er zijn hier maar liefst 35 vijvers in dit domein en het is hier dan ook een waar paradijs voor de vogels. Het is een uurtje puur genieten van dit prachtige gebied, meer dan de moeite waard om eens tot hier te komen. Als we terug aan de kantine komen zit Rene hier iets te drinken en praat ik met hem even na over de natte tocht gisteren in Kasterlee. Het laatste gedeelte van de tocht leidt ons eerst naar de dijk van het Albertkanaal, waar we een ijsje eten aan een strategisch opgesteld ijskarretje We maken een laatste ommetje langs één van de vijvers en steken via de brug weer het Albertkanaal over. De laatste kilometers brengt ons tussen de huizen weer terug naar het Patersplein, het valt me op dat er bijzonder veel studentenhuizen in Diepenbeek zijn, ik wist niet dat de universiteit hier zo kortbij was. Even na half twee komen we aan in de zaal en kunnen ons boekje laten afstempelen, een blik op het deelnemerspapier leert me dat er al bijna duizend deelnemers zijn en dat voor een weektocht, niet slecht. Het was mijn eerste wandeling bij De Schoverik in Diepenbeek, en dankzij het mooie parcours en de uitstekende organisatie zal ik hier zeker nog eens naar toe komen!
Vanmorgen zeer vroeg uit de veren want ik heb met Rene afgesproken om half zeven in Kasterlee waar de Pompoenstappers hun Kabouterbergwandeling organiseren. Onderweg naar ginder regent het de hele tijd, maar als ik een parkeerplaatsje bemachtig wordt het droog, hopelijk blijft het zo! Rene is even na half zeven ook ter plaatse en kan ik hem de flessen geven die ik vorige week voor hem meegebracht had. Na een blik op het plannetje besluit ik om de 40 kilometer te stappen, al kan ik onderweg door een lus te laten liggen de afstand inkorten tot 29 kilometer, het zal wat afhangen van het weer. Stipt om zeven start ik aan mijn tocht. Na een kwartiertje begint het terug te regenen, het zal spijtig genoeg niet meer ophouden vandaag Bijna onmiddellijk gaat het over de Kabouterberg, een heuvelrug waar kleine kinderen zich kunnen uitleven, overal staan er kabouters die je de weg wijzen. Hierna gaan we het provinciaal domein Hoge Mouw in. In dit domein van zo'n kleine 100 hectare groot ligt de Hoge Mouw, een zandberg van 35 meter hoog. Na deze twee klimmetjes komen we voorbij Keeses Molen. Deze molen werd in 1853 gebouwd in Heist-op-den-Berg, maar was afkomstig van Antwerpen, waar hij rond 1650 werd gebouwd. Toen in 1921 de houten molen op de Heesbergen in Kasterlee omwaaide, kwam de huidige molen daarvoor in de plaats. De molen had toen een gesloten voet en nog houten borstroeden. In 1954 werd de molen overgebracht naar de huidige standplaats onder impuls van de Koninklijke Vereniging voor Natuur en Stedenschoon. Hierbij werd de gesloten voet veranderd in een open voet, maar de houten borstroeden werden opnieuw gestoken. Ernaast liggen enkele tavernes en een minigolfterrein maar daar heb ik nu geen tijd voor, er wachten me nog vele kilometers Na nog een klein stukje langs de oevers de Kleine Nete heb ik een eerste keer controle na zes kilometer in Oosteinde. Tijd om mijn paraplu eventjes neer te leggen en een colaatje te drinken. Het tweede gedeelte brengt ons over de Kleine Nete door de natuur naar de rand van domein het Prinsenpark, waar we in het bezoekerscentrum een tweede keer controle hebben. Binnen eet ik een soepje en besluit om de lus van elf kilometer die we hier moeten maken niet te doen, het blijft regenen en het ziet er niet naar uit dat het snel zal beteren. Het volgende stuk brengt me door het Prinsenpark. Dit park van 215 hectare is blijkbaar zeer geliefd bij joggers want er lopen me velen voorbij. Na dit mooie park blijven we in het groen wandelen, spijtig genoeg is het weer nu echt wel slecht, de regen valt met bakken uit de lucht. Na een uurtje heb ik controle in een tent te Tenaard, waar ik een broodje eet en even blijf wachten tot het weer wat minder regent, zonder succes De volgende controle is dezelfde als vanmorgen, deze in Oosteinde, en ik zet er mijn tocht onmiddellijk verder. Onderweg worden de veld-en boswegen stilletjesaan echte modderpoelen, mijn schoenen verdwijnen onder een dikke laag slijk. Om half één ben ik terug waar het vanmorgen begon, na het afstempelen van mijn boekje vertrek ik kletsnat naar huis De pompoenstappers hebben voor een zeer mooie tocht gezorgd, spijtig genoeg was het weer een zeer grote spelbreker vandaag!
