Zag je het licht,
het dwaallicht
van de sneeuwvogel

Zag je het,
toen het broze blauw
van de zomerluchten brak
in de scharlaken stilte
van de valavond...

Ik droomde je naam,
betoverd door de klank
van zijn wondere lied

Toen verdween hij
in de ijle nevels,
ver achter de heuvels
van stille hoop...

In het schrijn van mijn hart
rust de gouden ster
die hij mij bracht

Zij draagt het beeld
van haar
die ik eeuwig bezing
mijn smaragd,
mijn zilverschoon,
mijn prinses,
mijn allerliefste...

Bijlagen:
https://youtu.be/Rak_rJLG49k   

Liefste, ik zie
de nerven van je handen
de gouden lotus vlammend
in het licht van je adem

O, je bent
fel als moordend vuur
maar ook
het zachte avondrood

Je lippen zingen

over de mijne
als de branding
van verre kusten

In de broze meren
van je ogen
weerspiegelt zich
een geheimnis....
de verlokking
van eeuwigdurend geluk....

Bijlagen:
https://youtu.be/0OhQ5llkBYg   

Je koestert een droom
zoals de wind
die boomwoorden fluistert
onder de blauwe cipres
en je zoekt
in het laatrood
naar een naam,
zo dierbaar
een belofte,
zo magisch

De donkere schaduwen
in je ogen
in je haar
verlangen naar
een gevleugeld hart
ragfijn en teder

Waar is de ster
bezongen in je lied
Waar schuilt toch
de vervulling
van die waan...

Bijlagen:
https://youtu.be/98QzMEdhmjE   

Dromen worden geboren

in een vergeten land
een land waar geen smart bestaat…
Koester die dromen

bouw ze om tot paleizen,
bloemenparadijzen

wolkenwegen

rivieren van magisch licht...

*

Een lieflijk glorende dageraad

Dauwparels op een rode eglantier

Kom lief en dans...

dans onder de witte zonnevlam...

de gouden hemelbomen...

de blauwe regen...

*

Ginds ligt een eiland verloren

in eindeloos azuur

zo mooi

zo oneindig mooi....

Vaar daarheen met mij

Laat je dragen

op de zachte armen

van de nachtwind...

Bijlagen:
https://youtu.be/Vl_FYp_MiNQ   

Ik herinner mij de mooie dagen,
de tedere warmte in jouw ogen,
je woorden vol troost,
je onvoorwaardelijke liefde…

En, liefste
weet dat
wanneer je zelf aan het einde zult komen
de transparante muur
van ongezien licht
de poort zonder sleutel
gekleed in hemels wit...
Je zal glimlachen
helder en onbevreesd...
En ergens – heel apart
zal een engelenkoor
de mooiste vespers zingen
Pessoa’s hoopvol vers :
“Wanneer de lente komt”

Liefste,
Ooit verwacht ik jou,
Nadat je goed geleefd hebt,
Nadat je jouw gouden hart
geschonken hebt
aan jouw en mijn geliefden...

Bijlagen:
https://youtu.be/GCxDZaWRAvo   

Vaak brandde de woestenij
Was het land leeg
Bloeide de nacht zonder zin, ijzig
Hunkerden de wortels naar licht,
het droomrood van een teder dagen

Toen kwam jij, liefste

Weet je nog
hoe we dwaalden in het maanlicht
in het zilver van de zee verzonken
zacht vuur uit een dauwkelk dronken

Herinner je je nog
de geheimen die wij elkaar schonken
het lied van je gratie, toen je bloemen plukte
het heldere water van je ogen, dat mij verrukte

Ken je nog
de verhalen, die de wind zong door je haar
de stralen van eindeloze liefde voor elkaar...

Bijlagen:
https://youtu.be/Or9eH_eY594