|
*
*
*
Ach, hoe poëzie geheimen ontrafelt,
enigma's creëert,
dromen weeft,
mateloos drinkt van het leven,
speelt met kleuren als een anolis,
nooit verzadigd...
*
O dichteres, je tovert me om tot een sonnet
Je beroert mij met gedachten
waarin een mysterie woont
Je ademt je licht in mij,
de aura van een ongezien verschijnen
In je ogen slaapt een donker meer,
de diepten van het verborgene...
|