Ik ben Steven Jaspers
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 26/02/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Voetbal.
is het tijdens het laatste weekend van augustus een feest voor de mosselliefhebbers, met niet enkel een wandeltocht maar nog tal van andere activiteiten in dit kleine dorpje. Even voor negen zijn we ter plaatse en schrijven we ons in in het veel te kleine voetbalchalet van de plaatselijke club. We kiezen voor de 10 kilometer aangezien we nog andere dingen willen doen vandaag.
), en verlaten het centrum naar de Kloosterheide. De andere afstanden laten ons nu alleen en we trekken verder doorheen het Natuurreservaat Zomerklokje en Steenbeemden, tot aan de voetbalvelden van Excelsior Kessel en terug. Dit stukje is nieuw ten opzichte van vorig jaar en is zeer de moeite 
Terug door de Kloosterheide en na een klein ommetje langs de Kleine Nete gaat het weer naar de Lispelaar. Onderweg heeft Jan van de pompoenstappers me ingehaald en samen zullen we de rest van de tocht voltooien.
We brengen een bezoekje aan de Sint-Gummaruskerk, een kerk uit de veertiende eeuw met een toren van maar liefst 83 meter, gaan even over het marktplein en hebben controle in het vrije technische instituut, waar we ons even bij Jean en Suzanne zetten.
5 Kilometer later zijn we in Opdorp rond de klok van tien uur, het is ondertussen al zeer warm en ik voel de eerste tekenen van vermoeidheid de kop opsteken!
maar dat zijn we ondertussen al gewoon en met een halfuurtje vertraging raak ik thuis na een extra lang wandelweekend.
vijvers in dit domein en het is hier dan ook een waar paradijs voor de vogels. Het is een uurtje puur genieten van dit prachtige gebied, meer dan de moeite waard om eens tot hier te komen. Als we terug aan de kantine komen zit Rene hier iets te drinken en praat ik met hem even na over de natte tocht gisteren in Kasterlee. 
Bijna onmiddellijk gaat het over de Kabouterberg, een heuvelrug waar kleine kinderen zich kunnen uitleven, overal staan er kabouters die je de weg wijzen. Hierna gaan we het provinciaal domein Hoge Mouw in. In dit domein van zo'n kleine 100 hectare groot ligt de Hoge Mouw, een zandberg van 35 meter hoog. Na deze twee klimmetjes komen we voorbij Keeses Molen. Deze molen werd in 1853 gebouwd in Heist-op-den-Berg, maar was afkomstig van Antwerpen, waar hij rond 1650 werd gebouwd. Toen in 1921 de houten molen op de Heesbergen in Kasterlee omwaaide, kwam de huidige molen daarvoor in de plaats. De molen had toen een gesloten voet en nog houten borstroeden. In 1954 werd de molen overgebracht naar de huidige standplaats onder impuls van de Koninklijke Vereniging voor Natuur en Stedenschoon. Hierbij werd de gesloten voet veranderd in een open voet, maar de houten borstroeden werden opnieuw gestoken. Ernaast liggen enkele tavernes en een minigolfterrein maar daar heb ik nu geen tijd voor, er wachten me nog vele kilometers 
Ik ben Steven Jaspers
